Dit omvat het herstel en behoud van de diversiteit aan gecultiveerde planten en de kennis over de teelt ervan. In de omgeving worden akkers en omheiningen aangelegd voor het fokken van dieren en om aangetaste gebieden te beschermen. Er werden ook praktijken ontwikkeld om de vegetatiebedekking te vergroten en de infiltratie en het vasthouden van vocht en de afvloeiing in gebieden die grenzen aan de lagunes te verbeteren. Deze omvatten:

• het omheinen van gebieden zonder vegetatiebedekking en het inzaaien van inheemse grassen in de gemeenschappelijke graslanden,
• silvopastorale praktijken met omheiningen om overbegrazing in heuvelgebieden en gemeenschappelijke weiden tegen te gaan,
• aanleg van terrassen,
• bebossing en herbebossing,
• afsluitingen met levende hekken,
• gebruik van organisch materiaal,
• bescherming en behoud van bronnen met opkomend water,
• planten die "water oproepen",
• aanleg van vijvers,
• het vieren van het onderhoud van waterbronnen en dijken.

Vijvers worden gecreëerd door de bouw van stenen dijken met kleikernen op het punt waar natuurlijke afwatering of natuurlijke vaten samenkomen, om het water op te slaan dat moet filteren en het grondwater aanvult. (MINAGRI, 2015, b).

Deze bouwsteen gaat over het werk met betrekking tot het herstel en de versterking van de organisatie van de Ayllu (een vorm van uitgebreide familiegroep) en de traditionele autoriteiten voor de landbouw. We hebben gewerkt aan het herwaarderen van de kennis over veredeling, (klimaat)signalen, teeltpraktijken en de zogenaamde "geheimen" om zoveel mogelijk om te gaan met alle verschillende situaties en omstandigheden die door het klimaat worden bepaald.

De methodologische aanpak heeft een interculturele dialoog en culturele bemiddeling mogelijk gemaakt, evenals gemeenschappelijke observatie om vertrouwen en transparantie op te bouwen en een solide ondersteuningssysteem. De praktijk van wederzijdse begeleiding, bestaande uit technici die zich inzetten voor de processen van dekolonisatie en culturele bevestiging van diversiteit, was erg nuttig. Het faciliteren en begeleiden van gemeenschapsinitiatieven en leren in de context van culturele dialoog, met gedeelde verantwoordelijkheden tussen de "doelgroep" en het ABA-team, genereert zeer dynamische en effectieve reflectie- en actieprocessen.

Dit heeft het vermogen om zich aan te passen aan veranderingen vergemakkelijkt en mensen in staat gesteld zichzelf te erkennen als hoofdrolspelers in ontwikkeling, voornamelijk gebaseerd op lokale middelen en capaciteiten en bevestiging van cultuur.

Het succes van het nationale mariene heiligdom zal grotendeels afhangen van de kwaliteit van de mariene surveillance en handhaving. Als een kleine eilandstaat in ontwikkeling (SIDS), heeft Palau niet de middelen om adequaat te patrouilleren in haar wateren. Gedurende het proces van het ontwikkelen en implementeren van de PNMS, heeft Palau gezocht naar actieve partnerschappen met collega-landen, NGO's en technologie leveranciers om een alomvattende monitoring, controle en surveillance strategie te ontwikkelen en te financieren. Palau kijkt nu uit naar talrijke bijdragen aan haar toezichts- en handhavingscapaciteit in de komende maanden.

De financieringsregeling voor het heiligdom is ook nieuw. Volgens de wet tot oprichting van het heiligdom moeten alle toeristische bezoekers een Pristine Paradise Environmental Fee (PPEF) betalen, die zal worden gebruikt om het toezicht, de handhaving en de noodzakelijke administratie van het PNMS te garanderen.Er wordt ook hard gewerkt om deze verwachte jaarlijkse inkomsten van $ 1,5 miljoen aan te vullen met bijdragen van partners en vrienden uit het land. Palau is bezig met het werven van dergelijke fondsen en met het opzetten van een begeleidend Sanctuary Endowment Fund waarin de bijdragen zullen worden geplaatst.

Een groot deel van deze aanvullende financiering zal gaan naar het opzetten van een uitgebreid bewakings- en monitoringprogramma om de wet te handhaven. Deze verbeterde bewakingsinspanning heeft als cruciaal onderdeel de voortzetting en uitbreiding van de grensoverschrijdende samenwerking in de Micronesia-regio met buren en primaire partners, de Verenigde Staten, Japan, Australië en de Republiek China, Taiwan.

Het doel van deze bouwsteen is om de EbA-maatregelen in het veld te implementeren: gemeenschapsgericht graslandbeheer en veeteelt in combinatie met het beheer van vicuña's in de wildernis en het herstel van de voorouderlijke waterinfrastructuur.

Om met de implementatie van de maatregelen te kunnen beginnen, waren niet alleen de resultaten van de kwetsbaarheids- en risicobeoordeling nodig, maar moest er ook worden samengewerkt tussen het project en het hoofd van het landschapsreservaat om ervoor te zorgen dat de maatregelen werden uitgewerkt en het masterplan versterkten. De prioritering van de EbA-maatregelen werd samen met de lokale gemeenschappen uitgevoerd, die de maatregelen kozen op basis van hun belang.

Dit proces werd ondersteund door de gemeentelijke en sommige districtsautoriteiten. Daarnaast werden er trainingen ontwikkeld voor belangengroepen en parkwachters van het landschapsreservaat, dit alles om de implementatie, toe-eigening en duurzaamheid van de activiteiten te garanderen. Tot slot was het belangrijk om lokale beheerplannen te ontwikkelen voor elke gemeenschap. Deze beheerplannen maken deel uit van de verbintenis van elke gemeenschap om door te gaan met de EbA-maatregelen. Deze beheerplannen gaan hand in hand met het masterplan van het landschapsreservaat.

Samenwerkingsprojecten zoals EbA Amazonia zijn ontwikkelingsagenten die komen en gaan. Overheidsinstellingen daarentegen, of ze nu nationaal, regionaal of lokaal zijn, zijn permanent en hebben als hoofddoel het welzijn van de gemeenschappen in een bepaald gebied te garanderen. Lokale overheden opereren dicht bij de plattelandsbevolking.

Capaciteitsoverdracht is een andere belangrijke kwestie vanuit het oogpunt van het project.

Het verenigbaar maken van de ontwikkelingsaanpak van de gemeenten met de beschermingsaanpak van een beschermd gebied is van fundamenteel belang om bondgenoten te winnen voor het behoud van een gebied en de ontwikkeling van de omringende bevolking. Dit heeft betrekking op bouwsteen 4 - het maken van beschermingsovereenkomsten tussen een gemeenschap en haar strategische bondgenoten vormt een solide basis om de steun van de lokale overheden te kanaliseren bij de ontwikkeling en implementatie van aanpassingsmaatregelen. Tegelijkertijd verbreden informatie en training over hoe lokale overheden toegang kunnen krijgen tot het systeem van overheidsinvesteringen hun capaciteit om de lokale bevolking van dienst te zijn en toegang te krijgen tot verschillende financieringsbronnen.

Natuurbeschermingsovereenkomsten zijn een integraal onderdeel van de financiële duurzaamheid van maatregelen voor aanpassing aan de klimaatverandering en de ruimtelijke integriteit van de gemeentelijke reservaten. Door de uitbreiding van de gebieden van behoud en duurzaam gebruik van de hulpbronnen van de gemeentelijke reserve, maken ze het gebruik van het gemeentelijk grondgebied mogelijk en tegelijkertijd het gebruik van het aangrenzende beschermde natuurgebied.

De beschermingsovereenkomsten dragen bij aan de harmonisatie van het beheer en de planning van het gemeentelijke grondgebied door de toegestane gebruikswijzen voor hun gebieden te consolideren in een contract met de relevante autoriteiten (ECA's en hoofdkantoren van nationale beschermde gebieden). In ruil daarvoor krijgen de gemeenschappen belangrijke bondgenoten om technische en financiële steun te blijven krijgen voor de uitbreiding van productieve activiteiten (aanpassingsmaatregelen) die aanvankelijk werden ondersteund door het EbA Amazonía-project.

De inheemse gemeenschappen van Boca Isiriwe, Masenawa en Puerto Azul besloten om te beginnen met het gebruik van kastanjebomen(Bertholletia excelsa) die op hun grondgebied voorkwamen, ondanks het feit dat ze hier nog geen ervaring mee hadden. De eerste eis of voorwaarde die het EBA Amazonië-project stelde, was het uitsluiten van de mogelijkheid van verontreiniging van de vruchten met zware metalen. Er werden bodem- en vruchtmonsters van de kastanje genomen. Er werden geen significante residuen gevonden, ondanks de nabijheid van mijnbouwactiviteiten.

Het project steunde hen omdat deze activiteit goed paste bij de ecosysteembenadering van het project.

Er werd een volledige database aangelegd van het voorkomen en de verspreiding van de soort om een model te maken van de veranderingen die de soort zou ondergaan op basis van de huidige en toekomstige klimaatinformatie. Volgens de modellering zal de kastanje een soort blijven met een grote verspreiding in het hele gebied van het Amarakaeri-reservaat, met kleine veranderingen in de verspreiding. Op deze manier beantwoordde het project aan het lokale belang door de nodige informatie te verschaffen om een duurzaam productieproces te garanderen.

De implementatie van een nieuw project vereist de sociale acceptatie van de lokale bevolking. De doelstellingen, de te volgen strategieën, de conceptuele benadering van de implementatie (in dit geval ecosysteemgerichte aanpassing aan klimaatverandering) moeten worden gecommuniceerd en de communicatie- en coördinatiemechanismen voor de implementatie moeten worden vastgesteld.

Het EbA-project in Amazonia, dat samen met SERNANP en ECA's(Ejecutor del Contrato de Administración de la Reserva / Uitvoerder van het Administratief Contract van het Gemeentelijk Reservaat) - vertegenwoordigers van de gemeenschappen - wordt uitgevoerd, moet één front vormen met alle betrokken actoren. Dus vanaf de dag dat de gemeenschappen binnenkwamen, stelde het project concrete rollen vast voor alle actoren bij de implementatie van activiteiten (bijv. SERNANP en ECA's). Dit genereert een visie van eenheid en projectie van activiteiten na de looptijd van het project (duurzaamheid), aangezien SERNANP en ECA's entiteiten zijn die voortdurend in contact staan met de lokale bevolking.

In het onderdeel "Herstel van technologieën en groen-grijze infrastructuur" werd de Chacara-dam hersteld en werd een oud en ongebruikt waterkanaal hersteld. Hierdoor kon een netwerk van oude sloten in de gemeenschappelijke landbouwgronden en in de hooggelegen gebieden van Yanaututo en Pumapanca worden hersteld. Deze gebieden voorzien 560 ha weiland van water (Hidroandes, 2015). Daarnaast vult het water tijdelijke vijvers en ondergrondse watervoerende lagen aan, die water leveren aan putten en bronnen in het lagere deel van het microstroomgebied Jaramayo en het deelstroomgebied Cochas - Pachacayo (Idem, 2015). Een proefgebied van 3 ha werd omheind om weilanden te beschermen terwijl ze zich herstellen. Het wordt bewaakt door het bestuur van het landschapsreservaat met steun van de gemeenschap. De gemeenschap heeft ook mankracht bijgedragen aan de activiteiten in dit onderdeel.