De dorpen die zich gevestigd hebben in de bufferzone van de PNCAZ maakten al gebruik van de rijkdommen van het gebied voordat het beschermde gebied werd gecreëerd, voornamelijk informele houtwinning. De kolonisten merkten op dat ze de creatie van het beschermde gebied als een bedreiging zagen vanwege de beperkingen die hen zouden kunnen worden opgelegd. Het gezamenlijke werk van SERNANP en CIMA-Cordillera Azul heeft het echter mogelijk gemaakt om de ontwikkeling van alternatieve economische activiteiten zoals koffie en cacao in agroforestrysystemen te bevorderen, evenals de ontwikkeling van lokale beheersinstrumenten zoals de plannen voor levenskwaliteit. Na jaren erkent de lokale bevolking dat ze afstand heeft genomen van de houthandel en is begonnen met het behoud van haar bossen en natuurlijke hulpbronnen ten behoeve van toekomstige generaties. De bevolking heeft prioriteit gegeven aan het vergroten van de bosbedekking op hun grondgebied om de watervoorziening te verbeteren en de koffie- en cacaoproductie te verhogen, voor meer economisch voordeel en een betere levenskwaliteit. De navolging in andere gebieden rond het beschermde gebied in de Tocache-sector en in het algemeen in de hele San Martin-regio, een van de regio's die het zwaarst getroffen is door ontbossing in Peru, maakt het tot een initiatief van groot belang.

Om politieke en lokale steun te krijgen voor het behoud van de Sangai in KLNP, is er gepleit voor samenwerking met alle belanghebbenden. Daarnaast worden er passende maatregelen genomen om de lokale bevolking bewuster te maken van het behoud van de soort en om Sangai als mascotte van duurzame ontwikkeling te promoten door middel van verschillende programma's voor capaciteitsopbouw.

De bestaande populatie van de Sangai wordt beschermd door een geïntegreerd beheerplan dat wordt uitgevoerd door het Manipur Forest Department. Het geïntegreerde beheerplan omvat voortdurende strategieën voor habitatbeheer, habitat- en populatiemonitoring, verbeterde patrouillestrategieën, genetische studies en betrokkenheid van lokale gemeenschappen en verschillende belanghebbenden bij KLNP.

Duidelijk landeigendom en landeigendom (het recht om land te gebruiken) zijn de basisvoorwaarden voor de implementatie van elke habitatbeheermaatregel. De landgebruiksrechten van alle begunstigden moeten duidelijk en zeker zijn voordat projectinitiatieven van start gaan, om het risico van ongedocumenteerde dimensies bij de planning en uitvoering van instandhoudingsmaatregelen te vermijden. Het verzekert ook het langetermijnbelang van de landgebruiker om het land duurzaam te beheren. Het doel van deze maatregel is het verduidelijken, wettelijk regelen, verkrijgen en behouden van landeigendomsrechten die nodig zijn voor instandhoudingsmaatregelen en voor duurzaam levensonderhoud. Pachtrechten omvatten landeigendom, pacht van land en/of andere rechten met betrekking tot het gebruik van land.

In Azerbeidzjan is het meeste land eigendom van de staat. Maar na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie zijn landeigendomsrechten niet goed gedocumenteerd of geregistreerd. Tegenwoordig zijn traditionele landgebruiksrechten gebaseerd op mondelinge overeenkomsten en tradities die door de CBO's die hun respectieve dorpen vertegenwoordigen, worden omgezet in wettelijk gedocumenteerde/geregistreerde pachtcontracten. Het oplossen van onzeker grondbezit is een van de belangrijkste voordelen die het ECF de partnergemeenschappen biedt. Het biedt hen een duidelijk economisch perspectief voor de toekomst, terwijl het bestaande gemeenschapsbeheer van gedeelde weilanden behouden blijft.

Het oprichten van een Community Based Organization (CBO) is de stap tussen het FPA-proces en het ondertekenen van een Conservation Agreement. CBO's worden opgericht onder begeleiding van ECF en zijn verantwoordelijk voor:

i) het sluiten en uitvoeren van een Conservation Agreement

ii) de eerlijke en billijke verdeling van voordelen onder de gemeenschap

iii) het optreden als juridische entiteit die de gemeenschap vertegenwoordigt in een Conservation Agreement.

CBO's worden opgericht onder de nationale wetgeving die geschikt is voor hun doel, land en regio. Als het oprichten van een CBO niet mogelijk is, kan een NGO optreden als CBO in de Conservation Agreement.

Om een CBO op te richten moet de lokale gemeenschap zich op lange termijn engageren tot samenwerking en verantwoordelijkheid nemen voor natuurbeschermingsacties. Op deze manier draagt de CBO bij aan het versterken van het sociale kapitaal en het bevorderen van duurzame landgebruikpraktijken. CBO's helpen bij het opbouwen van verbondenheid, communicatie en veerkracht in de gemeenschap met betrekking tot natuurbehoud. CBO's worden aangemoedigd om biodiversiteit als onderdeel van de lokale economie te beschouwen en nauw samen te werken met ECF om afspraken te maken over duurzaam landgebruik. CBO's worden aangemoedigd om andere financieringsbronnen te zoeken voor gemeenschapsprojecten en om hun activiteiten te ontwikkelen als een duurzame onderneming tijdens de implementatieperiode van de Conservation Agreement.

ECF's Financial Participatory Approach (FPA) is een methodologie die gebruik maakt van directe financiële subsidies om lokale bevolkingen te mobiliseren om hun eigen ontwikkeling in handen te nemen. Het is ontworpen om autonome ontwikkelingsstrategieën te genereren die constructief, inclusief en zeer participatief zijn op familie-, gemeenschaps- en regionaal niveau.

Onder begeleiding van lokale NGO's in de hele Eco-corridor van de Grote Oostelijke Kaukasus beschrijven verhalenwedstrijden de relatie tussen de lokale bevolking en de belangrijkste wilde diersoorten die het best de landschappen vertegenwoordigen en ecosystemen belichamen die bescherming/beheer nodig hebben. Dit wordt gevolgd door activiteiten/projecten om tegelijkertijd de leefomgeving van dieren en het levensonderhoud van mensen te verbeteren, parallel aan de geschiktheidsmodellen voor habitats. Het FPA-proces helpt bij het ontwikkelen van een positieve, op vertrouwen gebaseerde relatie tussen ECF en de lokale bevolking.

Deelname aan een FPA leidt tot de ontwikkeling van ECF's conserveringscontract voor de lange termijn (Conservation Agreement) en moedigt de lokale bevolking aan om besluitvormers en rentmeesters van natuurlijke hulpbronnen te worden, terwijl het een gevoel van trots/bescherming voor belangrijke wilde diersoorten bevordert. FPA's pakken ook onderliggende problemen aan op het gebied van grondbezit/landgebruik die de drijvende kracht vormen achter de problemen op het gebied van conservering (d.w.z. stroperij, niet-duurzaam/illegaal gebruik van hulpbronnen).

Duidelijk landeigendom en landeigendom (het recht om land te gebruiken) zijn de basisvoorwaarden voor de implementatie van elke habitatbeheermaatregel. De landgebruiksrechten van alle begunstigden moeten duidelijk en zeker zijn voordat projectinitiatieven van start gaan, om het risico van ongedocumenteerde dimensies bij de planning en uitvoering van instandhoudingsmaatregelen te vermijden. Het verzekert ook het langetermijnbelang van de landgebruiker om het land duurzaam te beheren. Het doel van deze maatregel is het verduidelijken, wettelijk regelen, verkrijgen en behouden van landeigendomsrechten die nodig zijn voor instandhoudingsmaatregelen en voor duurzaam levensonderhoud. Pachtrechten omvatten landeigendom, pacht van land en/of andere rechten met betrekking tot het gebruik van land.

In Armenië is het meeste land eigendom van de staat. Maar na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie zijn landeigendomsrechten niet goed gedocumenteerd of geregistreerd. Tegenwoordig zijn traditionele landgebruiksrechten gebaseerd op mondelinge overeenkomsten en tradities die door de CBO's die hun respectieve dorpen vertegenwoordigen, worden omgezet in wettelijk gedocumenteerde/geregistreerde pachtovereenkomsten. Het oplossen van onzeker grondbezit is een van de belangrijkste voordelen die het ECF de partnergemeenschappen biedt. Het biedt hen een duidelijk economisch perspectief voor de toekomst, terwijl het bestaande gemeenschapsbeheer van gedeelde weilanden behouden blijft.

Het oprichten van een Community Based Organization (CBO) is de stap tussen het FPA-proces en het ondertekenen van een Conservation Agreement. CBO's worden opgericht onder begeleiding van ECF en zijn verantwoordelijk voor:

i) het sluiten en uitvoeren van een Conservation Agreement

ii) de eerlijke en billijke verdeling van voordelen onder de gemeenschap

iii) het optreden als juridische entiteit die de gemeenschap vertegenwoordigt in een Conservation Agreement.

CBO's worden opgericht onder de nationale wetgeving die geschikt is voor hun doel, land en regio. Als het oprichten van een CBO niet mogelijk is, kan een NGO optreden als CBO in de Conservation Agreement.

Om een CBO op te richten moet de lokale gemeenschap zich op lange termijn engageren tot samenwerking en verantwoordelijkheid nemen voor natuurbeschermingsacties. Op deze manier draagt de CBO bij aan het versterken van het sociale kapitaal en het bevorderen van duurzame landgebruikpraktijken. CBO's helpen bij het opbouwen van verbondenheid, communicatie en veerkracht in de gemeenschap met betrekking tot natuurbehoud. CBO's worden aangemoedigd om biodiversiteit als onderdeel van de lokale economie te beschouwen en nauw samen te werken met ECF om afspraken te maken over duurzaam landgebruik. CBO's worden aangemoedigd om andere financieringsbronnen te zoeken voor gemeenschapsprojecten en om hun activiteiten te ontwikkelen als een duurzame onderneming tijdens de implementatieperiode van de Conservation Agreement.

ECF's Financial Participatory Approach (FPA) is een methodologie die gebruik maakt van directe financiële subsidies om lokale bevolkingen te mobiliseren om hun eigen ontwikkeling in handen te nemen. Het is ontworpen om autonome ontwikkelingsstrategieën te genereren die constructief, inclusief en zeer participatief zijn op familie-, gemeenschaps- en regionaal niveau.

Overal in de zuidoostelijke Eco-corridor van de Kleine Kaukasus, gefaciliteerd door lokale NGO's, helpen verhalenwedstrijden bij het beschrijven van de relatie tussen de lokale bevolking en de belangrijkste wilde diersoorten die het best de landschappen vertegenwoordigen en ecosystemen belichamen die bescherming/beheer nodig hebben. Dit wordt gevolgd door activiteiten/projecten om tegelijkertijd de leefomgeving van dieren en het levensonderhoud van mensen te verbeteren, parallel aan de geschiktheidsmodellen voor habitats. Het FPA-proces helpt bij het ontwikkelen van een positieve, op vertrouwen gebaseerde relatie tussen ECF en de lokale bevolking.

Deelname aan een FPA leidt tot de ontwikkeling van ECF's conserveringscontract voor de lange termijn (Conservation Agreement) en moedigt de lokale bevolking aan om besluitvormers en rentmeesters van natuurlijke hulpbronnen te worden, terwijl het een gevoel van trots/bescherming voor belangrijke wilde diersoorten bevordert. FPA's pakken ook onderliggende problemen aan op het gebied van grondbezit/landgebruik die de drijvende kracht vormen achter de problemen op het gebied van conservering (d.w.z. stroperij, niet-duurzaam/illegaal gebruik van hulpbronnen).

Er werd een groep Vrienden van Fernbrae Meadows opgericht om bij te dragen aan de lopende activiteiten in het park en het onderhoud van de site.