In sommige delen van de wereld is zonering uitsluitend gebaseerd op het toestaan of verbieden van specifieke activiteiten in specifieke gebieden. In het GBR bestaat een spectrum van zones, elk met verschillende zonedoelstellingen; deze zones laten een scala aan activiteiten toe, op voorwaarde dat elke activiteit voldoet aan de relevante zonedoelstelling. De bepalingen van het zoneringsplan gelden voor alle gebruikers in het GBR. Het zoneringsplan beschrijft in detail twee specifieke lijsten van 'gebruiks- of toegangsbepalingen' voor elke zone; deze helpen bepalen welke soorten activiteiten geschikt zijn in die bepaalde zone. 1. De eerste lijst geeft activiteiten aan die in die zone mogen plaatsvinden ('van rechtswege') en waarvoor geen vergunning nodig is; 2. De tweede lijst bepaalt welke activiteiten in die bepaalde zone mogen plaatsvinden, maar alleen nadat een vergunning is getoetst en, als de aanvraag aan alle noodzakelijke vereisten voldoet, een vergunning is verleend. De voorschriften specificeren het beoordelingsproces en de criteria voor een vergunning; deze variëren afhankelijk van de voorgestelde activiteit. Sommige zones kunnen ook beperkingen opleggen aan het soort vistuig, wat ook verschillende niveaus van bescherming biedt. Als een activiteit niet voorkomt in (1) of (2) hierboven, is deze verboden in die zone.
De wetgeving van 1975 bepaalde dat een plan met ruimtelijk afgeleide zones (d.w.z. zonering) een belangrijk beheersinstrument moest zijn voor het GBR Marine Park, en bestemmingsplannen moesten volgens de wetgeving de doeleinden definiëren waarvoor bepaalde gebieden mochten worden gebruikt of betreden. De doelstellingen van de zonering zijn 'geëvolueerd' sinds de versie van de wet in 1975 (zie Day 2015) en erkennen nu de noodzaak om de volledige biodiversiteit van het GBR te beschermen in plaats van alleen de belangrijkste soorten of habitats.