Son 60 yıldır, Kolombiya'daki çok sayıda hak sahibi, koruma çabaları iklim-akıllı arazi planlamasının önemli unsurları olarak kabul edilmemiş ve çok az hükümet desteği almış olsa da, koruma alanlarının ötesinde topraklarının sürdürülebilir yönetimini ve biyoçeşitliliğin korunmasını teşvik etmiştir.

Projenin genel amacı, ülkenin doğal mirasını yoksullaştırmayan sürdürülebilir kalkınmaya bir katkı olarak, farklı Kolombiyalı aktörlerin uyguladığı kültürel açıdan zengin ve sosyal açıdan çeşitli koruma ve sürdürülebilir üretim girişimlerini güçlendirmek ve görünür kılmaktır.

Diğer Etkili Alan Tabanlı Koruma Önlemleri (OECM) olarak tanımlanmaları bu çabaları görselleştirmek için bir fırsat olduğundan, Resnatur ve ortakları birkaç yıldır OECM tanımlama kriterlerini uluslararası çerçeveye göre 27 girişimle birlikte Kolombiya bağlamına uyarlamak için çalışmaktadır.

Bu proje, Biyolojik Çeşitlilik Sözleşmesi'nin "Taraflarıteşvik eden ve diğerlerini yerli halklar ve yerel topluluklarla işbirliği içinde ... ...OECM'ler konusunda tavsiyelerde bulunmaya davet eden " 2018 tarihli 14/8 sayılı Kararının Kolombiya'da uygulanmasına katkıda bulunmaktadır; ... "OECM'lerin ve yetki alanları dahilindeki çeşitli seçeneklerinin belirlenmesi;"

Okyanustaki plastik kirliliği ve organik madde ile mücadele için bir yöntem.

sürdürülebilir kalkınmaya katkıda bulunmak ve güçlendirmek için oluşturulan program
korumak amacıyla hükümetlerin insan hareketlerini daha iyi kontrol etme kapasitesi
çevre.

Geçtiğimiz 10 yıl boyunca endemik türlerin korunma durumlarının değerlendirilmesine ve vahşi doğada rehabilitasyonlarına odaklandık. Burayı korumak ve sürdürülebilirliğini planlamak için büyük çaba sarf ettik. Ekibim ve benim ulaştığımız en önemli nokta, çevredeki toplumun, kaynak kullanıcılarının, araştırmacıların ve karar vericilerin, ister sahada olsun isterse sahadan uzakta hükümette, özel sektörde ve hatta öğrencilerde, hatta halkta olsun, yaptığımız işi ve bunun bizim ve onlar için önemini bilmemelerinin bir sonucu olarak önceki yıllarda inşa ettiğimiz her şeyi yok edebilecekleridir. Bilginin yaygınlaştırılması, sahadaki faaliyetlerin sürdürülebilirliğini sağlamak için bir dış koruma kalkanıdır. Bilgisizlikten kaynaklanan tahribatı önlemek için hedef bölgede ve ülke genelinde sürekli eğitim ve farkındalık çalışmaları yapılmalıdır. Ayrıca, yerel topluluk tarafından miras alınan geleneksel bilginin belgelenmemesi son derece tehlikelidir ve kaybı, yeniden keşfedilmesi için devlete ve dünyaya büyük meblağlara mal olacak bir servet israfıdır.

Eğitim, farkındalık ve belgeleme, mevcut ve gelecekteki baskıları azaltabilir ve geri kazanımın etkisini ve maliyetini düşürebilir.

"Karmaşık sistemler" yaklaşımını benimsemek, fil sahasındaki tüm paydaşları ortak bir vizyon etrafında harekete geçirmek anlamına geliyordu - ulusal ve uluslararası bir miras olan Gourma fillerinin korunması. Bu, bakış açılarını anlamak ve etkili sosyal yardım materyalleri ve faaliyetleri (bir okul programı dahil) tasarlamak için her biriyle (devlet idaresi ve teknik hizmetler, turizm endüstrisi, okullar, projeler, programlar ve bölgede faaliyet gösteren STK'lar) katılım çalıştayları düzenlemek anlamına geliyordu. Bu aynı zamanda ülkedeki diğer kurumların (örneğin yabancı elçilikler, MINUSMA, UNDP) desteğini almak ve koordine etmek anlamına da geliyordu.

Ulusal düzeyde bu, bir fil yönetim planı hazırlamak için hükümetle birlikte çalışmayı; karma (ormancı-asker) bir kaçak avcılıkla mücadele birimi oluşturmayı ve Chengeta W.'den uzman kaçak avcılıkla mücadele eğitmenlerini görevlendirmeyi; ve bir biyosfer rezervi modeli kullanarak tüm fil göç yolunu kapsayan yeni bir koruma alanı oluşturmayı içeriyordu. Çoklu kullanım bölgeleri yerel CBNRM sözleşmeleri ile yönetilmekte, ormancılar gerektiğinde ek yaptırım sağlamakta ve böylece topluluk sistemlerini güçlendirmektedir. Bu sayede hükümet ve topluluk çıkarları karşılıklı olarak birbirlerini güçlendirecek ve rezerv yönetimine uygun maliyetli bir yaklaşım sağlayacak şekilde hizalanmaktadır. Bu yukarıdan aşağıya yaklaşım, toplum katılımının aşağıdan yukarıya yaklaşımını tamamlamaktadır.

Bu kırılganlık değerlendirme metodolojisi, doğaya dayalı çözümlerin şehirlerdeki kritik ihtiyaç alanlarına ve nüfusun sektörlerine doğru bir şekilde hedeflenmesini sağlar. Uyum çabalarının, toplumdaki farklı rolleri göz önüne alındığında iklim değişikliğinin kadınları erkeklerden nasıl farklı etkilediğini dikkate almasını sağlamak için özellikle cinsiyet odağını içerir. Kırılganlık çalışmaları, analiz edilen bölgenin maruziyet, hassasiyet ve uyum kapasitesine dayalı olarak hava koşullarıyla ilgili olaylardan (toprak kayması, sel vb.) en fazla tehlike altında olan alanların belirlenmesine olanak tanır. Bu çalışmalar, topluluklar ve kilit paydaşlarla katılımcı süreçler ve iklimsel, çevresel ve sosyoekonomik değişkenleri aynı anda entegre eden iklim senaryoları aracılığıyla gerçekleştirilir. Analiz ayrıca ekosistem hizmetlerinin kaybı riskinin ve dolayısıyla iklim değişikliğine uyum için potansiyel ihtiyaçların tahmin edilmesini sağlar. Bu çalışma, kentsel ve kent çevresi sistemlerdeki toplulukların direncini güçlendirmek için doğa temelli çözümlerin tasarlanması ve uygulanmasının temelini oluşturmaktadır. Son olarak bu süreç, projeyi yürütecek ortaklıklar için bir ortak sahiplenme duygusu ve ilişkiler kurar.

Hiç şüphesiz taş gelgit savakları deniz biyoçeşitliliğine katkıda bulunmaktadır. Taş gelgit savağı olmayan gelgit bölgeleri ile karşılaştırıldığında, taş gelgit savağı olan bölgelerde deniz canlıları çeşitlilik göstermektedir.

Taş gelgit savakları terk edildiğinde, daha az balık yakalanır. Yerel halkın ilgisi yıkıcı modern balıkçılığa kaydıkça, kültürel çeşitlilikle bağlantılı tüm unsurlar da ortadan kalkacaktır. Kıyı topluluklarının sürdürülebilirliğini sağlamak için biyokültürel çeşitliliklerini kaybetmemeleri gerekir; taş gelgit savakları da bu çeşitliliğin bir simgesi olarak hizmet edebilir. UNESCO UNITWIN üniversite ağı, taş gelgit savaklarının biyokültürel çeşitliliği nasıl koruduğunu araştırmakta ve incelemektedir.

Taş gelgit savakları küresel iklim değişikliğine karşı en savunmasız olanlardır. Son zamanlarda yapılan saha araştırmaları ve katılımcı gözlemleri, birçok taş gelgit savağının terk edildiğini ya da çoğunlukla okyanus çevresindeki değişim nedeniyle kırık dökük bırakıldığını kanıtlamaktadır. Deniz seviyesinin 1 metreden fazla yükselmesi halinde, yeryüzündeki tüm taş gelgit savakları balıkçılık aracı olarak işlev göremeyecektir. Fırtınalar ya da yüksek dalgalar tarafından tahrip edildiklerinde, bazı kıyı toplulukları bunları onarmaya güç yetiremeyecek ve sadece terk edilmiş halde bırakacaklardır.Tüm dünyada, taş gelgit savaklarının sualtı kültürel mirası, geleneksel balıkçılık araçlarının yanı sıra kültürel miras olarak da kapanma tehlikesiyle karşı karşıyadır. Hassasiyetlerini doğru bir şekilde anlamak amacıyla, taş gelgit savaklarının etrafındaki uzun vadeli gelgit aralığı değişikliklerinin değerlendirilmesi, maruz kaldıkları kıyı erozyonlarının ölçülmesi ve taş gelgit savaklarını tahrip eden tayfunların veya yüksek dalgaların etki takibi, zaman zaman uzaktan algılama verilerinin yardımıyla gerçekleştirilmiştir.

Taş gelgit savaklarının sualtı kültürel mirası aslında yerel bir balıkçılık mekanizması olarak doğmuştur. Süreçler, yerel kıyı topluluklarının üyeleri tarafından ortaya çıkarılan zengin bir yerel geleneksel ekolojik bilgiye dayanmaktadır. Geleneksel olarak, yerel topluluklar taş gelgit savaklarını ilkbahar gelgiti sırasında ayda iki kez kullanmaktadır; bu gelenek yerel halk tarafından aşırı avlanmayı önlemektedir. Gelgitin yüksek olduğu zamanlarda ise bazen balık havuzları olarak işlev görüyorlardı.

Örneğin, balıkçılık yapılmayan dönemlere ve plaj açma törenleri gibi balıkçılıkla ilgili ritüel faaliyetlere ilişkin geleneksel ekolojik bilgi, kıyı topluluklarında yaygın olarak gözlemlenmektedir ancak antropologlar veya arkeologlar tarafından düzgün bir şekilde kaydedilmeden hızla yok olmaktadır. Taş gelgit savakları tayfunlar ya da yüksek dalgalar tarafından kolayca kırılabildiğinden, geleneksel bilgiye dayalı ve topluluk tarafından yönetilen onarım çalışmalarına sık sık ihtiyaç duyulmaktadır. Ancak taş gelgit savaklarının terk edilmesi durumunda hem toplumsal ruh hem de geleneksel ekolojik bilgi yok olacaktır.