Gelijktijdig met de evaluatie van geschikte soorten en in nauwe samenwerking met de eerste sponskwekers werd begonnen met de ontwikkeling van een geschikte kweekmethode. In deze fase moesten veel technische details worden opgehelderd en werd een eenvoudig maar robuust kweeksysteem ontwikkeld dat gemakkelijk kan worden vermenigvuldigd. Enkele details die moesten worden uitgewerkt waren:
- De minimale waterdiepte waarop sponzen goed gedijen en waarop sponskwekers zoveel mogelijk tijd kunnen doorbrengen zonder te hoeven zwemmen.
- De optimale afstand tussen de sponzen.
- Het vinden van touwmateriaal dat geschikt is voor de bouw van de kwekerij en het bevestigen van stekken, dat duurzaam, goedkoop, gemakkelijk te hanteren en lokaal verkrijgbaar is.
- De ideale maaigrootte, vorm en ophangmethode.
- Het minimumaantal stekken per kwekerij dat nodig is voor twee sponskwekers om in hun levensonderhoud te voorzien en om ervoor te zorgen dat er voor de vermeerdering geen extra sponzen uit het wild hoeven te worden verzameld.
- De frequentie waarmee stekken moeten worden schoongemaakt en bijgesneden.
- Het juiste moment om sponzen te oogsten.
- Methoden om sponzen te verwerken, te reinigen, te bewaren en te drogen, evenals de juiste verpakking en etikettering van het product.
- Een trainingscurriculum voor sponsboeren en een overzicht van de technische ondersteuning die nodig is voor toekomstige ondersteuning van onafhankelijke sponsboeren.
Voldoende personeelstijd, fondsen, geduld en actieve communicatie waren de belangrijkste factoren die ons hielpen bij het opzetten van de eerste sponskwekerijen.
Ervaringen die in een periode van twee jaar zijn opgedaan, zijn niet gegarandeerd als zodanig toepasbaar in toekomstige jaren, aangezien het klimaat, de watertemperatuur enz. aan verandering onderhevig zijn. In dat opzicht is aquacultuur vergelijkbaar met landbouw op het land, waar jarenlange ervaring en vallen en opstaan de sleutel vormen tot de beste praktijken. De mogelijkheid van variabiliteit moet in het achterhoofd worden gehouden bij het opzetten van soortgelijke projecten en moet worden teruggekoppeld in de vorm van continu toezicht op de kwekers met een focus op kwaliteitsborging en verbetering van de toegepaste methoden.