Zodra het creatieve proces is begonnen, ideeën zijn omgezet in plannen en er hoge verwachtingen zijn over wat er kan worden bereikt, stond de vereniging voor het dilemma van snel winst maken door al het beschikbare product te vangen (tegen een lagere prijs per eenheid), of op lange termijn winst maken door een vangstbeperking in te stellen om de beschikbaarheid van kwalitatief hoogstaand product te garanderen (dat beter wordt gewaardeerd en waardoor de zwarte schelpenpopulatie zijn levenscyclus kan halen).
Aangezien het tweede alternatief rationeler leek voor de leden, moesten ze een instrument ontwerpen om de vangstbeperking te beheren. De oplossing was om de vangstlimiet vast te stellen op 2 millimeter boven de wettelijke vangstlimiet en om een aantal regels op te nemen in hun reglement. Dat wil zeggen, om van een paar gekke ideeën over te gaan naar een gedisciplineerde implementatie met strenge sancties (geld en schorsing van de visrechten van de leden), goedgekeurd door alle leden.
Sterke gemeenschaps- en associatieprincipes maakten het mogelijk om volwassen beslissingen te nemen, zelfs als deze als te restrictief werden ervaren.
De zekerheid dat ze hun manier van leven moeten veranderen om een betere toekomst te bereiken.
Vertrouwen hebben in hun voorstellen en niet bang zijn voor de onzekerheid van hun beslissingen.
Gedisciplineerde uitvoering is een sleutelfactor.
Door de verantwoordelijkheid voor het administratieve beheer te laten rouleren, begrijpen de meesten van hen het belang van hun controlerende rol en respecteren ze elkaar, waardoor het potentieel aan onrust afneemt.