programma dat is opgezet om bij te dragen aan duurzame ontwikkeling en om
de capaciteit van regeringen te versterken om het verkeer van mensen beter te controleren en zo
het milieu.

De afgelopen 10 jaar hebben we ons gericht op het beoordelen van de staat van instandhouding van inheemse soorten en hun rehabilitatie in het wild. We hebben ons veel moeite getroost om het gebied te behouden en plannen te maken voor duurzaamheid. Het belangrijkste dat mijn team en ik hebben bereikt, is dat de omringende gemeenschap, gebruikers van hulpbronnen, onderzoekers en besluitvormers, zowel ter plekke als bij de overheid weg van de plek, de particuliere sector en studenten zelfs het publiek alles kunnen vernietigen wat we in de afgelopen jaren hebben opgebouwd als gevolg van hun onwetendheid over wat we doen en het belang ervan voor ons en hen. Informatieverspreiding is een extern beschermingsschild om de duurzaamheid van de activiteiten op de locatie te garanderen. Voortdurende trainings- en bewustmakingsactiviteiten moeten plaatsvinden in het doelgebied en in het hele land om vernietiging door onwetendheid te voorkomen. Ook het niet documenteren van de traditionele kennis die de lokale gemeenschap heeft geërfd is uiterst gevaarlijk en het verlies ervan is een verspilling van rijkdom die de staat en de wereld enorme bedragen zal kosten om opnieuw te ontdekken.

Onderwijs, bewustwording en documentatie zouden de huidige en toekomstige druk kunnen verminderen en de impact en de kosten van herstel kunnen beperken.

De lokale gemeenschappen die zich binnen Beschermd Gebied bevinden, hebben te lijden onder een aantal beperkingen op het gebruik van natuurlijke hulpbronnen, waarvan ze geloven dat het hun eigendom en recht is, en dat zij de mensen van de plaats waren vóór de oprichting van het Beschermd Gebied. Gewoonlijk zijn beperkingen op het gebruik van natuurlijke hulpbronnen bedoeld om bescherming te bieden en de druk te verminderen, wat gevolgen kan hebben voor het levensonderhoud van sommige leden van de lokale gemeenschap, wat zij beschouwen als een proces van ontkenning van hun rechten. De lokale gemeenschap bezit een culturele rijkdom die van generatie op generatie is doorgegeven over het optimale gebruik van hulpbronnen, de bescherming ervan en de eenvoudige manier om ze te verspreiden. Door die gemeenschap te betrekken bij planningsprocessen om natuurlijke hulpbronnen te beschermen, zullen veel straffen worden weggenomen, zowel voor het beheer van de PA als voor de gemeenschap zelf. Traditionele kennis is een verborgen schat die gebruikt kan worden om de staat van natuurlijke hulpbronnen te verbeteren en het gevoel van eigendom en belang van de lokale gemeenschap bij het beschermen van haar hulpbronnen te vergroten, wat het duurzaamheidsproces zal ondersteunen en verstoringen zal verminderen.

Het beschikken over geldige en actuele informatie over de ecologische en behoudsstatus van bedreigde soorten is een van de belangrijkste elementen bij het opzetten van een effectief beschermingsprogramma. Het verzamelen van gegevens over het huidige geografische verspreidingsgebied, populatiekenmerken, bedreigingen, ecologie en habitat waarin soorten voorkomen, zal helpen bij het bepalen van de geschikte habitat voor het meest effectieve rehabilitatieproces. De Rode Lijst van de IUCN is een van de belangrijkste instrumenten en indicatoren voor het bepalen van de behoudsstatus van de biologische diversiteit in de wereld. Evenals Soorten Distributie Modellen (SDM's) bij het bepalen van de potentieel geschikte habitat voor doelsoorten.

Het kiezen van een 'complexe-systeembenadering' betekende het mobiliseren van alle belanghebbenden in het olifantengebied rond een gemeenschappelijke visie - het behoud van de Gourma-olifanten, een nationaal en internationaal erfgoed. Dit betekende het houden van workshops met alle betrokkenen (overheid en technische diensten, toerisme-industrie, scholen, projecten, programma's en NGO's die in het gebied actief zijn) om hun perspectieven te begrijpen en impactvolle materialen en activiteiten te ontwerpen (waaronder een scholenprogramma). Het betekende ook het inschakelen en coördineren van de steun van andere instellingen in het land (bijv. buitenlandse ambassades, MINUSMA, UNDP).

Op nationaal niveau betekende dit onder andere samenwerken met de overheid om een beheerplan voor olifanten op te stellen, een gemengde (boswachter-militair) antistroperij-eenheid op te zetten en deskundige antistroperijtrainers uit Chengeta W. in te schakelen, en een nieuw beschermd gebied te creëren dat de hele migratieroute van olifanten beslaat, met behulp van een biosfeerreservaatmodel. Multi-use zones worden bestuurd door lokale CBNRM-conventies met boswachters die indien nodig voor aanvullende handhaving zorgen, waardoor de systemen van de gemeenschap worden versterkt. Op deze manier worden de belangen van de overheid en de gemeenschap op één lijn gebracht, zodat ze elkaar wederzijds versterken en een kosteneffectieve aanpak voor het beheer van het reservaat bieden. Deze top-down benadering vormt een aanvulling op de bottom-up benadering van gemeenschapsbetrokkenheid.

De actoren die betrokken zijn bij de planning en ontwikkeling van het hulpmiddel strategisch met elkaar verbinden door middel van contracten, werksessies en overeenkomsten die hen juridisch en technisch in staat stellen voor financiering, webhosting, implementatie en onderhoud te zorgen, om de duurzaamheid van de atlas op termijn te waarborgen, door duidelijk leiderschap te tonen bij de uitvoering en de vereiste ondersteunende diensten.

Door de verwerking van actuele satellietbeelden in een geografisch informatiesysteem de nodige geospatiale informatie genereren over onder andere biodiversiteit, bebouwde ruimte, oppervlaktetemperaturen, groene en blauwe infrastructuur, om zo het "ruwe materiaal" te hebben voor de uitwerking van de atlas. Hiervoor werden Landsat 8 en Sentinel 2B sensorbeelden gebruikt, die werden verwerkt en geanalyseerd door medewerkers met kennis van databasemanagement en remote sensing, en met inzicht in de sociaal-ruimtelijke relatie.