Het opbouwen van vertrouwen is essentieel voor een effectief feedbackmechanisme en zorgt ervoor dat belanghebbenden zich veilig voelen om hun zorgen te uiten. Zonder vertrouwen kunnen mensen aarzelen om problemen te melden uit angst voor vergelding of het uitblijven van actie, waardoor het doel van het systeem wordt ondermijnd.

Als belanghebbenden zien dat hun zorgen worden aangepakt, groeit het vertrouwen, wat leidt tot een grotere participatie en sterkere relaties tussen gemeenschappen en natuurbeschermingspartners. Na verloop van tijd zorgt dit vertrouwen ervoor dat conflicten beter worden opgelost en dat de lokale steun voor natuurbeschermingsinspanningen toeneemt.

Het feedbackmechanisme vergroot de transparantie door een gestructureerde, toegankelijke en vertrouwelijke manier te bieden waarop leden van de gemeenschap hun zorgen kunnen uiten of feedback kunnen delen. Met kluisjes in vier zones kunnen mensen feedback geven zonder dat ze hoeven te reizen of bang hoeven te zijn voor represailles. Een reactieteam met meerdere organisaties zorgt voor een onpartijdige beoordeling, waardoor verantwoording wordt afgelegd en de perceptie van vooroordelen wordt verminderd. Regelmatige feedbackbeoordelingen en gemeenschapsvergaderingen geven updates over hoe zorgen worden aangepakt, wat het vertrouwen in het proces versterkt en het vertrouwen van de gemeenschap in de natuurbeschermingsinspanningen versterkt.

Het gebruik van de beschreven aanpak vereenvoudigt het formeel verbinden van een gemeenschapsgroep met de autoriteiten en stelt deze organisaties in staat om te helpen bij het duurzaam beheren van natuurlijke hulpbronnen. Het bevorderen en behouden van positieve banden is belangrijk, omdat de overheidsinstanties meestal verantwoordelijk zijn voor het beheer van natuurlijke hulpbronnen, zoals de visserij. Als een comité toezicht houdt op deze hulpbron, moet het verantwoording afleggen aan deze autoriteiten en zijn verantwoordelijkheid nemen. Het is niet de bedoeling van het comité om het gezag van de overheid over het beheer van de hulpbronnen weg te nemen, maar om met hen samen te werken ten voordele van de gemeenschap.

Het integreren van verhalen en visuals is essentieel voor effectieve communicatie en betrokkenheid bij het doelpubliek. Het combineren van storytelling en visuals in een mediacampagne over duurzame visserij en aquacultuur kan helpen bij het vergroten van het bewustzijn, het onderwijzen van belanghebbenden en het inspireren tot actie voor duurzame praktijken. Een visuele voorstelling van de uitputting van vis in een stuwmeer kan bijvoorbeeld helpen om een band op te bouwen tussen het publiek en de oorzaak, waardoor een gevoel van begrip ontstaat voor het belang van het behoud van aquatische hulpbronnen en het bevorderen van verantwoorde praktijken in de sector.

Door informatie op een aantrekkelijke en begrijpelijke manier te presenteren, kan het emoties oproepen, de aandacht trekken en complexe concepten begrijpelijker maken. Visuals, zoals afbeeldingen, video's en infographics, verbeteren de vertelervaring door een visuele weergave te geven van de informatie die in een specifieke context wordt overgebracht. Visuals kunnen helpen om belangrijke boodschappen te versterken, informatie beter te onthouden en verschillende leerstijlen aan te spreken.

In het algemeen zijn duidelijke doelstellingen en identificatie van de doelgroep, strategische planning en ontwikkeling van boodschappen, effectief gebruik van verschillende mediakanalen, consistente berichtgeving en branding, monitoring en evaluatie van campagneprestaties en aanpassingsvermogen aan feedback en veranderende omstandigheden belangrijk voor communicatiedoeleinden. Daarnaast zijn samenwerking met belanghebbenden, inzicht in de voorkeuren en gedragingen van het publiek en creativiteit bij het creëren van inhoud essentieel voor het succes van mediacampagnes.

Dit houdt in dat lokale gemeenschappen worden betrokken bij bosbeheer en kan effectief zijn in elke regio waar de lokale bevolking afhankelijk is van bosbestanden. Deze initiatieven hebben ervoor gezorgd dat gemeenschappen hun grondbezit hebben veiliggesteld en dat ze gemotiveerd zijn om de bosrijkdommen effectief te beheren. Door de lokale bevolking te betrekken bij het bosbeheer zijn de omstandigheden verbeterd en zijn er alternatieve inkomstenbronnen ontwikkeld, zoals agrobosbouw en ecotoerisme. De programma's hebben de controle en verantwoording van de gemeenschap over het bosbeheer vergroot, wat heeft geresulteerd in gezondere bossen en een grotere betrokkenheid van de gemeenschap. Het succes is grotendeels te danken aan robuuste lokale instellingen, gunstig beleid en voortdurende capaciteitsopbouw. De participatie van de gemeenschap in de besluitvorming en het delen van middelen heeft het bosbehoud en de bestaansmiddelen verder verbeterd.

Regelmatige betrokkenheid maakte het mogelijk om de impact te beoordelen en aanpassingen te doen op basis van feedback, zodat het project afgestemd bleef op de behoeften en doelen van de gemeenschap. Monitoring versterkte de relaties tussen uitvoerders en begunstigden en bouwde vertrouwen en verantwoordelijkheid op.

De component voor de integratie van geldgewassen had tot doel het beheer van bomen te stimuleren door herbebossingsinspanningen te koppelen aan het genereren van inkomsten op korte termijn. De best presterende boeren, die beoordeeld werden op basis van overlevingspercentages van de bomen en deelname aan GAP-trainingen, ontvingen inputs voor kasgewassen zoals sojabonen en aardnoten. Deze gewassen werden geselecteerd vanwege hun aanpassingsvermogen aan de lokale bodem, de marktvraag en hun vermogen om agroforestrysystemen aan te vullen. De boeren behaalden een gemiddelde stijging van 12% in sojabonenopbrengsten (350 kg/acre) en 10% in grondnotenopbrengsten (240 kg/acre), met inkomens van gemiddeld UGX 1.050.000 ($285) voor sojabonen en UGX 900.000 ($244) voor grondnoten. De opname van geldgewassen moedigde boeren aan om hun agroforestrysystemen te behouden, waardoor er minder bomen gekapt hoefden te worden voor kortetermijnbehoeften.

Het belangrijkste doel van het planten van bomen op gemeenschapsniveau is om grootschalig ecosysteemherstel te realiseren en tegelijkertijd de lokale bestaansmiddelen te verbeteren door middel van agroforestry. Het project werkte samen met vier gemeenschappen om 425 boeren te mobiliseren voor het planten van bomen, waarbij 73.867 zaailingen werden uitgedeeld. De boeren werden getraind in goede agroforestrypraktijken (GAP), waaronder technieken voor het planten van bomen, mulchen, beheer van plagen en ziekten en verbetering van de vruchtbaarheid van de bodem. Boomsoorten zoals Grevillea robusta en Agrocarpus werden geselecteerd vanwege hun snelle groei, houtproductiepotentieel en vermogen om microklimaten en bodemstructuur te verbeteren. De boomplantactiviteiten waren gericht op aangetast land dat gevoelig is voor erosie en droogte, waardoor overstromingen effectief werden bestreden, de biodiversiteit werd hersteld en ecosystemen verloren gingen.

Het doel van permanente kwekerijbedden op gemeenschapsniveau is om te zorgen voor de productie van veerkrachtige zaailingen van hoge kwaliteit voor herbebossingsinspanningen en tegelijkertijd lokale capaciteit op te bouwen. Elk van de vier projectdistricten (Luwero, Mbale, Busia en Kapchorwa) richtte één centrale kwekerij op per locatie, uitgerust met essentieel gereedschap, irrigatiefaciliteiten en getrainde kwekerijmedewerkers. Zaden werden vroeg geleverd (december 2023-januari 2024) om het volledige groei- en afhardingsproces mogelijk te maken, zodat zaailingen aan de overlevingsnormen konden voldoen. De kwekerijen produceerden 96.423 zaailingen van multifunctionele boomsoorten, waaronder Grevillea en Agrocarpus, die werden geselecteerd vanwege hun aanpassingsvermogen aan de lokale klimaatomstandigheden, droogteresistentie en bodemstabiliserende eigenschappen. De kwekerijen dienden ook als opleidingscentra, waar boeren goede agroforestrytechnieken, zaadvermeerdering, ongediertebestrijding en technieken voor het beheer van zaailingen leerden.

Dit is het uitgebreide inname mechanisme voor alle informatie die van vitaal belang is voor het PyroSense platform. Het doel is om real-time gegevens te verzamelen, uit verschillende bronnen, zodat het systeem de input heeft die nodig is voor nauwkeurige analyse en effectieve besluitvorming.

PyroSense integreert een agnostische en zeer compatibele reeks gegevens:

1. Environmental IoT Sensors worden strategisch ingezet en verzamelen continu real-time gegevens over CO2, temperatuur en vochtigheid. Ze zijn agnostisch in type en protocol, compatibel met MQTT, LoRa, Sigfox en NBIoT, wat zorgt voor brede integratie. Voor efficiëntie zijn ze voorzien van duurzame batterijen (tot 10 jaar), waardoor onderhoud tot een minimum wordt beperkt.

2. Vaste camera's en drones leggen hogeresolutiebeelden en live video vast. Integrated Vision AI verwerkt deze visuele gegevens in realtime om onregelmatigheden zoals rook of brand te detecteren.

3. PyroSense verzamelt gegevens van lokale weerstations en satellieten. De combinatie van fijnmazige lokale gegevens met een brede satellietdekking biedt een uitgebreid inzicht in het huidige weer.

4. GIS biedt fundamentele ruimtelijke informatie, waaronder kaarten van terrein, vegetatie, infrastructuur, enz.

5. Brandweer Wearables bewaken real-time biometrische gegevens. AI verbetert gegevens voor risicopatroonherkenning, van vermoeidheid of hittestress. Real-time waarschuwingen worden verzonden naar teams in de buurt of controlecentra, zodat proactief kan worden ingegrepen.