Gebaseerd op de lokale natuurlijke hulpbronnen ontwikkelt Liziba Village op krachtige wijze economische bosindustrieën zoals walnoten en kastanjes, cultiveert en verwerkt thee, schimmels en eetbare paddenstoelen, cultiveert traditionele Chinese medicinale materialen zoals Tianma en Chonglou, en houdt zich bezig met bijenteelt en kippenhouderij. Sommige boeren in Liziba Village vormden spontaan een theecoöperatie, registreerden hun eigen theemerk en bouwden een online handelsplatform via e-commerce, waardoor de krachtige ontwikkeling van de groene economie werd bevorderd. Er werden gerichte trainingen gegeven aan beheer- en onderhoudspersoneel op dorpsniveau over fondsbeheer, bergpatrouille en -onderhoud, implementatie van verantwoordelijkheid, veiligheidseducatie, enz, om het vermogen en het niveau van onafhankelijk beheer en onderhoud van de dorpelingen te verbeteren.

Het behoud van de bossen in Liziba wordt geconfronteerd met veel uitdagingen in verschillende aspecten, die de actieve deelname van de lokale bevolking in de bescherming van de natuurlijke hulpbronnen en de duurzaamheid van het milieu belemmeren. Deze uitdagingen omvatten illegale houtkap, diefstal van hout, illegale aankoop van hout, stroperij van wilde dieren en ontbossing voor landbouwdoeleinden. Daarnaast veroorzaken traditionele levensgewoonten die volledig afhankelijk zijn van bosrijkdommen, zoals het bouwen van huizen en het voorzien in basisbehoeften zoals verwarming en koken, ook vernietiging van bosrijkdommen en ecosystemen.

Een ander belangrijk onderdeel van de Agroecology Leadership Academy was de regelmatige evaluatie van de resultaten. Deelnemers werden regelmatig ondervraagd over hun ervaringen met de academie, de inhoud en hun persoonlijke vooruitgang. Deze feedback werd niet alleen gebruikt om het programma van de academie flexibel aan te passen aan de vraag van de deelnemers - een aspect dat eerder als succesfactor werd geïdentificeerd in andere bouwstenen - maar ook om het hele programma effectiever te evalueren en er lessen uit te trekken voor mogelijke toekomstige academies. Na afloop van de academie werden deze bevindingen gebundeld en besproken in een interne workshop met de uitvoerende organisaties. De geleerde lessen worden samen met ander relevant materiaal gedeeld op verschillende platforms, met name Agroecology TPP, om organisaties te helpen bij het plannen en uitvoeren van soortgelijke projecten. Daarnaast werd het project na afloop gepresenteerd in een openbaar webinar. Tijdens dit webinar kregen deelnemers van de Academy de kans om hun transformatie-initiatieven te presenteren, wat een waardevolle kans was om hun netwerken uit te breiden en de duurzaamheid van de Academy te vergroten.

Op een speciale manier bestaat een metodología del Protocolo para la recopilación de información y el ejercicio de monitoreo uit de installatie van staciones en acero inoxidable met cámaras die een bepaalde locatie registreren gedurende een bepaalde tijd. Naast de cámara bevindt zich een PVC-contenedor met carnada om carnivore soorten aan te trekken, maar zonder ze van voedsel te voorzien.

Zodra het comité officieel erkend is en de capaciteiten van de leden duidelijk zijn, moet het beginnen met het opstellen van een ontwikkelingsplan. Dit ontwikkelingsplan bevat een duidelijke visie voor de toekomst, schetst de te volgen koers en de beoogde resultaten. Alle leden van het comité moeten betrokken worden bij het opstellen van dit gezamenlijke beeld van de toekomst van hun waterlichamen en de geplande beheerspraktijken om dit gezamenlijke beeld te bereiken.

Zo'n doel zou de bestrijding van illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij (IUU) kunnen zijn in het waterlichaam dat het comité beheert. Daarom beoordeelt het beheercomité de initiële status van het waterlichaam en de visserijactiviteiten, ontwikkelt het patrouilleplannen en organiseert het bewustmakingsevenementen om de gemeenschap te informeren over nieuwe regelgeving.

Indien nodig kan het beheer de hulp inroepen van relevante autoriteiten, zoals gemeentehoofden, visserijbesturen of provinciale departementen voor landbouw en visserij. Daarnaast kan het ondersteunde comité visserijgegevens verzamelen, al hun patrouilles documenteren en alle IUU-visserijincidenten die zich binnen het gebied voordoen registreren of rapporteren. Ze kunnen dit doen met behulp van papieren formulieren of digitaal met tablets of mobiele telefoons als ze hiervoor zijn opgeleid.

Vervolgens moet de commissie leren hoe ze haar ontwikkelingsplan kan omzetten in een maandelijks actieplan. Dit kan op dezelfde manier als bij het opstellen van het ontwikkelingsplan, maar dan voor één maand per keer. Met behulp van externe hulp kunnen ze bepalen wat ze de komende dertig dagen kunnen doen.

Tot slot moet er een eenvoudig controle- en evaluatiesysteem worden opgezet. Over het algemeen houdt dit in dat de voortgang van de taken die in het actieplan staan, wordt bijgehouden. Dit omvat het registreren van afwijkingen van het plan, het documenteren van wijzigingen die zijn aangebracht en het bijhouden van de kosten die aan elke activiteit zijn verbonden. De commissie moet aan het einde van elke maand bijeenkomen om het werk van de vorige maand te bespreken en de volgende maand te plannen.

Wetenschappelijk toerisme is de belangrijkste activiteit van het initiatief. Gedurende meerdere dagen doen bezoekers uit verschillende regio's van het land en de wereld mee aan wetenschappelijk onderzoek gericht op het verzamelen van gegevens voor het behoud van walvishaaien. Een verscheidenheid aan activiteiten is ontworpen om dialoog, reflectie en leren over de ervaringen van de dag aan te moedigen, met als doel het bewustzijn te vergroten en deelnemers te inspireren om kennis te delen binnen hun gemeenschap.

Dit houdt in dat lokale gemeenschappen worden betrokken bij bosbeheer en kan effectief zijn in elke regio waar de lokale bevolking afhankelijk is van bosbestanden. Deze initiatieven hebben ervoor gezorgd dat gemeenschappen hun grondbezit hebben veiliggesteld en dat ze gemotiveerd zijn om de bosrijkdommen effectief te beheren. Door de lokale bevolking te betrekken bij het bosbeheer zijn de omstandigheden verbeterd en zijn er alternatieve inkomstenbronnen ontwikkeld, zoals agrobosbouw en ecotoerisme. De programma's hebben de controle en verantwoording van de gemeenschap over het bosbeheer vergroot, wat heeft geresulteerd in gezondere bossen en een grotere betrokkenheid van de gemeenschap. Het succes is grotendeels te danken aan robuuste lokale instellingen, gunstig beleid en voortdurende capaciteitsopbouw. De participatie van de gemeenschap in de besluitvorming en het delen van middelen heeft het bosbehoud en de bestaansmiddelen verder verbeterd.

Regelmatige betrokkenheid maakte het mogelijk om de impact te beoordelen en aanpassingen te doen op basis van feedback, zodat het project afgestemd bleef op de behoeften en doelen van de gemeenschap. Monitoring versterkte de relaties tussen uitvoerders en begunstigden en bouwde vertrouwen en verantwoordelijkheid op.

De component voor de integratie van geldgewassen had tot doel het beheer van bomen te stimuleren door herbebossingsinspanningen te koppelen aan het genereren van inkomsten op korte termijn. De best presterende boeren, die beoordeeld werden op basis van overlevingspercentages van de bomen en deelname aan GAP-trainingen, ontvingen inputs voor kasgewassen zoals sojabonen en aardnoten. Deze gewassen werden geselecteerd vanwege hun aanpassingsvermogen aan de lokale bodem, de marktvraag en hun vermogen om agroforestrysystemen aan te vullen. De boeren behaalden een gemiddelde stijging van 12% in sojabonenopbrengsten (350 kg/acre) en 10% in grondnotenopbrengsten (240 kg/acre), met inkomens van gemiddeld UGX 1.050.000 ($285) voor sojabonen en UGX 900.000 ($244) voor grondnoten. De opname van geldgewassen moedigde boeren aan om hun agroforestrysystemen te behouden, waardoor er minder bomen gekapt hoefden te worden voor kortetermijnbehoeften.

Het belangrijkste doel van het planten van bomen op gemeenschapsniveau is om grootschalig ecosysteemherstel te realiseren en tegelijkertijd de lokale bestaansmiddelen te verbeteren door middel van agroforestry. Het project werkte samen met vier gemeenschappen om 425 boeren te mobiliseren voor het planten van bomen, waarbij 73.867 zaailingen werden uitgedeeld. De boeren werden getraind in goede agroforestrypraktijken (GAP), waaronder technieken voor het planten van bomen, mulchen, beheer van plagen en ziekten en verbetering van de vruchtbaarheid van de bodem. Boomsoorten zoals Grevillea robusta en Agrocarpus werden geselecteerd vanwege hun snelle groei, houtproductiepotentieel en vermogen om microklimaten en bodemstructuur te verbeteren. De boomplantactiviteiten waren gericht op aangetast land dat gevoelig is voor erosie en droogte, waardoor overstromingen effectief werden bestreden, de biodiversiteit werd hersteld en ecosystemen verloren gingen.