Een kustreservaat verbinden met zijn omgeving
Volledige oplossing
Monterrico 1
(© CECON)
Het "verbinden van een kustreservaat met zijn omgeving" is een proces dat het probleem van overstromingen binnen het Monterrico Natuurreservaat aanpakt ten gunste van de bewoners van het reservaat, door nieuwe belanghebbenden erbij te betrekken, het beheer te verbreden en een nieuwe schaal voor acties vast te stellen.
Laatst bijgewerkt: 02 Oct 2020
6571 Weergaven
Foto- en videogalerij
Context
Uitdagingen
De uitdagingen die de oplossing wil aanpakken zijn:
- Negatieve effecten van overstromingen op ecosystemen en menselijke nederzettingen in het reservaat.
- Veranderingen in waterscheidingen en hun effecten op kustwetlands.
- Beheer met een beperkte reikwijdte waarbij de verbindingen tussen het reservaat en de omgeving over het hoofd worden gezien.
Locatie
Monterrico, Guatemala
Centraal-Amerika
Proces
Samenvatting van het proces
De eerste stap is het begrijpen van de relaties tussen het beschermde gebied en zijn omgeving en het begrijpen van de schaal waarop ecosystemen, processen, aanjagers van verandering en stressoren binnen en buiten het beschermde gebied plaatsvinden (Conceptueel Ecologisch Model). Op basis van dit begrip is het mogelijk dat de schaal van de acties en de reikwijdte van het beheer van het beschermde gebied niet voldoende zijn om de levensvatbaarheid ervan op de lange termijn te garanderen. Als dit het geval is, is een nieuwe schaal en een bredere reikwijdte van het beheer van het beschermde gebied nodig. Ten tweede, als er eenmaal een nieuwe schaal en een bredere reikwijdte van beheersmaatregelen is aangenomen, is het ook nodig om te bepalen welke belanghebbenden erbij betrokken zijn en hen te betrekken bij een permanent proces van participatie. Ten slotte moeten de nieuwe beheerschaal, de verbrede reikwijdte van het beheer en de nieuwe instelling van belanghebbenden formeel worden erkend in het beheer van het beschermde gebied, wat betekent dat dit moet worden opgenomen in het hoogste planningsniveau (het beheerplan).
Bouwstenen
Conceptueel ecologisch model reservaat Monterrico
Het Conceptueel Ecologisch Model (CEM) van het reservaat werd gecreëerd via een participatieve aanpak met als doel de interacties tussen het reservaat en zijn omgeving te begrijpen, in het bijzonder de processen die ecosystemen, soorten en behoudswaarden in het reservaat met elkaar verbinden, en de voorwaarden te herkennen waaronder deze processen zouden kunnen veranderen en de behoudswaarden in het reservaat zouden kunnen beïnvloeden.
Sleutelfactoren
- Beschikbaarheid van informatie.
Geleerde les
- Tijdens het opstellen van het CEM en met de resultaten die tijdens deze fase naar voren kwamen, was het duidelijk dat de huidige schaal van acties die alleen binnen het reservaat plaatsvinden, niet voldoende zal zijn om de overstromingsproblemen in het gebied aan te pakken.
Proces van permanente betrokkenheid van belanghebbenden
Omdat het belangrijk is om alle belangrijke belanghebbenden erbij te betrekken, is er een permanent proces van betrokkenheid van belanghebbenden opgezet om belanghebbenden erbij te betrekken die momenteel niet betrokken zijn bij het beheer van het reservaat en die erbij betrokken zouden moeten worden om te voldoen aan de nieuwe schaal van acties die door het CEM van het reservaat wordt voorgesteld. Tot deze belanghebbenden behoren onder andere suikerrietfabrieken, het Secretariaat-Generaal voor Planning en lokale overheden in de waterscheidingen.
Sleutelfactoren
De bevorderende factoren zijn:
- De effectieve schaal van beheer voor het beschermde gebied is bekend.
- Belanghebbenden die van invloed zijn op het gebied zijn geïdentificeerd.
- De bereidheid van beheerders van beschermde gebieden om belanghebbenden te betrekken.
- Het vermogen van de instelling die verantwoordelijk is voor het beheer van het beschermde gebied om brede belangstelling te genereren onder verschillende belanghebbenden.
- Belanghebbenden zetten zich in om actief deel te nemen aan het proces.
-
Hoog publiek bewustzijn met betrekking tot de waarden van het reservaat (economisch en niet-economisch).
Geleerde les
Belangrijke belanghebbenden die van invloed zijn op het reservaat zijn in het huidige bestuursschema buiten beschouwing gelaten; daarom is het nodig om nieuwe actoren op te nemen die passen bij de nieuwe schaal van acties.
Het masterplan van het reservaat bijwerken
De aanleiding voor het bijwerken van het masterplan van het reservaat was de bezorgdheid van de bewoners over de overstromingen die hen treffen. Als reactie hierop leidt CECON een proces van het verzamelen, bijwerken en analyseren van informatie om beheersmaatregelen en strategieën voor te stellen die in het bijgewerkte masterplan moeten worden opgenomen. Daarnaast zijn de laatste besprekingen met belanghebbenden en het uitwerken van de definitieve versie van het bijgewerkte masterplan dat moet worden gepresenteerd en goedgekeurd door CONAP aan de gang.
Sleutelfactoren
- Beschikbaarheid van informatie - Het vermogen van de instelling die verantwoordelijk is voor het beheer van het beschermde gebied om brede belangstelling te wekken bij verschillende belanghebbenden - Belanghebbenden zetten zich in om actief deel te nemen aan het proces.
Geleerde les
- Het reservaat zelf zal niet in staat zijn om het overstromingsrisico binnen zijn territorium te beheersen, zonder interventies buiten zijn grenzen - Het bijwerken van een beheerplan is niet slechts een specifieke gebeurtenis in de tijd, maar een krachtig proces om een permanente betrokkenheid van belanghebbenden tot stand te brengen, en om een beschermd gebied te verbinden met zijn omgeving.
Invloeden
Tijdens dit lopende proces zijn er tussentijdse resultaten bereikt voor het beheer van het reservaat: a) nieuwe schaal van beheersacties; b) bredere bestuursregelingen; en c) bredere reikwijdte van het beheer. Daarnaast heeft dit proces de volgende eerste effecten gehad: a) De beheerders en inwoners van het reservaat hebben een beter begrip gekregen van de omvang van het overstromingsprobleem binnen het reservaat. b) Het proces heeft duidelijk gemaakt dat er buiten het reservaat natuurbeschermingsmaatregelen moeten worden genomen om de integriteit van het ecosysteem te behouden en overstromingen binnen het beschermde gebied te beheersen.
Begunstigden
De belangrijkste begunstigden van deze oplossing zijn:
- Inwoners van het Monterrico-reservaat
- Mensen die afhankelijk zijn van economische activiteiten in het gebied, voornamelijk toerisme en visserij.
Duurzame Ontwikkelingsdoelen
SDG 14 - Leven onder water
SDG 15 - Leven op het land
Verhaal
De inwoners van Monterrico, die voortdurend getroffen worden door overstromingen, hebben gemerkt dat de intensiteit en de frequentie van de overstromingen is toegenomen; ze beschouwen dit als een gevolg van de veranderingen in het stroomgebied door de suikerrietfabrieken. Op zoek naar een manier om dit probleem aan te pakken, vroegen de inwoners de Universiteit van San Carlos van Guatemala (USAC) om te bemiddelen in deze kwestie en te proberen een gezamenlijke oplossing te vinden; dit omdat de universiteit via het Centrum voor Natuurbehoudsstudies (CECON) de instelling is die verantwoordelijk is voor het beheer van het reservaat en omdat het een publieke instelling is die op nationaal niveau zeer bekend is. Daarom organiseerde CECON een reeks excursies langs de gehele waterscheiding, waaraan belangrijke belanghebbenden deelnamen om de oorzaken achter de overstromingsproblemen te begrijpen. Dit was een belangrijk element in het proces om een Conceptueel Ecologisch Model te construeren, met als doel alle belangrijke dwarsverbanden tussen het reservaat en zijn omgeving duidelijk te maken. Het besef van deze onderlinge verbanden leidde ook tot het inzicht dat alleen binnen het reservaat werken niet genoeg is om de overstromingsproblemen effectief aan te pakken. Daarom werd een groter werkgebied overwogen; een groter gebied betekende echter ook dat het nodig zou zijn om te coördineren en samen te werken met andere belanghebbenden, waarmee in het huidige beheer van het reservaat geen rekening wordt gehouden. Op dezelfde manier werd tijdens dit proces overwogen dat alle verkregen inzichten in het beheer van het reservaat moesten worden geïntegreerd, en de beste manier om dat te doen was door ze op te nemen in het hoogste planningsinstrument van het reservaat, het Masterplan. Vandaar dat het bijwerkingsproces van het huidige Masterplan begon en nog steeds loopt, en gericht is op het vaststellen van een nieuwe schaal van acties, een bredere reikwijdte van het beheer en een nieuwe bestuursregeling die de omgeving erkent.
In contact komen met medewerkers
Andere medewerkers
Francisco Castaneda Moya
Centrum voor conserveringsstudies, Universiteit van San Carlos in Guatemala
Mercedes Barrios
Centrum voor conserveringsstudies, Universiteit van San Carlos in Guatemala
