De eerste stap van de analyse is beoordelen of het project een of meer OH-principes toepast binnen zijn werkterrein. In het kader worden zeven OH-principes gebruikt, die zijn overgenomen uit de literatuur (d.w.z. multisectoraal, transdisciplinair, participatie, preventie, decentralisatie, evidence-based, multischalig). Niet alle beginselen in het kader hebben dezelfde waarde, waarbij het multisectorale beginsel als een essentieel onderdeel van het voorgestelde instrument wordt beschouwd. De reden hiervoor is dat de basis van One Health de samenwerking tussen verschillende sectoren is. Het raamwerk maakt multisectorale samenwerking op elk niveau mogelijk, bijvoorbeeld wanneer er een intentieverklaring is ondertekend tussen ministeries, of op gemeenschapsniveau door de gezamenlijke inspanning van dorpsgezondheidswerkers, diergezondheidsvrijwilligers en rangers.

Eenmaal samengesteld zal een beoordelingsteam de analyse van het project en de mogelijke integratie van de One Health benadering leiden. Het is belangrijk om een discussie tussen sectoren op gang te brengen, mogelijkheden voor samenwerking tussen belanghebbenden te identificeren en het gezamenlijk ontwerpen van onderdelen van One Health mogelijk te maken die aansluiten bij de projectdoelen en deze op weg helpen naar een holistische benadering van de nexus biodiversiteit-gezondheid. Het beoordelingsteam is multidisciplinair en moet bestaan uit alle projecteigenaren, inclusief institutionele en ontwikkelingspartners.

Contexten op nationaal niveau zijn belangrijk om in overweging te nemen als onderdeel van de inspanningen om illegale handel in wilde dieren en planten te voorkomen. Het is echt belangrijk om alle relevante belanghebbenden samen te brengen om aantekeningen te vergelijken, innovaties uit te wisselen en ervoor te zorgen dat de strafmaatrichtlijnen binnen en tussen rechtsgebieden geharmoniseerd worden. Dit kan worden ondersteund door trainingen en capaciteitsopbouw op regionaal en internationaal niveau.

Samenwerking tussen verschillende jurisdicties is een belangrijk element van de bescherming van in het wild levende dieren en planten en van de illegale handel in in het wild levende dieren en planten. Strategieën om de druk van illegale en niet-duurzame handel op de biodiversiteit te verminderen - en de voordelen van handel op een duurzaam niveau voor het behoud van wilde dieren en het menselijk welzijn te vergroten - vereisen samenwerking tussen natuurbehoud, wetshandhaving, douane en de particuliere industrie.

Criminaliteit tegen wilde dieren is niet alleen een natuurbeschermingskwestie, want de negatieve gevolgen ervan vormen ook een bedreiging voor duurzame ontwikkeling, goed bestuur, de rechtsstaat en nationale veiligheid.

Het doel van deze bouwsteen is het identificeren van de risico's en kwetsbaarheden van het witwassen van geld en hoe dit verband houdt met misdrijven tegen in het wild levende dieren en planten. Daarnaast probeert deze bouwsteen richtsnoeren en aanbevelingen te geven aan wetshandhavers en aanverwant personeel om het financiële aspect van onderzoeken naar misdrijven tegen in het wild levende dieren en planten te verbeteren.

Frauduleus papierwerk kan smokkelwaar van in het wild levende dieren veranderen in ogenschijnlijk legitieme koopwaar, waardoor het openlijk kan worden verhandeld en aan onderschepping kan ontsnappen. Er zijn veel manieren die criminelen gebruiken om frauduleus papierwerk voor wilde dieren te creëren, waaronder valse verklaringen van fokken in gevangenschap, het kopen van papierwerk van corrupte ambtenaren, het vervalsen van papierwerk, het hergebruiken of wijzigen van oude vergunningen, enz. Forensische boekhouding is daarom een belangrijke bouwsteen

De traditionele kennis in bergachtig Cambodja is rijk en zeer gevarieerd en omvat kennis over natuurbehoud, bescherming van de gezondheid, landbouwsystemen en het gebruik en beheer van planten- en diersoorten.

Deze kennis weerspiegelt de verschillende geografische gebieden waarin inheemse volkeren en minderheden leven en de respectieve behoeften van de groepen. Alle samenlevingen hebben gebruik gemaakt van de natuurlijke omgeving om in hun levensonderhoud te voorzien, en het gebruik van planten voor medicinale behandelingen is daarom over de hele wereld bijzonder goed ontwikkeld.

Onderzoeksinstellingen, private farmaceutische bedrijven en NGO's hebben de afgelopen jaren het belang ingezien van het behoud van deze kennis, maar ook van het gebruik ervan om voordelen te creëren, die niet altijd eerlijk zijn verdeeld. Het ontbreken van een systeem voor de bescherming van traditionele kennis kan gemakkelijk leiden tot verdere erosie van deze waardevolle kennis en een permanent verlies voor lokale en inheemse gemeenschappen, het land en de wereldgemeenschap in het algemeen.

Als men er niet in slaagt om de voordelen van het gebruik van traditionele kennis en genetische rijkdommen eerlijk en billijk te verdelen - vooral voor inheemse volkeren en lokale gemeenschappen - is dat een belangrijke beperking voor het effectieve behoud van de biodiversiteit.

Bij het ontwerp en de uitvoering van het overstromingskanaal wordt rekening gehouden met verschillende waterniveaus.

Tijdens perioden met relatief lage waterstanden (lager dan 5 jaar) lijkt het kanaal op een natuurlijke stroom. Een kleine waterstroom stroomt door grind en stenen, passeert een stuw, verspreidt zich in ondiepe gebieden en verdwijnt uiteindelijk tussen de moerasplanten. Deze schilderachtige stroom gaat zelfs door op niet-regenachtige dagen door het gebruik van opgeslagen regenwater.

Op het niveau van 30 jaar dient het kanaal als begrenzing voor verschillende plantensoorten. Boven dit niveau worden groepen bomen en struiken geplant, terwijl eronder verschillende soorten Miscanthus worden gekweekt. Deze planten zijn goed bestand tegen schommelende waterstanden en beschermen tegen de kracht van grote overstromingen.

Op het niveau van 50 jaar zijn alle paden in het park verhoogd tot boven het overstromingsniveau, zodat ze toegankelijk blijven en niet onder water kunnen komen te staan. Langs het kanaal zijn verschillende voorzieningen strategisch geplaatst voor het welzijn, comfort en plezier van de burgers. Hieronder vallen fitnessfaciliteiten, een basketbalveld, een speeltuin en schaduwrijke zitjes.

Over het geheel genomen is het overstromingskanaalgebied ontworpen om bezoekers een aangename ervaring te bieden en een gevoel van rust, recreatiemogelijkheden en een band met de natuur te bieden.

Wetlands (wilgenvijvers) vormen een uniek en poëtisch rivierlandschap in het semi-aride Loess Plateau. Het belang van het behoud van deze karakteristieke habitat en inheemse flora en fauna langs de Qingshui rivier werd onderkend en de wilgenvijvers werden onderhouden met water uit de Qingshui rivier.

Deze poging tot behoud wordt steeds belangrijker naarmate het bestaande landschap langs de rivier blijft verdwijnen. Door de bestaande drainageroute te gebruiken als hoofdlijn voor het overstromingskanaal wordt de impact van de ontwikkeling geminimaliseerd. Deze aanpak vermindert de noodzaak voor bodemverplaatsing en verlaagt het risico op instorting van de bodem, waardoor een balans wordt gevonden tussen overstromingsbeheer en milieubehoud.

Bovendien is in het ontwerp zo veel mogelijk zacht gras opgenomen in de zijhelling van het kanaal. Deze keuze is bedoeld om de esthetische aantrekkingskracht en leefbaarheid van het kanaalgebied te verbeteren. Bovendien wordt de bodem van het kanaal waterdoorlatend gehouden om de algehele kwaliteit van het kanaal als leefruimte te verbeteren.

Door zorgvuldig rekening te houden met deze ontwerpelementen probeert het project een harmonieus en duurzaam waterkanalensysteem te creëren dat niet alleen de waterstroom beheert, maar ook het unieke landschap van het semi-aride Loess Plateau behoudt en verbetert.

De ontwerpbenadering voor het overstromingskanaal lijkt goed doordacht. Door het water via een stuw in twee trajecten om te leiden op basis van de intensiteit van de neerslag, kan het zich aanpassen aan verschillende overstromingsomstandigheden.

Onder het 5-jaars overstromingsniveau wordt het water via een aftakking naar een moerasgebied geleid, waar het water op natuurlijke wijze wordt gezuiverd en geïnfiltreerd.

Voor hogere overstromingsniveaus bevat het kanaal een overloopmechanisme bij de stuw, waardoor het overtollige water via een overstromingskanaal naar de rivier wordt geleid, tot een terugkeerperiode van 50 jaar.

Het rekening houden met verschillende overstromingsniveaus (5 jaar, 30 jaar en 50 jaar) is belangrijk voor erosiebeheersingsmaatregelen. Verschillende ontwerpstrategieën, zoals een ondoordringbare betonnen basis voor het 5-jaars overstromingsniveau, keermuren langs de helling voor het 30-jaars overstromingsniveau en maatregelen voor een ondoordringbaar oppervlak boven dat niveau vanwege het lage erosierisico, helpen te voldoen aan de vereisten van elk overstromingsniveau en elke snelheid.

Over het algemeen lijkt het ontwerp van het waterkanaal rekening te houden met ecologische overwegingen, variërende overstromingsomstandigheden en het beheer van sedimentatie en erosie.

Voor 1990 stond het gebied rond Bau Sau onder zware druk van de lokale gemeenschappen in Dak Lua Commune. De lokale bevolking betrad vaak het park om hout te kappen, te vissen en op dieren te jagen. Conflicten tussen de lokale bevolking en boswachters kwamen regelmatig voor en waren ernstig (met dodelijke afloop, en in 1990 werd een boswachterspost in brand gestoken).

Na de oprichting richtten de parkbeheerders zich op wetshandhaving. Een aantal donorprojecten in deze periode hielp de lokale bestaansmiddelen te verbeteren door middel van productieve en effectieve landbouw, bijv. irrigatie, uitbreiding van de rijstteelt van twee naar drie keer per jaar, maïs met een hoge opbrengst. Met de instemming van de lokale bevolking werden huishoudens die in de kernzone woonden ondersteund om te verhuizen naar de bufferzones. Er werden bosbeschermingscontracten getekend met lokale huishoudens en bosbeschermingsteams opgericht in dorpen rond het park. Illegale activiteiten werden sterk teruggedrongen. De relatie met de lokale gemeenschappen is verbeterd, de druk op natuurlijke hulpbronnen is verminderd en de kwaliteit van de habitat is verbeterd.

Samen met de proactieve maatregelen voor het herstel van de habitat herstelden de populaties wilde dieren zich snel. Naast de populatie Siamese krokodillen die zich opnieuw vestigde in het Bau Sau-gebied, zijn andere populaties van dieren die van belang zijn voor het natuurbehoud, zoals de gaur en de groene pauw, goed in stand gehouden.