Gemeenschapsvijvers in Panchase, gelegen in bossen en nabij nederzettingen, zijn een voorbeeld van belangrijke groene infrastructuur. Gezonde vijvers verhogen de infiltratie van water door het afvloeien van water te verminderen, kunnen door water veroorzaakte rampen zoals aardverschuivingen verminderen en kunnen helpen bij de opslag van regenwater; de opslag van regenwater is vooral belangrijk in deze bergachtige regio omdat het landbouwgrond en stroomafwaarts gelegen gebieden helpt beschermen tegen erosie, overstromingen en aardverschuivingen. Herstelactiviteiten voor deze bouwsteen omvatten de bescherming van waterbronnen, reparatie en onderhoud van oude vijvers en de ontwikkeling van watervoorzieningsvoorzieningen. Eerst hielp IUCN de gemeenschappen om de vijvers in kaart te brengen, waarna er een aantal werden geprioriteerd op basis van de omvang van de schade, het potentieel voor herstel van het grondwater en de mate van afhankelijkheid van de omliggende gemeenschappen. Lokaal beschikbare materialen werden gebruikt voor reparaties, voor de aanleg van basisinfrastructuur voor irrigatie en voor het kanaliseren van water uit nabijgelegen bronnen om te proberen de watervoorziening zo lang mogelijk van het jaar in stand te houden. Meer dan 60 gemeenschapsvijvers werden hersteld, verspreid over drie verschillende sub-waterscheidingen in Panchase.

Deze bouwsteen omvat het gebruik van dierlijke mest en urine als organische voedingsstoffen voor de bodem om de gezondheid van de bodem en de productiviteit van de boerderij te verbeteren. Geïntegreerd bodembeheer op de boerderij omvat verschillende elementen, zoals het verbeteren van stallen, het verzamelen en gebruiken van urine, het maken van compost, verbeterde compostputten, het bevorderen van biogas, het gebruik van keukenafvalwater, zaaddistributie, Farmer Field School, bodemonderzoek en -behandeling, en biologische landbouwtraining en -praktijk. Deze bouwsteen maakt dus een holistische aanpak mogelijk voor het aanpakken van bodemaantasting, het op peil houden van het gehalte aan voedingsstoffen en vocht in de bodem, aanpassing aan regenvalvariaties en het omgaan met toenemende plagen en ziekten.

De RNSC ( Civil Society Nature Reserves ) voor het Galeras Flora and Fauna Sanctuary is een zeer belangrijke managementstrategie in het kader van het milieubeheer van de bufferzone. Dit proces wordt sinds de jaren 1990 uitgevoerd in de gemeente Pasto (Corregimiento de Mapachico), en in het jaar 2000 met het beleid voor sociale participatie via het project voor duurzame ontwikkeling en de duurzame systemen voor natuurbehoud ECOANDINO.

Dit resulteerde in een directe betrokkenheid van de boerenmaatschappij bij het vrijwillige behoud en de vrijmaking van gebieden die zouden worden uitgebreid voor productieve processen.

Op dit moment heeft deze vrijwillige behoudsstrategie meer dan 200 RNSC en conserveert meer dan 600 ha van de ecosystemen van het hoge Andes- en Andesbos in de context van micro-holdings in het departement Nariño, die in het gebied, met een bufferfunctie, een alternatief vormen voor de continuïteit van de waarden die het onderwerp zijn van het behoud.Het is ook een strategie van sociaal weefsel geworden waarbij ruimtes worden bevorderd voor de uitwisseling van kennis, traditionele kennis, producten, zaden, het creëren van vertrouwensbanden, dialogen, waarbij de belangrijkste actoren de families zijn die vrienden zijn van het Galeras Flora en Fauna Reservaat.

Voor de Galeras FFS is het erg belangrijk om een milieubeheer van de bufferzone te hebben. Dit proces begon in 2005 en heeft belangrijke resultaten opgeleverd, zoals de voorgestelde afbakening, zonering en regulering van 10.615 h als bufferzone, waarvan 38,2% overeenkomt met beschermingszones. Het reservaat in de Hoge Andes en het Andesbos wordt hier aangehaald als precedent voor strategische behoudsconnectiviteit. Hierdoor werd een technische commissie gevormd waar een dynamisch beheerproces tot stand kwam, waarin de actieve deelname van alle actoren werd aangemoedigd, evenals de integratie van alle behoudsstrategieën onder verschillende sociale, technische, politieke en ecologische werkwijzen van het gebied.Deze praktijk genereerde een integraal beheer, wat een uitdaging vormde voor het behoud van de Galeras FFS en zijn invloedsgebied, maar ook een kans voor het beheer en de bundeling van inspanningen rond het behoud, iets wat het mogelijk maakte vertrouwen te kweken tussen de actoren, een grotere technische coördinatie, gezamenlijke planning en duurzame medeverantwoordelijkheid in de loop van de tijd.

Het Forest Protection Fund (FoProF) is een op de gemeenschap gebaseerd natuurbeschermingsfonds dat is opgericht ter ondersteuning van natuurbeschermingsinitiatieven op dorpsniveau van Village Conservation Committees, zoals wetshandhaving, bosbewaking en eco-ontwikkelingsprojecten (draagbaar water, onderwijs, enz.). De fondsen zijn voornamelijk afkomstig van Biodiversity Community Trust (lokale microfinancieringsinstelling opgericht door ERuDeF), giften en winsten van de Silver Back Company (sociale onderneming voor de marketing van producten van coöperaties).

Er wonen 26.426 gemeentelijke vissers in de Verde Island Passage. De omvang van het water is echter niet in staat om meer dan 50% van hen te ondersteunen. Vissersorganisaties moeten de vissers daarom helpen om alternatieve middelen van bestaan te vinden.

SMARTSeas was, samen met andere financierende organisaties, in staat om een alternatief middel van bestaan te bieden dat de gemeenschap kan ondersteunen en tegelijkertijd duurzaam is. Trainingsactiviteiten, zoals lessen in weven en zeep maken, werden aangeboden aan de leden van SMST en SMBB. Het doel van deze bouwsteen is om de positie van de burgers te versterken en illegale visvangst te verminderen door andere bronnen van inkomsten aan te boren voor het levensonderhoud van het gezin.

Op de Filippijnen bestaat elke stad en gemeente uit verschillende barangays, de kleinste lokale overheidseenheid (LGU). SMARTSeas heeft contacten gelegd met de LGU's van Verde Island Passage om ervoor te zorgen dat de visverordeningen door de gemeenschappen worden nageleefd en de initiatieven voor levensonderhoud rechtstreeks kunnen worden beheerd. Tot de LGU's behoren Samahan ng mga Mangingisda ng San Teodoro (SMST; Vissersorganisatie van San Teodoro) en Samahan ng mga Mangingisda ng Barangay Bagalangit (SMBB; Vissersorganisatie van Barangay Bagalangit).

Het doel van dit blok is om belanghebbenden bewust te maken van het klimaatslimme GMP door middel van communicatie met middelen die speciaal zijn aangepast aan de realiteit van het parkgebied. Welke media moeten worden gebruikt, hangt af van het interventieniveau. Zo kunnen gemeenschapsradio en posters worden gebruikt om de lokale bevolking voor te lichten; online platforms zijn nuttig voor een breed publiek op nationaal en internationaal niveau; en brochures zijn nuttig voor bezoekers enz.

Anderhalf miljard mensen leven in kwetsbare, door conflicten getroffen gebieden. Nu voedsel- en voedselonzekerheid zich steeds meer concentreert in dergelijke gebieden, is Kauswagan een uniek voorbeeld dat laat zien hoe een lopend conflict kan worden opgelost door onderliggende sociaaleconomische en politieke problemen aan te pakken. De decennialange oorlog tussen de regeringstroepen en groepen als het Moro Islamic Liberation Front (MILF) heeft een groot deel van Mindanao in armoede achtergelaten.

Andere gemeenten en regio's in de Filippijnen zijn nu zeer geïnteresseerd in de aanpak van Kauswagan en bezoeken de gemeente om te bestuderen hoe het is gelukt om de banden tussen voedselonzekerheid en conflict te doorbreken en een veerkrachtige economie op te bouwen, gebaseerd op agro-ecologische praktijken en biologische landbouw.

Het From Arms to Farms programma ontving een aantal prijzen, waaronder een internationale erkenning in 2016, toen het de eerste editie van de United Cities and Local Governments (UCLG) Vredesprijs won. Bij die gelegenheid toonden regionale autoriteiten uit Guatemala, Colombia en Brazilië allemaal interesse om de ervaring van Kauswagan te kopiëren.

De gemeenschap van Ndiob bestaat uit 18 dorpen die werden geformeerd in 5 dorpsgroepen van een bepaald gebied, die zich richtten op een van de vijf collectief gedefinieerde thema's. Het Landbouwontwikkelingsprogramma omvat dus vijf thema's:

1. Landbouw, inclusief infrastructuur en landbouwuitrusting, zaadvoorraden, intensivering en diversificatie van agro-ecologie;
2. Veeteelt en veehouderij, inclusief veeteelt, pluimvee voedselproductie voor vee;
3. Bodemvruchtbaarheid, inclusief anti-erosiemaatregelen; ontzilting, compostering;
4. Beheer van natuurlijke hulpbronnen, inclusief verbetering van de staat van de vallei en vijvers, herstel van de bodembedekking, versterking van het lokale bestuur;
5. Voedselzekerheid, waaronder de bouw van verwerkings- en opslagfaciliteiten voor landbouwproducten, verbetering van voedingsprojecten, lokale spaarbank en microkredieten ter ondersteuning van de lokale landbouw, veeteelt en pluimveeteelt en het gebruik van de vijvers.