
Onderzoek en praktijk met elkaar verbinden om het beheer van de Quebrada de Humahuaca, cultureel werelderfgoedlandschap, Argentinië, te verbeteren

In het kader van het ICCROM-IUCN World Heritage Leadership Heritage Place Lab werkte het Research-Practice Team bestaande uit de Quebrada de Humahuaca Management Unit en de universiteiten van Buenos Aires en La Plata samen aan het vinden van antwoorden op de managementbehoeften van de site. Er werd een samenwerkingsproces geïmplementeerd tussen onderzoekers en beheerders van het gebied op basis van bijeenkomsten waar het team gemeenschappelijke belangen en behoeften onderzocht en vond die de specifieke rollen van hun instellingen en leden definieerden.
Het werk werd geleid door het gebruik van de Enhancing Our Heritage Toolkit 2.0 kit (EOH 2.0) met als doel het identificeren van een onderzoeksagenda gebaseerd op de managementbehoeften van de erfgoedsite.
De samenwerking startte met een algemene discussie en een voorstel van werkverdeling om informatie te verzamelen die geïntegreerd en samengevat moest worden in de werkbladen van de Tools.
Invloeden
De door het Heritage Place Lab voorgestelde methodologie stelde het team in staat om zich te verdiepen in de kennis van het onroerend goed en om onderzoekslijnen te formaliseren die effectief kunnen bijdragen aan het beheer van de site. De samenwerking tussen onderzoekers en sitebeheerders identificeerde de volgende managementbehoeften:
-Methodologieën en hulpmiddelen voor toeristische planning in het WH domein;
-Diagnose van landgebruik;
-Richtlijnen voor regelgeving voor landgebruik en veranderingen in landgebruik;
-Uitwerking van indicatoren om de effecten van factoren die van invloed zijn op het gebied te monitoren.
Het proces maakte het mogelijk om conflicten en bedreigingen voor de erfgoedsite beter te identificeren, zoals het gebrek aan coördinatie tussen de actoren die betrokken zijn bij het erfgoedbeheer en de noodzaak om de landschappelijke eenheden waaruit de site bestaat te definiëren.
De belangrijkste lacunes die werden opgespoord, hebben te maken met de ontoereikendheid van specifieke programma's en plannen om sommige factoren aan te pakken die het erfgoed aantasten, en met het gebrek aan een gedeelde visie gebaseerd op de uitzonderlijke universele waarde van het erfgoed. De methodologie draagt ook bij aan de ontwikkeling van een participatief beheerplan, opgevat als een evolutionair proces. Dit zal verder worden onderzocht door de mogelijke toepassing van de EoH 2.0 Toolkit tijdens participatieve workshops met lokale gemeenschappen.