Door hun ligging in de buurt van bossen die waterbronnen en openbare en particuliere reservaten beschermen, zijn veel landbouwproducten kwetsbaar voor conflicten tussen mens en wild. Deze kwetsbaarheid, in combinatie met een gebrek aan of ontoereikende planning van boerderijen en de prevalentie van verouderde veehouderijpraktijken, brengt de productiviteit in deze bergsystemen, het behoud van de biodiversiteit, de watervoorraden en de bijbehorende ecosysteemdiensten in gevaar.

We passen hernieuwbare energietechnologieën toe, zoals zonnepanelen om elektrische hekken van stroom te voorzien, de beschikbaarheid van water voor de veestapel te verbeteren en verlichting met sensoren om de economische verliezen te beperken die veeboerderijen lijden door predatie op huisdieren. Tegelijkertijd helpen we boerenfamilies op het platteland om toegang te krijgen tot elektriciteit en om hun voedselproductiviteit, economie en voedselvoorraden te verbeteren.

Volgens de IUCN-richtlijnen voor coëxistentie met in het wild levende dieren zijn educatieve benaderingen effectiever als ze gericht zijn op het bevorderen van gedragsverandering ten opzichte van in het wild levende dieren. Dit kan worden bereikt door middel van goed ontworpen processen die gericht zijn op de belangrijkste groepen belanghebbenden en die zich richten op specifieke acties, zoals het doden van jaguars of hun potentiële prooien, of de implementatie van veranderingen in productiesystemen, binnen een bepaald tijdsbestek.

Deze benadering is gebaseerd op de Theorie van Gepland Gedrag, die stelt dat menselijke acties worden beïnvloed door intenties, die op hun beurt worden gevormd door attitudes, subjectieve (of sociale) normen en waargenomen gedragscontrole.

Ons doel is om educatieve strategieën voor het behoud van de jaguar te ontwikkelen die zich richten op deze drie belangrijke determinanten van menselijk gedrag. Op deze manier willen we niet alleen structurele maar ook functionele connectiviteit voor de jaguar garanderen door een cultuur van samenleven met andere levensvormen te bevorderen.

We ontwikkelen het monitoren van wilde katten en potentiële prooien op gemeenschapsniveau met de families die verbonden zijn aan Serraniagua in hun privé natuurreservaten door een kleine set van vijf valcamera's te gebruiken.

Door de inspanningen van de regering, de lokale overheid en de lokale bewoners werden de Amami-eilanden in 2017 aangewezen als NP.
Vervolgens werd het uitroeien van uitheemse soorten zoals mangoesten en verwilderde katten een uitdaging om de biodiversiteit van het eiland te behouden ter voorbereiding op de registratie als Wereldnatuurerfgoed en het behoud van de unieke natuurlijke omgeving die de basis vormt van de natuur/milieucultuur van het eiland. De mangoeste, de grootste uitdaging van allemaal, is uitgeroeid op initiatief van de regering en zal in 2024 volledig zijn uitgeroeid. Ondertussen werden maatregelen tegen verwilderde katten en toezicht op uitheemse planten uitgevoerd in samenwerking met de universiteit van Kagoshima, het ministerie van Milieu, lokale overheden en lokale bewoners. In het geval van maatregelen tegen verwilderde katten werden precedenten uit het buitenland geïntroduceerd en werden overwegingen voor eigenaren in hun dagelijks leven gedeeld. Op het gebied van het monitoren van invasieve planten werden voortdurend trainingssessies voor lokale bewoners gehouden om hun vaardigheden te verbeteren en de resultaten te delen.

Proeven op locatie

In een reeks experimenten uitgevoerd in het Nationaal Aquacultuur Centrum in Domasi, testte het projectteam de val voor intermitterende oogst met verschillende aassoorten in vijvers (200 m2) bevolkt met verschillende soorten(Coptodon Rendalli vs. Oreochromis Shiranus) bij verschillende dichtheden(1 vs. 2 vs. 3 vissen per vierkante meter). Bovendien werden verdere tests uitgevoerd om de tijd en de intervallen te bepalen die nodig zijn om een bepaalde hoeveelheid vis te vangen. Als controle en ter vergelijking werden bijkomende vijvers bevoorraad met O. Shiranus en C. Rendalli die gevoederd werden met maïszemelen of pellets voor een eenmalige oogst om de gebruikelijke vormen van aquacultuur op het platteland in Malawi weer te geven.

Proeven op de boerderij

Op het moment dat de val technisch functioneel was, werden huishoudens geïdentificeerd die de val wilden testen onder alledaagse, levensechte omstandigheden. Gedurende drie maanden hebben zes huishoudens de fuik getest en de vangst gedocumenteerd.

Voor veel natuurbeschermers, waaronder onze deelnemers, is de kennis om effectief gebruik te maken van natuurbeschermingstechnologie niet genoeg zonder de financiering om toegang te krijgen tot de hulpmiddelen. Omdat we deze barrière erkennen, geven we elke deelnemer USD 500 aan startkapitaal om de implementatie van hun beschermingsoplossingen te ondersteunen. Deelnemers moeten projecten voorstellen en uitvoeren, die variëren van het bouwen van roofdierbestendige bomas en onderwatercameravallen tot het ontwikkelen van AI-tools, mobiele apps en gemeenschapsgestuurde burgerwetenschappelijke initiatieven. Elke deelnemer moet in het daaropvolgende jaar verslag uitbrengen over de voortgang van zijn project, zodat er verantwoording kan worden afgelegd en de impact kan worden gemeten.

Om duurzaamheid op de lange termijn te garanderen, bieden we ook training in het schrijven van subsidies, het ontwikkelen van voorstellen en het betrekken van financiers om deelnemers de vaardigheden te geven die nodig zijn om duurzame financiering in de toekomst veilig te stellen. Doorlopend mentorschap en ondersteuning worden ook na de eerste training voortgezet. Ons team, samen met een groeiend alumninetwerk, biedt begeleiding bij subsidieaanvragen, referentiebrieven en professionele ontwikkelingsmogelijkheden. Veel van de projecten en samenwerkingsverbanden die tijdens het programma zijn gestart, hebben geleid tot afstuderen, gepubliceerd onderzoek en presentaties op conferenties.

Onze technische training legt de nadruk op ervaringsleren door deelnemers directe, praktische ervaring te geven met conserveringstechnologieën. Waar mogelijk worden studenten aangemoedigd om zelf instrumenten op te zetten en in te zetten in een veilige omgeving met weinig druk, zodat er ruimte is om te experimenteren, fouten te maken en al doende te leren. Studenten kunnen bijvoorbeeld locaties voor cameravallen kiezen op basis van de trainingsmodule in het klaslokaal en vervolgens de effectiviteit van hun beslissingen evalueren door de resulterende gegevens te analyseren. Dit proces helpt bij het overbruggen van theorie en praktijk, terwijl het vertrouwen in het oplossen van problemen en het gebruik van gereedschap wordt vergroot.

In gevallen waarin deelnemers de instrumenten niet direct kunnen bedienen, verzorgen trainers en veldwerkers van gastinstellingen live demonstraties, zoals het volgen van wilde dieren met behulp van GPS of het bedienen van drones, zodat studenten toch kunnen zien hoe deze technologieën functioneren in echte natuurbeschermingsomgevingen.

We selecteren deelnemers die aan het begin van hun carrière staan, zoals mensen die hun bachelordiploma hebben behaald en aan de slag gaan bij NGO's of natuurbeschermingsorganisaties of die een hogere opleiding gaan volgen. Het doel is om deelnemers te identificeren van wie de carrière het meest zou profiteren van het soort en de hoeveelheid training, financiering, mentorschap en ondersteuning die we bieden. In de afgelopen twee jaar hebben we ten minste één deelnemer geworven met een niet-academische achtergrond die niettemin beschikt over uitgebreide ervaring in het veld. Deze mensen hebben het goed gedaan in het programma, wat de mogelijkheid benadrukt om in toekomstige iteraties nog meer rekening te houden met dit publiek.

Om technische capaciteit op te bouwen in verschillende natuurbeschermingscontexten, hebben we een modulaire portfolio gemaakt van gestandaardiseerd trainingsmateriaal dat basiscompetenties aanleert in natuurbeschermingstechnologie. Deze materialen zijn georganiseerd in themamodules, zoals het monitoren van wilde dieren, bescherming van wilde dieren en conflicten tussen mens en wild, en zijn ontworpen om flexibel en aanpasbaar te zijn op basis van regionale behoeften.

In samenwerking met lokale gastinstellingen en regionaal gerekruteerde trainers passen we het lesprogramma aan de lokale ecologische omstandigheden, institutionele prioriteiten, regelgevende kaders en leerstijlen aan. Omdat het gebruik van drones bijvoorbeeld is toegestaan in Kenia maar beperkt in Tanzania, worden de modules dienovereenkomstig aangepast om ervoor te zorgen dat alle inhoud bruikbaar is binnen de context van de deelnemer thuis. Deze aanpak zorgt ervoor dat de training zowel lokaal relevant als praktisch toepasbaar is, waardoor de impact op de lange termijn wordt gemaximaliseerd.

Voorbeelden van onze kerntrainingen

• Monitoring van wilde dieren: Cameravallen, biologgers, akoestische sensoren, GPS-tracking
• Bescherming van wilde dieren: SMART, EarthRanger, infraroodcamera's, radio's, K9-eenheden, drones
• Beperken van conflicten tussen mens en wild: Elektrische afrasteringen, genetwerkte sensoren, afschriksystemen
• Horizontale hulpmiddelen: GIS en teledetectie, kunstmatige intelligentie en inleidende codering en elektronica

Ons gestandaardiseerde trainingscurriculum wordt gegeven door vrouwelijke experts (academici, praktijkmensen en overheidsprofessionals) die werkzaam zijn op het gebied van natuurbehoud en natuurbeschermingstechnologie in de lokale regio. Deze vrouwen fungeren niet alleen als instructeurs, maar ook als mentoren en medewerkers. Door lokale vrouwelijke rolmodellen centraal te stellen, helpen we deelnemers een pad te vinden voor hun eigen carrière en versterken we hun banden met regionale onderzoeks- en beschermingsgemeenschappen. We streven naar een inclusieve omgeving voor een eerlijke dialoog over de uitdagingen van het vrouw zijn in de conserveringstechnologie en stimuleren duurzame mentorrelaties na de formele trainingsperiode.

De genderkloof die we willen aanpakken kan het echter moeilijk maken om vrouwelijke trainers op bepaalde technische gebieden te identificeren en te werven. Daarom hebben we drie verschillende rollen gedefinieerd om het ondersteuningssysteem voor deelnemers te verbreden:

• Mentoren: Lokale vrouwelijke rolmodellen die sessies leiden en voortdurend mentorschap bieden.
• Bondgenoten: Mannelijke trainers en facilitators die onze inzet voor gendergelijkheid en inclusieve trainingsruimtes actief ondersteunen.
• Trainers: Leden van het internationale organisatieteam die extra instructie en logistieke ondersteuning bieden.

Samen spelen deze mensen een cruciale rol in het leveren van inhoud, het stimuleren van de groei van deelnemers en het modelleren van diverse vormen van leiderschap in het landschap van conserveringstechnologie.