Landschapsbehoud op gemeenschapsbasis in Georgië

Het selecteren van 3-4 inheemse diersoorten die het landschap het beste vertegenwoordigen, helpt om de specifieke ecosystemen te belichamen die bescherming/beheer nodig hebben. Het identificeren van doelsoorten stelt ECF in staat om een aanpak voor het behoud van wilde dieren te creëren die voor de lokale bevolking gemakkelijk te begrijpen is - door een charismatische soort direct te koppelen aan landschapsbeheerpraktijken - en helpt om de lokale bevolking een tastbaar verband te geven tussen hun dagelijkse inspanningen voor natuurbehoud en de langetermijnimpact op het landschap. Als inheemse graslandecosystemen bijvoorbeeld gezond zijn, zullen de Kaukasische edelherten terugkeren, zelfs als ze eerder plaatselijk waren uitgestorven. De aanwezigheid van deze belangrijke inheemse diersoorten wordt later gebruikt als een indicator van biodiversiteit bij het opstellen van Conservation Agreements.

Met behulp van een combinatie van teledetectie en veldgegevens wordt een studie uitgevoerd naar de bestaande en potentiële habitats van belangrijke soorten. Met behulp van Maximum Entropy Modeling (MAXENT)-software worden habitatgeschiktheidsmodellen voor elke belangrijke soort gemaakt, wat resulteert in kaarten die de geschiktheid van de habitats voor de belangrijkste soorten laten zien. Deze aanpak maakt het voor lokale bewoners mogelijk om een duidelijk verband te leggen tussen instandhoudingsdoelstellingen, uit te voeren maatregelen en de verwachte effecten en helpt bij het stellen van prioriteiten voor verder onderzoek en het monitoren van de soorten/habitats.

ECF's Financial Participatory Approach (FPA) is een methodologie die gebruik maakt van directe financiële subsidies om lokale bevolkingen te mobiliseren om hun eigen ontwikkeling in handen te nemen. Het is ontworpen om autonome ontwikkelingsstrategieën te genereren die constructief, inclusief en zeer participatief zijn op familie-, gemeenschaps- en regionaal niveau.

Overal in de westelijke corridor van de Kleine Kaukasus, gefaciliteerd door lokale NGO's, helpen verhalenwedstrijden bij het beschrijven van de relatie tussen de lokale bevolking en de belangrijkste wilde diersoorten die het best de landschappen vertegenwoordigen en ecosystemen belichamen die bescherming/beheer nodig hebben. Dit wordt gevolgd door activiteiten die erop gericht zijn om tegelijkertijd de leefomgeving van dieren en de bestaansmiddelen van mensen te verbeteren, parallel aan de geschiktheidsmodellen voor habitats. Het FPA-proces helpt bij het ontwikkelen van een positieve, op vertrouwen gebaseerde relatie tussen ECF en de lokale bevolking.

Deelname aan een FPA leidt tot de ontwikkeling van ECF's conserveringscontract voor de lange termijn (Conservation Agreement) en moedigt de lokale bevolking aan om besluitvormers en rentmeesters van natuurlijke hulpbronnen te worden, terwijl het een gevoel van trots/bescherming voor belangrijke wilde diersoorten bevordert. FPA's pakken ook onderliggende problemen aan op het gebied van landeigendom/landgebruik die de drijvende kracht vormen achter de problemen op het gebied van conservering (d.w.z. stroperij, niet-duurzaam/illegaal gebruik van hulpbronnen).

Het oprichten van een CBO is de stap tussen het FPA-proces en het ondertekenen van een Conservation Agreement. CBO's worden opgericht onder begeleiding van ECF en zijn verantwoordelijk voor:

i) het veiligstellen en implementeren van een Conservation Agreement

ii) de eerlijke en billijke verdeling van voordelen onder de gemeenschap

iii) het optreden als juridische entiteit die de gemeenschap vertegenwoordigt in een Conservation Agreement.

CBO's worden opgericht onder de nationale wetgeving die geschikt is voor hun doel, land en regio. Als het oprichten van een CBO niet mogelijk is, kan een NGO optreden als CBO in de Conservation Agreement.

De oprichting van een CBO vereist dat de lokale gemeenschap zich op lange termijn verbindt tot samenwerking en verantwoordelijkheid neemt voor natuurbeschermingsacties. Op deze manier draagt de CBO bij aan het versterken van het sociale kapitaal en het vergroten van duurzame praktijken op het gebied van landgebruik. CBO's helpen bij het opbouwen van verbondenheid, communicatie en veerkracht in de gemeenschap met betrekking tot natuurbehoud. CBO's worden aangemoedigd om biodiversiteit als onderdeel van de lokale economie te beschouwen en nauw samen te werken met ECF om afspraken te maken over duurzaam landgebruik. CBO's worden aangemoedigd om andere bronnen van financiering te zoeken voor gemeenschapsprojecten en om hun activiteiten te ontwikkelen als een duurzaam bedrijf tijdens de implementatieperiode van de Conservation Agreement.

Duidelijk landeigendom en landeigendom (het recht om land te gebruiken) zijn de basisvoorwaarden voor de implementatie van elke habitatbeheermaatregel. De landgebruiksrechten van alle begunstigden moeten duidelijk en zeker zijn voordat projectinitiatieven van start gaan om het risico van ongedocumenteerde dimensies bij de planning en uitvoering van instandhoudingsmaatregelen te vermijden. Het verzekert ook het langetermijnbelang van de landgebruiker om het land duurzaam te beheren. Het doel van deze maatregel is het verduidelijken, wettelijk regelen, verkrijgen en behouden van landeigendomsrechten die nodig zijn voor instandhoudingsmaatregelen en voor duurzaam levensonderhoud. Pachtrechten omvatten landeigendom, pacht van land en/of andere rechten met betrekking tot het gebruik van land.

In Georgië is het meeste land eigendom van de staat. Maar na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie zijn landeigendomsrechten niet goed gedocumenteerd of geregistreerd. Tegenwoordig worden traditionele landgebruiksrechten op basis van mondelinge overeenkomsten en tradities omgezet in wettelijk gedocumenteerde/geregistreerde pachtcontracten door de CBO's die hun respectieve dorpen vertegenwoordigen. Het oplossen van onzeker grondbezit is een van de belangrijkste voordelen die het ECF de partnergemeenschappen biedt. Het biedt hen een duidelijk economisch perspectief voor de toekomst, terwijl het bestaande gemeenschapsbeheer van gedeelde weilanden behouden blijft.

Om natuurbeschermingsmaatregelen effectief uit te voeren, hebben projecten toegewijde, bekwame en getrainde mensen nodig in het veld en in de gemeenschap. De oprichting van een lokaal rangerprogramma genaamd "Caretakers" werd door ECF gezien als een belangrijke stap om ervoor te zorgen dat de instandhoudingsdoelstellingen in het veld werden nageleefd en in het dorp werden begrepen. Caretakers zijn lokale mensen met kennis van en inzicht in hun lokale omgeving, het vermogen om te communiceren met de lokale bevolking en bezoekers, en zelf gemotiveerd om de natuur te beschermen. Ze worden geïdentificeerd via het FPA-proces en later in dienst genomen door CBO's. Ze zijn getraind in natuurbeschermingsmethoden, uitgerust met communicatieapparatuur, uniformen en soms transportmiddelen, maar hebben niet de wettelijke rechten van (overheids)medewerkers in beschermde gebieden of boswachters. Ze kunnen mensen informeren en voorlichten, en overtredingen rapporteren aan de relevante autoriteiten. Beheerders helpen bij het monitoren van de biodiversiteit, geven voorlichting/bewustmaking en voeren CA-beheerstaken uit. Ze zijn verantwoordelijk voor het verzamelen van gegevens, het monitoren van wilde dieren en het indienen van voortgangsrapporten bij de ECF. Beheerders zijn een belangrijk aanspreekpunt (vertrouwd en gerespecteerd) in de gemeenschap en fungeren als voorbeeld van de sociaaleconomische voordelen van natuurbehoud.

Conservation Agreements (CA's) zijn bindende subsidiecontracten die worden opgesteld en overeengekomen door specifieke gemeenschappen en het ECF. De CA's beschrijven duidelijke, haalbare en realistische instandhoudingsdoelstellingen en bepalen de reikwijdte van de instandhoudingsmaatregelen die moeten worden geïmplementeerd binnen gemeenschappen die aantonen dat ze de organisatie, motivatie en toewijding hebben om 10-jarige habitatbeheerplannen te volgen. De instandhoudingsdoelstellingen worden bepaald door de ECF en de lokale gemeenschap op basis van deskundige en lokale kennis. Elke overeenkomst is afgestemd op de geïdentificeerde behoeften in de doelgemeenschap en het lokale landschap. Deze contracten binden gemeenschappen om ecosystemen te beschermen, maar helpen ook traditionele landgebruikers om het land op een duurzame manier te gebruiken.

De gemeenschappen die Conservation Agreements ondertekenen zijn geselecteerd om dit te doen omdat ze blijk geven van initiatief, betrokkenheid van de gemeenschap en potentieel via het FPA-proces en de oprichting van een CBO. Om de duurzaamheid van de projecten te garanderen, wordt de naleving van de Conservation Agreements gecontroleerd. Elke gemeenschap moet jaarlijkse technische rapporten indienen. Als ze de geplande activiteiten niet uitvoeren, kunnen de betalingen uit hoofde van de overeenkomst worden opgeschort totdat ze aan de eisen voldoen, of vervolgens beëindigd als ze langer dan een jaar niet aan de eisen voldoen.