Dankzij partnerschappen met instanties voor visserijbeheer, zoals nationale visserijadministraties, de FAO en het Caribisch Regionaal Visserijmechanisme, en relaties met de Universiteit van West-Indië en het Caribisch Instituut voor Natuurlijke Hulpbronnen, konden financiële middelen en technische expertise worden verstrekt om de capaciteit van vissers om deel te nemen aan visserijbestuur te ontwikkelen. Deze partnerschappen bevorderen de waardering van verschillende perspectieven, het delen van lessen en vormen de basis van geïntegreerd visserijbeheer met de deelname van vissers.

Sociaal leren kan op veel verschillende manieren worden geïnterpreteerd. In de context van dit project wordt sociaal leren op een transdisciplinaire manier benaderd. Dit betekent dat verschillende belanghebbenden, niet alleen wetenschappers, uit verschillende disciplines, zijn gaan samenwerken aan dit project door gezamenlijk het probleem en de onderzoeksvragen te formuleren. Vervolgens volgde een participatief actieonderzoek dat leidde tot het co-ontwerp van de tool. Verschillende onderdelen werden zorgvuldig ontworpen op basis van de input van de belanghebbenden en vervolgens getest in praktijksituaties. Een sociaal leerprogramma helpt het transdisciplinaire team dus bij de verdere ontwikkeling van het instrument, maar ook bij het omgaan met de gegevens.

De ICCA is opgericht door de gemeenschap zelf, via de vereniging van vissers uit de plattelandsgemeenschap Mangagoulack (APCRM).

Het grootste deel van onze inspanningen voor capaciteitsopbouw in Belize was erop gericht om belanghebbenden in staat te stellen onze waarderingsmethoden te repliceren. We richtten ons op het MPA-niveau, waar we samenwerkten met een aantal NGO's, Hol Chan Marine Reserve en het Fisheries Department, om een sjabloon te ontwikkelen voor het toepassen van de nationale waarderingsmethoden in MPA's. We werkten samen met medebeheerders van verschillende MPA's in Belize om gegevens te verzamelen over het gebruik van de reservaten voor visserij en toerisme. Voor veel MPA's bracht deze oefening hiaten in de huidige gegevensverzameling aan het licht en vestigde de aandacht op chronische onderregistratie van bezoekers en gebruikersvergoedingen. We stelden voorlopige waarderingen op voor alle MPA's waarmee we werkten. In november 2008 hielden we een workshop om onze inspanningen samen te vatten en nodigden we alle organisaties die werken aan MPA's uit om deze bij te wonen. Er was veel belangstelling voor het sjabloon voor economische waardebepaling. We hebben het elektronisch beschikbaar gesteld, samen met een gedetailleerde gebruikershandleiding. Verschillende MPA's hebben al toegezegd hun huidige gegevensverzameling aan te passen om de economische analyse beter te ondersteunen.

De best beschikbare wetenschap werd aangepast aan de lokale omstandigheden in de vorm van onderzoeksmethoden en veldactiviteiten (d.w.z. de aanpak van herbeplanting van mangrovebossen op gemeenschapsniveau). Bij het ontwerp en de implementatie van onze aanpak waren zowel wetenschappers uit de wetenschappelijke literatuur als lokale wetenschappers betrokken. We maakten gebruik van internationale en nationale wetenschappelijke expertise en ervaring om de gebieden te ontwerpen die ontbost moesten worden (luchtonderzoeken, GIS-kartering, satellietbeelden) en de soorten die herplant moesten worden (afhankelijk van de onderzochte natuurlijke mangrovezonering). Daarnaast is de aanpak om lokale belanghebbenden te betrekken gebaseerd op vergelijkbare ervaringen in de Filipijnen. Voor de schatting van de blauwe koolstof hebben we de methoden gebruikt die zijn overeengekomen door een internationale groep wetenschappers op het gebied van blauwe koolstof, en deze methoden zijn geïmplementeerd door lokale wetenschappers. De schatting werd geleid door een wetenschappelijke expert op dit gebied en volgde de internationale richtlijnen, en er werd een botanicus ingehuurd om de mangrove herbeplanting te leiden.

We werkten samen met lokale belanghebbenden op alle niveaus van het project. Dankzij de sterke betrokkenheid van met name lokale vrouwen namen de belanghebbenden, onder begeleiding van een expert, de verantwoordelijkheid op zich voor de verzorging en herbeplanting van meer dan 8000 mangroveplanten. Lokale belanghebbenden werden ook betrokken bij de capaciteitsopbouw voor micro-ondernemers in de toeristische sector en er werd een onderwijsprogramma gelanceerd op drie scholen. Voorafgaande verduidelijking van de waarden en belangen die de lokale belanghebbenden motiveren, bleek van groot belang te zijn bij het ontwerp en de uitvoering van het project. Het investeren van aanzienlijke hoeveelheden tijd in het werken met en ondersteunen van de gemeenschappen is cruciaal voor het succes. In het algemeen werd wetenschap geïntegreerd in de betrokkenheid van belanghebbenden, inclusief het onderwijsprogramma. Specifieke activiteiten zijn onder andere het gebruik van huidige kennis om de waarde van mangroves aan lokale kinderen te presenteren; het ontwerpen en implementeren van het herbeplantingsprogramma; en het presenteren van de beoordelingen van blauwe koolstof (d.w.z. wetenschappelijk onderzoek) aan lokale beleidsmakers.

Tijdens het eerste jaar van het project ontwikkelden we een partnerschap met een reeks groepen en individuen die geïnteresseerd zijn in economische waardebepaling en behoud van de zee in Belize. Onze kernpartners waren WWF-Centraal-Amerika en World Conservation Society, maar we werkten ook samen met meer dan 10 Beliziaanse NGO's, MPA's die medebeheerden, overheidsdepartementen en faculteiten aan de universiteiten van Belize. In 2007 hielden we een workshop in Belize om de economische waardebepaling te introduceren en in het daaropvolgende jaar hielden we verschillende vervolgworkshops die zich afzonderlijk richtten op kustbescherming, visserij en toerisme. Het projectpartnerschap vertegenwoordigde de standpunten en expertise van een breed scala aan primaire, secundaire en externe belanghebbenden. Het partnerschap speelde een belangrijke rol bij het helpen opzetten van de waarderingsstudie, het identificeren van potentiële beleidstoepassingen en mogelijkheden voor outreach, het verzamelen van gegevens en het communiceren van de resultaten naar beleidsmakers.

Grootbos ligt in het endemische Fynbos-struikgewas direct naast het mariene ecosysteem rond Dyer Island en vormt een aanvulling op de mariene biosfeer, zowel vanuit het oogpunt van het ecosysteem als vanuit het oogpunt van een toeristisch aantrekkelijk landschap. Sinds 1991 is Grootbos uitgegroeid van een boerderij van 123 hectare tot zeven boerderijen met in totaal 2500 hectare land dat beschermd wordt. Veel van dit land werd voorheen slecht beheerd als vee- en bloemenplukboerderijen, wat ten koste ging van de biodiversiteit in de regio en weinig mogelijkheden bood om in het levensonderhoud te voorzien. De medewerkers van Grootbos hebben alle uitheemse vegetatie van het land verwijderd, beschadigde gebieden hersteld en het land nu beheerd volgens strikte ecologische principes. De Grootbos Foundation is direct betrokken bij het herstel en de bescherming van de flora en fauna op Grootbos en in de Walker Bay regio. Het biedt onderwijs aan 8-12 studenten per jaar door een hogeschool voor volwassenenonderwijs, onder andere op het gebied van tuinbouw, natuurbehoud, ecotoerisme en levensvaardigheden. Alle 100 studenten die de cursus de afgelopen 11 jaar hebben afgerond, hebben daarna een baan gevonden. Dit is een belangrijk instrument om de lokale gemeenschap erbij te betrekken en haar steun te krijgen voor de algemene doelstellingen om toerisme te koppelen aan natuurbehoud.

bedrijven. Samen met de toeristische partnerbedrijven voert DICT onderzoek, behoud en onderwijs uit in het mariene milieu van het Gansbaai district in de Westkaap. De commerciële bedrijven bieden de biologen en de Trust logistieke ondersteuning en ondersteuning ter plaatse, terwijl de gemeente en Cape Nature politieke steun bieden. DICT-projecten zijn gericht op de Marine Big 5 - Afrikaanse pinguïn, grote witte haai, zuidkapers, Kaapse pelsrob, dolfijnen - rondom Dyer Island. Dyer Island is een broedkolonie voor de bedreigde Afrikaanse pinguïn en een belangrijk vogelgebied. De succesvolle samenwerking in dit publiek-private partnerschap is organisch gegroeid en is uniek voor de context en het landschap van belanghebbenden in deze specifieke bestemming. Er is echter duidelijk ruimte voor navolging van dit model, door de belangrijkste toeristische waarde te identificeren die een bepaalde ecosysteemgerichte attractie biedt, er een breed bewustzijn rond te creëren bij alle relevante partijen in een bestemming en er vervolgens een commercieel en ecologisch succesvolle strategie en een bestuursorgaan met meerdere belanghebbenden rond op te bouwen.