De ontwerpbenadering voor het overstromingskanaal lijkt goed doordacht. Door het water via een stuw in twee trajecten om te leiden op basis van de intensiteit van de neerslag, kan het zich aanpassen aan verschillende overstromingsomstandigheden.

Onder het 5-jaars overstromingsniveau wordt het water via een aftakking naar een moerasgebied geleid, waar het water op natuurlijke wijze wordt gezuiverd en geïnfiltreerd.

Voor hogere overstromingsniveaus bevat het kanaal een overloopmechanisme bij de stuw, waardoor het overtollige water via een overstromingskanaal naar de rivier wordt geleid, tot een terugkeerperiode van 50 jaar.

Het rekening houden met verschillende overstromingsniveaus (5 jaar, 30 jaar en 50 jaar) is belangrijk voor erosiebeheersingsmaatregelen. Verschillende ontwerpstrategieën, zoals een ondoordringbare betonnen basis voor het 5-jaars overstromingsniveau, keermuren langs de helling voor het 30-jaars overstromingsniveau en maatregelen voor een ondoordringbaar oppervlak boven dat niveau vanwege het lage erosierisico, helpen te voldoen aan de vereisten van elk overstromingsniveau en elke snelheid.

Over het algemeen lijkt het ontwerp van het waterkanaal rekening te houden met ecologische overwegingen, variërende overstromingsomstandigheden en het beheer van sedimentatie en erosie.

In de beginfase van het project werd met behulp van GIS en HEC-RAS een uitgebreide overstromingsrisicokaart gemaakt. Deze kaart omvat zowel de rivier als het uitgestrekte stedelijke gebied van Guyuan, dat meer dan 150 vierkante kilometer beslaat. Het model legt op effectieve wijze cruciale gegevenspunten vast, zoals overstromingssnelheid, overstromingsgebieden, overstromingsduur en andere vitale informatie, waarmee een sterke basis is gelegd voor weloverwogen besluitvorming en effectieve strategieën om overstromingen te beperken.

Een participatieve planningstool gebaseerd op de volgende stappen:

• Voorbereiding: identificatie van actoren (gemeenschapsleiders en beheerders van het gebied), van eerdere overeenkomsten en logistieke voorbereiding voor de workshops.
• Workshop voor de constructie van het Plan.
• Socialisatie van het Plan onder de gemeenschappen en beheerders.

Tijdens de workshop voor de constructie van het plan wordt de deelname van de betrokken gemeenschappen (als geheel of via hun gekozen vertegenwoordigers) en de beheerders van het gebied aangemoedigd, onder begeleiding van het technische team van het project.

Zo wordt tijdens deze workshop (van ongeveer 8 uur) een Collectieve Droom van 12 maanden geïdentificeerd, gekoppeld aan het toerisme binnen hun territoriale ruimte en tegelijkertijd in overeenstemming met de inspanningen voor het behoud van hun beschermd gebied.

Zodra de Collectieve Droom is geïdentificeerd, bepalen de deelnemers:

• Doelstellingen.
• Doelen om het bereiken van hun doelen te meten.
• Activiteiten (en de mensen die daarvoor verantwoordelijk zijn) die hen in staat zullen stellen hun doelen te bereiken.
• Monitoringsindicatoren om de voortgang van de uitvoering van hun activiteiten te meten.
• Degenen die verantwoordelijk zijn voor zowel de doelen als de activiteiten.
• Geschattedeadlines en data.
• Middelen, van het project, van de agenten van de bestemming en van de beheerders van het gebied.

Voor 1990 stond het gebied rond Bau Sau onder zware druk van de lokale gemeenschappen in Dak Lua Commune. De lokale bevolking betrad vaak het park om hout te kappen, te vissen en op dieren te jagen. Conflicten tussen de lokale bevolking en boswachters kwamen regelmatig voor en waren ernstig (met dodelijke afloop, en in 1990 werd een boswachterspost in brand gestoken).

Na de oprichting richtten de parkbeheerders zich op wetshandhaving. Een aantal donorprojecten in deze periode hielp de lokale bestaansmiddelen te verbeteren door middel van productieve en effectieve landbouw, bijv. irrigatie, uitbreiding van de rijstteelt van twee naar drie keer per jaar, maïs met een hoge opbrengst. Met de instemming van de lokale bevolking werden huishoudens die in de kernzone woonden ondersteund om te verhuizen naar de bufferzones. Er werden bosbeschermingscontracten getekend met lokale huishoudens en bosbeschermingsteams opgericht in dorpen rond het park. Illegale activiteiten werden sterk teruggedrongen. De relatie met de lokale gemeenschappen is verbeterd, de druk op natuurlijke hulpbronnen is verminderd en de kwaliteit van de habitat is verbeterd.

Samen met de proactieve maatregelen voor het herstel van de habitat herstelden de populaties wilde dieren zich snel. Naast de populatie Siamese krokodillen die zich opnieuw vestigde in het Bau Sau-gebied, zijn andere populaties van dieren die van belang zijn voor het natuurbehoud, zoals de gaur en de groene pauw, goed in stand gehouden.

Producenten moeten zich er ook toe verbinden geen roofdieren te doden en deel uit te maken van een milieuvriendelijkere productie. Een laatste belangrijk aspect is dat de natuurbeschermer die deze techniek gebruikt een aanzienlijke hoeveelheid tijd moet investeren in het trainen van de hond, het selecteren van kandidaat-pups, constante monitoring en nog veel meer. Als er geen rekening wordt gehouden met de eerder genoemde sociale factoren en deze verplichtingen niet worden nagekomen, is het succes van het project niet mogelijk.

Sociale factoren zijn belangrijk in conflicten tussen mensen en roofdieren. Predatie brengt directe economische kosten met zich mee die verband houden met het verlies van inkomsten en voedsel, en indirecte economische kosten zoals de tijd die besteed wordt aan het vermijden van predatie. Er zijn ook onderschatte niet-economische kosten, die te maken hebben met het gevoel van onzekerheid, onveiligheid en algemene ontwrichting van de bestaansmiddelen door het onverwachte verlies van vee, die de interacties tussen mens en carnivoor sterk beïnvloeden. Veehouders die ervoor kiezen om deel te nemen aan dit programma moeten bereid zijn om culturele en gedragsveranderingen door te voeren, waaronder het veranderen van hun culturele relatie met roofdieren en honden. Ze moeten zich inzetten om LGD's op een andere manier te verzorgen en te beheren dan hoe ze normaal gesproken met honden omgaan. De herder moet de eerste maanden tijd doorbrengen met de hond om ervoor te zorgen dat hij niet verdwaalt en moet dagelijks voor voedsel en water zorgen.

De BC Parks Foundation en het PaRx-programma voerden outreach- en media-evenementen uit om meer bekendheid te geven aan het programma en het verband tussen gezondheid en natuur. De lancering van de samenwerking met Parks Canada heeft veel media-aandacht gegenereerd, ook van internationale media, waardoor de connecties tussen natuur en welzijn en het PaRx-programma meer bekendheid hebben gekregen. Parks Canada heeft ook informatiemateriaal ontwikkeld om zorgverleners te helpen patiënten in contact te brengen met door Parks Canada beheerde plaatsen, waardoor er een band ontstaat met de zorggemeenschap, de belangstelling voor gezondheids- en welzijnsactiviteiten op bestemmingen in Parks Canada toeneemt, de betrokkenheid tussen de zorgsector en beschermde gebieden wordt versterkt en het bewustzijn van beschermde erfgoedgebieden in Canada wordt vergroot.

PaRx en Parks Canada werkten samen om gemeenschappelijke doelstellingen te identificeren rond het vergroten van de toegang tot de natuur en het verband tussen gezondheid, welzijn en tijd doorbrengen in de natuur. Deze samenwerking werd geformaliseerd in een driejarige samenwerkingsovereenkomst, waarin werd vastgelegd dat de Adult Discovery Passes (ter waarde van $72,25 per jaar) gratis aan PaRx zouden worden verstrekt om te worden voorgeschreven door professionals in de gezondheidszorg tijdens reguliere bezoeken. De Discovery Pass voor volwassenen van Parks Canada biedt toegang voor één volwassene tot meer dan 80 door Parks Canada beheerde plaatsen in Canada die normaal gesproken een heel jaar lang een dagelijkse toegangsprijs vragen, waaronder nationale parken, nationale historische plaatsen en nationale beschermde zeegebieden. Bij het voorschrijven van de Adult Discovery Pass aan patiënten wordt zorgverleners gevraagd om prioriteit te geven aan degenen die dicht bij nationale parken, nationale historische locaties of nationale beschermde zeegebieden wonen en die er het meeste baat bij hebben, zoals degenen voor wie de kosten van toegang tot de natuur een barrière kunnen vormen.

Het PaRx-programma is Canada's nationale voorschrijfprogramma voor de natuur. PaRx is ontwikkeld door de BC Parks Foundation en creëert een kader om zorgverleners te begeleiden bij het voorschrijven van natuur om de gezondheid en het welzijn van patiënten te verbeteren. Het PaRx-programma bevat praktische, clinicusgerichte hulpmiddelen zoals snelle tips en hand-outs voor patiënten, om het voorschrijven van tijd in de natuur gemakkelijk en effectief te maken. De PaRx-voorschriften voor de natuur bevelen aan om minstens 2 uur per week, minstens 20 minuten per keer, in de natuur door te brengen om de gezondheids- en welzijnsvoordelen van contact met de natuur te bereiken.

De opzet van het PaRx-programma is gebaseerd op studies die aantonen dat schriftelijke recepten beter worden ontvangen dan mondelinge adviezen om patiënten te motiveren een verandering door te voeren. Bovendien geven onderzoeken aan dat zorgverleners consequent tot de meest vertrouwde professionals behoren, waardoor de kans groter is dat patiënten zich houden aan aanbevelingen om voor hun gezondheid en welzijn contact te maken met de natuur.

Het opzetten van een fokcentrum is een fundamentele stap in het uitvoeren van gecontroleerd fokken en inprenten van pups. Inprenting is een biologisch leerproces dat in korte tijd tot stand komt, waarbij pups van de meeste soorten gedragingen van andere soorten kunnen herkennen en aanleren. In het centrum zorgen we ervoor dat de pups vanaf hun geboorte tot ze vier maanden oud zijn in contact komen met geiten en schapen, zodat er een familieband ontstaat die hen beschermend maakt tegenover het vee. Deze fase is kritisch en essentieel om LGD te verkrijgen die effectief zijn in hun functie en van strategisch belang voor het behoud van carnivoren. Tijdens het inprentingsproces zorgen we voor de voeding, de gezondheid en het welzijn van de puppy's en het vee, terwijl we ongewenst gedrag in de band tussen puppy en vee corrigeren. Na vier maanden worden de puppy's, die al gevaccineerd, ontwormd en gecastreerd zijn, overgedragen aan de producenten waar ze hun training afmaken en geleidelijk met het vee gaan werken.