Het samenstellen van een kaart van de bezittingen en natuurlijke hulpbronnen van de gemeenschap vormt de basis voor de capaciteitsopbouw van de gemeenschap. Op een kaart van de natuurlijke rijkdommen van een gemeenschap staan zowel natuurlijke kenmerken (bijv. beken, vijvers, rijstvelden etc.) als fysieke infrastructuur. Door de natuurlijke hulpbronnen in kaart te brengen leren we hoe de dorpelingen hun natuurlijke hulpbronnen beheren, behouden en gebruiken. Minstens 10 goed geïnformeerde leden van de gemeenschap moeten de community resource map ontwikkelen, waaronder leden van het CFi beheerscomité en de CFi, vrouwen, ouderen en lokale autoriteiten. Met de hulp van het projectteam stelt een deskundig lid van de gemeenschap de kaart op. Voordat de kaart wordt getekend, moet de locatie van belangrijke kenmerken worden besproken en bevestigd door andere deelnemers. Op de kaart moeten ook eventuele formele zones worden aangegeven (bijv. visgebieden of visbeschermingsgebieden) of potentiële gebieden voor zonering worden besproken.
Na het voltooien van de kaart volgt een groepsdiscussie om de afhankelijkheid van de mensen van en hun interactie met hun natuurlijke hulpbronnen vast te stellen, evenals de belangrijkste uitdagingen op het gebied van beheer en behoud. Dit stelt ons in staat om gebieden te vinden die voor verbetering vatbaar zijn op het gebied van gemeenschapsontwikkeling, beheer en behoud van natuurlijke hulpbronnen.
Er is een gemotiveerde gemeenschap nodig om een nauwkeurige en informatieve hulpbronkaart te ontwikkelen. Het projectteam moet ervaring hebben met het faciliteren van groepsdiscussies en het ontwikkelen van hulpbronkaarten. Het team moet er ook voor zorgen dat vrouwen bij de discussies worden betrokken en dat de bijeenkomsten op geschikte tijdstippen worden gehouden om hen in staat te stellen aanwezig te zijn.
De meest voorkomende uitdaging voor vissersgemeenschappen is het beheer van hun toevluchtsoorden voor vissen in het droge seizoen. Veel van deze vijvers zijn in het droge seizoen losgekoppeld van het meer en lopen het risico om uit te drogen als de klimaatverandering langere, hetere omstandigheden in het droge seizoen met zich meebrengt. Onze gemeenschapspartners hebben voorgesteld om de diepte van deze wetlands te vergroten en permanente verbindingen met het meer te creëren om ervoor te zorgen dat ze het hele droge seizoen vol blijven en zo de vissen beschermen die er schuilen totdat het meer weer overstroomt. Een andere uitdaging voor veel gemeenschappen is de moeilijkheid om afgelegen natuurgebieden te beheren. Dit resulteert vaak in de oprichting van nieuwe natuurgebieden dichter bij de lokale dorpen, waardoor een dichter en effectiever beheer mogelijk is.