



Kenya kıyılarındaki Kaya ormanlarının korunması, Bantu dilini konuşan dokuz etnik gruptan (Chonyi, Duruma, Digo, Giriama, Jibana, Kambe, Kauma, Rabai ve Ribe) oluşan Mijikenda'nın öncelikli meselesidir. Mijikenda halkları kökenlerinin Kaya ormanlarında olduğunu kabul etmekte ve Kaya ormanlarının kutsallığına ve dualar, yeminler, definler, tılsımlar, yeni doğanlara isim verme, inisiyasyonlar, uzlaşmalar, taç giyme törenleri ve diğerleri gibi ruhani ve kutsal geleneksel performansların uygulanmasına dayanan geleneksel düzenleyici sistemler ve etik kurallar oluşturmuşlardır. Kaya ormanlarındaki doğal kaynakların kullanımı, Mijikeda'nın geleneksel bilgi ve uygulamaları aracılığıyla düzenlenmektedir. Bu uygulamalar doğal kaynakların aktif ve ticari olarak kullanılmasını yasaklamakta ve sadece ölü kütüklerin ve ruhani ve tıbbi amaçlarla kullanılan bitkilerin toplanmasına izin vermektedir. Bu geleneksel uygulamalar, bu ormanların biyolojik çeşitliliğinin korunmasına katkıda bulunmaktadır.
Bu etik kurallara uyulması, geleneksel düzenleyici sistemlerin ihlal edilmemesini ve ormana saygı gösterilmesini sağlamaktan sorumlu olan Yaşlılar Konseyi (Kambi) ve Mijikenda halkının ruhani liderleri tarafından denetlenmektedir
Kaya ormanlarının hayatta kalması büyük ölçüde Mijikenda'nın geçim kaynaklarına ve geleneksel sistemlerine bağlıdır. Topluluk üyeleri kentsel alanlara doğru hareket ettikçe, bu uygulama ve geleneklerin sürdürülmesi Mijikenda halkının yaşlılarının elindedir. Proje ve programlar, bölgenin biyo-kültürel çeşitliliği ve geleneksel sahiplerinin sürdürülebilirliği için faydalı olan bu manevi ve geleneksel uygulamaların uzun vadede korunması için nesiller arası değişimi teşvik etmek üzere oluşturulmuştur.
Mijikenda halkı tarafından uygulanan bekçilik, Kutsal Kaya ormanlarının hem doğal hem de kültürel/manevi değerlerinin yaşatılması açısından büyük önem taşımaktadır. Bununla birlikte, Mijikenda toplulukları yavaş yavaş bozulmaktadır: bölgenin artan nüfusu ve yerel sürdürülebilirlik ihtiyacı ile birlikte, Mijikenda üyeleri kentsel alanlarda yaşamak için bölgeyi terk etmişlerdir. Bu sorunlar iki temel yolla ele alınmıştır: ulusal düzeyde kurumsal ve koruyucu çerçevenin güçlendirilmesi (ulusal anıt olarak belirlenmesi ve Kenya Ulusal Müzeleri bünyesinde Kıyı Ormanı Koruma Birimi'nin oluşturulması) ve Mijikenda gelenek ve uygulamalarının Acil Koruma Gerektiren Somut Olmayan Kültürel Miras listesine kaydedilmesi.