Het behoud van een Romeins huis is complex, maar heeft baat bij meerdere partners en disciplines
Parco Archeologico di Ercolano
Benaderingen voor duurzaam behoud en beheer van grote gebieden
Door gebruikers gestuurde tools voor gegevensbeheer staan centraal bij de planning, implementatie en herziening van geprogrammeerd onderhoud op de archeologische vindplaats.
Parco Archeologico di Ercolano
Een hele nieuwe generatie expertise wordt gestimuleerd op specialistische gebieden zoals het behoud van decoratieve elementen dankzij publieke en private partners die hun krachten bundelen.
Parco Archeologico di Ercolano
Vaak houden restauratoren zich net zo goed bezig met de gevolgen van 20e-eeuwse restauratie-interventies als met het actieve verval van originele kenmerken van de oude stad.
Herculaneum Conservation Project
De aard van de begraving van Herculaneum 2000 jaar geleden betekende dat opgravingen in de open lucht in het begin van de 20e eeuw een buitengewone mate van behoud van de Romeinse stad aan het licht brachten, maar ze moesten wel gepaard gaan met de stabilisatie van deze ruïnes met meerdere verdiepingen en het herstel van wegen en drainagesystemen. De site vereist vandaag de dag het behoud van de archeologische structuur, maar ook van deze verouderende restauratie-interventies, en dat op stedelijke schaal.
In de late 20e eeuw werd Herculaneum echter benaderd als een reeks afzonderlijke elementen. Dit was deels te wijten aan de beperkte toegang tot interdisciplinaire expertise en vaste financieringsbronnen - sporadische kapitaalfinanciering voor eenmalige lokale projecten overheerste.
Rond de millenniumwisseling werd een nieuwe aanpak gekozen die instandhoudingsproblemen en de onderlinge afhankelijkheid over het hele gebied in kaart bracht en daarnaar handelde. De eerste inspanningen waren gericht op het oplossen van situaties in gebieden die dreigden in te storten of met kwetsbare decoratieve kenmerken. Na verloop van tijd verschoof de aandacht naar langetermijnstrategieën om de oorzaken van verval terug te dringen en onderhoudscycli voor de hele site te ontwikkelen die alleen door de overheid konden worden volgehouden, zodat de site niet zou terugvallen. Nu deze volledig door de publieke partner worden gedragen, is de overkoepelende doelstelling bereikt.
Ontwikkelingen in het Italiaanse wettelijke kader in 2004 stelden de private partner in staat om rechtstreeks contracten af te sluiten voor beschermingswerkzaamheden en concrete resultaten te 'doneren', in plaats van alleen financiële steun. Hierdoor kon het partnerschap een echte operationele verbetering van het bestaande beheersysteem vormen.
Verdere wettelijke hervormingen voor cultureel erfgoed in de periode 2014-2016 versterkten vervolgens de flexibiliteit en het reactievermogen van de publieke partners op de behoeften van de site.
- Interdisciplinaire analyse en besluitvorming voor grote erfgoedsites kan worden verbeterd door het gebruik van door de gebruiker aangestuurde tools voor gegevensbeheer. De integratie van interdisciplinaire IT-tools in de conserveringsplanning, -implementatie en -monitoring was cruciaal voor een efficiënter gebruik van beperkte middelen: menselijke, financiële en intellectuele.
- Door de lange tijd die beschikbaar was voor het partnerschap en de aanwezigheid van een interdisciplinair team het hele jaar door , kon een uitgebreid en genuanceerd inzicht worden ontwikkeld in de behoeften van de site en konden langetermijnstrategieën om deze aan te pakken uitgebreid worden getest, voordat de onderhoudsregimes werden overgedragen aan de openbare erfgoedautoriteit.
- Uitgebreide en problematische restauratie-interventies uit de 20e eeuw vormen een uitdaging voor veel gebouwd erfgoed waar meer kennisdeling wenselijk is.
- De Covid-19 pandemie heeft de financiële kwetsbaarheid van het institutionele model blootgelegd bij gebrek aan inkomsten uit kaartverkoop en onzekerheden over de capaciteit van de publieke partner om de verbeteringen aan het behoud en onderhoud van de site op lange termijn te ondersteunen.