Voor de Yaguará Panama Foundation is communicatie op alle niveaus van vitaal belang, ook al zijn we een op wetenschap gebaseerde organisatie. Wetenschap moet worden vertaald naar de gemeenschap en naar andere wetenschappers, maar ook in media die een echte impact hebben op gemeenschappen, beleidsmakers, studenten op alle niveaus en mensen van kinderen tot ouderen. Om iedereen te bereiken communiceren we in internationale impacttijdschriften zoals National Geographic, die door miljoenen mensen over de hele wereld worden gezien. Dit project is gerelateerd aan het thema landbouw en sinds 2014 publiceren we elke maand in een nationaal tijdschrift genaamd Ecos del Agro, dat meer dan 10.000 mensen bereikt. We publiceren ook verschillende artikelen per jaar in de traditionele geschreven pers. We zijn ongeveer 10-20 keer per jaar op radio en tv, naast onze sociale netwerken. We geven virtuele lezingen (in pandemie: meer dan 11.000 mensen hebben naar onze presentaties geluisterd) en face-to-face workshops. Als we ECHT de meerderheid van de mensen willen bereiken, moeten we in alle beschikbare media communiceren, want wie naar het ene kijkt, ziet het andere niet, enzovoort.

Een van de interessante aspecten van dit project is het meten van de biodiversiteit op elk van de boerderijen en om te weten hoeveel jaguars er zijn of de boerderijen doorkruisen. Hiervoor monitoren we ze met cameravallen. Omdat elke jaguar unieke patronen heeft om elk individu te spotten, is het mogelijk om te weten hoeveel het er zijn en om vast te leggen wanneer ze zich op de verschillende boerderijen bevinden. Daarnaast combineren we de cameravallen met GPS-halsbanden die we bij de jaguars op de boerderijen plaatsen om te weten waar ze zich verplaatsen, hoeveel boerderijen ze bezoeken en hoeveel tijd ze op de boerderij doorbrengen. Dit helpt ons om de dynamiek te begrijpen die jaguars hebben in een omgeving die gedomineerd wordt door veeboeren en bosgangen tussen boerderijen.

Met de gegevens van de cameravallen en GPS-halsbanden hebben we de gemeenschap een beter begrip kunnen geven van de jaguar en waarom hij een belangrijke diersoort is voor de ecosystemen en voor ons eigen bestaan als mens.

Op basis van de verzamelde informatie kunnen we indicatoren meten zoals: het aantal jaguars per jaar en de overvloed aan andere zoogdieren die een belangrijke prooi zijn voor de jaguar, en we kunnen lokale en nationale besluitvormers en beheerders van boerderijen helpen.

Het grote voordeel van deze trainingen was de transformatie van face-to-face naar digitaal formaat. Een bedrijf gespecialiseerd in communicatie en digitaal ontwerp werd ingehuurd om het materiaal aan te passen. Dit bracht verschillende uitdagingen met zich mee, maar was ongetwijfeld gunstig voor het bereik en de massificatie van de toegang tot kennis. Er werd een zelfstudiemethode gebruikt waarbij de student geen enkele vorm van ondersteuning van een fysiek persoon nodig heeft, er werden virtuele personages voor begeleiding, geanimeerde video's met echte mensen, interactieven, afbeeldingen en evaluaties gemaakt. Dit betekende dat er slechts één enkele inspanning nodig was om het materiaal te creëren en dat het beschikbaar kon worden gemaakt voor alle gebruikers van het platform zonder dat de inhoud opnieuw moest worden bewerkt.

Het betrekken van secretariaatsmedewerkers bij het creëren van de inhoud, vanaf het bedenken van het idee tot de ontwerpfase, was een cruciale factor om een goede opname van de trainingen mogelijk te maken. Er werden regelmatig dynamische bijeenkomsten georganiseerd om de inhoud te evalueren en het materiaal aan te passen aan de gevraagde normen en vereisten. De voortgang werd ook periodiek gerapporteerd aan managers en tot slot werd een piloottest uitgevoerd met een aantal gebruikers om feedback en mogelijke aanpassingen te verzamelen.

Bij het ontwikkelen van de inhoud was het de bedoeling om verschillende onderwerpen binnen het beheer van de landbouw met elkaar in verband te brengen om een meer holistische visie te bieden. Onderwerpen zoals klimaatverandering, gender, zelfvoorziening op voedselgebied, integratie van biodiversiteit, ecosysteemdiensten, integratie van de plattelandssector en duurzame productiepraktijken werden erin opgenomen. Deze logica gaat hand in hand met een holistische visie die verschillende aspecten omvat die afhankelijk zijn van of een directe impact hebben op de landbouw. De Mexicaanse landbouwsector is grotendeels afhankelijk van regenval en is daardoor kwetsbaarder voor klimaatverandering. Er zijn ook veel situaties van uitsluiting om zowel gender- als sociaaleconomische redenen. Daarom is het belangrijk om al deze kwesties te integreren voor een completere analyse met een grotere impact op gebieden met kansen.

De inbedding van de trainingen binnen het AGRICULTUUR-secretariaat was een sterke factor, aangezien ze volledig op hun plaats waren binnen het interne platform van het secretariaat en beschikbaar waren voor alle medewerkers. Op deze manier werden ze niet gezien als een externe interventie, maar als geïntegreerd en bevorderd binnen het secretariaat zelf, waardoor het volledige controle kreeg over het beheer en de evaluatie ervan. Bovendien werden ze, bij wijze van stimulans, gelijkgesteld aan een verdubbeling van het aantal gevolgde uren om ze aantrekkelijker te maken voor gebruikers en om zoveel mogelijk mensen te bereiken.

Door werk- en onderzoeksmogelijkheden te bieden, speelt het HeRe Lab een sleutelrol in het versterken van opkomende erfgoedprofessionals en -onderzoekers in Italië. Het Lab ondersteunt opkomende professionals bij het werken op lange termijn binnen het werelderfgoedveld, een werkgebied dat in Italië nog ongestructureerd en onderontwikkeld is. Dit maakt HeRe Lab tot een baanbrekend voorbeeld in het land.

Opkomende professionals en onderzoekers zijn betrokken bij relevante onderzoeksprojecten en dragen direct bij aan: het opstellen van managementplannen van werelderfgoederen in Toscane; Heritage Impact Assessments; museumgerelateerde activiteiten; internationale conferenties en projecten, evenals een breed scala aan activiteiten die direct gerelateerd zijn aan erfgoedonderzoek en -praktijk.

Het succes van HeRe Lab ligt in het multidisciplinaire team, bestaande uit professionals die zich bezighouden met een breed scala aan gebieden, zoals werelderfgoed, stedenbouw, architectuur, kunstgeschiedenis, ontwikkeling en economie. De Universiteit van Florence fungeert als katalysator voor hun betrokkenheid, door de deelname van verschillende faculteiten aan het Lab en door het gebruik van holistische benaderingen voor het creëren van duurzame oplossingen voor uitdagingen die het historische centrum raken. Het Lab heeft ook een belangrijke rol gespeeld bij het pleiten voor duurzame strategieën in de ontwikkeling van de stad, door rekening te houden met stedelijke groene ruimten, sociale inclusiviteit, bescherming van tastbaar en ontastbaar erfgoed, economische groei, duurzaam toerisme, evenals de herkwalificatie en verbetering van architecturale elementen.

In het kader van de COP13 van de Convention on Biological Diversity die in december 2016 in Mexico werd gehouden, ontwikkelden CONABIO, het Duitse Samenwerkingsagentschap (GIZ) en het Biodiversity Finance Initiative (BIOFIN-Mexico) samen met de landbouw-, bosbouw-, visserij- en toerismesectoren de Strategieën voor de Integratie en het Duurzame Gebruik van Biodiversiteit, Deze strategieën beschrijven de strategische lijnen en assen die hun acties op korte, middellange en lange termijn zullen sturen om een duurzaam gebruik van biodiversiteit te realiseren, bij te dragen aan het behoud ervan en het welzijn van toekomstige generaties te garanderen door een adequaat beheer van ecosysteemgoederen en -diensten. Het is in het kader van deze inspanning dat het Biodiversity Integration Centre wordt opgericht.

Duurzaamheidsdoelstellingen voor productieprocessen kunnen niet door één enkele instelling of persoon worden bereikt; om succesvol te zijn, moeten ze noodzakelijkerwijs door een groot aantal actoren en sectoren worden gecoördineerd. Daarom wordt het Biodiversity Integration Centre voorgesteld als een ruimte voor intersectorale coördinatie die bijdraagt aan de verwezenlijking van de SDG's van de 2030-agenda en waar de verschillende organen worden ondersteund om de planningsinstrumenten, strategieën en programma's van overheidsinstellingen te versterken, wat voordelen oplevert met betrekking tot onder andere armoedebestrijding, voedselzekerheid en -soevereiniteit en aanpassing aan de klimaatverandering.