Een financiële strategie voor een beschermd gebied (PA) moet gericht zijn op het dekken van alle kosten van de implementatie van het PA-beheerplan om de instandhoudingsdoelen te bereiken.
Stap 1. Ken de uitgangssituatie in de PA, bijv. instandhoudingsdoelstellingen, financiële lacunes en zakelijke mogelijkheden. Deze informatie is te vinden in het beheerplan van de PA en het bijbehorende financiële plan.
Beheerplannen voor PA's beschrijven activiteiten, behoeften en doelen waar beheerders van beschermde gebieden aan werken. Financiële plannen geven een overzicht van de huidige financiële situatie van een gebied, prognoses van toekomstige inkomsten, financiële doelen en behoeften op de lange termijn en stappen om de instandhoudingsdoelen te bereiken die in het PA-beheerplan zijn vastgelegd.
Stap 2. Financiële tekorten bepalen. Identificeer de financiële vereisten voor de implementatie van het beheerplan of een strategisch onderdeel, bijv. brandbeheer (hoeveel kost brandbeheer? Inclusief personeel, apparatuur, infrastructuur en benodigdheden). Overweeg basis- of optimale scenario's om de instandhoudingsdoelen te bereiken. Breng alle beschikbare middelen van publieke en private financiering in kaart en bereken ten slotte de kloof door het verschil te bepalen tussen beschikbare en benodigde middelen voor elk scenario.
- Up-to-date PA-management en financiële plannen beschikbaar voor het vaststellen van financiële behoeften en tekorten.
- Institutionele capaciteiten en hulpmiddelen op het gebied van financiën en beheer om basis- en optimale scenario's te ontwikkelen en financiële tekorten vast te stellen.
- Het hebben van een bedrijfsplan voor de locatie kan nuttig zijn voor het starten van een financieringsproject voor natuurbehoud, omdat het helpt bij het vaststellen van economische doelen voor de locatie en strategieën om deze te bereiken.
Een van de grootste uitdagingen bij het ontwikkelen van effectieve natuurbeschermingsfinancieringsprojecten is de mentaliteit. Veel natuurbeschermers zijn gewend om afhankelijk te zijn van overheidsfondsen, donaties en internationale samenwerking. Er heerst een sterk gevoel dat beschermde gebieden een publieke bron zijn en door de overheid gefinancierd zouden moeten worden.Echter, in deze realiteit waar publieke middelen ontoereikend zijn, is het begrijpen dat beschermde gebieden kunnen en moeten werken om hun eigen inkomsten te genereren essentieel om de implementatie van financiële mechanismen mogelijk te maken om andere financieringsbronnen te ontsluiten. Het veranderen van denkwijzen vergt tijd en zorgt voor aanzienlijke uitdagingen, totdat er een kritische massa is van goed geïnformeerde en betrokken beheerders van beschermde gebieden.