De oprichting van het nationale park had een aantal specifieke gevolgen voor de gemeenschappen in de vallei, zoals een beperkte toegang tot brandhout en een verergering van het conflict tussen mens en wild.

De klassieke aanpak van het PA-systeem om beide scenario's aan te pakken is gebaseerd op controle en bestraffing van illegale activiteiten. De benadering van het project was echter om te proberen de onderliggende oorzaak van de problemen aan te pakken en zo de basis voor conflicten tussen het MNP en de lokale gemeenschappen te verminderen.

In het geval van brandhout heeft het project activiteiten geïnitieerd die de totale vraag proberen te verminderen door een efficiënter gebruik en door alternatieven voor brandhout. In nauw overleg met lokale huishoudens heeft het project potentiële alternatieven beoordeeld, de gekozen opties praktisch getest en gedemonstreerd met de huishoudens, en op basis daarvan de resultaten verspreid en navolging aangemoedigd.

Ook in het geval van conflicten tussen mens en wild bestond de projectaanpak uit het testen van methoden om het probleem te verminderen door de situatie te beoordelen en benaderingen te testen die werden geselecteerd na een evaluatie van de uitvoerbaarheid en haalbaarheid.

In beide gevallen was een belangrijk aspect de directe betrokkenheid van het MNP-bestuur, zodat het gezien kan worden als een deel van de oplossing voor problemen van lokale huishoudens, in plaats van een oorzaak.

Bij de start van het project werden noch de Mtirala noch de Machakhela National Parks ondersteund door lokale NGO's of steungroepen. Een dergelijke organisatie zou echter een belangrijke rol kunnen spelen bij: het promoten van de PA's, het opbouwen van samenwerking tussen de lokale gemeenschap en de PA's en het aanpakken van hun ontwikkelingsprioriteiten.

Op basis van een beoordeling van de internationale en nationale ervaring en met name de bestaande ervaring van andere PA's in Georgië, ondersteunde het project de oprichting en functionele capaciteitsopbouw van de Mtirala en Machakhela PA's Friends Association (FA).

Het belangrijkste risico was dat veel van dit soort organisaties veel steun krijgen van donoren en dat ze, zodra die steun wegvalt, problemen krijgen om financieel levensvatbaar te blijven. Daarom was de steun vooral gericht op het opbouwen van de capaciteit van de FA om op de lange termijn financieel duurzaam te zijn via een strategie die zorgt voor een basisfinanciering op de lange termijn uit betrouwbare bronnen.

De Mtirala en Machakhela FA werd opgericht in 2016 en heeft een verscheidenheid aan activiteiten ondernomen om relaties en samenwerking tussen de PA en de lokale gemeenschap op te bouwen, variërend van Junior en Community Ranger Programma's, organisatie van ecologische bezoeken door scholen, promotie van toerisme en toepassing/uitvoering van lokale ontwikkelingsprojecten met donorfondsen.

Adequate ontwikkeling van toerisme is een belangrijk middel en een kans voor beschermde gebieden en gemeenschappen die eraan grenzen om aan hun doelen en behoeften te voldoen.

In het geval van de beschermde gebieden zijn de doelen

- een recreatieve dienst te verlenen aan bezoekers

- het vergroten van het publieke bewustzijn en begrip van het belang van natuurbehoud

- inkomsten genereren die het beheer verbeteren en duurzame financiering voor dat doel versterken.

In het geval van lokale gemeenschappen is het doel het verhogen van duurzame inkomsten en het verbeteren en diversifiëren van de bestaansmiddelen.

In beide gevallen ligt de nadruk op "gepast" toerisme, d.w.z. toerisme dat de fundamentele toeristische attractie (d.w.z. de ongerepte natuur en het cultuurlandschap) niet overweldigt of aantast. In het geval van de PA's ligt de nadruk ook op educatieve en bewustmakingsdoelen. Dit vereist dat de ontwikkeling van toerisme zorgvuldig wordt gepland en zich richt op het maximaliseren van de algemene voordelen op de lange termijn, in plaats van financiële voordelen op de korte termijn.

In deze context concentreerde de projectsteun zich aanvankelijk op de ontwikkeling van een degelijke strategische visie voor het Ajara PA-systeem als geheel en de afzonderlijke PA's in het colchic forest in het bijzonder. Op basis hiervan werd de ontwikkeling van het toerisme ter plaatse ondersteund, zowel in het nieuwe Machakhela NP als in de vallei in het algemeen.

Toen het project in 2014 van start ging, bestond er bij de lokale bevolking veel onbegrip, wantrouwen en verzet tegen de oprichting van het MNP en tegen acties in de vallei die werden gezien als een beperking van het bestaande landgebruik en de bestaansmiddelen.

Om hierop te reageren heeft het project:

a) onmiddellijke acties in gang gezet, zoals de trainingen voor PA-personeel en gemeenschapsbijeenkomsten die in elk dorp werden georganiseerd en waaraan nieuw opgeleid MNP-personeel deelnam, ter verbetering van

- de effectiviteit en het begrip van nieuw aangeworven personeel over de NP-doelstellingen en hoe te communiceren met lokale gemeenschappen en

- het inzicht van lokale gemeenschappen in de werkelijke impact van het NP en de potentiële voordelen ervan te verbeteren.

b) Ervoor gezorgd dat de grens- en afbakeningsactiviteiten voor het MNP zijn uitgevoerd met volledige raadpleging en betrokkenheid van de lokale gemeenschappen en dat de uiteindelijke grenzen in overleg met hen zijn vastgesteld.

c) actief met de lokale gemeenschappen hebben samengewerkt om hun capaciteit op te bouwen om zich te organiseren en te profiteren van de mogelijkheden die de oprichting van het NP met zich mee zou kunnen brengen

d) activiteiten geïnitieerd, met betrokkenheid van het MNP-bestuur, om prioritaire kwesties voor lokale gemeenschappen met betrekking tot bosbestanden en wilde dieren aan te pakken (bijv. brandhoutalternatieven, conflicten tussen mensen en wilde dieren).

Het doel van het project was om de effectiviteit op lange termijn van natuurbehoud en landgebruik in de colchische bossen van Ajara te vergroten, en hiervoor was het nodig om de capaciteit van alle relevante belanghebbenden op te bouwen om in de toekomst passende activiteiten en ontwikkeling te ondernemen.

Om deze capaciteit op te bouwen, volgde het project een veelzijdige aanpak die het volgende omvatte

• levering van belangrijke apparatuur en infrastructuur aan het Nationale Park (NP) en lokale huishoudens
• praktijkgerichte trainingen voor personeel van beschermde gebieden en lokale belanghebbenden - formele/semi-formele training door gespecialiseerde trainers of aannemers
• studiereizen binnen Georgië
• praktijkervaring tijdens het proces / op de werkplek

In het laatste geval was de projectstrategie om ervoor te zorgen dat de belanghebbenden bij het project zoveel mogelijk werden betrokken bij de activiteiten die werden geleid door externe aannemers en adviseurs. De achterliggende gedachte was om zoveel mogelijk lokale praktijkervaring op te bouwen om de begunstigden zoveel mogelijk mogelijkheden te bieden om dergelijke activiteiten in de toekomst zelf uit te voeren. Met andere woorden, om de praktische ervaring en "on-job" capaciteit van de begunstigden (PA-personeel, lokale gemeenschappen, lokale dienstverleners, etc.) op te bouwen.

Er werden verschillende informatiebijeenkomsten georganiseerd voor de jagers, waardoor het mogelijk werd een werkgroep in stand te houden over de relaties tussen de jacht en de lynx. Er loopt een bemiddelingsproject met jagers uit de Noordelijke Vogezen om de acceptatie van de lynx te verbeteren. De doelstellingen van deze bemiddeling zijn het voorkomen van stroperij, het verbeteren van de acceptatie van de lynx door de jagers en het vergroten van het bewustzijn over het algemene beheer van het bos.

Twee professionele bemiddelaars werkten samen met een groep van 20 mensen met een participatieve aanpak en rollenspellen, respect voor elkaars woorden en transparantie van informatie. Er waren vier bijeenkomsten van een dag nodig om te komen tot een witboek met voorstellen van elke actor om de acceptatie van de lynx te verbeteren.

Deze voorstellen zijn doorgestuurd naar de organisaties/ambtenaren voor mogelijke onderhandeling, validatie en implementatie. Het parlement komt jaarlijks bijeen en het Park is de coördinator en voert de afspraken uit.

Planning van weidebeheer in Tadzjikistan

Overbegrazing, vooral in de directe omgeving van dorpen, zet de gemeenschappelijke weidegronden onder grote druk en leidt tot ernstige bodemdegradatie. Deze bodemaantasting brengt het levensonderhoud en de voedselzekerheid van de Tadzjiekse plattelandsbevolking in gevaar. Ondanks de goedkeuring van de weidewet in 2013 (die het kader bepaalt), zijn mechanismen voor gecontroleerde begrazing op gemeenschapsniveau nog niet wijdverspreid. De belangrijkste redenen hiervoor zijn het ontbreken van verordeningen en een zwakke wetshandhaving. Planning van duurzaam weidebeheer is bijgevolg een cruciaal instrument dat door de gebruikers van de weiden moet worden toegepast.

Verbetering van het wettelijk kader

Tadzjikistan kampt met een groot probleem van niet-duurzame begrazing door grote veestapels en onvoldoende weidebeheer. Het land heeft dringend behoefte aan beter weidebeheer op basis van een solide wettelijke basis. Daarom heeft GIZ Tadzjikistan gewerkt aan de verbetering van het wettelijke kader en een dialoog tussen verschillende belanghebbenden gefaciliteerd.

Daarnaast is er samen met andere organisatieseen institutionele analyse van het weidebeheer in Tadzjikistan uitgevoerd, waarin de institutionele en wettelijke opzet en de verdeling van rollen en verantwoordelijkheden in de sector weidebeheer in Tadzjikistan worden beschreven om het bestuursproces in de toekomst te ondersteunen.

Verder is een netwerkplatform voor weidebeheer ondersteund. Het doel van het PMNP is om bij te dragen aan het duurzame beheer van weidegebieden in Tadzjikistan. Dit doel wordt nagestreefd door middel van een nationale dialoog en kennisuitwisseling op basis van praktische en praktijkervaringen van de leden van het netwerk voor weidebeheer.

Het project is erop gericht om samen met de belangrijkste lokale belanghebbenden demonstratiesites voor ecologisch herstel op te zetten in de bufferzone van de PNCAZ, van waaruit de landschappelijke connectiviteit kan worden hersteld en ruimtelijk schaalbare ervaringen kunnen worden gegenereerd. Deze connectiviteit zal bijdragen aan het behoud van natuurlijke waarden en ecologische processen binnen het beschermde gebied op de middellange en lange termijn, evenals aan een betere levenskwaliteit voor de inwoners. Natuurlijke regeneratie, uitsluiting van bedreigingen en ondersteunde successie worden gebruikt om deze herstel-demonstratiegebieden op te zetten, die direct ten goede zullen komen aan ongeveer 200 gezinnen, allemaal binnen het kader van de Blauwe Akkoorden en als resultaat van een participatieve beheerstrategie van territoriale planning door middel van de plannen voor levenskwaliteit.Het doel is om een lerende gemeenschap te creëren en om de technische en organisatorische capaciteiten van de bevolking te versterken door middel van veldscholen, training van trainers en het produceren van instrumenten die de basis zullen vormen voor adaptief beheer, toe-eigening, duurzaamheid en ruimtelijke schaalvergroting van het model.