Jabal Shada werd in 2002 uitgeroepen tot Speciaal Natuurreservaat (IUCN-categorie Ia) na een verkennend onderzoek dat in 2001 werd uitgevoerd door de voormalige Nationale Commissie voor Behoud en Ontwikkeling van Wilde Dieren (NCWCD). Na de oprichting van het National Center for Wildlife (NCW) werd een nieuw beheerplan ontwikkeld (bedoeld om elke 5 jaar te worden bijgewerkt) dat biodiversiteitsbescherming integreert met lokale bestaansmiddelen ter ondersteuning van de Shadawi-koffieteelt, gemeenschapsontwikkeling, ecotoerisme en regelmatige biodiversiteitsmonitoring om het behoud op lange termijn van dit unieke ecosysteem in de bergen te garanderen. Jabal Shada werd ook geregistreerd in de werelddatabase van beschermde gebieden (WDPA).

Tot slot omvat deze oplossing sinds 2022 capaciteitsopbouwactiviteiten en bewustmakingsbijeenkomsten in alle 21 provincies en de hoofdstad. Voor capaciteitsopbouw zijn online en persoonlijke trainingen gegeven, terwijl er ook fora en workshops zijn georganiseerd voor bredere discussies. Bewustmakingsbijeenkomsten waren gericht op specifieke lokale besluitvormers en werden persoonlijk gehouden.

Het doel van deze activiteiten is om lokale actoren uit te rusten met de kennis en vaardigheden die nodig zijn voor milieubeheer en budgettering in overeenstemming met het NRUF, door middel van oefeningen in planning, uitvoeringsrapportage, en monitoring en evaluatie van lokale milieubudgetten. Trainingen waren ook gericht op de databank voor milieubegroting en -uitgaven, om lokale overheden te helpen hun informatie openbaar te maken en om datagestuurde planning en besluitvorming te verbeteren.

Bovendien werkt UNDP BIOFIN samen met de regering van Mongolië aan de ontwikkeling van een uitgaventaxonomie, die zal zorgen voor een gestandaardiseerde categorisering van milieu-uitgaven, waardoor de begrotingsrapportage duidelijker en consistenter wordt.

Er is een openbare database met milieubegrotingen en -uitgaven ontwikkeld om milieubegrotingen en -uitgaven (vanaf 2023) openbaar te maken. Dankzij de intuïtieve en visuele lay-out kunnen gebruikers bijhouden hoeveel elke provincie elk jaar heeft uitgegeven aan biodiversiteit. Dit heeft twee belangrijke gevolgen.

Ten eerste kunnen lokale overheden, doordat ze de database grondig moeten invullen, deze gebruiken als hulpmiddel om beter te begrijpen hoe ze hun eigen milieubegrotingen moeten ontwikkelen en welke categorieën moeten worden opgenomen.

Ten tweede bevordert de openbare database de verantwoordingsplicht en transparantie bij milieuplanning en -budgettering, waardoor overheden worden aangemoedigd om hun verantwoordelijkheden op het gebied van biodiversiteitsfinanciering onder het NRUF na te komen.

BIOFIN en de nationale rekenkamer van Mongolië beoordeelden samen het implementatieniveau van de NRUF en onderzochten institutionele en regelgevende hiaten die van invloed zijn op de wetshandhaving. Uit het onderzoek bleek dat de zwakke handhaving het gevolg was van juridische dubbelzinnigheden, inconsistente regelgeving en ineffectieve coördinatie tussen overheidsinstanties. Naar aanleiding van dit proces bood BIOFIN technische ondersteuning om herziene regelgeving te ontwikkelen die deze juridische onduidelijkheden aanpakt.

Naast het verbeteren van de regelgeving was een fundamenteel onderdeel het versterken van de samenwerking en communicatie tussen overheidsinstanties om ervoor te zorgen dat de NRUF en de herziene regelgeving worden begrepen en effectief worden geïmplementeerd. Dit is vooral belangrijk omdat lokale overheden verantwoordelijk zijn voor de integratie van het NRUF, een nationale wet, in hun begrotingsprocessen. Om dit te ondersteunen is het Ministerie van Financiën (MoF) begonnen met het uitgeven van tweejaarlijkse circulaires voor budgetoproepen: officiële instructies die de procedures uitleggen voor het opstellen van de begroting van het volgende fiscale jaar en die lokale overheden helpen om uitgaven voor biodiversiteit op te nemen. Het ministerie van Financiën verhoogde ook de inspanningen om speciale budgetten voor milieubescherming en herstel van natuurlijke hulpbronnen te beoordelen en goed te keuren.