Traditioneel wordt klimaatverandering gezien als een milieu- en wetenschappelijk concept. Maar omdat de impact op industrieën en productiesectoren steeds duidelijker wordt, is er dringend behoefte aan een beter begrip van de economische dimensie van klimaatverandering en de financiële risico's ervan voor de besluitvorming in de privésector.

Het vertalen van milieurisico's naar bedrijfsrisico's helpt ook om de aandacht van de particuliere sector te trekken. Daarom heeft het project ADAPTUR een economische risicobeoordeling uitgevoerd in drie van zijn projectbestemmingen om de toekomstige kosten van klimaatverandering voor de toeristische sector te berekenen. Daarnaast werd een handboek over klimaatbestendige investeringen gepubliceerd, dat werd ontwikkeld met inbreng en deelname van de particuliere sector, met name tijdens het ontwerp van de methodologie. Een van de conclusies was dat aanpassing een goede investering zou zijn, omdat het door bedrijven weerbaarder te maken tegen klimaatverandering mogelijk is om hun toekomstige kosten te verlagen.

Er is institutionele steun nodig voor de begunstigden om de producten die ze met deze oplossing maken te promoten op lokale, regionale en nationale markten. Omdat een enkele boer niet aan de kwantitatieve vraag van de markt kan voldoen en de distributeurs op zoek zijn naar bulkhoeveelheden, moet er op lokaal niveau een functionerende coöperatie worden gevormd. Deze coöperatie verzamelt de producten, onderhandelt met de distributeur over de prijs, houdt toezicht op de productie en verdeelt de winst.

Er moesten verschillende allianties worden gesloten om het programma te laten slagen. Samenwerking was noodzakelijk tussen de volgende belanghebbenden:

• Lokale en provinciale overheid en bestuurlijke autoriteiten
• Sociale groepen zoals jeugdclubs, vrouwengroepen, landbouwcomités
• Comités voor bos- en landbescherming
• Lokale, regionale en nationale bedrijven uit de particuliere sector
• Diverse experts, onderzoekers en wetenschappers in deze sector

De gemeenschappen die in deze projectlandschappen wonen, zijn direct betrokken bij alle fasen van dit project: selectie van huishoudens, gebied(en), aanplant en toezicht op alle activiteiten. Het project bevordert actieve participatie en betrokkenheid bij besluitvormingsprocessen.

De gemeenschapsbosbouw in Nepal heeft een aantal voordelen opgeleverd, waaronder een stijging van het inkomen. Het heeft geholpen om illegale houtkap tegen te gaan door duidelijke regels op te stellen voor de toegang tot hout en door een sterk systeem van bosbewaking. De bestaansmiddelen van de gemeenschappen zijn ook verbeterd door een betere toegang tot brandhout en veevoer, een betere gezondheidszorg en een betere toegang tot energie, bijvoorbeeld door geld uit ecotoerisme en subsidies voor hernieuwbare energie.

Op behoud gerichte gemeenschapsbosbouw is in essentie een participatief proces dat sterke technische ondersteuning vereist op het gebied van zowel beleid als implementatie. Het uitbreiden van de eigendomsrechten van lokale gemeenschappen op hulpbronnen en hen voorzien van kennis, informatie, middelen, technologieën en de vereiste vaardigheden voor bosbeheer en institutionele opbouw zijn basisbouwstenen voor gemeenschapsbosbouw. Bij het opstellen van het programma wordt rekening gehouden met gender- en rechtvaardigheidsaspecten, zodat de armen, vrouwen en gemarginaliseerden eerlijk kunnen profiteren van het programma.

Het gezamenlijke spaargeld van de Batwa werd gebruikt om 3 ha land te kopen. De gemeenschap onderhandelde zelf over de kosten van dit eigendom. Het was de gemeenschap zelf die zich organiseerde om het land eerlijk te verdelen. Het was de gemeenschap zelf die zich ertoe verbond bakstenen te maken voor hun huizen. De partners kwamen hun engagement te hulp door hen plaatmateriaal en cement te schenken. Op deze manier is hun situatie nauw verbonden met de effectieve bescherming van het natuurreservaat Bururi Forest.

In 2017 waren 28 Batwa-huishoudens (inheemse volken van Burundi) betrokken bij activiteiten om 33 km van de grens en 15 km interne paden te onderhouden, 2 km toeristische paden te openen en bosbranden en stroperij te bestrijden.

Alleen door de overheid goedgekeurde mensen mogen deze activiteiten uitvoeren, maar we betrekken ook niet-goedgekeurde duikers en niet-duikers bij koraalherstel om te helpen met onderhoudswerk waarbij geen koraalfragmenten worden verzameld of getransplanteerd (zoals het schoonmaken van koraaltags, enz.).

Koraalfragmenten worden verzameld aan de rand van het rif. Deze "kanskoralen" zijn gebroken fragmenten die uiteindelijk zullen sterven als we ze niet verzamelen. Eenmaal verzameld worden ze getransplanteerd naar kunstmatige structuren om de koraaldiversiteit en -populatie te helpen vergroten.

Sommige koralen worden geadopteerd als onderdeel van ons Adopteer een Koraal Programma. Het geadopteerde koraal wordt getransplanteerd en krijgt een naam, en wordt vervolgens elke 3 maanden gecontroleerd, gefotografeerd en gemeten. De gegevens worden online gepubliceerd en zijn vrij beschikbaar voor onderzoek naar de groei van koralen. Dit programma levert ook gegevens over de groei en gezondheidstoestand van koralen.

In sommige van onze programma's wordt koraal getransplanteerd. In Thailand is het illegaal om koraal aan te raken of te beschadigen, dus moesten we voor sommige van onze programma's toestemming vragen.

Om goedkeuring te krijgen van de overheid hebben we eerst een voorstel ingediend voor een koraalrifherstelgebied. Bij dit voorstel horen ook de transplantatietechnieken, de betrokken mensen en hun ervaring en kwalificaties, en een langetermijnplan voor monitoring en onderhoud.

Het DMCR heeft onze herstelgerelateerde activiteiten volledig goedgekeurd en we voeren transplantatieonderzoek uit en voorzien hen van die gegevens.