Het was noodzakelijk om de vissers die deel uitmaken van het proces te trainen op het gebied van duurzaamheid en goede vispraktijken. In ons geval richtte dit zich op de invoering en implementatie van vislogboeken.
Presentaties boden een eerste benadering van duurzaamheidskwesties. Ze gaven voorbeelden van visserijen die wereldwijd op een duurzame manier zijn ontwikkeld en dit bleek goed te worden geaccepteerd. De overdracht van informatie door middel van video's of infographics bleek beter ontvangen te worden dan presentaties door experts.
Voor de implementatie van visserijlogboeken was eerst uitleg en training nodig over waarom en wat nodig is. De logboeken werden met succes uitgelegd als een boekhoudsysteem dat, indien goed beheerd, informatie kan verschaffen om het werk van de vissers te vergemakkelijken, zoals de vroegtijdige identificatie van visgebieden met lage opbrengsten, slechte visseizoenen, economische opbrengsten van de vloot, enz.
De implementatie van visserijlogboeken werd in drie fasen uitgevoerd:
1. Oefeningen aan land om de logboeken te vullen met fictieve visserijactiviteiten;
2. Implementatie van een pilot op zee, begeleid door een professional aan boord;
3. Uitvoering in de vloot met sporadisch toezicht van een professional aan boord om vulfouten op te sporen.
- Het is cruciaal om trainingsprocessen in duurzaamheidszaken uit te voeren met de sociale groep die aan het hoofd van de oplossing staat. Dit helpt om vertrouwen op te bouwen in de voordelen van de oplossing.
- Informatieverstrekking via grafische methoden zoals video's en afbeeldingen werd goed ontvangen door de vissers.
- Om de logboeken te valideren, was de samenwerking met een nationaal erkende instantie op het gebied van visserijonderzoek van cruciaal belang. In dit geval was dat het Fisheries Development Institute (IFOP).
Voor de implementatie van logboeken was het nuttig om een visser aan te wijzen die verantwoordelijk is voor het beheer van de levering van logboeken aan de vloot en voor het ontvangen en verwerken van de informatie. Idealiter zou deze functie moeten worden gecompenseerd om ze op termijn levensvatbaar te maken. In dit geval werd hiervoor een fonds gebruikt dat bestond uit bijdragen van de leden van de vissersorganisatie, plus externe fondsen die via stichtingen werden beheerd.