Het belangrijkste doel van IPM is om de plaag onder de schadedrempel te houden. De aankoop van chemische bestrijdingsmiddelen is vaak te duur voor zelfvoorzienende boeren. Toch is een vorm van plaagbestrijding van vitaal belang, omdat een ernstige plaag kan leiden tot een volledig verlies van de oogst. In dit opzicht stimuleert het project het toepassen van IPM, wat een permanente controle van de fytosanitaire status van de velden vereist, zodat er tijdig adequate maatregelen worden genomen. Om te zorgen voor een veerkrachtige boomgaard moeten in de eerste plaats fytosanitaire maatregelen en biologische plaagbestrijding worden toegepast. Fytosanitaire maatregelen impliceren het gebruik van gecertificeerde zaailingen die vrij zijn van ziekten en plagen. Adequaat snoeien is belangrijk om takken te verwijderen die zijn aangetast door sterfte en om ziekten zoals meeldauw te voorkomen, omdat de bladeren snel drogen na regenval of dauw. Als er een plaag uitbreekt, kunnen zelfgemaakte insecticiden worden gemaakt door specerijen (Spaanse peper, knoflook, ui, enz.) of giftige planten (walnoot, tabak, enz.) te mengen met zeep, alcohol of olie. Ze kunnen worden gebruikt om insecten te bestrijden, zoals bladluizen, trips en mijten. Een andere maatregel om plagen te bestrijden bestaat uit het voorzien in voedselbronnen en schuilplaatsen voor hun natuurlijke vijanden.

Groenten of voedergewassen kunnen tussen de rijen fruitbomen worden geplant, wat het inkomen uit de boomgaard vergemakkelijkt vanaf het allereerste begin, wanneer fruitbomen nog niet in productie zijn. Het combineren van fruitbomen met groenten of voedergewassen is vooral belangrijk in Tadzjikistan omdat boerenfamilies maar weinig geïrrigeerd land hebben en het dus intensief moeten gebruiken. Groenten kunnen worden gebruikt voor eigen gebruik of verkocht op de markt, terwijl voedergewassen zoals luzerne en hanenkammetjes kunnen worden geplant voor de productie van hooi. Andere voordelen van het kweken van voedergewassen zijn dat ze habitats creëren en bestuivers en nuttige insecten voeden. De meeste soorten bloeien nadat de fruitbomen al zijn uitgebloeid, waardoor het aanbod van voedergewassen voor bestuivers toeneemt en de omstandigheden voor de bijenteelt verbeteren. Bovendien beschermen voedergewassen de bodem tegen erosie.

Het is goedkoper om een traditionele of semi-intensieve boomgaard met lokale variëteiten aan te leggen dan een intensieve op basis van geïmporteerde zaailingen, omdat lokaal geproduceerde planten goedkoper zijn en er minder planten/ha nodig zijn (ongeveer 500-600 vs. 2600-3125).

Bovendien maakt een semi-intensief boomgaardsysteem op basis van lokale variëteiten een betere groenteteelt en aanplant van voedergewassen tussen de bomen mogelijk. Dit weegt op tegen het nadeel dat boomgaarden met lokale variëteiten en geënt op lokale onderstammen later in productie gaan dan intensieve boomgaarden (5-6 jaar vs 2-4 jaar).

Traditionele fruitboomvariëteiten zijn doorgaans beter aangepast aan de lokale klimaatomstandigheden en zijn beter bestand tegen plagen en ziekten. Dat brengt economische voordelen met zich mee, aangezien de kosten voor het gebruik van pesticiden aanzienlijk dalen, de productieniveaus stabiel blijven en er minder irrigatiewater nodig is.

Bovendien dragen lokale variëteiten veel langer vruchten (30-50 jaar vs. 10-12 jaar). Het is aan te raden om specialisten in te schakelen en te overleggen met lokale kwekerijen voordat je begint met het vermeerderen van zaailingen van fruitbomen, omdat enten enige ervaring vereist. Lokale kwekerijen kunnen collecties aanleggen van variëteiten voor het stekken van enten en deze overhandigen aan geïnteresseerde fruittelers.

Het Durban CEBA-initiatief heeft de oorspronkelijke aanpak van ecosysteembeheer en herbebossing uitgebreid. Dit werd gedaan door een meer holistisch begrip te omarmen van de link tussen gemeenschappen en de ecosystemen die hun welzijn en bestaansmiddelen ondersteunen, vooral in het licht van de risico's van klimaatverandering. Het gaat om de overdracht van klimaatrelevante kennis, het creëren van lokale banen en de ontwikkeling van kleine bedrijven, die allemaal bijdragen aan schonere, groenere en duurzamere buurten. Hierdoor worden gemeenschappen minder afhankelijk van dure nutsvoorzieningen en diensten en door hun directe participatie worden ze mede-eigenaar van een nieuwe groene economiesector in Durban. De belangrijkste elementen zijn:

• Het beheer en/of herstel van lokale ecosystemen. Dit gebeurt in de eerste plaats door het verbeteren van bijvoorbeeld de regulering van het rivierdebiet en erosiebeheersing, wat de aanpassing aan de klimaatverandering en de risicobeperking bij rampen kan stimuleren.
• Ervoor zorgen dat gemeenschappen de risico's van klimaatverandering begrijpen en begrijpen hoe ze zich kunnen aanpassen aan klimaatgerelateerde rampen en hoe ze deze beter kunnen beheersen.
• De verbetering van lokale gemeenschappen door het creëren van "groene banen" voor armen en werklozen.
• Het opzetten van partnerschappen tussen de gemeente eThekwini, andere overheidsinstanties, bedrijven, NGO's en lokale gemeenschappen.

De gemeente EThekwini heeft gekozen voor een innovatieve aanpak voor bosherstel, het 'Indigenous Trees for Life'-concept, dat is ontwikkeld en geïntroduceerd door de Wildlands Conservation Trust. Het concept omvat de training van Tree-preneurs binnen begunstigde gemeenschappen. Begeleiders leren de Tree-preneurs hoe ze inheemse boomzaailingen kunnen kweken en verzorgen in 'thuiskwekerijen' totdat deze een geschikte hoogte hebben bereikt. De initiële training vindt plaats binnen de gemeenschap en zorgt voor de overdracht van kennis over waar de zaden verzameld moeten worden en hoe ze gekweekt moeten worden. Voortdurende ondersteuning en begeleiding gaat door gedurende het hele project. Bomen worden ingeruild voor tegoedbonnen, die gebruikt kunnen worden voor de aankoop van levensmiddelen, fietsen, bouwmaterialen, schoolgeld of autorijlessen. Daarnaast is een "duurzaam levensonderhoud"-aanpak gericht op het ontwikkelen van levensonderhoud door het trainen van ondernemers in de gemeenschap in lokale voedselproductietechnieken. Om deze voordelen verder te verbeteren en te versterken, is er een Reforestation Centre of Excellence opgericht op de locatie van het Buffelsdraai herbebossingsproject. Dit centrum zal de innovatieve herbebossingstechnieken, het onderzoek ter plaatse door lokale studenten en het gebruik van duurzame technologieën in het gebouw zelf onder de aandacht brengen.

Naast de oorspronkelijke opzet als mitigatieproject levert hetBuffelsdraai Landfill Site Community Reforestation Project een aantal belangrijke voordelen op voor de aanpassing, door te zorgen voor een verbeterde voorziening van een groot aantal andere ecosysteemdiensten (bijv. waterkwaliteit, verzachting van overstromingen, regulering van sedimenten, regulering van rivierdebieten). Al deze ecosysteemdiensten verbeteren het aanpassingsvermogen van de lokale gemeenschappen en verminderen de gevolgen van klimaatgevaren op korte en lange termijn, zoals hevige regenval met een groot eroderend vermogen, overstromingen en erosie voor de lokale bevolking en de grijze infrastructuur. Het toont dus de sterke en vitale band aan tussen natuurlijke ecosystemen en de menselijke gemeenschappen die ze ondersteunen en beschermen, en tussen de menselijke gemeenschappen die lokale ecosystemen ondersteunen, herstellen en beschermen.

Het doel van deze bouwsteen is het versterken van de capaciteiten van de 10 IP-gemeenschappen en de uitvoerende agentschappen. De IP's worden gesterkt en ondersteund met biodiversiteitsvriendelijke middelen van bestaan om ervoor te zorgen dat hun potentieel wordt gemaximaliseerd. Het personeel van de uitvoerende agentschappen wordt opgeleid in ICCA-documentatie en culturele waardering, zodat ze de IP-gemeenschappen adequaat kunnen ondersteunen en goed geïnformeerd kunnen begeleiden.

Nieuw beleid wordt gecreëerd en voormalig beleid wordt geconsolideerd om ICCA's die overlappen met beschermde gebieden te erkennen en te ondersteunen. Beleid wordt geharmoniseerd om overeenstemming te bereiken tussen de belanghebbenden en de IP's die in het gebied leven voor de erkenning, het respect, de ontwikkeling en de promotie van ICCA's als beschermde gebieden in het land. Dit beleid is ook in lijn met de doelen van het land voor de Duurzame Ontwikkelingsdoelen, de Aichi-doelen van het Verdrag inzake Biologische Diversiteit (CBD), het Filippijnse ontwikkelingsplan en het Filippijnse Biodiversiteitsstrategie- en actieplan (PBSAP).

Deze bouwsteen bouwt voort op het in kaart brengen van de perceptie en combineert dit met digitale gegevens en ruimtelijke technologie om gedetailleerde en bruikbare kaarten te produceren van de hulpbronnen in provincies en wijken, waarin de kennis van de gemeenschap over hulpbronnen en kenmerken wordt gedocumenteerd. Het participatieve karteringsproces zorgt ervoor dat traditionele kennis de digitale gegevens op nationaal niveau verbetert en vice versa.

Tijdens workshops werd het project geïntroduceerd; satellietbeelden van Open Street maps werden op een muur geprojecteerd naast papieren perceptiekaarten en deelnemers werkten aan het overbrengen van interessante punten van de papieren kaarten naar GIS met behulp van coördinaten om locaties vast te leggen op een manier die gecontroleerd en gedeeld kon worden. Kwalitatieve gegevens over belangrijke punten werden vervolgens opgenomen in de ruimtelijke gegevens. De kaarten werden gedeeld met deelnemers en andere belanghebbenden voor feedback, voordat het proces werd herhaald om ze te verfijnen.

Lokaal gefundeerde, wetenschappelijk gefundeerde kaarten zijn nuttig in een drooglandcontext, waar veehouders op verschillende tijden van het jaar verschillende hulpbronnen moeten kunnen gebruiken. Dergelijke kaarten laten ook zien -in een formaat dat door planners en anderen wordt begrepen - waar belangrijke hulpbronnen zich bevinden en hoe slecht geplande/niet-participerende ontwikkelingsprojecten de toegang van herders tot hulpbronnen kunnen beperken.

De aanplant van bremgras (thysanolaena maxima) werd gepromoot in bermen, onvruchtbare gebieden en landbouwgrond. Door zijn sterke webachtige wortelsysteem hielp bremgras bodemerosie te voorkomen en hellingen te stabiliseren. Bezemgras kan snel regenereren, zelfs op aangetast land, en heeft niet veel onderhoud nodig. Het kan worden gebruikt om bezems van te maken, de bladeren kunnen vee voeden en de stengels en wortels leveren brandhout. De aanplant van bezemgras biedt dus meerdere mogelijkheden voor levensonderhoud en ecosysteemdiensten.