Stedelijke beschermde gebieden in de Aburrá-vallei, een veelbelovend beheerpad voor de sociale toe-eigening van biodiversiteit en haar ecosysteemdiensten.
Volledige oplossing
APAburra1
Área Metropolitana del Valle de Aburrá
De Aburrá-vallei is een inter-Andeïsch landschap waarin een stad met 3,6 miljoen inwoners ligt. Dankzij opmerkelijke processen van burgerparticipatie, waardevolle technische inspanningen en een stabiele politieke wil heeft de stedelijke milieuautoriteit 6 beschermde gebieden uitgeroepen: Regionaal Natuurpark (Cerro El Volador) en Recreatiegebieden (Nutibara, La Asomadera, Piamonte, El Trianón-La Heliodora en Ditaires). Het hoofdstedelijk gebied Aburrá Valley plukt al de vruchten van de inspanningen om biodiversiteit en ecosysteemdiensten, klimaatadaptatie en levenskwaliteit te behouden in een context met grote uitdagingen op het gebied van luchtvervuiling, tekorten aan openbare ruimte en volksgezondheid. Overheidsmaatregelen, eigen inbreng van burgers en bedrijven en kennismanagement tonen aan dat deze gebieden veelbelovende laboratoria zijn voor culturele transformatie en stedelijke veerkracht in het licht van klimaatverandering.
Laatst bijgewerkt: 22 Aug 2022
3573 Weergaven
Context
Uitdagingen
Meer erkenning van het nationale systeem van beschermde gebieden, om technische en economische redenen geconcentreerd in wilde natuurgebieden (Nationale Parken) met ernstige bedreigingen.
2. Evaluatie van de effectiviteit van beheer volgens instandhoudingsdoelen/doelstellingen in lijn met de stedelijke context.
3. Voortdurend aanbieden van dynamische activiteiten voor een regelmatig bezoekend publiek dat meer betrokken is bij het behoud.
4. Vergroten van de institutionele capaciteit (personeel/financiële middelen) voor administratie en beheer.
5. Effectieve milieu- en stedenbouwkundige autoriteit voor een beter beheer/mitigatie van bedreigingen en transformatiedruk.
6. Afstemming met gemeenten. Gezamenlijke/gedifferentieerde actie voor een robuuster beheer.
7. Landschappelijke integratie. Omgevingen die gunstig zijn voor het behoud ervan. Regeling van bufferzones.
8. Kwalificatie van infrastructuur (paden, verblijven, bewegwijzering) in gebieden met een grotere recreatieve capaciteit.
Locatie
Antioquia, Colombia
Zuid-Amerika
Proces
Samenvatting van het proces
Het uitroepen van beschermde stedelijke gebieden maakt het mogelijk om gebieden van grote ecologische en sociale betekenis te behouden in een bijzonder dichte context van belangen en conflicten. De beschermde gebieden zijn bepalend voor het milieu in de ruimtelijke ordening en vormen de hoogst genoteerde norm in de bestemmingsplannen van de gemeenten. Hun effectieve behoud overstijgt echter de juridische sfeer: zonder de bijdrage van het bedrijfsleven, publieke institutionele articulatie en vooral druk van de burgers zal het niet mogelijk zijn om de ecosysteemdiensten die ze leveren aan de grootstedelijke samenleving van de Aburrá-vallei te behouden en te vergroten. Daarom zijn de recreatieve, educatieve, recreatieve en onderzoeksactiviteiten die al meer dan 11 jaar worden ontwikkeld de beste garantie voor een culturele transformatie op basis van de bijdragen van de natuur aan het welzijn van de mensen. De duurzaamheid van deze gebieden hangt hiervan af ten behoeve van een gebied met een groot tekort aan openbare ruimte en met problemen op het gebied van samenleven van burgers en lichamelijke en geestelijke gezondheid die worden geaccentueerd door luchtvervuiling, sociaal-ruimtelijke segregatie, armoede en de gevolgen van de huidige pandemie.
Bouwstenen
Speelse, pedagogische en communicatieve strategieën voor de sociale toe-eigening van beschermde gebieden.
De garantie voor het behoud van stedelijke beschermde gebieden, naast de technische en wettelijke procedure om ze aan te wijzen, is een robuust proces van sociale betrokkenheid. Daartoe is het essentieel geweest om acties en strategieën te ontwikkelen om recreatie en milieueducatie rond beschermde gebieden te bevorderen, waardoor het collectieve bewustzijn van het belang van hun behoud wordt vergroot, niet alleen voor de biodiversiteit maar ook voor de kwaliteit van leven in de stad.
Het toepassen van socio-ecologische concepten wordt een sleutelfactor in het bereiken van de instandhoudingsdoelstellingen van beschermde gebieden. In de mate dat belanghebbenden zich inzetten voor de waarden en ecosysteemdiensten die dit soort ruimten leveren voor de duurzame ontwikkeling van steden en deze erkennen, wordt het voortbestaan van deze ruimten in de gewenste omstandigheden voor het behoud van de biodiversiteit en de belevingswaarde, het plezier, het welzijn en de fysieke en mentale gezondheid van iedereen gegarandeerd.
Sleutelfactoren
De continuïteit van sociale toe-eigeningsprocessen op basis van milieueducatie en openbare communicatie voor biodiversiteit bieden hulpmiddelen voor het beheer en passend medebeheer van beschermde gebieden, waardoor gecoördineerde acties tussen alle belanghebbenden worden vergemakkelijkt: instellingen, burgers, academici en de particuliere sector.
Geleerde les
- De strategieën voor milieueducatie en -dynamisering door middel van activiteiten zoals interpretatieve rondleidingen, yoga, weven, vogels kijken, enz. maken het mogelijk om de beschermde gebieden beter te leren kennen, begrijpen en zich toe te eigenen, in die mate dat er een ander soort relatie wordt opgebouwd tussen de mens en de natuur en er wordt gezocht naar een biocentrische levensvisie waarin de onderlinge afhankelijkheid wordt erkend.
- Andere educatieve en milieu-instrumenten worden versterkt en aangeboden, evenals andere natuurbeschermingsacties die vóór de verklaring door burgers en andere actoren werden ontwikkeld.
- De integratie van bepaalde concepten in burgerschap en bestuur, gebaseerd op de dialoog van kennis, helpt het behoud van ecosystemen en biodiversiteit.
- Participatieve actie als een fundamentele as voor het succesvolle beheer van beschermde gebieden.
- Andere actoren en sectoren zijn betrokken bij de behoudsstrategie van beschermde gebieden, waaronder universiteiten en bedrijven, die bijdragen leveren op basis van hun specifieke belangen en capaciteiten.
Strategische verbanden voor het beheer van beschermde gebieden in de stedelijke context
De relatie tussen actoren (institutionele, burger-, academische en particuliere sector) maakt het mogelijk om beheer- en medebeheermechanismen op te zetten die inspelen op de behoeften van het beschermde gebied en effectief beheer in het kader van de uitvoering van de beheerplannen draagt bij aan het milieubeheer van beschermde gebieden.
Sleutelfactoren
- De optimalisatie van middelen en institutionele capaciteiten bij de implementatie van beheerplannen voor beschermde gebieden voor een effectief beheer ervan.
- De definitie van de rollen en bevoegdheden van de verschillende actoren met betrekking tot beschermde gebieden zorgt voor meer duidelijkheid in termen van actie- en participatie-instrumenten bij het beheer, de controle en het toezicht.
- Het versterkt de burgerparticipatie en de interinstitutionele allianties tussen overheden, gemeenschappen en particulieren.
Geleerde les
- Erkenning van de acties, kennis en initiatieven van burgers met betrekking tot het behoud en de bescherming van deze strategische ruimten voor het behoud van biodiversiteit en het behoud van ecosysteemdiensten.
- Co-management bevordert de interinstitutionele dialoog en de uitwisseling van kennis om een gezamenlijke constructie van de beschermde gebieden te ontwikkelen, waardoor het vertrouwen tussen de actoren wordt versterkt en niveaus van goed bestuur worden bereikt.
- De bijdrage van particuliere ondernemingen draagt bij aan de duurzaamheid van beschermde stedelijke gebieden en is potentieel functioneel voor de acties van de particuliere sector op het gebied van milieuverantwoordelijkheid.
Beschermde gebieden als milieudeterminanten in de ruimtelijke ordening.
Beschermde gebieden in de stedelijke context worden een milieudeterminant van planning en ruimtelijke ordening, die, als normen van een hogere rangorde, deze ruimten afschermen van veranderingen die kunnen worden overwogen met betrekking tot ander landgebruik dan het behoud en behoud van biodiversiteit en afhankelijk zijn van politieke wil voor hun beheer.
Sleutelfactoren
- Begeleiding bieden aan gemeentebesturen over landgebruik binnen beschermde gebieden, zorgen voor groene ruimten die helpen bij de aanpassing aan en matiging van de effecten van klimaatverandering en inspelen op de uitdagingen van veerkrachtige, duurzame en biodiverse steden.
- Het aantal sociaal-milieuconflicten rond strategische ecosystemen in stedelijke gebieden terugdringen.
- De verwezenlijking van de Duurzame Ontwikkelingsdoelen en de IAHSI-doelstellingen van het Strategisch Plan van het Verdrag inzake Biologische Diversiteit bevorderen.
Geleerde les
Het feit dat beschermde gebieden bepalend zijn voor het milieu in de ruimtelijke ordening is de duidelijkste mogelijkheid die er bestaat om de verandering, aantasting of verdwijning van strategische ecosystemen in de stedelijke context te voorkomen, ten gunste van het collectieve recht op een gezond milieu, omdat ze niet kunnen worden genegeerd door gemeentelijke overheden of door de politieke wil van het moment.
Het is echter niet voldoende om ze op te nemen in planningsinstrumenten om de aanwijzing, regulering en administratie zodanig te positioneren dat specifieke instandhoudingsdoelstellingen in het overheidsbeleid worden bereikt en om ervoor te zorgen dat er een effectieve betrokkenheid bij is. Interinstitutionele coördinatie en afstemming is noodzakelijk om effectief beheer van beschermde gebieden te bereiken in een bijzonder dicht scenario van conflicten en belangen zoals het stadslandschap.
Invloeden
De afbakening van deze gebieden is een belangrijke stap in de richting van een significante vermindering van bedreigingen en de definitieve bescherming van groene ruimten met een hoge ecologische en sociale waarde te midden van een dicht verstedelijkte matrix. Hierdoor is de kennis van de stedelijke biodiversiteit in de regio toegenomen, evenals de erkenning en waardering van ecosysteemdiensten zoals onder andere microklimatologische regulering, het opvangen van fijnstof, waterregulering en de cognitieve, culturele en spirituele voordelen die verbonden zijn aan biodiversiteit. Ze maken allemaal deel uit van het landschappelijk erfgoed van de regio en een ervan is ook uitgeroepen tot Goed van Nationaal Cultureel Belang (El Volador) vanwege zijn historische en archeologische waarden, waardoor het een gemengd erfgoed vormt (natuurlijk en cultureel).
Deze hebben een scenario gegenereerd voor het versterken van milieugovernance door middel van recreatieve, recreatieve, educatieve en onderzoeksactiviteiten (waaronder doctoraalscripties), evenals publieke communicatie en besluitvorming.
Ze hebben ook het stedelijk ecologisch netwerk versterkt, waarvan ze de structurerende knooppunten zijn, en het metropolitane systeem van beschermde gebieden, waardoor ze een milieudeterminant en een superieure hiërarchische norm in de ruimtelijke ordeningsprocessen van lokale overheden zijn geworden.
Begunstigden
Ongeveer 3,5 miljoen mensen uit de agglomeratie van de Aburrá-vallei, die bestaat uit tien gemeenten (Caldas, La Estrella, Sabaneta, Envigado, Itagüí, Medellín, Bello, Copacabana, Girardota en Barbosa). Nationale/internationale bezoekers
Duurzame Ontwikkelingsdoelen
SDG 3 - Goede gezondheid en welzijn
SDG 4 - Kwaliteitsonderwijs
SDG 11 - Duurzame steden en gemeenschappen
SDG 13 - Klimaatactie
SDG 15 - Leven op het land
Verhaal
APAburra7
Área Metropolitana del Valle de Aburrá
De kiemplasmabank van het recreatiegebied Cerro La Asomadera[1] [1] Sommige elementen van dit verhaal zijn overgenomen uit de kroniek "El cerro que asoma a otros cerros".
[1] Sommige elementen van dit verhaal zijn overgenomen uit de kroniek "El cerro que asoma a otros cerros". Opgehaald van https://www.periferiaprensa.com/index.php/component/k2/item/2537-el-cerro-que-asoma-a-otros-cerros
Volgens de verhalen van de bewoners kreeg het de naam La Asomadera omdat de mensen naar buiten kwamen kijken, om afscheid te nemen van hun bezoekers. Het was een verplichte route naar Medellín en reizigers of muilezeldrijvers die vanuit het zuiden van de Aburrá-vallei aankwamen, moesten deze route oversteken. Vanaf daar kon je de hele vallei zien, een plek bedekt met rietvelden en gevaarlijke ravijnen in de schaduw van de guavebomen. Na verloop van tijd stond het vol met huizen. Daarna werd het een vuilnisbelt. Uiteindelijk, dankzij de inspanningen van burgers als Don Herman en Don Hernando, werd deze plek een reservaat vol met een verscheidenheid aan flora en fauna. Een arboretum dat net zo belangrijk was als de officiële botanische tuin van de stad. De vuilnisbelt werd omgetoverd tot een paradijs. Ze verwijderden het puin en de rommel, legden paden aan en plantten overal bomen. Burgers uit nabijgelegen buurten, milieuorganisaties en onderwijsinstellingen namen deel aan dit proces. Na bijna 32 jaar toen het planten begon, en met de uitroeping tot beschermd gebied in 2011, werd dit een belangrijke plek die verschillende actoren verenigt die acties mobiliseren rond het behoud ervan. Momenteel zijn er meer dan 411 soorten inheemse Colombiaanse flora en 81 vogelsoorten. Daarnaast is er een kwekerij die is omgevormd tot een kiemplasmabank voor het behoud van inheemse soorten van het nationale en regionale grondgebied op een totaal van 26,6 hectare. Dankzij de dynamiseringsactiviteiten weten de actoren die op deze plek samenkomen bijvoorbeeld al wat een opossum is en waarom ze moeten worden behouden (naast hun natuurlijke bestaansrecht! Dit beschermde gebied en de andere gebieden die deel uitmaken van het Metropolitan System of Protected Areas zijn een socio-ecologisch laboratorium waar yogalessen, moestuinaanplant, afvalbeheer, vogels kijken en biodiversiteit worden onderwezen. Een ruimte voor collectieve mobilisatie voor natuurbehoud, de constructie van milieubewust burgerschap en het genereren van bewustzijn onder burgers, zakenmensen, de publieke sector en academici.
