In Zuid-Arika hebben we het geluk dat we een zeer vooruitstrevend wetgevingsprogramma hebben voor natuurbehoud op privégrond. Het kader voor Biodiversity Stewardship maakt het mogelijk om privégronden vrijwillig op te nemen in het netwerk van beschermde gebieden volgens een duidelijk omschreven proces. Aangezien het proces goed is vastgelegd, is het relatief eenvoudig om het te implementeren en de verplichtingen worden goed begrepen. Gouvernementele natuurbeschermingsinstanties hebben echter beperkingen in hun capaciteit en vertrouwen op NGO's zoals het EWT om het proces te vergemakkelijken van het identificeren van geschikte eigendommen, het in contact komen met bereidwillige boeren en/of landeigenaren en het ontwikkelen van de bijbehorende instrumenten zoals het beheerplan voor de boerderij en de jaarlijkse werkplannen.

Landeigenaren ondertekenen een overeenkomst met de provinciale natuurbeschermingsautoriteiten waarin de verklaring formeel wordt opgenomen in de eigendomsakte van het eigendom. Dit raamwerk resulteert grotendeels in een win-win situatie: de biodiversiteit wordt behouden, het land is beter in staat om zijn instandhoudingsdoelen te halen in termen van multilaterale overeenkomsten en de boer heeft een duurzamere bedrijfsvoering om in zijn levensonderhoud te voorzien. Bijkomende voordelen zijn er voor de lokale gemeenschappen door mogelijkheden voor ondernemerschap. Om onze natuurbeschermingsuitwisseling voort te zetten, hebben we dit raamwerk samengevoegd met andere overeenkomsten tussen de boer en de EWT.