De relatie tussen klimaatverandering en gezondheid is zeer complex, omdat veel verschillende gebieden samenkomen op dit kruispunt. Uit de ervaring met de training is gebleken dat de training moet worden afgestemd op de deelnemers. Dit moet worden gebaseerd op de voorkennis van de deelnemers, hun professionele positie en het algemene niveau van de implementatie van klimaat- en gezondheidsactiviteiten in hun respectieve landen.
Op basis van de ervaring die is opgedaan met het gebruik van de trainingshandleiding in de praktijk, zijn verschillende aangepaste formats denkbaar:

• Trainingen op beginners- en gevorderd niveau;
• Thematische training: inleiding in het wetenschappelijke verband tussen gezondheid en klimaatverandering;
• Beleidstraining: diepgaande oefeningen om kernbeleidsdocumenten te ontwikkelen, zoals een risico- en kwetsbaarheidsbeoordeling voor het klimaat en een nationaal plan voor aanpassing aan de volksgezondheid;
• Klimaatgovernance-training: analyse van de respectieve standpunten van het ministerie van Volksgezondheid over het klimaat - vaststellen hoe klimaatkwesties kunnen worden geïntegreerd in het gezondheidsbeleid, hoe klimaatbeleidsdocumenten kunnen worden ontwikkeld, leren over mogelijke coördinatiemechanismen, benadrukken van de internationale mechanismen inzake klimaatverandering, hoe klimaatkwesties kunnen worden geïntegreerd in het ministerie van Volksgezondheid.

Belangenbehartigingsactiviteiten helpen bij het bevorderen van bewustzijn en begrip van FMNR als een kosteneffectieve en schaalbare aanpak voor landschapsherstel en klimaatbestendigheid bij mensen uit de praktijk, gemeenschapsleiders en de nationale overheid. Dit kan de acceptatie onder gelijken bevorderen en gemeenschapsleiders en overheidsfunctionarissen aanmoedigen om een gunstig klimaat te creëren op gemeentelijk en/of subnationaal niveau om de toepassing van FMNR in gemeenschappen te vergemakkelijken (bijv. door relevant beleid en regelgeving).

Op de langere termijn kunnen interventies ter bestrijding van criminaliteit tegen in het wild levende dieren alleen effectief zijn als ze gebaseerd zijn op een combinatie van strategische planning en innovatieve actie. Praktische strategieën met duidelijk omschreven doelen zijn van vitaal belang om gecoördineerde interventies mogelijk te maken. Alle interventies moeten gericht zijn op het bereiken van de gewenste resultaten die bijdragen aan het bereiken van prioritaire doelen. Om succesvol te zijn, moeten bij de strategische planning - en ook bij de daaruit voortvloeiende interventies - alle hoofdrolspelers betrokken zijn, zodat er een gevoel van gezamenlijk eigenaarschap ontstaat. Op dezelfde manier moeten strategische interventies de bijdragen van alle relevante belanghebbenden omvatten om gecoördineerde actie te garanderen. Toch moet actie innovatief blijven, zodat activiteiten kunnen worden aangepast als zich onvoorziene omstandigheden voordoen, nieuwe behoeften ontstaan of parameters verschuiven. Bovendien moeten strategieën regelmatig worden herzien en verfijnd om ervoor te zorgen dat ze relevant blijven in een veranderende omgeving. Deze combinatie van het werken aan duidelijke doelen met effectieve strategieën, terwijl je altijd bereid en in staat bent om je aan te passen door innovatieve veranderingen in aanpak en actie, is een essentiële bouwsteen voor het effectief bestrijden van criminaliteit tegen in het wild levende dieren en planten.

Criminelen passen hun activiteiten voortdurend aan veranderende omstandigheden aan. Het is daarom van vitaal belang dat activiteiten om criminaliteit tegen te gaan zich ook aanpassen. Er bestaat een grote verscheidenheid aan moderne technologieën die initiatieven om wildlife crime tegen te gaan aanzienlijk kunnen verbeteren. Deze kunnen worden gecombineerd met een reeks traditionele en nieuwe natuurbeschermings- en rechtshandhavingsinstrumenten om een operationeel voordeel te bieden ten opzichte van criminele activiteiten. Constante innovatie in de ontwikkeling van technologieën en instrumenten vereist regelmatige updates om op de hoogte te blijven van veranderingen. Het is ook mogelijk om zowel technologieën als instrumenten op lokaal niveau aan te passen aan unieke vereisten en toepassingen wanneer deze zich voordoen.

Op het gebied van rechtshandhaving met betrekking tot misdrijven tegen in het wild levende dieren, zijn de belangrijkste technologische categorieën onder meer surveillance, forensisch onderzoek (DNA, ballistisch, digitaal), gegevensvastlegging/beheer/analyse. Tot de hulpmiddelen behoren informatienetwerken, onderzoekstechnieken, vervolgingstechnieken, het volgen van rechtszaken, wetgevingsopties en meer.

Voor een effectieve toepassing van deze technologieën en hulpmiddelen is capaciteitsopbouw binnen de overheid nodig, evenals het in staat stellen van individuele medewerkers om de technologieën en hulpmiddelen naar behoefte toe te passen.

Een groot deel van de internationale financiële steun voor de bestrijding van criminaliteit tegen in het wild levende dieren wordt gebruikt voor workshops en conferenties, het creëren van bewustzijn en het mobiliseren van gemeenschappen, algemene apparatuur en infrastructuur, en algemene kosten van de uitvoerende NGO. De voorwaarden voor het gebruik van dergelijke financiering worden vaak bepaald door de financierende instantie en de uitvoerende NGO, in plaats van door de regering van het doelland. Hoewel deze interventies een belangrijke rol spelen, zijn ze over het algemeen niet direct gericht op de kernuitdaging van het bestrijden van criminaliteit tegen in het wild levende dieren en planten. Overheidsinstellingen werken vaak met beperkte budgetten en restrictieve inkoop- en goedkeuringsprocedures. Dit kan snelle actie in de weg staan, vooral in onvoorziene crisissituaties. Snelle en flexibele externe financieringssteun die rechtstreeks naar overheidsoperaties gaat, kan veel van deze beperkingen wegnemen en het volledige potentieel van overheidspersoneel ontsluiten. In de context van de bestrijding van criminaliteit tegen in het wild levende dieren en planten stelt dit overheidspersoneel voor wetshandhaving en natuurbehoud in staat om snel te reageren op incidenten van welke aard dan ook en hun gemandateerde taken effectief uit te voeren. Het is belangrijk dat fondsen rechtstreeks naar operationele activiteiten gaan, idealiter via een lokale ondersteunende NGO met minimale overheadkosten, in plaats van deel uit te maken van bredere budgetten die vatbaar zijn voor bureaucratische valkuilen.

Overheidsinstanties werken vaak geïsoleerd van andere overheidsinstanties, maar ook van niet-gouvernementele organisaties, entiteiten uit de privésector, lokale gemeenschappen en andere potentiële partners. Samenwerking tussen instanties zorgt ervoor dat afzonderlijke instanties met overlappende mandaten of belangen contact met elkaar onderhouden en samenwerken om gemeenschappelijke doelen te bereiken. Het Ministerie van Milieu, Bosbouw en Toerisme is de beheerder van de wilde dieren en andere hulpbronnen op het land in Namibië en is belast met het behoud en de bescherming ervan. De Namibische politie is belast met het handhaven van de openbare orde, inclusief wetten met betrekking tot wilde dieren. De Namibische defensiemacht is belast met de verdediging van de staat en zijn hulpbronnen tegen bedreigingen. Het Office of the Prosecutor General is verantwoordelijk voor het vervolgen van verdachten in naam van de staat in strafzaken. Andere overheidsinstanties met een overlappend mandaat zijn onder andere het directoraat Douane en Accijnzen, het Financial Intelligence Centre en de anticorruptiecommissie. De acties van de overheid kunnen aanzienlijk worden versterkt door partnerschappen met NGO's, de particuliere sector, lokale gemeenschappen en internationale financieringsinstanties. Actieve samenwerking tussen overheidsinstanties en tussen de overheid en andere belanghebbenden vergemakkelijkt een effectieve bestrijding van criminaliteit tegen in het wild levende dieren en planten in Namibië.

Om EbA-ervaringen uit te wisselen tussen verschillende landen en over verschillende activiteiten heen, kunnen communicatiemiddelen en platforms worden gebruikt. In het kader van het EbA South project vonden workshops voor kennisuitwisseling plaats in Azië en de Stille Oceaan, Afrika en Latijns-Amerika. Bijvoorbeeld de "Zuid-Zuid-uitwisselingsworkshop: Ecosystems for Climate Change Adaptation and Sustainable Livelihoods Knowledge Sharing" gehouden in Beijing, China. Deze Zuid-Zuid-uitwisseling van kennis mondde uit in een reeks publicaties en instrumenten die nu door mensen uit de praktijk in het Zuiden worden gebruikt om natuurgebaseerde oplossingen voor aanpassing door Zuid-Zuidsamenwerking te stimuleren. Er is ook een webgebaseerd platform gebouwd om de samenwerking te vergemakkelijken - het bevat webinars, casestudies, een op ecosystemen gebaseerde planningstool voor aanpassing en andere kennisproducten. Er kunnen ook onderzoeksprogramma's worden opgezet in samenwerking met lokale universiteiten om deze kennis verder te delen en toe te passen.

Deze workshops en kennisproducten boden geweldige mogelijkheden om verschillende ervaringen van het project te delen en uit te wisselen met wetenschappers en praktijkmensen in de bredere EbA-gemeenschap. Zuid-Zuidsamenwerking maakt effectieve EbA-uitwisseling mogelijk tussen ontwikkelingslanden die gemeenschappelijke uitdagingen en oplossingen hebben voor natuurbehoud en bestaansmiddelen.

De toepassing van de One Health-benadering in biodiversiteitsprojecten vereist een open en participatieve discussie tussen alle actoren en stakeholders die betrokken zijn bij en beïnvloed worden door het project zelf. De discussie bouwt voort op de resultaten van de projectanalyse, waarbij gezamenlijk wordt gepland hoe(principes) en waar(ingangen) de One Health-benadering kan worden toegepast en wat(maatregelen) kan worden gedaan om te zorgen dat de integratie optimaal en relevant is. Het evaluatieteam zal leiding geven aan het opstellen van een actieplan om ervoor te zorgen dat aan fundamentele factoren(randvoorwaarden) wordt voldaan en om de operationalisering van de OH-component op het raakvlak mens-dier-omgeving te begeleiden.

Randvoorwaarden bepalen het succes van de integratie van OH in het project. De verwezenlijking ervan is noodzakelijk om een geschikte omgeving te creëren voor duurzame en optimale samenwerking en activiteiten. De randvoorwaarden die in het raamwerk zijn geïdentificeerd, omvatten een gunstig politiek klimaat dat overheids- en niet-overheidsactoren op alle relevante organisatieniveaus aanmoedigt om bereidwillig samen te werken; infrastructuur, instrumenten en processen die het delen van gegevens vergemakkelijken en het gezamenlijk ontwerpen van multisectorale interventies op het raakvlak tussen mens, dier en milieu mogelijk maken; een gedetailleerde inventarisatie van belanghebbenden die het mogelijk maakt sterke punten en mogelijkheden van verschillende actoren te identificeren en het opzetten van waardevolle samenwerking bevordert; en een zinvolle investering die de toepassing van de One Health benadering in nieuwe of bestaande projecten ondersteunt.

Maatregelen zijn interventies of activiteiten die al in het project zijn geïmplementeerd en die het mogelijk maken om een One Health-component in het project op te nemen. Ze maken de operationalisering van de One Health-integratie op een optimale en relevante manier mogelijk. Het kader identificeert acht maatregelen, waaronder onderwijs en bewustmaking, beleidsontwikkeling, capaciteitsontwikkeling, samenwerkingsplatforms, betrokkenheid van de gemeenschap, informatiedeling, surveillance en vroegtijdige waarschuwing, en onderzoek.