Als onderdeel van PAMIC wordt er veel aandacht besteed aan de dynamiek van landschapstransformatie. Er wordt geprobeerd om die elementen te identificeren en te behouden die essentieel zijn voor het behoud van ecosystemen, of ze nu van natuurlijke of antropogene oorsprong zijn. In de filosofie van PAMIC betekent behoud niet het in stand houden van ongerepte ecosystemen. Integendeel, behoud omvat het herstel van beheerde landschappen en het gebruik van duurzame praktijken. Dit maakt het mogelijk om het hele socio-ecologische systeem in stand te houden door een duurzaam gebruik van het land, zoals wordt aangetoond door projecten voor schaduwkoffieproductie, agro-silvo-pastorale en gemeenschapsbosbeheer, die zowel bestaansmiddelen als ecosystemen ondersteunen.

Het doel van deze bouwsteen was de diversificatie van het inkomen van gezinnen en hun voedselbronnen te bevorderen door herbebossing van oeverzones met fruitbomen en andere soorten van economisch belang. Mensen uit de deelnemende gemeenschappen werden getraind in het verzorgen en verzorgen van jonge planten. Vooral vrouwengroepen werden getraind in het verzorgen en planten van zaailingen.

"Zonder een goede waterstroom kan geen enkel mangrove-systeem zichzelf in stand houden" - aldus een velddeskundige van een lokale NGO. Daarom is het niet alleen belangrijk om kanalen te openen om de waterstromen te herstellen, maar ook om de dynamiek van deze stromen op de lange termijn in stand te houden. Een van de activiteiten die de wetlands het meest aantast, is de veeteelt. Om hun koeien een stevige ondergrond te bieden, bedekken de boeren de kanalen en draineren ze de wateren. Hierdoor heeft de veeteelt direct of indirect invloed op moerassen en mangroves. Een manier om de impact van deze activiteit te verminderen is om de productieve belangen van de vele boeren in het gebied te combineren met de bescherming van waterstromen, door op strategische plaatsen drie verhoogde bruggen in palen te bouwen voor de doorgang van vee. Ook zijn er "levende hekken" gemaakt rond de herbebossingsgebieden om het gebied veilig te houden. Voor deze omheiningen werden planten en bomen van economisch nut gebruikt ten behoeve van de gemeenschappen.

Door gebruik te maken van projectfondsen en het bestaan van twee overheidsregelingen ter ondersteuning van duurzaam beheer en bescherming:

i) Particuliere Beschermingszones (APC, Spaans voor de afkorting), en

ii) eenheden voor milieubeheer (UMA, Spaans voor acroniem).

In Veracruz vertegenwoordigen de APC's een systeem van vrijwillig behoud, waarbij de lokale bevolking zich aansluit bij de inspanningen van de staat om de beschermde natuurgebieden in de regio te versterken. In het APC "El Pajaro" startte INECC samen met de lokale basisorganisaties een reeks acties om 25 ha mangroven te beheren. De strategie omvatte participatief werk met de mensen in de gemeenschappen om hen bewuster te maken van wat het betekent om een gezonde mangrove te hebben, en vervolgde met capaciteitsontwikkelingsactiviteiten over hoe de mangrove beheerd moet worden.

De beheerplannen voor de UMA van het mangrove-ecosysteem dat eigendom is van de Tarachi ejido (lokale overheidseenheid) omvatten de levering van apparatuur en infrastructuur, en training om de volgende activiteiten uit te voeren:

i) herbebossing met inheemse soorten;

ii) opstellen van een beschermingsprotocol en normen die door de lokale gemeenschappen moeten worden nageleefd; iii) opstellen van richtlijnen voor economische activiteiten die kunnen worden ontwikkeld zonder het ecosysteem aan te tasten.

Door een alliantie aan te gaan met een lokale burgervereniging die permanent in het gebied aanwezig is, kon INECC de menselijke en economische middelen beter concentreren op de herbebossing van 25 hectare mangrove en het vrijmaken van 3 km lange kanalen voor het herstel van de waterstromen van het wetland.

De mangroveherbebossing werd uitgevoerd met behulp van de "chinampas"-techniek (drijvende modderheuvels van 1 x 1 m) die als platform dienden voor de optimale groei van mangrovezaailingen.

Deze techniek, die eerder werd gebruikt in andere naburige gebieden, omvat een ecologische controlefase en fotografische controlepunten met geogerefereerde gegevens om de evolutie van de maandelijkse groei van de zaailingen in elk van de bijna zesduizend aangelegde chinampa's te identificeren.

Daarnaast leverde de directe deelname van de gemeenschappen aan de activiteiten empirische kennis op over de bijzonderheden van het land en essentiële arbeid om de kanalen met de hand open te graven. De combinatie van technische en empirische kennis heeft bewijs opgeleverd voor de ecologische verandering van het landschap: de aanleg van de chinampa's heeft de topografie van het gebied verhoogd en de hydrologische stromen hebben voedingsstoffen en zuurstof aangevoerd, waardoor ecologische niches zijn ontstaan die de soorten bezetten om de trofische keten te herstellen.

Het Comité de Investigación Agropecuaria Local (CIAL) werd opgericht in 2000 en de leden werden gekozen in een vergadering van de gemeenschap. De criteria die de dorpsbewoners zelf opstelden om de lokale onderzoekers te kiezen, waren gebaseerd op bepaalde eigenschappen zoals oplettend, toegewijd, verantwoordelijk en punctueel zijn. Het CIAL begon met 16 leden, zowel mannen als vrouwen. De oprichting was gebaseerd op de principes van participatief actieonderzoek (PAR). Het CIAL en het IM voerden aanvankelijk tussen 1999 en 2001 participatief onderzoek uit om weidegrond voor vee terug te winnen, te beginnen met één ha die de gemeenschap voor dit doel ter beschikking had gesteld en eindigend met 10 ha dankzij de groeiende belangstelling van de leden van de gemeenschap.

In 2010 werd het CIAL gereactiveerd met 24 leden om onderzoek uit te voeren onder de naam "Good Pasture, Good Water". In 2014 werd het CIAL geïnstitutionaliseerd in de gemeenschap, waardoor het deel ging uitmaken van het organigram van de gemeenschap als een van de gespecialiseerde comités en werd opgenomen in het huishoudelijk reglement van de gemeenschap. Het is een zeer actieve commissie, die voortdurend in gesprek is met haar bestuurders en met de hele assemblee om hen te informeren over de voortgang van het onderzoek en de voorstellen, zodat ze de steun hebben voor het noodzakelijke werk door middel van gemeenschapstaken.

De Samangagemeenschap heeft een deel van haar grondgebied afgebakend als privébeschermingsgebied. De erkenning van een beschermd gebied, door middel van een ministerieel besluit ondertekend door het Ministerie van Milieu, is een modaliteit om de bescherming en het duurzame gebruik van de natuurlijke hulpbronnen en diensten die worden geleverd door het nevelwoud en de heidevelden te garanderen voor het directe voordeel van de Samangagemeenschap en indirect voor alle gebruikers van het midden- en lager gelegen stroomgebied. Dankzij het ACP zijn kleine projecten beheerd om duurzame productieve activiteiten te implementeren (om de negatieve effecten op het bos en de páramo te verminderen) en om het natuurbeschermingsgebied te markeren, dat nu ter plaatse is afgebakend en bewegwijzerd. Daarnaast zijn er afspraken gemaakt in gemeenschapsvergaderingen om mensen te straffen die schade toebrengen aan het ACP.

Op Porto Bonito Farm bevordert het project het fokken van wilde dieren, het rehabiliteren en vrijlaten van wilde dieren, het herstellen van de visserij, het selecteren van zaden, het kweken en planten van inheemse boomsoorten die lokaal voorkomen, het kweken van bestuivers, het herstellen van landschappelijk schoon, milieueducatie en recreatie voor bezoekers, partners, deelnemende bedrijven, studenten en anderen. Porto Bonito werd voor het eerst benaderd in 2008 - vroeger was het een veeboerderij - en in 2012 begon het project deelnemers aan te nemen. Het personeel wordt opgeleid om de milieucredits die worden gegenereerd uit beheerspraktijken, zoals de koolstofcredits voor het bos, te meten, rapporteren en MRV te verifiëren. Het project stimuleert herbebossing op grasland en in aangetaste gebieden om de biodiversiteit te herstellen en de koolstofvastlegging en -opslag te vergroten. Deze credits worden overgedragen aan deelnemende bedrijven. Alle processen zijn onafhankelijk geregistreerd bij het Mato Grosso State Platform for Business with Environmental and Ecosystem Goods and Services (www.pnbsae.com.br).

Green Farm CO2FREE (www.greenfarmco2free.com.br) ontwikkelde het concept van de eerste vastgoedfractie voor natuurbehoud en creëerde een MVO-club voor deelnemende bedrijven. Met die aanpak investeert het in het leveren van ecosysteemdiensten aan deelnemende bedrijven, waaronder koolstof, water, biodiversiteit en groene marketing.

Voor een succesvolle toepassing van de benadering moet duurzaam en integratief bosbeheer niet alleen in de praktijk worden getest en toegepast, maar ook worden geïntegreerd in nationale strategieën, ontwikkelingsplannen en bosbeheerplanning en -monitoring voor de lange termijn. Daarom is het net zo belangrijk om op lokaal niveau met boshuurders samen te werken als om de aanpak op nationaal niveau te mainstreamen.

De Join Forest Management-aanpak is in 2011 verankerd in het Boswetboek van Tadzjikistan. Dit vormt de wettelijke basis voor de implementatie en versnelt de verdere verspreiding naar andere delen van het land. Sinds 2016 wordt een meer integratief bosbeheer toegepast waarvoor een intersectorale dialoog is opgezet. Deze intersectorale dialoog vergemakkelijkt de aanpak van ecologische, economische en sociale uitdagingen die verder gaan dan het mandaat van het bosagentschap. Het toezicht op de bossen en de planning van het bosbeheer worden versterkt door steun te verlenen aan de bosinspectie-eenheid. Alleen met een systeem voor bosbeheerplanning en een structuur voor bosbewaking kan een aanpak zoals de integrale bosaanpak in het hele land worden toegepast en kunnen wanbeheer, corruptie en grootschalige overtredingen van de regelgeving (bijv. begrazing op bospercelen) worden voorkomen.