De aanpak van het project is altijd om eerst te luisteren, de lokale problemen en zorgen te begrijpen en het olifantenprobleem binnen deze context te bespreken. Het erkennen van alle perspectieven en het ontwikkelen van een gemeenschappelijk perspectief op het probleem is een belangrijke eerste stap. De volgende stap is het identificeren van de parameters van het probleem en de gemeenschappelijke visie. Door vervolgens de gemeenschappen te vragen een oplossing te bedenken, met de MEP als belanghebbende, bouw je hun vertrouwen en draagvlak op, wat de duurzaamheid bevordert.

Het brengt veel onbekendheden met zich mee, vereist flexibiliteit en de bereidheid om te leren, maar betekent dat initiatieven veel meer kans van slagen hebben omdat ze steunen op bestaande lokale kennis en knowhow, en vanaf het begin automatisch worden gevalideerd en overgenomen door de deelnemers, essentiële elementen voor het bouwen van lokaal aangepaste en dus robuuste/weerbare oplossingen.

Het proces omvat de actieve deelname van de burgemeesters van de gemeenten en de technische diensten van de overheid, die tot taak hebben de gemeenschappen te ondersteunen bij de implementatie van lokale initiatieven en de integratie ervan in de gemeentelijke ontwikkelingsplannen. Ze moeten allemaal hun betrokkenheid tonen om de projectactiviteiten te laten doorgaan. Dit versterkt het lokale bestuur door alle belanghebbenden in staat te stellen samen verantwoordelijkheid te nemen voor het beheer van hun natuurlijke hulpbronnen.

Vanuit sociaal oogpunt slaagt het projectmodel er redelijk en kosteneffectief in om in een relatief korte tijd (1-2 jaar) productieomstandigheden te creëren die de levenskwaliteit van de gezinnen van de begunstigden op twee manieren verbeteren: de integratie van een gevarieerder dieet met meer groenten, fruit en eiwitten (kippen en eieren) en de diversificatie van productieve activiteiten die op hun beurt het economische inkomen van de gezinnen verhogen.

Dit project heeft geholpen om het sociale weefsel weer op te bouwen, waardoor buren en leden van de dorpen elkaar hebben leren kennen en hebben kunnen samenwerken door middel van training (Agroforestry Field Schools) en de implementatie van productieve groepsactiviteiten zoals bijenteelt, gemeenschapsbeschermingsgebieden en demonstratiepercelen in de dorpen, waardoor waarden als vertrouwen, geloofwaardigheid, vriendschap en de definitie van spelregels en medeverantwoordelijkheden zijn hersteld. Een van de belangrijkste elementen van het project is de vereniging tussen de mensen in de dorpen en de instellingen en organisaties die zich inzetten voor duurzame ontwikkeling.

De financiële middelen voor het ontwikkelen van beleid en acties gericht op herstel, bescherming en behoud van het milieu zijn afkomstig van zowel nationale als internationale hulp van publieke en particuliere instellingen.

Het initiatief maakt deel uit van het Actieplan 2019-2023 van het Comité Lokaal Systeem van Beschermde Gebieden (SILAP, Sistema Local de Áreas Protegidas) van de gemeente San Juan Nepomuceno en de strategieën van het Beheerplan van het Los Colorados Flora en Fauna Reservaat om de biologische levensvatbaarheid ervan te garanderen, waardoor continuïteit op lange termijn van de activiteiten wordt verwacht.

Schapenhouderij is de belangrijkste activiteit in het gebied. Het aantal dieren is veel groter dan de voedercapaciteit van de bosweiden. Als gevolg daarvan is het moeilijk om de gebieden die gereserveerd zijn voor regeneratie te respecteren. Door de veehouders te organiseren in verenigingen kunnen ze echter profiteren van compensatie voor het grazen in de vrijgemaakte gebieden. Dit helpt bij het herstel van de Atlasceder, die dreigt te verdwijnen.

Het Ministerie van Water en Bossen beheert de bosbestanden via zijn gedecentraliseerde structuren, die verantwoordelijk zijn voor het toezicht op en de toepassing van herbebossings- en bosbouwtechnieken. De regeneratie van inheemse soorten, met name Cedrus Atlantica, is een van de moeilijkst te realiseren taken. Het verbieden van begrazing op percelen die zijn aangewezen als "beschermde gebieden" is een techniek die wordt gebruikt om ceder met succes te laten regenereren, maar het is moeilijk om de herders zover te krijgen dat ze zich hieraan houden zonder fondsen te mobiliseren om hen te compenseren voor deze beschermde gebieden.

Het organiseren van de boeren in verenigingen, het toezicht houden op hen en het vergroten van hun bewustzijn waren echter essentieel om het concept van compensatie op lange termijn aan te nemen en te ontwikkelen. Dit werd gedaan door het Nationaal Park van Ifrane en blijft een van zijn belangrijkste missies.

De verschillende doelstellingen van het milieubeheerplan van de gemeente Touho zijn het inventariseren en in kaart brengen van de floristische diversiteit van mangrovesoorten in de hele gemeente en het identificeren van aangetaste mangroves. Hiertoe werden leden van de vereniging Hô-üt getraind in de identificatie van mangrove- en rugmangroveplantensoorten, evenals in inventarisatietechnieken en het karakteriseren van de gezondheidstoestand van de mangrove. De veldinventarisaties bestonden uit het registreren van een GPS-punt op ongeveer elke 50 meter binnen de mangrove van Touho. Op elk punt maakten de deelnemers een draai van 360°, noteerden ze alle aanwezige plantensoorten en karakteriseerden ze de gezondheidstoestand van de mangrove. De ingevulde veldfiches werden vervolgens in de computer ingevoerd en doorgestuurd naar het adviesbureau dat verantwoordelijk was voor de kartering. Dit bureau produceerde en leverde vervolgens kaarten met de verspreiding van mangrovesoorten en hun gezondheidstoestand, na GIS-verwerking. De vereniging Hô-üt was vervolgens verantwoordelijk voor het organiseren van de presentatie van dit werk aan de gebruikelijke autoriteiten, de lokale bevolking en de departementen van de noordelijke provincie.

Een van de doelstellingen van het milieubeheerplan van de gemeente Touho is om de vereniging Hô-üt te erkennen als een competente speler op het gebied van mangroveherstel. Om dit te bereiken zijn de leden van de vereniging opgeleid in restauratietechnieken. Het restauratieproject begon met het opzetten van een mangrovekwekerij binnen de Koé-stam. De leden verzamelden vervolgens propagules tijdens de vruchtperiode van de mangrove en stopten deze in tuinbouwzakken. Twee leden van de vereniging Hô-üt, die in de Koé-stam wonen, waren verantwoordelijk voor het onderhoud van de kwekerij (water geven, dode planten vervangen, enz.) totdat de planten groot genoeg waren om te worden overgeplant. Op basis van kaarten van de gezondheidstoestand van de mangrove plande de vereniging verschillende plantages met de lokale bevolking en een school in Touho. De vereniging bracht de zaailingen over naar de plantlocaties, voordat ze gaten prepareerde met breekijzers en de mangroves verplantte. Een van de herstelde gebieden was beschadigd door het kappen van hout voor de bouw van kalkwoningen. Terwijl de oude bomen werden verwijderd, verdween de mangrove geleidelijk.

Om de druk op de milieucapaciteit van het Changbai Mountain Scenic Area te verminderen, is er sinds 2010 in totaal 6 miljard RMB geïnvesteerd in de bouw van 32 nieuwe natuurgebieden en 10 pleinen in en nabij Er'dao Baihe Town, een stad die grenst aan het noordelijke deel van het Changbai Mountain Scenic Area. In 2019 werd Er'dao Baihe Town beoordeeld als een AAAA Scenic Area, een van de nationale voorbeeldgebieden voor geïntegreerd toerisme, en geaccrediteerd als een internationale Cittaslow stad door Cittaslow International. Er'dao Baihe Town is een open en gratis natuurgebied geworden en heeft als doel het aanbieden van hoogwaardige diensten voor toerisme, vrije tijd en recreatie. Terwijl het een hoogwaardige en goed beheerde vrijetijdsruimte biedt voor de lokale bevolking, helpt het ook de ontwikkeling van accommodatie- en cateringbedrijven in de naburige gemeenschappen van de Changbai berg te stimuleren. Zo wordt een nieuw ontwikkelingsmodel van delen en samen bouwen bereikt dat ten dienste staat van toeristen en geluk brengt aan de lokale bevolking.

Op basis van de topografische kenmerken zijn de 9 beschermingsstations in het Changbai Mountain Nature Reserve verder onderverdeeld in 27 eenheden. 27 rangers teams, elk bestaande uit 7-10 eerstelijns rangers, werden gevormd en voerden dagelijkse routinepatrouilles uit. Tijdens de kritieke periode waren deze teams in het veld gestationeerd om hun respectieve gebieden tot het laatst te verdedigen. Het reservaat heeft krachtig een breed scala aan toezicht- en veldkampeermaatregelen bevorderd en is doorgegaan met het verscherpen van de controle op brandhaarden in het door de tyfoon getroffen gebied, de gebieden met kasbomen en de gebieden die openstaan voor toerisme. Ook werden de bosbrandbestrijdingsbrigades over de hele linie versterkt, met speciale nadruk op uitkijk, communicatie en brandbestrijding. Er werden drie professionele brandbestrijdingsteams gevormd voor de noord-, west- en zuidhellingen van de Changbai berg, en hun vaardigheidstrainingen en brandpreventie- en brandbestrijdingsoefeningen werden versterkt. De gezamenlijke verdediging en bescherming werden verbeterd; er werd een regionaal gezamenlijk noodresponsmechanisme opgezet. Er werden gezamenlijke inspanningen geleverd om het publiek voor te lichten over bosbrandpreventie.