De strategie op basis van allianties maakt het mogelijk om visies met elkaar te verbinden die leiden tot de ontwikkeling van acties gericht op een gemeenschappelijk doel, in dit geval het herstel en behoud van het Central Park Natural Area en zijn invloedsgebieden.

De activiteiten die het mogelijk hebben gemaakt om dit gemeenschapsnetwerk met actoren uit instellingen en andere maatschappelijke organisaties op te bouwen, omvatten evenementen op locatie met betrekking tot hun eigen projecten, evenals training met deskundige adviseurs over restauratiekwesties en -praktijken buiten de impactzone, maar die het mogelijk maken om de technische kennis die nodig is om door te gaan met het project te consolideren en te versterken.

Een van de belangrijkste acties was de samenwerking met verschillende actoren in de samenleving voor het opstellen van het Beheerplan van het Beschermd Natuurgebied, dat een noodzakelijke en nuttige bron is voor de instandhoudingsdoelstellingen en een actie voor meerdere belanghebbenden, evenals samenwerking met grensoverschrijdende verenigingen zoals het Arizona Desert Museum en het Borderlands Restoration Network in een poging om de gevolgen van de impact van exotische planten te verbeteren en herstelacties uit te voeren.

Het doel van deze strategie was om het publiek te betrekken bij de gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de zorg en bescherming van het beschermde natuurgebied. In de eerste fase bestonden deze acties uit het verwijderen van al het vaste afval dat in het gebied werd gevonden, en het uitvoeren van workshops om de zorg voor de fauna en flora van het gebied en de kennis van lokale soorten te bevorderen, en om het bewustzijn van het gebied te vergroten. Buurtbewoners van de naburige kolonie en het algemene publiek werden ook betrokken bij de aanleg van een lineair pad in het invloedsgebied van het ANP, evenals bij alle activiteiten met betrekking tot het onderhoud van het gebied: verwijdering van de invasieve buffelgrasplant in prioriteitsgebieden, voortdurende schoonmaak, onderhoud van de paden en herbebossing met inheemse planten.

Het doel van deze strategie was om participatieve beheeractiviteiten te versterken door middel van milieueducatie. Er werden rondleidingen door het natuurgebied gegeven waarbij het grote publiek werd uitgenodigd, evenals kinderwandelingen, theatervoorstellingen, gezinswandelingen, nachtwandelingen en workshops over burgerwetenschap.

Deze educatieve activiteiten werden geleid door acteurs uit verschillende gebieden: biologen, theateracteurs, leden van de vereniging, natuurleraren. Dit alles om de banden tussen specialisten op het gebied van natuurbehoud te versterken, maar ook om de manier waarop gespecialiseerde kennis aan het grote publiek wordt gepresenteerd te diversifiëren.

De informatie en thema's waren gericht op informatie over de habitatomstandigheden in het gebied, informatie over het ANP, informatie over zowel invasieve soorten als inheemse soorten en strategieën voor minimale impact in natuurgebieden.

Er is een vijfledig proces om een WHS te worden.

1. Een eerste online aanvraag die ervoor zorgt dat er geen fundamentele belemmeringen zijn.

2. Een beoordeling van de kandidatuur door onpartijdige vertegenwoordigers.

3. Technisch advies om te discussiëren en te adviseren over gebieden die voor verbetering vatbaar zijn en over hoe een aanvraag met de grootste kans op succes kan worden ingediend.

4. Definitieve aanvraag met ondersteunend bewijsmateriaal, een rechtvaardiging voor de geografische afbakening van de locatie en een gedetailleerde uitleg van hoe de locatie voldoet aan elk van de criteria.

5. Als de aanvraag succesvol is, wordt de walvishistorische locatie (Whale Heritage Site, WHS) aangewezen en moet de organisatie jaarverslagen opstellen en indienen waarin wordt uitgelegd hoe aan de criteria wordt voldaan.

Door het accreditatieproces te doorlopen, moest The Bluff laten zien dat ze konden zorgen voor verantwoorde, duurzame praktijken en levenswijzen die voortdurend zouden worden verbeterd om zo de gezondheid en het welzijn van walvissen, dolfijnen en bruinvissen en hun oceaanhabitats te garanderen.

De bouwsteen is gebaseerd op het principe dat een gemeenschapsinitiatief om walvisachtigen en hun leefgebieden te beschermen het best tot zijn recht komt wanneer de lokale gemeenschappen er zelf eigenaar van zijn. Het stimuleert, versterkt en betrekt een gemeenschap en haar bedrijven, zodat zij direct profiteren van een gezonde en bloeiende oceaan.

Om de ontwikkeling van een WHS-initiatief te coördineren en te faciliteren, wordt een stuurgroep gevormd door lokale belanghebbenden. Dit zijn enthousiaste, creatieve en gepassioneerde personen die het proces sturen en helpen bij het opstarten, onderhouden en ondersteunen van het aanvraagproces.

Een effectieve WHS-stuurgroep moet volledig divers en inclusief zijn en representatief voor de gemeenschap en bestaan uit personeel, vrijwilligers en leden van de gemeenschap. Het doel is om te dienen als een mobiliserende kracht, niet als een bureaucratie. Het proces zinvol en doelgericht maken voor alle betrokkenen. Binnen het proces zijn er richtlijnen voor het oprichten van subcommissies of werkgroepen die zich richten op specifieke doelen en activiteiten.

Naast het leiden en managen van het aanvraagproces, moet de stuurgroep voortdurende verbetering laten zien in de hele gemeenschap met de verschillende initiatieven, door middel van jaarlijkse rapportage als een maatstaf voor de uitmuntendheid van WHS.

Deze corridorbossen verdwijnen snel en als er niet snel iets aan deze bevindingen wordt gedaan, zal er weinig corridorbos overblijven om te behouden en zullen de meeste van deze soorten in deze regio uitsterven. Het is nodig dat het Ministerie van Water, Energie en Milieu, de districtsmilieukantoren en de National Forest Authority snel economische en financiële stimuleringsmaatregelen nemen zodat deze corridorbossen zo snel mogelijk gefinancierd kunnen worden ter compensatie van de huidige stimuleringsmaatregelen om het bos te vernietigen voor de landbouw.

Sericultuur is de kunst van de zijdeproductie door het kweken van rupsen (larven) en het uitvoeren van een post-coconactiviteit (bijv. afhaspelen) die leidt tot de productie van zijdegaren. Gezinnen met een vrouw aan het hoofd, die vroeger inkomsten haalden uit de verkoop van brandhout dat illegaal uit het Nech Sar National Park werd gehaald, houden zich nu bezig met de productie en verkoop van cocons en zijdegaren. Een combinatie van visserij, bijenteelt, agrobosbouw, bamboeverwerking, boomkwekerij en op stimuleringsmaatregelen gebaseerde bosaanplant wordt ook ondersteund. Het park heeft zes endemische vlindersoorten die gebruikt kunnen worden voor de sericultuur. Het museum, beheerd door de sericultuurexploitanten, zou kunnen dienen als milieueducatiecentrum en als bron van inkomsten voor de exploitanten in de vorm van bezoekersvergoedingen. Ze zouden ook hun producten van de sericultuur kunnen verkopen, evenals eten en drinken voor bezoekers van het museum. Tot de bezoekers behoren binnenlandse en internationale toeristen, schoolkinderen en deelnemers aan conferenties. Arba-Minch is een verblijfplaats voor toeristen die naar de toeristische trekpleisters Konso, Dorze, Nech Sar National Park en Omo-vallei in Ethiopië reizen en is ook een belangrijke toeristische trekpleister voor conferenties in Ethiopië. De kosten voor de bouw worden verondersteld te komen van de gunning of partners voor natuurbehoud zoals GIZ-BFP.

Het doel van deze strategie is om de actoren te identificeren die een bepaalde mate van invloed hebben op het doelpubliek, hoe ze invloed uitoefenen, d.w.z. welke rol ze spelen in die interactie, evenals het niveau van deze invloed en hoe deze invloed kan worden gebruikt om bij te dragen aan gedragsverandering van het publiek dat bijdraagt aan de oplossing.

Deze strategie maakte het mogelijk om de relevante kenmerken van de doelgroep voor de communicatiecampagne te identificeren, evenals de elementen die de probleemsituatie in stand houden: persoonlijke kenmerken van de bewoners, externe factoren met betrekking tot de context en de locatie, en de motivatoren die acties vergemakkelijken om vast te stellen hoe mensen gemotiveerd kunnen worden om hun gedrag of percepties met betrekking tot het probleem te veranderen.

Het doel van deze strategie is het verkrijgen van gegevens om een baseline vast te stellen. Dit werd uitgevoerd door middel van enquêtes over sociale en bestuursindicatoren onder de bewoners van het interventiegebied (buurten die grenzen aan de Groene Gordel) en door interviews met geïdentificeerde leiders en andere belangrijke actoren.