De interdisciplinaire werkgroep "Isar-Plan" werd in 1995 opgericht, met leden van de stad München, het staatsbureau voor waterbeheer München en de "Isar-Allianz". De groep onderzocht de overstromingssituatie, de behoefte aan recreatiegebieden langs de rivier en de biodiversiteit van het gebied. Het onderzoek omvatte een uitgebreide atlas van fauna en flora, bestaand openbaar gebruik en ruimtelijke kwaliteiten, die later werden samengevoegd tot een conflict- en waardeanalyse van alle aspecten in relatie tot elkaar. Op basis van deze bevindingen werden ontwikkelingsdoelen gedefinieerd. Er werden waterkerende maatregelen gekozen die de bestaande ondergroei op de dijken grotendeels in stand hielden om ecosystemen te behouden en gebieden voor recreatie te hebben. Er werd voldoende afvoercapaciteit gegenereerd door de hoofdgeulbedding te verbreden, wat tegelijkertijd een bijna-natuurlijke en vlakke rivieroeverstabilisatie mogelijk maakt.
Hydrologische modellering helpt om te bepalen wat nodig en mogelijk is voor het herstel van de rivier en een geschikt debiet. Bovendien was het grootste deel van de rivier in dat gebied gekanaliseerd, maar een deel vlakbij de stad had zijn karakter behouden, zodat het als voorbeeldfunctie van de rivier kon dienen. Tot slot was een goede samenwerking tussen belanghebbenden voor het afwegen van prioriteiten tussen hoogwaterbescherming, natuur en recreatie essentieel.
Het ontwerp van ruwe hellingen bevordert de natuurlijke ontwikkeling van het rivierregime. Met hun poelen, stenen rotstrappen en de stroomafwaarts gelegen grindbanken en grindsteeneilanden hebben ze een belangrijke ecologische functie en dragen ze bij aan de algehele morfologische ontwikkeling van de rivierbedding. Ze vormen ook een aantrekkelijke plek voor recreatie. Dynamisch ontwikkelende oevers zijn een bijzonder kenmerk van de natuurlijke rivier, die verandert en zich terugtrekt bij hoge waterstanden en overstromingen. Om erosie in de toekomst te voorkomen, zijn er om veiligheidsredenen echter beschermingsmaatregelen aan de achterkant geïmplementeerd. In de binnenstad had het Isarplan te maken met verschillende beperkingen voor de ontwikkeling van de rivier vanwege de bestaande infrastructuur, en met de controversiële publieke discussies over twee concurrerende herstelontwerpen (zie hierboven). Er werd een slim compromis tussen de twee ontwerpen bereikt met versterkingen onder de grond en bedekt met vegetatie om een natuurlijk uiterlijk te creëren.