Het project stimuleerde samenwerking tussen organisaties om samen te werken aan een onderwerp dat momenteel wereldwijd van belang is, namelijk Chain of Custody en traceerbaarheid.
De belangrijkste organisaties die aan dit project werkten waren MDPI, een Indonesische implementatie NGO, AP2HI, een branchevereniging die vooruitstrevende tonijnbedrijven met handlijnen en hengels samenbrengt en de United Nations Industrial Development Organisation (UNIDO) Smart-Fish Indonesia.
Alle organisaties hebben er belang bij dat de industrie vooruitgang boekt op weg naar en inzicht krijgt in traceerbaarheid, en hebben sterke relaties met de industrie nodig om succesvolle projectresultaten te garanderen. Dit samenwerkingsproject stelde organisaties met verschillende achtergronden, belangen, expertise en doelstellingen in staat om hun belangen op dit gebied te coördineren en na te streven.
Door deze aanpak konden we een nauwe samenwerking met de industrie garanderen, hun toestemming krijgen om hun toeleveringsketens te controleren en rechtstreeks met hen werken aan verbetering. De samenwerking zorgde ervoor dat er extra fondsen beschikbaar waren om de focus van het project te verbreden, niet alleen naar Chain of Custody, maar ook naar het meer algemene concept van traceerbaarheid, relevant voor de toenemende eisen van de markt en regelgeving.
In 2018 komen er nieuwe importregels op de Amerikaanse markt en er zijn suggesties gedaan dat de EU haar regels in 2018-2019 zal aanpassen. Dit heeft de industrie ervan bewust gemaakt dat veranderingen en verbeteringen binnen de toeleveringsketens nodig zijn om aan de eisen van de markt te voldoen. Internationale projecten zoals het Smart-Fish Indonesia programma en het USAID Oceans project richten zich op het onderwerp van data, traceerbaarheid en transparantie, waardoor samenwerking op dit moment gemakkelijker wordt.
Coördinatie tussen verschillende organisaties, zoals het geval was in dit project, kost tijd en energie die vanaf het begin in de werkplanning en budgettering moeten worden meegenomen. Hiermee moet rekening worden gehouden in de implementatiefase en in de contracterings- en rapportagefasen van een project.
Het managen van andere organisaties, in de vorm van subcontracten in een breder project, vereist een zeer gedetailleerde werkplanning en discussies over de verwachtingen van de te leveren prestaties. Het resultaat van het project is afhankelijk van goede communicatie over de deliverables en verwachtingen.
Alle organisaties in een groter samenwerkingsverband kunnen aan hun eigen doelstellingen werken, maar een gezamenlijke visie en enkele gezamenlijke doelstellingen zijn nuttig om de vooruitgang te versnellen en om de geldigheid en de noodzaak van het gepromote onderwerp kracht bij te zetten. Een overeengekomen gedeelde visie kan de kans verkleinen dat tegenstrijdige benaderingen worden gecommuniceerd naar belanghebbenden en externe partners van het project.