Tijdens elke planningsoefening kunnen sommige belangrijke boodschappen of informatie opzettelijk (of onopzettelijk) verdraaid of verkeerd voorgesteld worden door diegenen die tegen het proces zijn. Veel mensen geloven alles wat ze horen (zonder altijd de juistheid ervan te controleren) en staan ook wantrouwig tegenover alle veranderingen die door bureaucraten worden voorgesteld. Telkens als deze zorgen worden doorgegeven aan anderen, worden ze verfraaid, wat leidt tot verdraaiingen van de oorspronkelijke feiten. Bovendien citeren sommige belanghebbenden selectief uit 'onderzoek' als dat hun zorgen wegneemt, terwijl ze bewijs met een tegengesteld standpunt negeren. Sommige belanghebbenden hebben onrealistische verwachtingen en begrijpen niet wat mogelijk of onmogelijk is als onderdeel van het planningsproces. Als deze verkeerde informatie niet wordt aangepakt, hoort het publiek misschien alleen de vervormde of onduidelijke berichten, die vervolgens door anderen met soortgelijke perspectieven kunnen worden versterkt. Dergelijke verkeerde informatie, en de daaruit voortvloeiende angst en onzekerheid, leidde tot enkele van de grootste openbare bijeenkomsten tijdens het GBR-planningsproces. Om enkele van deze problemen tegen te gaan en onrealistische verwachtingen weg te nemen, stelde GBRMPA een informatieblad op met de titel 'De verkeerde informatie corrigeren' - dit werd op grote schaal verspreid, vooral tijdens grote openbare bijeenkomsten.
Tijdens de herbestemming konden de wetenschappelijke experts geen 100% zekerheid bieden. Ze boden echter wel een sterke wetenschappelijke consensus voor de aanbevolen beschermingsniveaus op basis van theoretisch en empirisch bewijs. Daarbij hielden ze ook rekening met
- de nationale en internationale verwachtingen in verband met het beheer van het GBR, het grootste koraalrifecosysteem ter wereld; en
- de internationale ervaring en opinie die pleiten voor een betere bescherming van de wereldoceanen.
- Veel belanghebbenden waren aanvankelijk verkeerd geïnformeerd over de belangrijkste problemen en druk en over wat er nodig was om die aan te pakken.
- Mensen moesten begrijpen dat er een probleem was met de biodiversiteit voordat ze accepteerden dat er een oplossing nodig was (d.w.z. dat er een nieuw bestemmingsplan nodig was); dat de herbestemming niet ging over het beheren van de visserij, maar over het beschermen van alle biodiversiteit; dat ze zich moesten richten op het probleem (het beschermen van de biodiversiteit) in plaats van op wat de gevolgen zouden kunnen zijn (d.w.z. een kleiner visgebied).
- Bereid zijn om tegenstrijdige beweringen te weerleggen en verkeerde informatie te corrigeren, ongeacht of het te wijten is aan een misverstand of opzettelijk ondeugend gedrag - en dit zo snel mogelijk aanpakken (verkeerde informatie achterlaten in de gemeenschap verergert het probleem alleen maar).
- Een gebrek aan perfecte gegevens of een gebrek aan 100% wetenschappelijke zekerheid kan soms worden aangevoerd als reden om vooruitgang uit te stellen of om niets te doen; maar als je wacht op 'perfecte' gegevens, dan zal er nooit iets gebeuren.