Als onderdeel van het onderdeel "Versterking van lokale vaardigheden en kennis" hebben we cursussen en workshops gegeven, discussiebijeenkomsten gefaciliteerd en training gegeven over het toepassen van weidehersteltechnieken en het evalueren van de effectiviteit ervan. Deze activiteiten hielpen om de boeren in de gemeenschap te sensibiliseren en inspireerden hen om nieuwe, kleine projecten op te zetten, zoals het omheinen en herstellen van weidegronden of water- en veebeheer. Daarnaast laat het toegepaste monitoringsysteem zien dat de vaardigheden voor weidebeheer, met betrekking tot evaluatie, afrastering en herstel op gezins- en gemeenschapsniveau, zijn toegenomen (IM, IUCN, 2015). Als onderdeel van de communicatieactiviteiten werden een informatieve showcase en twee participatieve video's, een theaterstuk en publicaties geproduceerd. Dit droeg bij aan de bewustwording van de groep veehouders met betrekking tot weidegronden, water en veebeheer en hielp bij de verspreiding van informatie over het project op gemeenschaps- en landschapsreservaatniveau (IM, IUCN, 2015). Er werd informatie gegenereerd door middel van participatieve rurale diagnostiek (specifieke onderzoeken naar water, weiland, archeologie, sociale organisatie, productieve activiteiten) en een hydrogeologisch onderzoek in het invloedsgebied van het waterkanaal.

In het kader van het onderdeel "Versterking van de gemeenschapsorganisatie" werd een beheerplan ontwikkeld om een geïntegreerd beheer van weiden, water en vee te bevorderen in het hele gemeentelijke gebied van Canchayllo. Het doel was om de organisatie van de gemeenschap te versterken, zodat water effectiever kon worden verdeeld en weidegronden konden profiteren van een betere rotatie. Het proces om het beheerplan te ontwikkelen werd gefaciliteerd door The Mountain Institute met behulp van een methodologie om capaciteiten te versterken en collectieve en sociale praktijken binnen de gemeenschap te stimuleren. Het plan wordt gedefinieerd als een reeks ideeën die voortkomen uit een bepaalde populatie door middel van een diepgaand analyseproces op basis van hun eigen perspectieven. Het beheerplan kan ook dienen als instrument voor lokaal beheer op middellange termijn.

Volgens de grote belangstelling van deze gemeenschap hebben de analyse en planning zich gericht op graslanden en water. Het plan moedigde de gemeenschap ook aan om een comité op te richten dat de gerenoveerde waterinfrastructuur onderhoudt en beheert, zodat het water blijft stromen en de graslanden geïrrigeerd blijven worden. Daarnaast werd er een document met technische aanbevelingen ontwikkeld voor het beheer van gemeenschappelijke graslanden.

In de infrastructuurcomponent werden de volgende acties uitgevoerd:

• uitbreiding van het omheinde gebied van het Yanacancha-wetland,
• reparatie van de waterleiding van Yanacancha: segment van Curiuna naar Huaquis.
• sectorisatie (door omheining) van Curiuna tot Tuntinia,
• reparatie en aanleg van vijf drinkplaatsen (Curiuna, Wayacaña, Pampalpa, Colulume en Tuntinia), en
• de bouw van een "watergrot" bij de ingang van Huaquis.

Bij de uitvoering van dit onderdeel leverde de gemeenschap een bijdrage door middel van gemeenschappelijke taken. De gemeenschap was ook verantwoordelijk voor het overbrengen van bouwmaterialen naar dit afgelegen gebied.

Er zijn verschillende cruciale organisaties binnen de gemeenschappen die ontwikkeld of versterkt moeten worden om het succes van het visserijbeheer op de lange termijn te garanderen. Campagnes moeten ervoor zorgen dat de visserijraden, de beheersorganen en de vissersverenigingen georganiseerd zijn en goed functioneren. Ze worden getraind in onderwerpen als adaptief visserijbeheer, managementessentials, vrijwilligersbeheer en teambuilding.

Het campagneteam voor gedragsverandering in elke gemeente gebruikt een mix van creatief materiaal en activiteiten om de gemeenschap te mobiliseren om vissers en hun families te inspireren en voor te lichten over de voordelen van samenwerking om hun visserij beter te beheren. In de 'Readiness'-fase zijn de boodschappen erop gericht om vissers te laten registreren als visser, de basisviswetten na te leven en deel te laten nemen aan bijeenkomsten. In de tweede fase, nadat de beheerde toegangsgebieden zijn geïnstitutionaliseerd, richten de boodschappen zich op het opbouwen van naleving van de regels en het monitoren van hun vangst. Door middel van sociale marketing kan Fish Forever gemakkelijker de steun van de gemeenschappen verwerven om de beste vispraktijken te volgen en nieuwe innovaties van de gemeenschappen voor duurzaam visserijbeheer aanmoedigen.

Zich bewust van de kwetsbaarheid van de ecosystemen van de Franse Zuidelijke Landen (TAF), pleitte de wetenschappelijke gemeenschap voor een betere bescherming ervan, wat leidde tot de oprichting van het natuurreservaat in 2006. Het eerste beheerplan (2011-2015) definieerde 90 instandhoudings- en onderzoeksacties die moesten worden uitgevoerd op het grondgebied (voornamelijk terrestrisch), waarvan 35% acties voor toegepast onderzoek. Het tweede beheerplan (2018-2027) is van toepassing op de gehele EEZ van TAF (grotendeels marien), in overeenstemming met het uitbreidingsdecreet en de verordening betreffende de beschermingsperimeter rond het natuurreservaat. In deze context en gezien het gebrek aan kennis over mariene ecosystemen, in het bijzonder voor diepe en offshore ecosystemen, werd in nauwe samenwerking met wetenschappers een hele reeks nieuwe acties voor marien onderzoek en behoud geïdentificeerd. Terwijl meer dan 40% van de in het beheerplan gedefinieerde acties gericht is op kennisverbetering, is 60% daarvan specifiek gericht op mariene ecosystemen. De uitbreiding van het natuurreservaat en de uitwerking van dit nieuwe beheerplan creëren een nieuwe onderzoeksdynamiek en synergiemogelijkheden voor wetenschappelijke en beschermingsacties. Er wordt ook gezocht naar nieuwe internationale wetenschappelijke samenwerkingsverbanden om het socio-ecologische netwerk van het TAF te versterken.

Het proces van de selectie van aanpassingsmaatregelen is een van de pijlers van bouwsteen 1 (Vertrouwen opbouwen met de gemeenschap en lokale partners), maar is zelf ook een belangrijke bouwsteen die samen met de gemeenschap moet worden ontwikkeld. De gekozen aanpak is om de selectie van maatregelen te baseren op de lokale kennis en voorkeuren van de bevolking. Dit betekent dat zij beslissen welke activiteit (of activiteiten) voor hen het meest geschikt is (zijn). Zij hebben een gedegen kennis van de lokale realiteit in termen van kansen en uitdagingen en het is voldoende om richtinggevende vragen te stellen om samen met hen de voorwaarden te bepalen om een bepaalde aanpassingsmaatregel uit te voeren. Er bestaan hulpmiddelen om dit te doen, zoals de CARE "Climate Vulnerability and Capacity Analysis" en CRiSTAL (Toolkit for Integrating Climate Change Adaptation into Development Project).

Om de participatieve aanpak te ondersteunen en duurzame resultaten te bereiken, worden lokale capaciteiten voortdurend ontwikkeld. Daarom zijn internationale en lokale experts uitgenodigd om lokale gemeenschappen te trainen in het implementeren en onderhouden van erosiebeheersingsmaatregelen, bijv. bebossing, onderhoud van boomkwekerijen, boomgaardbeheer of bijenteelt. Lokale en regionale bijeenkomsten tussen gemeenschappen worden gebruikt om activiteiten te promoten en kennisuitwisseling te verbeteren. Trainingen over het integreren van ecosysteemdiensten in ontwikkelingsplanning worden ook gegeven aan lokale autoriteiten en vertegenwoordigers van partners.

Om nationale en regionale uitwisseling mogelijk te maken, is er een handboek voor erosiebeheersing ontwikkeld met voorbeelden van geïmplementeerde ECM in proefregio's. Dit handboek zal worden verspreid onder relevante ministeries, onderzoeks- en opleidingsinstituten, NGO's, bouwbedrijven en deskundigen.

Geïmplementeerde erosiebeheersingsmaatregelen dragen bij tot het behoud van de biodiversiteit door de natuurlijke rijkdommen te beschermen tegen door de mens veroorzaakte erosieprocessen en door de aangetaste gebieden te herstellen. Er wordt speciale aandacht besteed aan de oorzaken en onderliggende oorzaken van erosie om strategieën te ontwikkelen voor een betere erosiebeheersing op lokaal niveau. Samen met nationale partners werd het district Ismayilli in Azerbeidzjan geselecteerd als proefregio.

Verschillende erosiebestrijdingsmaatregelen worden geconceptualiseerd en geïmplementeerd in samenwerking met nationale en lokale partners, waarbij relevante belanghebbenden, internationale en lokale experts en lokale dorpsbewoners worden betrokken. Om het geërodeerde land te herstellen en verdere aantasting van het land te voorkomen, worden lokaal toepasbare erosiebeheersingsmaatregelen geïntroduceerd bij de gebruikers van het land. De maatregelen omvatten zowel 'grijze' maatregelen (terrassen, hekken) als 'groene' maatregelen (bebossing, boomgaardbeheer) en worden gecombineerd met alternatieve inkomensgenererende praktijken.

De sociaaleconomische en ecologische voordelen van beter landbeheer en erosiebeheersingsmaatregelen worden gecontroleerd, gedocumenteerd en gedemonstreerd aan de omliggende gemeenschappen.

Het verwijderen van sommige of alle houtachtige planten creëert een vacuüm dat steevast opnieuw bevolkt zal worden door houtachtige planten, soms door agressievere soorten. Natuurlijke verdedigingsmechanismen tegen dit fenomeen zijn onder andere een gezonde en sterk concurrerende graslaag en grote struiken die de heraanplant en overleving van nieuwe struikzaailingen kunnen onderdrukken.

Ondanks deze natuurlijke bondgenoten in de strijd tegen heraantasting door agressieve houtachtige soorten, is een nazorgprogramma absoluut essentieel om een gedund gebied open te houden. Dit kan op verschillende manieren worden gedaan, zoals het mechanisch kappen van nieuwe zaailingen, lokale (selectieve) chemische behandelingen van nieuwe groei, of zelfs het toepassen van minder populaire beheeropties zoals gecontroleerde verbranding in combinatie met browsers. Een efficiënt begrazingsbeheersysteem dat zorgt voor het behoud van een gezonde graslaag is ook essentieel.

Het belangrijkste aspect van een nazorgprogramma is dat het niet moet worden gezien als een eenmalige operatie, maar een permanent onderdeel moet worden van het dagelijkse beheer van de boerderij.