Gebaseerd op de lokale natuurlijke hulpbronnen ontwikkelt Liziba Village op krachtige wijze economische bosindustrieën zoals walnoten en kastanjes, cultiveert en verwerkt thee, schimmels en eetbare paddenstoelen, cultiveert traditionele Chinese medicinale materialen zoals Tianma en Chonglou, en houdt zich bezig met bijenteelt en kippenhouderij. Sommige boeren in Liziba Village vormden spontaan een theecoöperatie, registreerden hun eigen theemerk en bouwden een online handelsplatform via e-commerce, waardoor de krachtige ontwikkeling van de groene economie werd bevorderd. Er werden gerichte trainingen gegeven aan beheer- en onderhoudspersoneel op dorpsniveau over fondsbeheer, bergpatrouille en -onderhoud, implementatie van verantwoordelijkheid, veiligheidseducatie, enz, om het vermogen en het niveau van onafhankelijk beheer en onderhoud van de dorpelingen te verbeteren.

Het behoud van de bossen in Liziba wordt geconfronteerd met veel uitdagingen in verschillende aspecten, die de actieve deelname van de lokale bevolking in de bescherming van de natuurlijke hulpbronnen en de duurzaamheid van het milieu belemmeren. Deze uitdagingen omvatten illegale houtkap, diefstal van hout, illegale aankoop van hout, stroperij van wilde dieren en ontbossing voor landbouwdoeleinden. Daarnaast veroorzaken traditionele levensgewoonten die volledig afhankelijk zijn van bosrijkdommen, zoals het bouwen van huizen en het voorzien in basisbehoeften zoals verwarming en koken, ook vernietiging van bosrijkdommen en ecosystemen.

Naast de technische oplossing en het financiële model ontwikkelde GIC een trainingsmodule die ervoor zorgt dat boeren die voor de oplossing kiezen voorbereid zijn op het produceren en toepassen van biologische inputs zoals Jeevamrut (vloeibare organische meststof), Ghanjeevamrut (vaste organische meststof) en Neemastra (natuurlijke ongediertebestrijding).

Op basis van deze module werden alle adoptieboeren getraind in hoe ze het systeem veilig kunnen gebruiken, hoe ze het moeten onderhouden om een consistente fermentatiekwaliteit en een lange levensduur van het systeem te garanderen, en hoe ze basisproblemen kunnen oplossen om te voorkomen dat ze externe technische ondersteuning nodig hebben. Verder kregen ze training in de formulering van verschillende organische inputs en het gebruik ervan in bodem-, blad- en druppelirrigatiesystemen. De basisprincipes van nutriëntenbeheer werden ook geïntroduceerd, met de nadruk op gebalanceerde bemesting en de rol van deze inputs in het behoud van een gezonde bodem.

Door deze vaardigheden en kennis op te bouwen tijdens de praktische trainingssessies, ondersteunt de module boeren bij het met meer vertrouwen toepassen van natuurlijke landbouwmethoden. Bovendien dient het als een repliceerbaar model voor het opschalen van het gebruik van biovergisters en natuurlijke inputs in andere regio's en contexten.

Regionale biodiversiteit en bestuivingsdiensten worden beïnvloed door de collectieve keuzes van alle boeren, lokale instellingen en andere belanghebbenden in een gemeenschap, vooral wat betreft het gebruik van chemische inputs. Om een breder bewustzijn en gedragsverandering te stimuleren, werd in het kader van het project een bewustmakingscampagne opgezet die verder reikte dan de directe begunstigden van het project. De campagne bereikte meer dan 2000 mensen in Shimla en Kullu, waaronder de bredere boerengemeenschap, studenten en lokale besluitvormers. De bewustmakingsworkshops werden uitgevoerd tijdens 15 bijeenkomsten op dorpsniveau in de lokale Gram Panchayats (lokale bestuursorganen), sessies in 20 scholen, hogescholen en industriële trainingscentra en workshops met 49 lokale zelfhulpgroepen.

In een meer gericht onderdeel voerde het project diepgaande workshops uit met zes samenwerkende Farmer Producer Companies (FPC's) die direct gericht waren op het veranderen van praktijken op boerderijen. Op deze en andere campagne-evenementen deelden deelnemers specifieke problemen, bespraken ze uitdagingen en stelden ze alternatieven voor schadelijke pesticiden en kunstmest voor, waarbij ze putten uit hun eigen ervaringen en lokale praktijken.

Modules over het beheer en behoud van bestuivers werden geïntegreerd in de bestuivingsmanagementtrainingen van het project, die samen met UHF en het Department of Horticulture (DoH) werden georganiseerd.

Om de voordelen van bestuiving aan te vullen en inkomstendiversificatie te bevorderen, introduceerde het project het houden van bijen en het verwerken van honing als een extra bestaansactiviteit voor huishoudens die appels telen. Boeren en micro-ondernemers werden ondersteund om de bijenteelt te integreren in hun bestaande landbouwsystemen, met de nadruk op het gebruik van de inheemse honingbijensoort Apis cerana. Deelnemers kregen training in bijenteeltpraktijken, het beheer van bijenkorven en de verwerking van honing en aanverwante producten met toegevoegde waarde. Deze activiteiten dragen bij aan een grotere veerkracht door alternatieve inkomstenbronnen en creëren economische stimulansen voor het behoud van bestuivers.

Nu de jongere generatie het werk voortzet en de vrouwen de gemeenschap kracht en trots blijven geven, blijft Jarife een veerkrachtige kracht in Chipiona. Terwijl de vereniging pleit voor beleid dat het behoud van de stuwdammen ondersteunt, streven de leden ernaar om de kennis en waarden die Jarife uniek maken door te geven. In een wereld waar tradities steeds moeilijker in stand te houden zijn, staan de corrales de pesca symbool voor wat er bereikt kan worden als gemeenschappen samenkomen. Zoals een lid zei: "De stuwen zijn een deel van ons. Als je daar bent, voel je je verbonden - niet alleen met de zee maar met alle mensen die hier eerder waren." Voor Jarife is die verbondenheid net zo duurzaam als het getij zelf, en wordt met elke generatie vernieuwd.

Voor veel vrouwen in Jarife is hun band met de stuw een levenslang onderdeel van het gemeenschapsleven in Chipiona. Eén lid, Maria, een 54-jarige huisvrouw, weet al haar hele leven van de stuwdammen, maar ze begon er pas later aan deel te nemen. "Ik ga niet vaak, maar als ik ga is het geweldig," zegt ze en ze voegt eraan toe dat ze meestal met een vriendin gaat vissen. Hoewel ze misschien niet dezelfde dagelijkse banden met de corrales heeft als andere gewone mensen, zit haar band diep. "Als ik de stuwdammen zie en weet dat ze bijna verloren waren gegaan, voelt het alsof ik deel uitmaak van iets belangrijks".

Haar bezoeken aan de stuwdammen zijn een manier om weer in contact te komen met de tradities van haar woonplaats en hoewel ze niet direct betrokken is bij het onderhoud ervan, is ze trots op waar Jarife voor staat. Voor haar zijn de stuwen meer dan alleen plaatsen om vis en andere zeedieren te vangen. Ze symboliseren de identiteit en veerkracht van Chipiona - kwaliteiten die ze hoopt door te geven aan toekomstige generaties. "Ik zou graag willen weten dat we onze kinderen tenminste hebben gegeven wat we van onze ouderen hebben gekregen," zegt ze. "Het gaat niet alleen om het behoud van het milieu; het gaat erom een uniek deel van ons erfgoed levend te houden."

Voor jonge leden van Jarife begint het lid worden van de common meestal al op zeer jonge leeftijd, met families die hen inschrijven om de traditie levend te houden. Veel jonge leden, zoals David, maakten kennis met de stuwdammen door gewoon mee te gaan met familie-uitstapjes, vaak 's nachts. "Ik begon al heel jong naar de stuwdammen te gaan, eerst alleen met mijn vader en later alleen als ik kon," herinnert hij zich. Toen hij opgroeide, ging hij door met zijn bezoeken aan de stuwdammen en nam steeds meer verantwoordelijkheid op zich naarmate hij de vaardigheden leerde om de stuwdammen te onderhouden. Vandaag de dag gaat zijn band met de stuwdammen verder dan praktische kennis. Voor hem is het heel persoonlijk - een link naar het verleden van zijn familie en naar het tijdloze karakter van de corrales. Zoals hij uitlegt: "Vooral tijdens nachtelijke getijden, in volledige duisternis, denk ik eraan hoeveel mensen precies hebben gedaan wat ik nu doe, lang voor mij. Het is een gevoel dat me verbindt met mijn voorouders." In Chipiona zijn de corrales zichtbaar vanaf de stranden en worden ze door toeristen vaak aangezien voor natuurlijke formaties. Voor de jonge leden van Jarife is het zowel amusant als ergerlijk om bezoekers stukken van de corrales te zien knappen, zich niet bewust van de geschiedenis en de moeite die is gestoken in de bouw van deze stenen visstuwen.

Rivierwachters wisselen van gedachten met onderzoekers van Snowchange over hun bevindingen. De kennis en observaties van rivierwachters spelen een waardevolle rol in de wetenschappelijke inspanningen voor het monitoren van de resultaten van herstel en de planning van herstelgebieden. Voorbeelden van deze samenwerking zijn het opsporen van bedreigde diersoorten, hun populaties en bewegingen, metingen van waterkwaliteit en debiet en dronebeelden van restauratiegebieden. Interviews met ouderen kunnen weinig bekende verledens onthullen die gebruikt kunnen worden als ecologische basisinformatie met betrekking tot restauratie. Rivierwachters die bereid zijn om hun monitoring in een bepaalde richting te ontwikkelen, worden ondersteund door onderzoekers om nieuwe ideeën en praktijken te vinden.

In 2025 heeft een van de rivierbeschermers een onderzoek geïnitieerd en geleid dat zich richt op de ervaringen, gedachten, gevoelens en ideeën van de beschermers zelf met betrekking tot hun rol als rivierbeschermer.

Door actief deel te nemen aan verschillende dorpsevenementen en bijeenkomsten heeft Snowchange geprobeerd open te communiceren over de restauratieplannen en open te zijn over de financiering en de besteding daarvan ter plaatse. Rivierbeschermers hebben gemerkt dat het cruciaal is dat een organisatie deelt wat ze concreet hebben gedaan in het gebied en mensen mogelijkheden biedt om betrokken te raken.

Tweemaal per jaar worden er bijeenkomsten voor rivierbeschermers gehouden, naast informele bijeenkomsten met individuele beschermers. Kwesties worden ook gecommuniceerd via een mailinglijst en een WhatsApp-groep.

Rivierbeschermers kunnen ook worden gevonden om op te treden als "bemiddelaars" in hun gemeenschap. Wanneer informatie over het restauratieproject via hen naar dorpen wordt overgebracht, is de kans groter dat deze informatie wordt vertrouwd, en zijn mensen wellicht meer geneigd om aan evenementen deel te nemen.

Het River Guardian Program heeft de gemeenschappen zelf ook in staat gesteld om hun kennis over te brengen via verschillende methoden, zoals een gemeenschapstheaterstuk.