
Terrein, bovengrond en triage

We worden allemaal geconfronteerd met de gevolgen van natuurlijke milieuproblemen die ernstiger en urgenter worden. De analogie is een medische ramp. De oplossing is milieutriage.
De drie belangrijkste problemen (in volgorde van belangrijkheid) zijn uitsterven, klimaat en vervuiling. Waar is het uitsterven het ernstigst? De bodem ondersteunt 98% van de wereldwijde biodiversiteit en wordt aangetast door een erosiesnelheid van de bovengrond van 2000 ton per seconde (preventie: biologische landbouw). Kooldioxide wordt uit de lucht gehaald door fotosynthese en opslag in humus (oplossing: vermicompostering van al het organische "afval" als natuurlijke meststof). Chemische giffen zijn voornamelijk afkomstig van landbouwmeststoffen en biociden (de oplossing is opnieuw biologische landbouw en permacultuurontwerp). De bodem levert 99% van het menselijk voedsel (slechts 0,5% van de calorische waarde komt uit oceanen); de bodem ondersteunt 98% van de biodiversiteit en biomassa; al het regenwater wordt door de bodem gefilterd via holen van regenwormen. Alleen door de industrie gefinancierde studies ondersteunen chemische landbouw. De grootste tekortkoming is het ontbreken van een instituut voor bodemecologie.
Context
Uitdagingen
Locatie
Invloeden
Het besef dat we voor 99% van ons voedsel en voor het filteren en opslaan van al het regenwater afhankelijk zijn van de bovengrond, vereist een grote verandering van focus van de atmosfeer, rivieren, bossen en oceanen naar de bodem. Dit wordt in reliëf gebracht (letterlijk!) door rekening te houden met het terrein en de verwaarloosde bovengrond. Als we deze bij elkaar optellen is het werkelijke oppervlak van de aarde dat wordt blootgesteld aan de zon, lucht en neerslag meer dan verdubbeld. De zee blijft vlak. De productiviteit en biodiversiteit op het land nemen ook toe. Het belangrijkste is misschien wel dat de organische koolstof die is opgeslagen in de bovengrond wordt verhoogd van de huidige schatting van slechts 1.500 Gt tot meer dan 8.500 Gt wereldwijd en dat alle kooldioxide in de atmosfeer wordt verwerkt via bladafval door de darmen van regenwormen in cycli van ongeveer 12 jaar.
Biologische landbouw en permacultuur zijn gericht op het behoud van koolstof in de bodem, bodemvocht en bodembiodiversiteit, terwijl ze ook zorgen voor een gezonde overvloed aan voedsel. Chemische landbouw die zwaar gesubsidieerd wordt en mensen en andere organismen vrijelijk mag vervuilen en vergiftigen, wordt voornamelijk alleen ondersteund door venijnige, door de industrie gefinancierde studies. Er is weinig of geen onafhankelijk onderzoek.
Slechts één voorbeeld: een recent wetenschappelijk onderzoek toont aan dat chemische landbouw regenwormen gemiddeld met 80% uitput in vergelijking met biologische landbouw met dezelfde of hogere opbrengsten. Zelfvernietigend volharden in chemische landbouw heeft economisch noch ecologisch zin als er betere manieren zijn.