Publieke participatie om planningsprocessen te versterken en legitimeren
Volledige oplossing
Als onderdeel van het planningsproces werden in veel kleine lokale gemeenschappen inspraakbijeenkomsten gehouden.
GBRMPA
Deze oplossing zorgde ervoor dat de lokale gemeenschappen actief betrokken waren bij het meest recente planningsproces voor het GBR Marine Park. Door verder te gaan dan wat normaal vereist is voor publieke betrokkenheid in de wetgeving, werd een hoge legitimiteit voor dit planningsproces gegarandeerd. Het leverde ook gedetailleerde informatie op voor de planners van het park en vergemakkelijkte de betrokkenheid van vele anderen (lokaal, nationaal of internationaal), wat vervolgens leidde tot een beter planningsproces.
Laatst bijgewerkt: 30 Sep 2020
9541 Weergaven
Foto- en videogalerij
Context
Uitdagingen
Ervoor zorgen dat de bredere gemeenschap actief betrokken wordt bij het planningsproces. Het proces voor publieke inspraak bij de voorbereiding van een bestemmingsplan in de GBR is vastgelegd in de wetgeving en is een vereiste om het planningsproces te legitimeren. Het meest recente inspraakproces overtrof de verwachtingen en leidde tot uitdagingen zoals een ongekend aantal publieke bijdragen, verkeerde informatie, onrealistische verwachtingen en de zwijgende meerderheid.
Locatie
Groot Barrièrerif, Queensland, Australië
Oceanië
Proces
Samenvatting van het proces
Deze bouwstenen schetsen hoe effectieve publieke inspraak een belangrijk onderdeel is van het bereiken van een goed resultaat in elk planningsproces. In BB1 wordt het omgaan met schriftelijke inspraakreacties besproken, inclusief het ontvangen van inspraakreacties en het coderen van de informatie. Er wordt ook een gericht formulier voor inzendingen voorgesteld om zowel de indieners als de planners te helpen (zonder andere informatie uit te sluiten die iemand zou willen indienen). BB2 bespreekt hoe om te gaan met mensen die geen inzending schrijven (de 'zwijgende meerderheid'), maar die wel belangen hebben in het plangebied. Verdere aspecten voor effectieve publieke inspraak worden ook besproken, waaronder:
- mogelijke manieren om opzettelijk vervormde of verkeerd gepresenteerde informatie aan te pakken (BB3);
- de voordelen van voortdurende betrokkenheid van het publiek gedurende het proces en waarom dit effectiever is (BB4);
- de waarde van het voorbereiden van gericht voorlichtingsmateriaal, maar ook de essentiële noodzaak om ervoor te zorgen dat het planningsteam een goed begrip heeft van de verschillende industrieën die mogelijk worden beïnvloed (BB5);
- de cruciale rol van politici en de noodzaak om hen gedurende het gehele planningsproces bij het proces te betrekken in plaats van hen pas aan het eind (bijv. wanneer gehoopt wordt op bekrachtiging door de wetgever) te betrekken (BB6).
Bouwstenen
Schriftelijke opmerkingen tijdens de planning
Aangezien GBRMPA nooit eerder zoveel publieke reacties had ontvangen (> 10.190 in de 1e fase en 21.500 in de 2e fase met commentaar op het ontwerpbestemmingsplan), werd het volgende meerfasige proces gebruikt om alle reacties te analyseren:
- Contactgegevens van elke inzending werden vastgelegd in een database, er werd een uniek identificatienummer toegekend en er werd een ontvangstbevestigingskaart gestuurd naar degene die de inzending had ingediend.
- Alle inzendingen werden individueel gescand en de elektronische bestanden werden opgeslagen in een Oracle database met inzendingen.
- Getrainde GBRMPA medewerkers analyseerden elke inzending met behulp van een coderingsraamwerk bestaande uit trefwoorden voor een reeks thema's en attributen. Het kader werd ontwikkeld op basis van een gestratificeerde steekproef van inzendingen op basis van plaats van herkomst en sector. De database koppelde de gescande PDF met de relevante contactgegevens en analytische informatie (d.w.z. trefwoorden).
- Een zoek- en opvraagfunctie op basis van de trefwoorden stelde planners in staat om PDF's van specifieke inzendingen te zoeken en op te halen of om verschillende queries uit te voeren op alle informatie in de inzendingen.
- Veel inzendingen hadden betrekking op ruimtelijke informatie, waaronder zo'n 5.800 kaarten in de formele indieningsfasen; deze kaarten werden gedigitaliseerd of gescand.
Sleutelfactoren
De wetgeving beschrijft een uitgebreid proces voor inspraak van de bevolking in het planningsproces. Het feit dat de plaatselijke bevolking 'vertrouwd' was met twee fasen van inspraak en schriftelijke bijdragen uit eerdere ervaringen met GBR-planningsprocessen, hielp bij dit meest recente planningsproces. Veel groepen hielpen mee door gezamenlijke inzendingen in te dienen. De consistentie van de analyse in het analyseteam werd gewaarborgd doordat de teamleider een steekproef van de geanalyseerde inzendingen controleerde.
Geleerde les
- De analysemethode moet meer rekening houden met de inhoud van de inzendingen dan met het aantal keren dat een opmerking wordt gemaakt. Het indieningsproces is geen spel van getallen, maar gaat meer over de kwaliteit van elk argument dat wordt gegeven.
- In de eerste openbare fase leidden veel open vragen op het inzendformulier tot lange, wijdlopige antwoorden; deze bleken moeilijk te coderen, net als de grote kaarten die ook werden verspreid.
- De 2e fase was effectiever omdat een eenvoudig inzendformulier van twee pagina's op A3-formaat meer specifieke vragen stelde. Niet iedereen gebruikte het inzendformulier, maar het maakte het scannen en coderen gemakkelijker.
- Er werden veel pro-forma inzendingen ontvangen; gemakkelijk te coderen maar niet nuttig.
- Het koppelen van ruimtelijke informatie met een kwalitatief codeersysteem in het GIS was belangrijk.
- De codering was gebaseerd op zeven hoofdthema's en een reeks subthema's, waardoor een gedetailleerde analyse van elke inzending en alle verstrekte informatie mogelijk werd.
- Feedback van het publiek is belangrijk om aan te tonen dat alle opmerkingen in overweging werden genomen.
De meningen beoordelen van degenen die niet betrokken willen raken
Er mag niet van worden uitgegaan dat iedereen die belang heeft bij een gebied of het planningsproces per se een schriftelijke bijdrage zal indienen. Ongeveer 1 miljoen mensen wonen in de buurt van de GBR en vele miljoenen mensen elders in Australië en internationaal zijn bezorgd over de toekomst van de GBR. De 31.600 schriftelijke publieke bijdragen vertegenwoordigden echter slechts een klein deel van al die bezorgde burgers (waarbij moet worden opgemerkt dat veel individuele bijdragen werden opgesteld namens groepen die vele honderden leden vertegenwoordigen). Op veel openbare evenementen tijdens de planning of in de media was het een kleine 'luidruchtige minderheid' die de discussies domineerde. Er werden daarom verschillende technieken toegepast om de mening van de 'zwijgende meerderheid' te achterhalen, van wie velen wel geïnteresseerd of bezorgd waren maar niet de moeite namen om een publieke bijdrage te schrijven. Dit omvatte onder andere telefonische enquêtes in grote bevolkingscentra elders in Australië om het 'echte' niveau van het begrip en de steun van het bredere publiek te bepalen. Daarnaast werden de houding en het bewustzijn van de gemeenschap gemonitord door middel van publieksenquêtes. Hieruit bleek dat veel belanghebbenden verkeerd geïnformeerd waren over de belangrijkste problemen/druk en over wat er gedaan kon of moest worden om hun zorgen weg te nemen.
Sleutelfactoren
Telefonische enquêtes in grote bevolkingscentra in Australië zijn een aanpak die door politieke partijen wordt gebruikt voor politieke doeleinden. Dezelfde enquêtebureaus die deze enquêtes uitvoeren, werden gebruikt voor de herbestemming, waarbij de planners nauw met hen samenwerkten om de meest bruikbare vragen te bepalen. De resultaten hielpen politici om het bredere publieke perspectief te begrijpen, niet alleen de luidruchtige minderheid of de berichten in de media. De houding van de gemeenschap werd ook gemonitord door middel van openbare enquêtes.
Geleerde les
- Negeer de belanghebbenden niet die ervoor kiezen om te zwijgen.
- Onthoud dat politici meestal meer geïnteresseerd zijn in wat de bredere gemeenschap denkt dan alleen degenen die een inzending sturen.
- Erken dat de 'luidruchtige minderheid' meestal niet de zwijgende meerderheid vertegenwoordigt die bestaat uit iedereen die belang heeft bij de toekomst van de MPA.
- Openbare bijeenkomsten worden vaak gedomineerd door een paar mensen - er zijn manieren nodig om ook bredere zorgen te laten horen.
- Sommige belanghebbenden 'laten het aan anderen over' om een inzending te sturen - ofwel omdat ze denken dat alles in orde is, ofwel omdat ze denken dat veranderingen onwaarschijnlijk zijn en dus niet gemotiveerd zijn om actie te ondernemen.
- Telefonische enquêtes onder het grote publiek of internetenquêtes kunnen het werkelijke niveau van begrip en steun bepalen.
- Stem je kernboodschappen af op verschillende doelgroepen (kies een strategische aanpak).
- Controleer de attitudes en het bewustzijn van de bredere gemeenschap door media-analyse, via het internet (bijv. Survey Monkey) of persoonlijke interviews of enquêtes.
Foutieve informatie en onrealistische verwachtingen corrigeren
Tijdens elke planningsoefening kunnen sommige belangrijke boodschappen of informatie opzettelijk (of onopzettelijk) verdraaid of verkeerd voorgesteld worden door diegenen die tegen het proces zijn. Veel mensen geloven alles wat ze horen (zonder altijd de juistheid ervan te controleren) en staan ook wantrouwig tegenover alle veranderingen die door bureaucraten worden voorgesteld. Telkens als deze zorgen worden doorgegeven aan anderen, worden ze verfraaid, wat leidt tot verdraaiingen van de oorspronkelijke feiten. Bovendien citeren sommige belanghebbenden selectief uit 'onderzoek' als dat hun zorgen wegneemt, terwijl ze bewijs met een tegengesteld standpunt negeren. Sommige belanghebbenden hebben onrealistische verwachtingen en begrijpen niet wat mogelijk of onmogelijk is als onderdeel van het planningsproces. Als deze verkeerde informatie niet wordt aangepakt, hoort het publiek misschien alleen de vervormde of onduidelijke berichten, die vervolgens door anderen met soortgelijke perspectieven kunnen worden versterkt. Dergelijke verkeerde informatie, en de daaruit voortvloeiende angst en onzekerheid, leidde tot enkele van de grootste openbare bijeenkomsten tijdens het GBR-planningsproces. Om enkele van deze problemen tegen te gaan en onrealistische verwachtingen weg te nemen, stelde GBRMPA een informatieblad op met de titel 'De verkeerde informatie corrigeren' - dit werd op grote schaal verspreid, vooral tijdens grote openbare bijeenkomsten.
Sleutelfactoren
Tijdens de herbestemming konden de wetenschappelijke experts geen 100% zekerheid bieden. Ze boden echter wel een sterke wetenschappelijke consensus voor de aanbevolen beschermingsniveaus op basis van theoretisch en empirisch bewijs. Daarbij hielden ze ook rekening met
- de nationale en internationale verwachtingen in verband met het beheer van het GBR, het grootste koraalrifecosysteem ter wereld; en
- de internationale ervaring en opinie die pleiten voor een betere bescherming van de wereldoceanen.
Geleerde les
- Veel belanghebbenden waren aanvankelijk verkeerd geïnformeerd over de belangrijkste problemen en druk en over wat er nodig was om die aan te pakken.
- Mensen moesten begrijpen dat er een probleem was met de biodiversiteit voordat ze accepteerden dat er een oplossing nodig was (d.w.z. dat er een nieuw bestemmingsplan nodig was); dat de herbestemming niet ging over het beheren van de visserij, maar over het beschermen van alle biodiversiteit; dat ze zich moesten richten op het probleem (het beschermen van de biodiversiteit) in plaats van op wat de gevolgen zouden kunnen zijn (d.w.z. een kleiner visgebied).
- Bereid zijn om tegenstrijdige beweringen te weerleggen en verkeerde informatie te corrigeren, ongeacht of het te wijten is aan een misverstand of opzettelijk ondeugend gedrag - en dit zo snel mogelijk aanpakken (verkeerde informatie achterlaten in de gemeenschap verergert het probleem alleen maar).
- Een gebrek aan perfecte gegevens of een gebrek aan 100% wetenschappelijke zekerheid kan soms worden aangevoerd als reden om vooruitgang uit te stellen of om niets te doen; maar als je wacht op 'perfecte' gegevens, dan zal er nooit iets gebeuren.
De betrokkenheid van het publiek tijdens de planning vergroten/voortzetten
De GBR-wetgeving schrijft 2 formele fasen van betrokkenheid van het publiek bij de planning voor - een fase waarin input wordt gevraagd voorafgaand aan de ontwikkeling van een ontwerpplan en een tweede fase waarin commentaar op dat ontwerpplan wordt gegeven. Eerdere planningsprocessen in het GBR toonden echter aan dat de betrokkenheid van het publiek effectiever was als deze gedurende het hele proces plaatsvond. Dit omvatte de voorbereiding van verschillende brochures, technische informatiebladen (sommige op maat gemaakt voor verschillende doelgroepen), periodieke updates (zie Bronnen hieronder) en grafieken die concepten zoals connectiviteit uitleggen. Tijdens het planningsproces (1999-2003) werd het publiek op verschillende manieren bij het proces betrokken, bijvoorbeeld via kranten, radio, tv en de website (zie bronnen hieronder). De planners wisten dat een herzien plan nodig was. Communicatiedeskundigen wezen er echter op dat het grote publiek niet begreep waarom er een nieuw bestemmingsplan nodig was, terwijl er al een bestaand plan was. In plaats van verder te gaan met het nieuwe ontwerpplan, adviseerden communicatiedeskundigen de plannenmakers om zich een aantal maanden terug te trekken en een bewustwordingscampagne te voeren onder de naam "Under Pressure". Toen het publiek zich eenmaal meer bewust was van de problemen waar GBR mee te maken had, accepteerden ze de noodzaak van een nieuw plan beter, maar begrepen ze ook dat ze hun zegje konden doen.
Sleutelfactoren
De ondersteunende rol van deskundigen op het gebied van publieksvoorlichting en communicatie was gedurende het hele planningsprogramma van cruciaal belang. Deze specialisten zijn experts in het betrekken van het publiek, dus hun perspectief op een aantal kwesties (bijv. ervoor zorgen dat het publiek de problemen van het GBR begreep en waarom een nieuw plan nodig was) was tijdens het GBR-proces van onschatbare waarde. Het publiek op de hoogte houden en aan de kant houden met behulp van een reeks methoden waren belangrijke componenten voor succes voor, tijdens en na het planningsprogramma.
Geleerde les
- De betrokkenheid van het publiek was effectiever wanneer deze gedurende het hele planningsproces plaatsvond.
- De campagne 'Onder druk' was succesvol in het vergroten van het publieke bewustzijn waarom een nieuw plan nodig was.
- De ondersteuning van communicatiedeskundigen tijdens het planningsprogramma is van onschatbare waarde.
- De periodieke updates waren nuttig om het publiek op de hoogte te houden van de voortgang tussen de formele inspraakperiodes in.
- De media kunnen een grote/invloedrijke bondgenoot zijn - of een machtige tegenstander. Werk nauw samen met alle vormen van lokale media zodat ze je leren kennen en weten hoe je werkt.
- Een getrainde mediawoordvoerder in je team die zowel het onderwerp kent als weet hoe je goed moet presenteren is belangrijk.
- Verwacht dat sommige media kritisch zullen zijn of tegen wat je doet - en wees voorbereid om die standpunten te weerleggen met duidelijke en beknopte berichten.
- Houd een lijst bij van alle bijeenkomsten/bijeenkomsten en het aantal aanwezigen - politici zijn meestal geïnteresseerd om te zien hoeveel mensen je hebt betrokken.
Gericht educatief materiaal
Gedurende het GBR-planningsprogramma werd er gericht educatief materiaal opgesteld en op grote schaal verspreid. De kaart van de 70 bioregio's in het GBR was bijvoorbeeld een belangrijk basisdocument waarop veel latere publieke betrokkenheid was gebaseerd. De voorbereiding van technische informatiebladen (zie hieronder) hielp om begrippen als 'biodiversiteit' in lekentaal uit te leggen, aangezien veel mensen niet begrepen wat het was of wat het belang ervan was. Ook de poging om het belang van 'connectiviteit' in het mariene milieu uit te leggen, werd sterk bevorderd door een poster getiteld 'Crossing the Blue Highway' (zie foto's hieronder). Deze poster gebruikte een combinatie van digitale kunst, foto's en woorden om het belang van connectiviteit tussen land en zee en binnen habitats van het GBR uit te leggen. Verschillende groepen belanghebbenden hebben verschillende belangen, dus de communicatieboodschappen werden op maat gemaakt door experts die de sectoren begrepen. Wat bijvoorbeeld aan vissers werd gepresenteerd, was anders dan hoe een zeer vergelijkbare boodschap aan onderzoekers of politici werd gepresenteerd.
Sleutelfactoren
Het bleek van onschatbare waarde om deskundigen in het planningsteam te hebben die de problemen van de belangrijkste sectoren begrepen:
- Voor het 'op maat' maken van de belangrijkste boodschappen (bijvoorbeeld een ex-visserijmanager begreep echt de zorgen van alle soorten vissers; een ex-toerismemedewerker wist wat belangrijk was voor touroperators; inheemse personen in het team hielpen bij de betrokkenheid bij inheemse groepen).
- Een goed begrip van elke sector was ook geruststellend voor diegenen die het gevoel hadden dat hun levensonderhoud aangetast zou kunnen worden.
Geleerde les
- Veel belanghebbenden waren aanvankelijk verkeerd geïnformeerd over de belangrijkste problemen en over wat er gedaan kon of moest worden.
- Mensen moesten eerst begrijpen dat er een probleem was voordat ze accepteerden dat er een oplossing nodig was en dat nieuwe zonering noodzakelijk was.
- Het is essentieel om belangrijke boodschappen op maat te maken voor verschillende doelgroepen - er werd een mix van technische informatie en informatie voor leken geproduceerd en op grote schaal beschikbaar gesteld.
- Het was van cruciaal belang om experts in het planningsteam te hebben die de informatie konden afstemmen op de verschillende belanghebbenden.
- De herbestemming ging niet over visserijbeheer, maar over het beschermen van alle biodiversiteit.
- Het gebruik van grafieken om complexe zaken als 'connectiviteit tussen habitats' of de wettelijke definitie van 'een haak' uit te leggen, bleek van onschatbare waarde om een breed publiek voor te lichten.
- Sommige elementen van de manier waarop GBRMPA publieksparticipatie/educatie aanpakte waren succesvoller dan andere (bijv. het minimaliseren van openbare bijeenkomsten waar mogelijk), dus leer van de ervaringen van anderen.
Politici en voorvechters betrekken bij de planning
Het is belangrijk om de belangrijkste politieke spelers vanaf het begin bij het planningsproces te betrekken in plaats van te wachten tot het proces bijna is afgerond. Kort na de start van het GBR planningsproces werd een formele 'Leader's Guide' bezorgd aan alle staats- en federale politici langs de GBR-kust en waar mogelijk werden persoonlijke briefings gegeven door senior GBRMPA-medewerkers. Dit hielp ervoor te zorgen dat alle politici over de juiste informatie beschikten, extra materiaal hadden om aan hun kiezers te geven en een contactpersoon binnen de GBRMPA hadden als meer informatie nodig was. Hoewel sommige besluitvormers het liefst zouden zien dat alle planningsbeslissingen op consensus gebaseerd zouden zijn of een 'win-win' voor alle betrokkenen zouden opleveren, zijn noch consensus noch 'win-wins' haalbare doelen voor processen met belanghebbenden die te maken hebben met kwesties van een dergelijke omvang en complexiteit als de meeste MPA planningsprocessen. In het GBR was het belangrijk om politici al vroeg in het planningsproces uit te leggen dat compromissen de verwachte resultaten waren. Aan het einde van de GBR-herbestemming had geen enkele groep belanghebbenden het gevoel precies te hebben gekregen wat ze wilden; maar elke groep wist dat ze ruimschoots de kans hadden gekregen om betrokken te raken en input te leveren - en de meesten begrepen de compromissen die alle sectoren hadden gesloten.
Sleutelfactoren
De formele 'Leader's Guide' die aan alle politici langs de GBR-kust werd verstrekt, zorgde ervoor dat ze de best beschikbare informatie hadden en een contactpersoon binnen de GBRMPA voor meer informatie. Het onderhouden van contact met de belangrijkste politieke spelers gedurende het planningsproces was ook van onschatbare waarde en wierp zijn vruchten af toen het uiteindelijke plan aan het parlement werd gepresenteerd. Het gebruik van telefonische enquêtes (beschreven in bouwsteen 2) was van onschatbare waarde om de standpunten van het bredere publiek aan de politici duidelijk te maken.
Geleerde les
- Schep geen valse verwachtingen bij belanghebbenden of politici over de waarschijnlijke resultaten.
- Consensus en 'win-wins' voor alle betrokkenen bij MPA planningsprocessen zijn waarschijnlijk geen haalbare doelen als het gaat om kwesties van een dergelijke omvang en/of complexiteit.
- De door politici gewenste tijdschema's zijn vaak niet verenigbaar met allesomvattende planningsprocessen.
- Compromissen zijn essentieel - maar erken dat dit door sommigen wordt gezien als winnaars en verliezers.
- Het gebruik van 'kampioenen' (bijv. sporthelden, nationale identiteiten) om het planningsproces te ondersteunen of belangrijke boodschappen over te brengen, is nuttig om het planningsprofiel te versterken.
- Aan het eind van de dag zijn bijna alle planningsprocessen politiek en of planners het nu leuk vinden of niet, er zullen aan het eind van het proces politieke compromissen worden opgelegd - hoe goed je politieke meesters op de hoogte zijn van de kwesties, de implicaties van het aanbevolen plan en het volledige scala aan publieke standpunten zal hen helpen om de best mogelijke beslissingen te nemen.
Invloeden
Tussen het ontwerpbestemmingsplan en het definitieve bestemmingsplan zijn aanzienlijke wijzigingen aangebracht, voornamelijk als gevolg van de grote mate van inspraak. Veel van de wijzigingen in het ontwerp vloeiden voort uit de gedetailleerde informatie die in de inspraakreacties werd verstrekt en uit andere informatie die tijdens het planningsproces werd ontvangen. Het definitieve bestemmingsplan werd van kracht in juli 2004 en bereikte zijn doelstellingen; het beschermde de biodiversiteit van het GBR op een manier die de impact op de gebruikers zo klein mogelijk hield. Het uiteindelijke plan bevatte veel compromissen en geen enkele groep kreeg precies wat ze wilden; iedereen voelde zich enigszins benadeeld. Er was echter ook een wijdverspreide erkenning van het feit dat de inbreng van het publiek tijdens het planningsproces enorme veranderingen teweeg had gebracht en dat iedereen meerdere gelegenheden had gehad om zijn zegje te doen. De grote betrokkenheid van de gemeenschap en de zichtbaarheid van het proces door de media-aandacht zorgden ervoor dat de parlementsleden goed op de hoogte waren van de mate van publieke inspraak en de aanzienlijke veranderingen die plaatsvonden tussen het ontwerp en het uiteindelijke plan. Media-aandacht, lobbyen bij belangengroepen en betrokkenheid van de overheid leiden allemaal tot legitimiteit, niet alleen voor het plan, maar ook voor de uitvoering en handhaving.
Begunstigden
Planners en lokale gemeenschappen, en iedereen die belang heeft bij de toekomst van het GBR
Verhaal
Om de deelname van het publiek te vergemakkelijken en aan te moedigen, startte de GBRMPA een uitgebreide bewustmakingscampagne voor de gemeenschap. Gezien de belangstelling voor het GBR op lokaal, nationaal en internationaal niveau, werd het overlegprogramma zo opgezet en uitgevoerd dat alle geïnteresseerde groepen werden bereikt, maar met de nadruk op lokale gemeenschappen. Tijdens de twee formele fasen van gemeenschapsparticipatie hebben medewerkers alle grote steden bezocht die grenzen aan de GBR en meer dan 600 bijeenkomsten gehouden op ongeveer 90 locaties, waaraan duizenden mensen hebben deelgenomen. Tijdens deze inspraakperiodes verspreidde de GBRMPA duizenden brochures en waren er meer dan 2000 media-items in kranten, op TV en radio, en op het web. Daarnaast waren er honderden andere bijeenkomsten, nieuwsbrieven en andere mededelingen buiten de twee formele raadplegingsfasen. De GBRMPA wist dat de herbestemming van het mariene park publieke belangstelling zou genereren. De belangstelling overtrof echter ruimschoots de verwachtingen. Het resultaat was het meest uitgebreide proces van betrokkenheid van de gemeenschap en participatieve planning voor een milieukwestie in de geschiedenis van Australië. De 31.600 schriftelijke publieke reacties die werden ontvangen - 10.190 in de eerste formele fase en 21.500 in de tweede fase met commentaar op het ontwerpbestemmingsplan - waren ongekend in vergelijking met eerdere planningsprogramma's in het GBR. Al deze commentaren maakten de ontwikkeling noodzakelijk van snellere en effectievere processen voor het analyseren en vastleggen van de informatie die de GBRMPA ontving. Een groot aantal inzendingen betrof ruimtelijke informatie, waaronder alleen al in de tweede formele fase zo'n 5.800 kaarten. De GBRMPA onderzocht, codeerde en analyseerde alle inzendingen, inclusief deze ruimtelijke informatie, en digitaliseerde of scande de kaarten. Er werden veel wijzigingen aangebracht in het ontwerpplan - op sommige locaties waren beperkte opties beschikbaar om de voorgestelde no-take gebieden te wijzigen, met name in kustgebieden, terwijl toch de aanbevolen minimale beschermingsniveaus werden bereikt. In november 2003 werden het herziene bestemmingsplan en een effectbeoordeling gepresenteerd aan de federale minister en ingediend in het Australische parlement. Op dat moment introduceerde de federale regering ook een structureel aanpassingspakket om vissers, visserijgerelateerde bedrijven, werknemers en gemeenschappen die nadelige gevolgen ondervinden van de herbestemming te helpen. Het uiteindelijke bestemmingsplan bereikte zijn doel om de biodiversiteit te beschermen en trad formeel in werking op 1 juli 2004.
