Inzicht in de demografische structuur is van vitaal belang voor het onderzoek naar en het behoud van wilde dieren. Voor krokodilachtigen is voor een nauwkeurige schatting van de totale lengte en de demografische klasse meestal nauwkeurige observatie of vangst nodig, vaak van gedeeltelijk ondergedompelde individuen, wat kan leiden tot onnauwkeurigheid en risico. Drone-technologie biedt een biasvrij, veiliger alternatief voor classificatie. Deze studie evalueerde de effectiviteit van drone foto's in combinatie met koplengte allometrische relaties om de totale lengte te schatten, en stelt een gestandaardiseerde methode voor op drone-gebaseerde crocodylian demografische classificatie.

Deze bouwsteen stelt gestandaardiseerde vluchtparameters vast voor het effectief monitoren van krokodilachtigen.

Onze modulaire drones zijn ontworpen met het oog op toegankelijkheid, aanpasbaarheid en duurzaamheid. In eerste instantie zijn ze gemaakt van houten onderdelen met minder dan zes schroeven en kabelbinders. Ze zijn eenvoudig in elkaar te zetten, te repareren en te repliceren met behulp van lokale materialen, waardoor gemeenschappen zelfstandig herstelprojecten kunnen uitvoeren.

Naarmate we verder zijn, hebben we waterstof-brandstofcellen en hybride-elektrische aandrijfsystemen geïntegreerd, waardoor het vliegvermogen, de energie-efficiëntie en de duurzaamheid voor het milieu zijn verbeterd. Dankzij deze innovaties kunnen drones grotere gebieden bestrijken en in afgelegen omgevingen werken, terwijl ze hun ecologische voetafdruk verkleinen.

Het modulaire ontwerp zorgt voor flexibiliteit voor voortdurende aanpassing, waardoor gemeenschappen drones kunnen upgraden met tools zoals camera's of sensoren voor monitoring. Deze aanpak combineert eenvoud met baanbrekende innovatie en slaat een brug tussen empowerment aan de basis en schaalbaar, impactvol herstel van het milieu.

Voor veel natuurbeschermers, waaronder onze deelnemers, is de kennis om effectief gebruik te maken van natuurbeschermingstechnologie niet genoeg zonder de financiering om toegang te krijgen tot de hulpmiddelen. Omdat we deze barrière erkennen, geven we elke deelnemer USD 500 aan startkapitaal om de implementatie van hun beschermingsoplossingen te ondersteunen. Deelnemers moeten projecten voorstellen en uitvoeren, die variëren van het bouwen van roofdierbestendige bomas en onderwatercameravallen tot het ontwikkelen van AI-tools, mobiele apps en gemeenschapsgestuurde burgerwetenschappelijke initiatieven. Elke deelnemer moet in het daaropvolgende jaar verslag uitbrengen over de voortgang van zijn project, zodat er verantwoording kan worden afgelegd en de impact kan worden gemeten.

Om duurzaamheid op de lange termijn te garanderen, bieden we ook training in het schrijven van subsidies, het ontwikkelen van voorstellen en het betrekken van financiers om deelnemers de vaardigheden te geven die nodig zijn om duurzame financiering in de toekomst veilig te stellen. Doorlopend mentorschap en ondersteuning worden ook na de eerste training voortgezet. Ons team, samen met een groeiend alumninetwerk, biedt begeleiding bij subsidieaanvragen, referentiebrieven en professionele ontwikkelingsmogelijkheden. Veel van de projecten en samenwerkingsverbanden die tijdens het programma zijn gestart, hebben geleid tot afstuderen, gepubliceerd onderzoek en presentaties op conferenties.

Onze technische training legt de nadruk op ervaringsleren door deelnemers directe, praktische ervaring te geven met conserveringstechnologieën. Waar mogelijk worden studenten aangemoedigd om zelf instrumenten op te zetten en in te zetten in een veilige omgeving met weinig druk, zodat er ruimte is om te experimenteren, fouten te maken en al doende te leren. Studenten kunnen bijvoorbeeld locaties voor cameravallen kiezen op basis van de trainingsmodule in het klaslokaal en vervolgens de effectiviteit van hun beslissingen evalueren door de resulterende gegevens te analyseren. Dit proces helpt bij het overbruggen van theorie en praktijk, terwijl het vertrouwen in het oplossen van problemen en het gebruik van gereedschap wordt vergroot.

In gevallen waarin deelnemers de instrumenten niet direct kunnen bedienen, verzorgen trainers en veldwerkers van gastinstellingen live demonstraties, zoals het volgen van wilde dieren met behulp van GPS of het bedienen van drones, zodat studenten toch kunnen zien hoe deze technologieën functioneren in echte natuurbeschermingsomgevingen.

We selecteren deelnemers die aan het begin van hun carrière staan, zoals mensen die hun bachelordiploma hebben behaald en aan de slag gaan bij NGO's of natuurbeschermingsorganisaties of die een hogere opleiding gaan volgen. Het doel is om deelnemers te identificeren van wie de carrière het meest zou profiteren van het soort en de hoeveelheid training, financiering, mentorschap en ondersteuning die we bieden. In de afgelopen twee jaar hebben we ten minste één deelnemer geworven met een niet-academische achtergrond die niettemin beschikt over uitgebreide ervaring in het veld. Deze mensen hebben het goed gedaan in het programma, wat de mogelijkheid benadrukt om in toekomstige iteraties nog meer rekening te houden met dit publiek.

Om technische capaciteit op te bouwen in verschillende natuurbeschermingscontexten, hebben we een modulaire portfolio gemaakt van gestandaardiseerd trainingsmateriaal dat basiscompetenties aanleert in natuurbeschermingstechnologie. Deze materialen zijn georganiseerd in themamodules, zoals het monitoren van wilde dieren, bescherming van wilde dieren en conflicten tussen mens en wild, en zijn ontworpen om flexibel en aanpasbaar te zijn op basis van regionale behoeften.

In samenwerking met lokale gastinstellingen en regionaal gerekruteerde trainers passen we het lesprogramma aan de lokale ecologische omstandigheden, institutionele prioriteiten, regelgevende kaders en leerstijlen aan. Omdat het gebruik van drones bijvoorbeeld is toegestaan in Kenia maar beperkt in Tanzania, worden de modules dienovereenkomstig aangepast om ervoor te zorgen dat alle inhoud bruikbaar is binnen de context van de deelnemer thuis. Deze aanpak zorgt ervoor dat de training zowel lokaal relevant als praktisch toepasbaar is, waardoor de impact op de lange termijn wordt gemaximaliseerd.

Voorbeelden van onze kerntrainingen

• Monitoring van wilde dieren: Cameravallen, biologgers, akoestische sensoren, GPS-tracking
• Bescherming van wilde dieren: SMART, EarthRanger, infraroodcamera's, radio's, K9-eenheden, drones
• Beperken van conflicten tussen mens en wild: Elektrische afrasteringen, genetwerkte sensoren, afschriksystemen
• Horizontale hulpmiddelen: GIS en teledetectie, kunstmatige intelligentie en inleidende codering en elektronica

Ons gestandaardiseerde trainingscurriculum wordt gegeven door vrouwelijke experts (academici, praktijkmensen en overheidsprofessionals) die werkzaam zijn op het gebied van natuurbehoud en natuurbeschermingstechnologie in de lokale regio. Deze vrouwen fungeren niet alleen als instructeurs, maar ook als mentoren en medewerkers. Door lokale vrouwelijke rolmodellen centraal te stellen, helpen we deelnemers een pad te vinden voor hun eigen carrière en versterken we hun banden met regionale onderzoeks- en beschermingsgemeenschappen. We streven naar een inclusieve omgeving voor een eerlijke dialoog over de uitdagingen van het vrouw zijn in de conserveringstechnologie en stimuleren duurzame mentorrelaties na de formele trainingsperiode.

De genderkloof die we willen aanpakken kan het echter moeilijk maken om vrouwelijke trainers op bepaalde technische gebieden te identificeren en te werven. Daarom hebben we drie verschillende rollen gedefinieerd om het ondersteuningssysteem voor deelnemers te verbreden:

• Mentoren: Lokale vrouwelijke rolmodellen die sessies leiden en voortdurend mentorschap bieden.
• Bondgenoten: Mannelijke trainers en facilitators die onze inzet voor gendergelijkheid en inclusieve trainingsruimtes actief ondersteunen.
• Trainers: Leden van het internationale organisatieteam die extra instructie en logistieke ondersteuning bieden.

Samen spelen deze mensen een cruciale rol in het leveren van inhoud, het stimuleren van de groei van deelnemers en het modelleren van diverse vormen van leiderschap in het landschap van conserveringstechnologie.

Gastinstellingen worden geselecteerd op basis van hun capaciteit om zowel klassikaal als in het veld les te geven en op basis van hun betrokkenheid bij actieve natuurbeschermingsuitdagingen waarbij technologie een belangrijke rol speelt. Het RISE Grumeti Fund in Tanzania is bijvoorbeeld een ideale trainingslocatie, met onderwijsfaciliteiten, accommodatie voor studenten en actieve, op technologie gebaseerde initiatieven zoals programma's tegen stropers en bescherming van neushoorns.

Verder geven we de voorkeur aan instellingen die onze toewijding aan het bevorderen van onderwijs voor vrouwen en beginnende natuurbeschermers delen, sterke banden hebben met lokale natuurbeschermings- en onderzoeksgemeenschappen en leiderschap tonen in het integreren van technologie in de natuurbeschermingspraktijk. Deze partnerschappen zijn essentieel om ervoor te zorgen dat ons programma zowel duurzaam is als diep verankerd in de gemeenschappen die het wil dienen.

De Arribada Clubs integreren natuurbehoudstechnologie in hun STEM-curriculum om leerlingen praktische toepassingen voor milieumonitoring en probleemoplossing te leren. Leerlingen leren GPS-kartering, bioakoestische gegevensanalyse, microcomputerprogrammering en 3D-printen om uitdagingen op het gebied van natuurbehoud aan te pakken. Ze ontwerpen prototypes, analyseren biodiversiteitsgegevens en maken digitale bibliotheken van natuurlijke specimens met behulp van 3D-scanning, waarbij ze hun kennis direct toepassen op natuurbehoud.