Büyük alanlar için sürdürülebilir koruma ve yönetim yaklaşımları

Herculaneum'un 2000 yıl önce gömülmesinin doğası gereği, 20. yüzyılın başlarında yapılan açık hava kazıları Roma kentinin olağanüstü düzeyde korunduğunu ortaya çıkarmış, ancak bu çok katlı kalıntıların stabilizasyonu ile yolların ve drenaj sistemlerinin eski haline getirilmesi gerekmiştir. Alan bugün arkeolojik dokunun korunmasının yanı sıra bu eskiyen restorasyon müdahalelerinin de kentsel ölçekte yapılmasını gerektirmektedir.

Bununla birlikte, 20. yüzyılın sonlarında Herculaneum'da yürütülen çalışmalar, alana bir dizi münferit unsur olarak yaklaşmıştır. Bunun nedeni kısmen disiplinler arası uzmanlığa ve istikrarlı finansman kaynaklarına sınırlı erişimdi - tek seferlik yerel projeler için düzensiz sermaye finansmanı baskındı.

Milenyumun başlamasıyla birlikte, koruma sorunlarını ve bunlar arasındaki karşılıklı bağımlılıkları alanın tamamında haritalandıran ve bunlara göre hareket eden yeni bir yaklaşım benimsendi. İlk çabalar, çökme riski taşıyan veya hassas dekoratif özelliklere sahip alanlardaki durumları çözmeye odaklandı. Zamanla odak noktası, çürümenin nedenlerini azaltmaya ve alanın geri dönmemesi için yalnızca kamu otoritesi tarafından sürdürülebilir alan çapında bakım döngüleri geliştirmeye yönelik uzun vadeli stratejilere kaymıştır. Bunların artık tamamen kamu ortağı tarafından sürdürülmesiyle genel hedefe ulaşılmıştır.

2004'te İtalyan yasal çerçevelerindeki gelişmeler, özel ortağın koruma çalışmalarını doğrudan ihale etmesine ve sadece finansal destek yerine somut sonuçları 'bağışlamasına' izin verdi. Bu, ortaklığın mevcut yönetim sisteminin gerçek anlamda operasyonel olarak geliştirilmesini sağlamıştır.

Daha sonra 2014-2016 döneminde kültürel miras için yapılan diğer yasal reformlar, kamu ortaklarının esnekliğini ve alanın ihtiyaçlarına cevap verebilirliğini artırmıştır.

  • Büyük miras alanları için disiplinler arası analiz ve karar verme, kullanıcı tarafından yönetilen veri yönetimi araçlarının kullanılmasıyla geliştirilebilir. Disiplinler arası BT araçlarının koruma planlaması, uygulaması ve izlemesine entegre edilmesi, insani, mali ve entelektüel olmak üzere sınırlı kaynakların kullanımında daha fazla etkinlik için çok önemliydi.
  • Ortaklık için mevcut olan uzun zaman dilimleri ve disiplinler arası bir ekibin yıl boyunca varlığı , alanın ihtiyaçlarının kapsamlı ve incelikli bir şekilde anlaşılmasına ve bakım rejimlerini kamu mirası yetkilisine devretmeden önce bunları ele almak için uzun vadeli stratejilerin kapsamlı bir şekilde test edilmesine izin verdi.
  • Kapsamlı ve sorunlu 20. yüzyıl restorasyon müdahaleleri, daha fazla bilgi paylaşımının arzu edildiği pek çok yapılı mirasın karşılaştığı bir zorluktur.
  • Covid-19 salgını, bilet gelirlerinin yokluğunda kurumsal modelin finansal kırılganlığını ve kamu ortağının alan koruma ve bakımındaki iyileştirmeleri uzun vadede sürdürme kapasitesine ilişkin belirsizlikleri ortaya çıkarmıştır.