De verwachte voordelen van de aanleg van de kustlijn werden in de planningsfase gedocumenteerd en er werden referentiepunten vastgesteld. Deze vormden de basis voor de voortdurende monitoring van de effecten. Onmiddellijk na de voltooiing van het project werd een 5-jarig monitoringprogramma geïmplementeerd. In jaarrapporten werden de bevindingen en geleerde lessen samengevat, die werden gedeeld en besproken met lokale belanghebbenden, externe consultants, de academische wereld en autoriteiten op het gebied van risicobeheer in Zuid-Engeland. De aanpak van de projectplanning en -implementatie werd waar nodig aangepast. Zo werd bijvoorbeeld de aanpak voor het betrekken van de lokale gemeenschap aangepast op basis van vroege ervaringen en analyse van uitdagingen en barrières.

De verwachte effecten op de ecosystemen in de interventiegebieden werden vastgelegd in een milieueffectrapportage (MER). Dit omvatte het in kaart brengen van eventuele risico's voor de biodiversiteit tijdens de bouw en het implementeren van passende risicobeperkende maatregelen. Voor de start van de werkzaamheden werden bijvoorbeeld watermuizen getranslokeerd. De focus op de bescherming van de biodiversiteit resulteerde in de creatie van ongeveer 300 hectare kusthabitat en een netwerk van zoetwaterhabitats, evenals in de verbetering van regulerende diensten, onder andere voor de regulering van het klimaat, water, natuurlijke gevaren en erosie, evenals waterzuivering en afvalverwerking. Verder droeg de interventie bij aan een toename van kwelderplanten, broedvogelpopulaties, overvloed aan ongewervelden, mariene weekdiersoorten, water woelmuizen, reptielen en visdiversiteit.

Het project legde bijzondere nadruk op betrokkenheid van belanghebbenden en participatie van lokale gemeenschappen in alle fasen van het project. Dit omvatte het proactief verstrekken van informatie over de voordelen van de kustverlegging, het verkrijgen van brede steun voor de interventie en het vragen naar de meningen en inbreng van de gemeenschap. Aan de hand van een uitgebreide analyse van de belanghebbenden kon in kaart worden gebracht hoe de verschillende belanghebbenden het best konden worden betrokken. Dit werd gedocumenteerd in een plan voor het betrekken van belanghebbenden. Om regelmatige betrokkenheid mogelijk te maken, werden vertegenwoordigers van belanghebbenden en gemeenschapsgroepen door hun gemeenschap aangewezen als leden van een Medmerry Stakeholder Advisory Group.

Tijdens de implementatie van de interventie voerde het projectteam de zelfevaluatie uit als onderdeel van de IUCN Global Standard for Nature-based Solutionsᵀᴹ. De beoordeling leverde informatie op over de sterke en zwakke punten van de interventie en hielp bij het afleiden van concrete aanbevelingen en acties die tijdens de rest van het project geïmplementeerd konden worden. De analyse werd uitgevoerd door het Regionale Activiteitencentrum voor Duurzame Consumptie en Productie (SCP/RAC) van het Mediterrane Actieplan (MAP) van het Milieuprogramma van de VN en de aanbevelingen werden gepubliceerd in een rapport.

WildHealthSkills: WildHealthNet overbrugt en bouwt capaciteit op met persoonlijke en virtuele trainingen voor alle actoren in het netwerk, van veldwachters tot laboratoriumtechnici en nationale coördinatoren. Het doel is om op wetenschap gebaseerde protocollen en beste praktijken te ontwikkelen en te delen, en sterke curricula te implementeren zodat elke speler in staat wordt gesteld om volledig deel te nemen.

- WildHealthBuild: Het opbouwen van partnerschappen en het afbreken van silo's tussen de sectoren menselijke gezondheid, diergezondheid en milieu/wildlife is een essentiële eerste stap in het plannen en implementeren van wildlife surveillance voor One Health intelligence, het verbeteren van gecoördineerd delen van resultaten en respons en de waarschijnlijkheid dat netwerken en duurzaam en gebruikt worden om op wetenschap gebaseerd beleid en ziektebestrijdingsmechanismen in de toekomst te sturen.

Met beperkte financiering voor toezicht op wilde dieren en diergeneeskunde in het land, en beperkte toegang voor zelfvoorzienende gemeenschappen tot adequate gezondheidszorg, is het essentieel om het bewustzijn van het belang van de gezondheid van wilde dieren met betrekking tot de gezondheid van mensen en vee op lokaal, provinciaal en centraal niveau te vergroten. Het introduceren van een preventieve aanpak en het opbouwen van lokale capaciteit voor toezicht op in het wild levende dieren is de sleutel tot het verminderen van de gezondheidsrisico's voor mensen als gevolg van contact met in het wild levende dieren. Door diagnostische capaciteit van andere landen naar het land zelf en uiteindelijk naar de kadaverzijde te brengen, wordt een betere lokale betrokkenheid en een snelle reactie en beperking mogelijk in het geval van detectie van een zorgwekkend pathogeen .

De tijd nemen om effectieve systemen te ontwikkelen voor het rapporteren vanuit afgelegen gebieden (bijv. lokale menselijke netwerken of mobiele telefonie, indien beschikbaar) en zorgen voor een gecentraliseerd team dat reageert op rapporten en de bevindingen communiceert naar de gemeenschappen is van vitaal belang voor het succes op lange termijn van dergelijke monitoringnetwerken voor sterfte onder in het wild levende dieren.

Het opbouwen van partnerschappen en vertrouwen met lokale zelfvoorzienende gemeenschappen is essentieel voor een succesvolle acceptatie van berichten over volksgezondheid en betrokkenheid van de gemeenschap bij participatief toezicht, vooral gezien het feit dat traditioneel bijgeloof en overtuigingen sterk kunnen contrasteren met moderne wetenschappelijke kennis en geneeskunde.

Multisectorale coördinatie en communicatie en afstemming met lokale gemeenschappen zijn essentieel om de bevindingen van het toezicht duidelijk en eenvoudig te delen en duidelijk te maken waarom specifieke beheerstrategieën zijn ontwikkeld en worden aanbevolen voor uitvoering. Dit omvat bijvoorbeeld de vaccinatie van gedomesticeerd vee tegen PPR in gebieden waar hun verspreidingsgebied overlapt met dat van belangrijke populaties wilde dieren, de bescherming van de gezondheid van het vee en de vermindering van het risico op verspreiding naar wilde hoefdieren.