Community stewardship voor natuurbehoud in Westelijk Arunachal Landschap, India
Volledige oplossing
Communautaire dialoog voor CCA-verklaring
WWF-India
Community Conserved Areas (CCA's) die met de hulp van WWF India in Arunachal Pradesh zijn gevormd, hebben lokale gemeenschappen geholpen om bossen beter te beheren. Factoren zoals overmatig gebruik van bosbronnen en het opzetten van grote infrastructuurprojecten hebben geleid tot bosverlies in de hele regio. CCA hebben geholpen om deze trend om te buigen, waarbij lokale gemeenschappen grote delen van het bos hebben gereserveerd als beschermd gebied en deze gebieden beheren met het oog op behoud en duurzaam levensonderhoud.
Laatst bijgewerkt: 02 Oct 2020
7141 Weergaven
Context
Uitdagingen
Tweederde van het bosareaal van de deelstaat valt buiten de PA's en blijft de facto onder controle van de lokale gemeenschappen. Het herbergt een grote verscheidenheid aan wilde dieren, waaronder bedreigde soorten. Traditionele bosbeheerpraktijken eroderen geleidelijk, wat leidt tot niet-duurzame oogst van bossen, nog verergerd door de ontwikkeling van grootschalige infrastructuurprojecten die leiden tot verlies van biodiversiteit.
Locatie
Westelijk Arunachal Landschap, Arunachal Pradesh, India
Zuid-Azië
Proces
Samenvatting van het proces
Erkennend dat grote delen van het bos onder de jurisdictie van de gemeenschap vallen en voortdurend te lijden hebben onder het verlies en de achteruitgang van bossen, werd een op de gemeenschap gebaseerde aanpak overwogen om het verlies van bossen, de bijbehorende biodiversiteit en de daarmee verbonden bestaansmiddelen een halt toe te roepen. De sleutel tot het succes van een op de gemeenschap gebaseerd initiatief was de erkenning dat het proces democratisch, participatief en inclusief van aard moet zijn. Een noodzakelijk en wenselijk resultaat hiervan is een gevoel van eigenaarschap binnen de gemeenschap. Institutionele opbouw is de sleutel tot het in stand houden van de processen die leiden tot de bescherming van bossen en biodiversiteit. Gezien de groeiende aspiraties van lokale gemeenschappen, vooral jongeren, is het van cruciaal belang om natuurbehoud te stimuleren door middel van duurzame middelen van bestaan, waaronder toerisme op gemeenschapsbasis. Het hele op de gemeenschap gebaseerde behoudsproces en uiteindelijk het opstellen van een beheerplan via een participatieve aanpak helpt bij het behoud op lange termijn van bossen die onder de jurisdictie van de gemeenschap vallen.
Bouwstenen
Collectieve beslissing via participatief proces
Het participatieve besluitvormingsproces van de gemeenschap is de kern van effectief behoud op gemeenschapsniveau. Het omvat een dialoog met de gemeenschap en periodiek overleg op dorpsniveau met verschillende segmenten van de gemeenschap, d.w.z. het dorpshoofd (Gaonburah), ouderen, waaronder belangrijke besluitvormers, vrouwen en jongeren. WWF-India heeft de gemeenschappen in het westen van Arunachal Pradesh benaderd om een bepaald deel van hun rijke gemeenschappelijke bossen te behouden als beschermd gebied zonder afbreuk te doen aan het traditionele recht op toegang en gebruik en om tegelijkertijd tot een consensus te komen over hoe het gebied beschermd en beheerd moet worden voor het behoud van de biodiversiteit. Deze inspanning omvatte vergaderingen met dorpshoofden/beslissers om het CCA-concept te verduidelijken, het in vertrouwen nemen van andere dorpsbewoners door middel van talloze vergaderingen en dialogen tussen de gemeenschap en het publiek, documentatie van de biodiversiteit door middel van onderzoek en studies, het opstellen van regels en voorschriften en ten slotte de fysieke afbakening van beschermde gebieden voor effectief beheer.
Sleutelfactoren
- Vertrouwen winnen van de gemeenschap - Erkenning en bereidheid bij de gemeenschap en andere belangrijke belanghebbenden dat het verlies aan bos en biodiversiteit een probleem is dat moet worden aangepakt en dat herstelprocessen onder leiding van de gemeenschap hiervoor oplossingen bieden.
Geleerde les
Regelmatige interacties met de gemeenschap/gerichte discussies zijn een van de belangrijkste onderdelen van het behoud door de gemeenschap. Het opbouwen van vertrouwen is belangrijk, vooral omdat de bossen de facto onder de jurisdictie van de gemeenschap vallen, terwijl de administratieve positie in het beste geval dubbelzinnig is. Bij raadplegingsprocessen met de gemeenschap moet in gedachten worden gehouden dat wat een uiterlijk homogene gemeenschap lijkt, dat misschien niet echt is. Een wijdverspreide buy-in van de hele gemeenschap voor de CCA is van vitaal belang, aangezien de regels voor toegang en gebruik die door de gemeenschap worden bepaald noodzakelijkerwijs beperkingen opleggen en gedragsverandering van de leden vereisen. Bovendien moeten de voordelen op lange termijn blijven bestaan.
Institutionele opbouw door het opzetten van CCA-beheerscomités
Institutionele opbouw is essentieel voor het succes en de duurzaamheid van het CCA-initiatief. Het CCA Management Committee (CCAMC) is gebaseerd op het principe van universeel lidmaatschap, d.w.z. dat elke volwassene van het dorp (of de dorpen, als het beschermde gebied onder twee of meer dorpen valt) lid is. Het oprichtingsproces van de CCAMC neemt zijn eigen weg; de algemene vergadering kiest een uitvoerend orgaan. Het beheercomité bestaat in de meeste gevallen uit 20 uitvoerende leden die verschillende segmenten binnen de gemeenschap vertegenwoordigen, met een kerncomité (bestaande uit zeven leden). Het kerncomité is in overleg met het beheercomité en de algemene vergadering verantwoordelijk voor het opstellen van de regels en voorschriften voor het beheer van het beschermde gebied, het plannen van passende interventies voor het levensonderhoud, het opstellen van het beheerplan en de uitvoering ervan. De uitvoerende leden worden geselecteerd voor een periode van drie jaar.
Sleutelfactoren
- Naleving van het beginsel van universeel lidmaatschap - Proces van collectieve dialoog en besluitvorming
Geleerde les
Zonder universeel lidmaatschap en wijdverspreide consultatieve processen en collectieve besluitvorming zal de instelling die in dit geval de CCAMC is gevormd zwak worden en de vereiste legitimiteit binnen de gemeenschap ontberen. Zonder institutionele regeling en zonder de benodigde capaciteit is het onwaarschijnlijk dat het initiatief voor bosbescherming en -beheer door de gemeenschap stand zal houden. De institutionele processen moeten dynamisch zijn en met de tijd evolueren; het kan geen eenmalige oefening zijn.
Bronnen
Participatief in kaart brengen en afbakenen van beschermd gebied
De afbakening van het beschermde gebied is een cruciale stap en de betrokkenheid van de hele gemeenschap bij dit proces is uiterst belangrijk. Het gebied dat de facto onder de jurisdictie van de gemeenschap valt is vrij groot, in sommige gevallen zelfs tot een paar honderd vierkante kilometer, en er zijn ook betwiste gebieden tussen verschillende clans van het dorp of tussen verschillende dorpen. Het is belangrijk dat de gemeenschap tot een consensus komt over hoeveel en welk gebied tot beschermd gebied wordt verklaard. Met behulp van participatieve instrumenten, zoals het in kaart brengen van sociale en natuurlijke hulpbronnen, identificeren we oriëntatiepunten en traditionele grenzen van het bos en controleren we deze waar mogelijk fysiek. We gebruiken ook moderne apparatuur zoals GPS om grenzen te traceren/markeren, maken gebruik van Google Earth en ontwikkelen kaarten met behulp van GIS. Dit helpt om de grenzen te bepalen en een kaart te schetsen van het beschermde gebied en dit te communiceren naar alle belanghebbenden en vooral naar elk huishouden in het dorp. Goed gedefinieerde grenzen vormen de basis voor betere bescherming en beheer op de lange termijn.
Sleutelfactoren
- Breed overleg met de gemeenschap om tot een consensus te komen over het gebied dat behouden moet blijven - Validatie door de belangrijkste belanghebbenden van het gebied dat wordt voorgesteld om te worden uitgeroepen tot CCA
Geleerde les
Er moet voor worden gezorgd dat de hele gemeenschap aan boord is en de afbakening en herkenningspunten goed accepteert tijdens het afbakeningsproces van een beschermd gebied. Er moet speciale nadruk worden gelegd op het betrekken van alle landeigenaren (individuen of clans), bosgebruikersgroepen, herders en andere invloedrijke personen van het dorp. Als dit niet gebeurt, kan een deel van de gemeenschap vraagtekens zetten bij de legitimiteit van zowel het CCA als de processen die zijn ondernomen om het gebied aan te wijzen en af te bakenen.
Gemeenschapstoerisme: economische stimulans voor natuurbehoud
Na een eerste beoordeling om te bepalen wat de meest geschikte activiteiten voor levensonderhoud zouden zijn die de natuurbeschermingsactiviteiten in het landschap verder zouden stimuleren, werd het plan voor toerisme op gemeenschapsbasis (CBT) ontwikkeld en werd de gemeenschap opgeleid om het programma uit te voeren. Het CGT-programma bestaat uit het promoten van thuisverblijven, thuisrestaurants voor voedsel, een culturele groep om de kunst en cultuur van de Monpa's onder de aandacht te brengen, georganiseerde trektochten door de beschermde gebieden en het leveren van getrainde dienstverleners (gidsen, managers, koks, dragers, enz.) om al deze activiteiten te ondersteunen. De gemeenschap heeft geprobeerd om zoveel mogelijk gezinnen bij het programma te betrekken om ervoor te zorgen dat de voordelen van het programma zich verspreiden. De CBT in Thembang, één van de projectdorpen, is nu aan zijn zevende jaar bezig en de inkomsten zijn sinds de start verviervoudigd tot 23.000 USD op 31 maart 2015. De CBT werd met succes herhaald in andere projectdorpen op basis van biodiversiteitswaarden.
In dezelfde lijn diversifieert WWF-India ook de inkomstengenererende activiteiten naar andere vormen van rurale ondernemingen met het oog op natuurbehoud. Onlangs heeft het WWF het proces gefaciliteerd om een eenheid op te richten voor de productie van Tibetaanse wierookstokjes met behulp van beschikbare bosbronnen in de Pangchen vallei.
Sleutelfactoren
Er wordt basisinformatie verzameld over verschillende parameters zoals gezinsinkomen en energieverbruik om geschikte activiteiten te bepalen. Het situatierapport helpt ook om de impact van onze interventie te beoordelen en - Voorlichtingsprogramma's over bewustwording/behoud voor de grotere gemeenschap om een grondig begrip mogelijk te maken van wat CBT inhoudt - Bereidheid van de gemeenschap om actief deel te nemen, de knowhow te verwerven en de vereiste acties uit te voeren - Unique selling points in termen van culturele en biodiversiteitswaarden om mensen aan te trekken zodat het CBT-model duurzaam kan zijn.
Geleerde les
Een gedetailleerde participatieve beoordeling is zeer cruciaal bij de implementatie van inkomstengenererende activiteiten (IGA's). De IGA's moeten samen met de leden van de gemeenschap worden ontwikkeld in plaats van een "top down"-benadering en gemeenschappen aanmoedigen om activiteiten op te pakken waarmee ze vertrouwd zijn. We moedigden IGA's aan die een directe link hebben met natuurbehoud en cultuur. Participatieve planning en het waarborgen van de participatie van mensen is erg belangrijk bij interventies op het gebied van levensonderhoud. Voor effecten op natuurbehoud moet er een direct verband zijn tussen natuurbehoud en initiatieven op het gebied van levensonderhoud. Er zijn enkele economische stimuleringsprogramma's die succesvol zijn geweest in het verhogen van het inkomen per hoofd van de bevolking, maar die zeer weinig effect hebben gehad op het behoud, of soms de staat van het behoud zelfs verslechteren. Daarom is de identificatie van een geschikte set van IGA en het mogelijk maken van de deelname van mensen de sleutel tot succes.
Bronnen
Participatieve CCA-monitoring
In de meeste bosgebieden neemt de druk van de jacht en houtkap geleidelijk toe, wat leidt tot aantasting van het bos en afname van het aantal wilde dieren. Tegen deze achtergrond worden gemeenschapsgebieden een aantrekkelijk doelwit voor bepaalde segmenten van de dorpsgemeenschap en mensen uit naburige dorpen die betrokken zijn bij de illegale jacht op wilde dieren en de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen. Er zijn ook meldingen van stroperij van muskusherten voor klieren (of muskuspeulen) en de Himalaya zwarte beer voor galblazen, poten en huiden. Hoewel de beheercomités van de respectieve beschermde gebieden regels en voorschriften opstellen om de jacht, illegale houtkap en overmatige extractie van medicinale planten of andere bosproducten te voorkomen, is er voortdurend toezicht nodig om ervoor te zorgen dat deze worden uitgevoerd.
Met dit probleem in het achterhoofd identificeert het beheercomité minstens tien jongeren die verantwoordelijk zijn voor het patrouilleren in hun beschermd gebied door het volgen van menselijke en dierlijke sporen, het monitoren van illegale verplaatsingen van verdachten, het ontmantelen van vallen en het verzamelen van periodieke gegevens over biodiversiteit. Dit onderdeel helpt bij het monitoren van bos en wild en het vastleggen van biodiversiteitsinformatie over het beschermde gebied ter ondersteuning van toekomstige beheerplanning.
Sleutelfactoren
- Dorpsbewoners identificeren die bekwaam zijn in het opsporen en goed geïnformeerd zijn over de bossen. Financiële steun voor kampeerspullen, uitrusting en operationele kosten - Ervoor zorgen dat de bosbeheerder op de hoogte is van de legitimiteit van de acties, juridische ondersteuning voor inbeslagname van wilde dieren/registratie van de zaak in geval van veroordelingen - Ervoor zorgen dat de gemeenschap dit steunt.
Geleerde les
Hoewel de gemeenschap zelf patrouilles uitvoert en toezicht houdt, heeft deze inspanning regelmatige input nodig voor capaciteitsopbouw. Er moet worden gezorgd voor ondersteuning door de bosbeheerder, juridisch bewustzijn door middel van een regelmatig programma voor capaciteitsopbouw met betrekking tot verschillende parameters, zoals wettelijke bepalingen voor inbeslagname van wilde dieren, het registreren van een zaak voor elk geval van veroordeling en gerechtelijke ondersteuning voor optimale resultaten.
Voordat deze component geïmplementeerd wordt, is het belangrijk om ervoor te zorgen dat de gemeenschap de juridische kwesties begrijpt, dat ze ondersteund worden door de bosautoriteiten en een basistraining krijgen over hoe om te gaan met apparatuur, het verzamelen en compileren van gegevens voor het monitoren van de biodiversiteit.
Participatieve beheerplanning en capaciteitsopbouw
Participatieve beheerplanning en capaciteitsopbouw van de lokale bevolking voor het behoud van bossen op de lange termijn is een van de laatste stappen van het 'community-based conservation model'. Het ontwikkelen van een participatief beheerplan helpt gemeenschappen om hun bossen effectief te beheren. Onlangs hebben we een beheerplan opgesteld voor een van de beschermde gebieden, waarbij we instrumenten voor participatieve besluitvorming gebruikten om verschillende landgebruikseenheden, door mensen gebruikte gebieden voor basisbehoeften voor levensonderhoud, weidegronden en de bijbehorende waarden met betrekking tot de biodiversiteit en het levensonderhoud van de gemeenschap te identificeren. Met behulp van participatieve instrumenten hebben we gebieden geïdentificeerd waar actie voor natuurbehoud nodig is, gebieden voor regeneratie en sommige gebieden die beter beschermd moeten worden door middel van patrouillering en monitoring. We brachten de sociale gemeenschappen in kaart en zorgden voor deelname van alle segmenten van de gemeenschap, d.w.z. ouderen met kennis over de dorpsgeschiedenis/natuurlijke hulpbronnen, herders, hoofdman (gaonburah), vrouwen en jongeren om alle bosgebruikseenheden af te bakenen. Zodra de boseenheden en bijbehorende acties waren geïdentificeerd, stippelden we een budget uit en identificeerden we financieringsbronnen om deze geplande inspanningen te ondersteunen. Het beheerplan is geldig voor een periode van vijf jaar en zal jaarlijks worden herzien.
Sleutelfactoren
- Identificatie en betrokkenheid van alle segmenten van de gemeenschap, met name ouderen, belangrijke besluitvormers, invloedrijke leden van de gemeenschap, jongeren en vrouwen - Identificatie van verschillende groepen gebruikers/gebruikers van hulpbronnen, zoals herders, toekomstige boeren, jagers (voormalige jagers), traditionele genezers, enz.
Geleerde les
Het mogelijk maken van de ontwikkeling van een participatief beheerplan garandeert de duurzaamheid van een beschermd gebied. Een effectieve beheerplanning en de implementatie ervan helpt zowel bij het beschermen van de biodiversiteit als bij het waarborgen van duurzame bestaansmiddelen op de lange termijn. De gemeenschap en het beheercomité van het beschermde gebied in het bijzonder moeten de noodzaak voelen en eigenaarschap hebben bij het opstellen van een beheerplan. Anders blijft het slechts een document. We hebben talrijke educatieve evenementen over natuurbehoud georganiseerd met verschillende segmenten van de gemeenschap en hebben hen betrokken bij participatieve discussies. Deze programma's helpen hun interesse te wekken en verduidelijken de verbanden tussen natuurbehoud en hun dagelijkse levensonderhoud. We hebben ook voldoende tijd genomen tijdens onze participatieve beoordelingen om een optimale deelname van de gemeenschappen te garanderen.
Invloeden
1. Het CCA onderhoudt ecosysteemdiensten en stelt tegelijkertijd belangrijke leefgebieden van wilde dieren veilig (het CCA beslaat een belangrijk leefgebied van de rode panda, de Himalayagalei, de serow, de mishmi takin en de gemarmerde kat en bevat meren op grote hoogte). Sinds 2007 hebben leden van de gemeenschap vrijwillig vier CCA's uitgeroepen, die samen een gebied van ongeveer 1.000 km2 bos beslaan.
2. Het CCA-model en de CCA-aanpak zijn met succes goedgekeurd door de overheid van Arunachal Pradesh. Samenwerking met ontwikkelingsinstanties, waaronder vakdepartementen op districts-, staats- en nationaal niveau, is een integraal onderdeel van deze inspanning. Naast de aanzienlijke steun die dit project ontving van de deelstaat, ontvangt een van de CCA-beheerscomités nu een onafhankelijke driejarige subsidie ($ 40.000) van het Department of Science & Technology, Government of India om zijn werk te versterken.
3. Het initiatief voor toerisme op gemeenschapsbasis (CBT) in Thembang, een van de CCA's, loopt nu zeven jaar en de inkomsten zijn sinds de start verviervoudigd tot 23.000 dollar op 31 maart 2015.
Begunstigden
Lokale gemeenschappen (Monpa, Shertukpen), 14 dorpen, ~400 huishoudens
Verhaal
Veranderende houding ten opzichte van natuurbehoud: Het op de gemeenschap gebaseerde natuurbehoudmodel heeft de afgelopen tien jaar een organische groei doorgemaakt. Vandaag de dag valt ongeveer 1.000 vierkante kilometer ongerept bos onder dit beheersregime, waarbij de gemeenschap de beheersregels bepaalt en protocollen implementeert voor duurzame oogstpraktijken. Deze veranderingen zijn het resultaat van jaren van nauwgezette en regelmatige samenwerking met de lokale gemeenschap. "We hebben heel hard gewerkt om de rode panda en de kraanvogel te beschermen en de bossen te behouden voor onze toekomstige generatie", zei Rinchin Wangdi, een van de uitvoerende leden van het beheercomité van Pangchen Lakhar CCA toen hij onlangs een prijsuitreiking bijwoonde. "De prijs is een prijs, maar we nemen dit ook als een verantwoordelijkheid om beter te presteren", voegde hij eraan toe.
Deze positieve houding van de gemeenschap is in de loop der tijd ontstaan door de succesvolle implementatie van CCA-processen en met de nodige erkenning en waardering. Deze positieve vibes komen ook terug in andere dorpen. Onlangs kwam het dorp Socktsen, een van de dorpen in de vallei, naar voren om een deel van hun ongerepte bos tot CCA te verklaren. De dorpelingen besloten dit natuurbeschermingsinitiatief te nemen nadat ze het model van hun naburige dorpen hadden ervaren. Ironisch genoeg is dit hetzelfde dorp dat al in 2011 weigerde om deel te nemen aan het natuurbehoudsinitiatief met het vermoeden dat dit zou leiden tot vervreemding van hun rechten op natuurlijke hulpbronnen en bossen. De laatste tijd is dit verduidelijkt, begrepen en uiteindelijk hebben de dorpelingen besloten om hun eigen beschermde gebied aan te wijzen en een beheerscomité op te richten.
Dit is het topje van de ijsberg. Er zijn veel voorbeelden van hoe de mensen hun positieve houding ten opzichte van natuurbehoud in het landschap hebben laten zien. "We zien de rode panda al sinds onze kindertijd, maar we hadden er nauwelijks een speciaal gevoel bij. Als iemand vroeger op een rode panda had gejaagd, zou het me het minst hebben gestoord. Maar vandaag is mijn kijk op de rode panda veranderd, ik voel trots en bezorgdheid over hen en natuurlijk laat ik niemand op hen jagen of hen pijn doen", uitte Lham Tsering zijn gevoel over de rode panda in een van onze veldgesprekken. Lham Tsering is een van de leden van de lokale gemeenschap die al een paar jaar onderzoek doet naar de rode panda in de Zemithang vallei. Dit model heeft al een paar harten geraakt, maar er is nog een lange weg te gaan om echt een verschil te maken.