Om duurzame visserij te bevorderen, is het nodig om partnerschappen te creëren die gedragsverandering bevorderen, zelfs als ze zich aan tegenovergestelde uiteinden van de markt bevinden. Een partnerschap tussen vissers en kopers levert wederzijdse voordelen op, zoals betere prijzen en producten van hogere kwaliteit. Dit stimuleert vissers om vangstbeperkingen en no-take zones te respecteren.

ICT maakt communicatiekanalen mogelijk, zoals mobiele telefonie en internetdiensten, om collectieve planning en bijeenkomsten van vissers te vergemakkelijken. Dit is relevant en effectief in situaties waar deelnemers uit verschillende gebieden en landen komen en waar de mogelijkheden voor persoonlijke ontmoetingen beperkt zijn. Het Caribbean Network of Fisherfolk Organisations (CNFO) gebruikt telefoonfuncties zoals bellen en sms om te communiceren, maar ook e-mail, VOIP-diensten en een website.

Vissersorganisaties worden geïnitieerd en ontwikkeld door samenwerking tussen vissers, bestaande vissersorganisaties, de academische wereld, NGO's, donoren en instanties die zich bezighouden met visserijbeheer. Deze vissersorganisaties faciliteren een participatieve vertegenwoordiging van vissers in visserijbestuur en -beheer door de zorgen, belangen, kennis en ervaring van vissers mee te nemen in de beheersoverwegingen. Doordat ze op nationaal, regionaal en mondiaal niveau met elkaar verbonden zijn, kunnen deze organisaties effectief deelnemen aan het visserijbestuur en worden communicatie, capaciteitsopbouw en vertegenwoordiging vergemakkelijkt.

Een samenwerkingsverband tussen de Algemene Gemeenschapsraad Los Riscales, Stichting MarViva en Stichting Laboratorio Accionar maakte de oprichting van het Collectief Communicatie mogelijk. Het doel van het Collectief is het transformeren van sociale praktijken, het versterken van lokale bestuursprocessen en het opbouwen van participatieve scenario's voor politieke belangenbehartiging. Door middel van aankondigingen in de gemeenschappen werd een groep "monitors" gekozen die verantwoordelijk zijn voor het uitvoeren van de communicatietaken. In het proces van overdracht van technieken voor gemeenschapscommunicatie en capaciteitsopbouw voor jongeren was het van cruciaal belang om een houding van zelfleren en het vermogen om eigen projecten en inhoud te genereren te faciliteren. Het Collectief werd ook voorzien van basisapparatuur, zoals goedkope camera's voor videofotografie, audiorecorders en computers. Door middel van mobiele laboratoria voor gemeenschapsradio en videocommunicatie werd het Collectief getraind in het ontwikkelen van inhoud en technieken om met apparatuur om te gaan. Elke gemeenschap koos de onderwerpen waarmee ze wilden werken, op basis van de interesses en prioriteiten in elke gemeenschap. De leden van het Collectief hebben sindsdien de mogelijkheid gehad om zelfstandig hun eigen inhoud te oefenen, te verkennen en te produceren.

Wetenschappelijke basisgegevens over het gedrag van soorten en de impact op het milieu worden gebruikt om geschikte controle-instrumenten te ontwikkelen. Het gebruik van deze middelen wordt continu gemonitord, zodat ze kunnen worden beoordeeld en aangepast in een adaptief beheerproces.

Vissers, visserij- en milieuautoriteiten, wetenschappers, kopers en NGO's nemen deel aan het hele beheersproces, van ontwerp tot evaluatie. Door middel van bijeenkomsten met meerdere belanghebbenden en adviescomités worden de doelstellingen van een visserij bepaald, individuele quota vastgesteld en gemeenschappelijke uitdagingen aangepakt.

De pijler van het Abalobi-initiatief is het co-design van het platform en al zijn modules met de belangrijkste belanghebbenden, d.w.z. de vissers en de visserijautoriteit. De vissers registreren de dagelijkse informatie en een deel van deze informatie wordt gevalideerd door de controleurs, die dagelijks een steekproef nemen. De vissers, monitors en leiders van de lokale gemeenschap werken vervolgens met de dashboards van het platform die verschillende inzichten in de gegevens weergeven. De visserijmanagers van de visserijautoriteit gaan vervolgens ook aan de slag met dezelfde informatie en er worden regelmatig workshops gehouden. Tijdens deze workshops wordt gezocht naar punten van overeenkomst, worden trends besproken en suggesties gedaan voor verdere verbeteringen. Het basiskader voor gezamenlijk beheer wordt langzaam en zorgvuldig onderhandeld en ontworpen. Met behulp van de gemeenschappelijke kennisbasis kunnen alle belanghebbenden aan de tafel voor gezamenlijk beheer over dezelfde visserij-indicatoren praten.

Samenwerking tussen regeringen, rifafhankelijke industrieën, maatschappelijke organisaties en de academische wereld bevordert buy-in en verbetert de winningsbronnen. Het definiëren van rollen, verantwoordelijkheden en strategische prioriteiten van alle betrokken partijen helpt om de effectiviteit van programma's ter bestrijding van koraalduivels te vergroten.

Het programma voor capaciteitsontwikkeling werd in 2 fasen uitgevoerd: De eerste fase begon met de implementatie van het project en duurde tot de laatste koralen waren geplant en was gebaseerd op het concept "leren door te doen" voor kennisoverdracht. De tweede fase was een formeel trainingsprogramma dat werd ontworpen door Nature Seychelles en gelanceerd in 2015. Dit was een voltijdse cursus die 6 weken duurde en zowel klassikaal als veldwerk omvatte. Het was een betalend programma dat bij de eerste oproep vol zat met 8 internationale "studenten". Er zijn meer cursussen gepland.

Lokaal eigenaarschap van het programma voor openbaar gebruik wordt bereikt door uitgebreide participatie, waaronder overleg, vergaderingen, het opstellen van overeenkomsten en het "extraheren" van lokale ervaring en kennis. Ondersteuning voor toezicht door de lokale gemeenschap is essentieel tijdens het hele ontwikkelingsproces van het programma voor openbaar gebruik en recreatie (PURP) om ervoor te zorgen dat het wordt geaccepteerd en geïmplementeerd door lokale toeristische exploitanten.