Toen de betrokken regeringen tijdens opeenvolgende vergaderingen van de partijen begonnen met de uitvoering van de overeenkomst, werd het duidelijk dat de landen niet van plan waren een echt beheersorgaan voor het Pelagos-heiligdom op te richten en dat de beheersmaatregelen bijgevolg ontoereikend waren om de bestaande bedreigingen voor de walvisachtigen in het gebied (scheepvaart, verstoring, geluidsoverlast en chemische verontreiniging, enz.) Dit stimuleerde de NGO- en wetenschappelijke gemeenschappen in Frankrijk en Italië om druk uit te oefenen op overheidsinstanties en bewustmakingsacties te bevorderen via de media en andere middelen, de communicatie van wetenschappelijke resultaten en de verspreiding van een petitie om de effectiviteit van het behoud van het heiligdom te vergroten.