Mangroveherstel op maat
Zodra de geschikte herstelgebieden zijn geselecteerd op basis van wetenschappelijke analyses en de resultaten van terreinbeoordelingen, wordt een herstelprogramma ontworpen met behulp van geassisteerde natuurlijke plantenrekrutering. Topografische onderzoeken met behulp van een auto-level bepalen de relatieve hoogte van het substraat en het waterniveau wordt gemeten met eenvoudige hulpmiddelen zoals rubberen slangen en meetlatten. De hydrologie van de locatie en de oorspronkelijke getijdenstromingen zijn belangrijke natuurlijke vrijwillige mangrovewervingen voor de vestiging van natuurlijke planten. Er worden strategische gaten in de dijkmuren gemaakt en er worden observaties gedaan om vast te stellen of er natuurlijke aanwas van zaailingen plaatsvindt nadat de stress is weggenomen. De effectiviteit van hydrologisch herstel wordt opnieuw geëvalueerd als er zich geen zaailingen hebben gevestigd in het gebied, en het planten van zaailingen vindt alleen plaats als natuurlijke regeneratie niet succesvol is.
- Goede relaties met de relevante overheidsinstantie vergemakkelijken het goedkeuringsproces voor de uitvoering van het project, zoals het gebruik van zwaar materieel in de mangrovezone om indien nodig de hydrologie te herstellen (wat illegaal kan zijn, zoals in Thailand). - Er moet worden gezorgd voor passende financiering om ervoor te zorgen dat het project binnen het geplande tijdsbestek kan worden afgerond.
Het op de gemeenschap gebaseerde ecologische mangroveherstelproces is slechts een leidraad en moet worden aangepast aan elke specifieke locatie. Mangrovezaad moet beschikbaar zijn van nabijgelegen mangroves die de vijver of het systeem binnenkomen bij vloed en de bodemcondities zijn modderig, klei-slib. De aanwezigheid van woekergrassen is vaak belangrijk om het regeneratieproces op gang te brengen omdat zij in staat zijn om de propagulen en zaden te vangen. Het concept om bossen op natuurlijke wijze te laten regenereren is voor sommige overheidsinstanties een vreemd concept. In tegenstelling tot de traditionele monocultuur mangroveaanplant die langdurige werkgelegenheid creëert in kwekerijen en op plantlocaties, creëert deze methode erg weinig lokale werkgelegenheid, vooral als er zwaar materieel wordt gebruikt. Daarom is het een uitdaging om manieren te vinden om lokale mensen in te zetten bij de bescherming en het onderhoud van de herstellocatie. Beschikbare arbeidskrachten om het project uit te voeren moeten worden overwogen, met vastgelegde kwantitatieve doelen.
Beoordeling van geschiktheid van locatie
Kennis van menselijk gebruik in het verleden en de impact op potentiële restauratielocaties kan beslissingen ondersteunen over de vraag of een gebied op dit moment geschikt is voor mangrovegroei. Dit omvat het beoordelen van de veranderingen die in het mangrovemilieu zijn opgetreden en het identificeren en verwijderen van potentiële spanningen zoals geblokkeerde getijdeninundatie die natuurlijke secundaire successie kunnen verhinderen voordat er een poging tot herstel wordt ondernomen.
- Toegang tot informatie die een volledig historisch beeld geeft van eerder landgebruik en invloeden, evenals ecologische en hydrologische informatie.
Het is belangrijk om het menselijk gebruik van het gebied in het verleden te begrijpen. Vaak worden mangroves geplant in gebieden zoals slikken, zoutmoerassen of lagunes in de veronderstelling dat het gebied beter af zou zijn of productiever als mangrovebos. Op sommige locaties willen overheidsinstanties die belast zijn met het mangrovebeheer geen locaties opgeven voor herstel door de gemeenschap, omdat deze instanties hun budget krijgen op basis van het gebied dat ze zelf van plan zijn te herstellen, voornamelijk voor het kweken van zaailingen in kwekerijen. Er kunnen dus conflicten ontstaan omdat de methode die in deze oplossing wordt gebruikt het concept promoot om bossen op natuurlijke wijze te laten regenereren, in tegenstelling tot traditionele mangroveplantmethoden, d.w.z. het planten van Rhizophora-soorten voor de productie van houtskool. Een andere grote uitdaging is de omzetting van verlaten garnalenvijvers in oliepalmplantages met financiering van de betreffende overheidsinstantie. Veel gebieden voor mangroveherstel ter bescherming van kustgemeenschappen gaan zo verloren.
Historische en ecologische achtergrondinformatie verzamelen
Om geschikte restauratielocaties te identificeren worden gegevens verzameld over grondbezit, historische veranderingen, lokaal gebruik, mangroveverspreiding en getijdenvereisten. Informatiebronnen zijn onder andere recente of zelfs historisch relevante luchtfoto's, kaarten, rapporten en getijdenkaarten. Andere belangrijke beoordelingsfactoren zijn de ecologie van natuurlijk voorkomende mangrovesoorten en gezonde bossen (bijv. voortplantingspatronen, verspreiding, succesvolle vestiging van zaailingen) en fysieke locatiekenmerken, zoals hydrologische (bijv. kritieke perioden van inundatie en droogte), hellings- en topografische parameters.
- Wetenschappelijke en technische knowhow en ondersteuning van...
In te voeren door de leverancier van de oplossing.
Bewustzijn, deelname en rentmeesterschap van de gemeenschap
Lokale gemeenschappen worden al in de vroege planningsfasen betrokken om bewustzijn op te bouwen en volledige deelname te garanderen. Dit omvat het bespreken van hersteldoelstellingen, beschermingsplannen en co-managementprincipes. Leden van de gemeenschap krijgen trainingen, nemen deel aan de praktische ontwikkeling van kleinschalige gemeenschapskwekerijen en helpen bij het bewakingsproces door het observeren van getijdenuitwisseling, het meten van de aanwas van zaailingen en het uitvoeren van time lapse fotobewaking. Projectmanagers brengen de gemeenschap in contact met de verantwoordelijke overheidsinstantie om hun steun te verkrijgen en een overeenkomst te ondertekenen indien nodig.
- Belangstelling en bereidheid van de gemeenschap; - Duidelijke toekomstige sociale voordelen (goederen en diensten) voor de gemeenschap; - Geschikt grondbezit of grondbezit dat geen bedreigende factor zal zijn; - Passende financiering, indien mogelijk financiering op lange termijn (> 3 jaar).
Zonder een sterke participatie van de gemeenschap vanaf het begin van het project is het mogelijk dat er geen rentmeesterschap wordt bereikt, waardoor het project in gevaar komt. Ook een goede samenwerking tussen de gemeenschap, de verantwoordelijke overheidsinstanties en de NGO is een basis voor het succes van het project vanaf het begin. Het koppelen van restauratiedoelstellingen aan lokale bestaansmiddelen is ook belangrijk om leden van de gemeenschap erbij te betrekken. Een succesfactor die van cruciaal belang is voor de planningsfase is een gegarandeerde landeigendom, wat soms meer projecttijd en -middelen kost dan het vinden en veiligstellen van restauratielocaties. Mensen die eigenaar zijn van verlaten garnalenvijvers willen meestal niet dat het gebied wordt hersteld tot mangrovebossen, omdat de overheid de landtitel kan terugnemen zodra het mangrove-ecosysteem is hersteld.
Ontwikkeling van MPA's voor meervoudig gebruik

In het district Bejuco zijn door onderzoekers, vissers en het Ministerie van Milieu twee multifunctionele MPA's ontwikkeld om het lokale snapperbestand beter te beheren. Deze gebieden staan het gebruik van ambachtelijke grondbeugen (het favoriete vistuig van de snappervissers in het gebied) en handlijnen toe, maar staan het gebruik van meer onselectieve methoden zoals garnalentrawlnetten niet toe. Costa Rica's MPA's aan de kust zijn begonnen als mariene uitbreidingen van eerder beschermde gebieden op het land, en de MPA's van Bejuco zijn niet anders. Oorspronkelijk waren ze bedoeld om zeeschildpadden te beschermen tegen garnalentrawlers, maar ze zijn geëvolueerd tot complexere instrumenten voor het beheer van ruimtelijke en temporele hulpbronnen aan de kust.

De MPA's in het gebied bieden een wettelijk kader dat de belangen van lokale vissers beschermt tegen de geïndustrialiseerde garnalentrawlvloot (garnalentrawlers vissen in het gebied op snappers omdat het economisch niet rendabel is om in Costa Rica op garnalen te vissen). Costa Rica ontwikkelt strategieën voor aanpassing aan de klimaatverandering die worden gefinancierd door het Aanpassingsfonds. Inherent hieraan is de verdere ontwikkeling van beschermde zeegebieden en er wordt gesproken over de haalbaarheid van uitbreiding van de twee bestaande gebieden.

De MPA's van Bejuco werden 10-15 jaar geleden opgericht. Ze waren oorspronkelijk gericht op het behoud van zeeschildpadden en hielden geen rekening met ecosysteembeheerstrategieën. Nu het belang van de ambachtelijke visserij in het land steeds beter wordt begrepen en gewaardeerd, is het MPA-systeem gedwongen zich te ontwikkelen, waardoor er volop mogelijkheden zijn voor verbetering en uitbreiding. Daarom worden gegevens over zeeschildpadden, visserijgegevens en lokale beheerplannen gecombineerd om hun uitbreiding in Bejuco te rechtvaardigen.

Een multi-use MPA beheerplan dat afdwingbaar is en op de juiste manier de belangen van de gemeenschap vertegenwoordigt, is net zo belangrijk als de oprichting van de MPA zelf. Helaas is het Costa Ricaanse systeem van kust-/mariene governance gefragmenteerd tussen twee afzonderlijke entiteiten, het Ministerie van Milieu en het Nationale Instituut voor de Visserij. Deze afzonderlijke instellingen communiceren niet effectief met elkaar. Bovendien hebben de Bejuco MPA's geen eigen beheerplannen, maar eerder een paar toegevoegde paragrafen aan de plannen van de wildreservaten. Dit heeft geleid tot hiaten in het bestuur en in de handhaving, waarvan de illegale visserij (met kieuwnetten en garnalentrawls) heeft geprofiteerd.

Gegevensverzameling en analyse van vangstsamenstelling

Om een ecologisch duurzame visserij te ontwikkelen en te beheren, moet er een aantal prestatie-indicatoren worden vastgesteld voor de doelsoorten, veelvoorkomende bijvangstsoorten, milieufactoren en beheersregimes. Voorbeelden hiervan voor de ambachtelijke beugvisserij op Bejuco zijn de status van het bestand, bijvangst- en teruggooipercentages, vangstpercentages van bedreigde en/of beschermde soorten, de impact van het vistuig op de zeebodem en bijbehorende benthische organismen, het lokale beheerplan en de nationale visserijbeheercapaciteit. Sinds 2007 wordt de vangstsamenstelling van de beugvisserij in Bejuco continu gecontroleerd door waarnemers aan de kade en onderzoekers die de vissers vergezellen op hun nachtelijke tochten. Deze informatie, samen met de verzameling van ecologische kennis van de vissers, heeft de onderzoekers in staat gesteld om veel van deze indicatoren te identificeren. In nauwe samenwerking met de nationale overheid krijgen initiatieven voor de ontwikkeling van beschermde gebieden en beheerplannen ook vorm.

Er moet samenwerking zijn tussen onderzoekers (NGO-medewerkers en universiteitsstudenten) en de lokale vissers. Er moet een bepaald niveau van vertrouwen tussen beide partijen worden opgebouwd om een dergelijke omgeving te creëren. Projectonderzoekers en andere geassocieerde NGO-leden werden door de vissers zelf uitgenodigd in de vissersgemeenschappen, waardoor dit proces werd vergemakkelijkt.

De kosten voor de gegevensverzameling werden voornamelijk gedragen door internationale NGO's (beurzen) en onderzoeksstudenten (instellingen).

Er moet een relatie op basis van wederzijds vertrouwen tot stand worden gebracht, willen de inspanningen op het gebied van gegevensverzameling op de lange termijn succesvol zijn. Vissers moeten weten dat onderzoekers vangstinformatie niet tegen hen zullen gebruiken om hun bedrijfstak verder in gevaar te brengen, en onderzoekers moeten er zeker van kunnen zijn dat ze de volledige steun van de vissers krijgen en open toegang tot hun activiteiten. Gegevens moeten ook gedurende het hele jaar (of visseizoen) worden geregistreerd en niet alleen "wanneer het goed vissen is". Er zijn maanden waarin deze visserij bijna geen snapper produceert. Deze gegevens zijn waardevol. Onderzoekers liepen tegen een statistisch analyseprobleem aan omdat ze stopten met het verzamelen van gegevens toen de vangst per eenheid van inspanning daalde. Dit veroorzaakte een vertekening in hun analyse.

Om het verzamelen van gegevens op de lange termijn te vergemakkelijken, werken onderzoekers samen met de overheid om vissers te trainen in het registreren van hun eigen vangst en het bepalen van de voortplantingstoestand van bepaalde soorten. Er wordt ook een smartphone-app ontwikkeld om het verzamelen van gegevens door vissers te vergemakkelijken.

Communicatie van wetenschappelijke resultaten
Communiceer de bevindingen over larvale connectiviteit en hun implicaties aan belanghebbenden en besluitvormers op alle niveaus (dorp, gemeente, provincie) om het belang van efficiënte MPA's en MPA-netwerken te benadrukken. Een beter begrip van de connectiviteit van larven helpt belanghebbenden en besluitvormers om het beheer van bestaande en de planning van individuele MPA's en MPA-netwerken te verbeteren. Deel de resultaten ook met de internationale en nationale wetenschappelijke gemeenschap.
Voorwaarden voor goedkeuring elders - Bestaan van initiatieven voor kustbeheer op dorps-, gemeentelijk en/of provinciaal niveau - Ervaring van ten minste enkele belanghebbenden met het opzetten van meerdere MPA's is voordelig
De medewerking en steun van de afdelingen Milieu en Natuurlijke Hulpbronnen in de provincie Negros Oriental, Filippijnen, is een belangrijke succesfactor. Zo werd de organisatie van informatieverspreiding en het houden van workshops met alle belanghebbenden in verschillende gemeenten mogelijk gemaakt.
Wetenschappelijk onderzoek naar de verspreiding van larven
Toepassen van genetische afstammingsanalyse op een modelsoort van rifvissen om de waarschijnlijke omvang van ecologisch relevante larveverspreiding tussen rifvispopulaties te bepalen op ruimtelijke schalen die relevant zijn voor MPA-netwerken (10 km tot een paar 100 km). Analyseren van single nucleotide polymorfismen (SNPs) op modelsoorten rifvissen om verschillen of overeenkomsten in populatiestructuur te beoordelen op verder weg gelegen locaties om een indicator te bieden voor de mate van connectiviteit op grotere ruimtelijke schalen (enkele 100'en km).
Voorwaarden voor toepassing elders: - Een hoog niveau van expertise voor het uitvoeren van de nodige wetenschappelijke onderzoeken (genetica, connectiviteit van larven, fysische oceanografie) - Onderzoeks- en laboratoriumfaciliteiten - Ondersteuning voor het uitvoeren van veldwerk
De samenwerking van vooraanstaande experts (6 experts) en academische organisaties (4 internationale academische organisaties) op het gebied van genetica, larvale connectiviteit, fysische oceanografie en ecologische effecten op MPA's was cruciaal voor de succesvolle uitvoering van het wetenschappelijk onderzoek.
Duurzame financieringsstrategie

De regionale overheid werkt nu samen met de NGO's en filantropische organisaties aan de overgang van een door internationale NGO's geleid en door donoren gefinancierd initiatief naar een initiatief dat volledig door lokale instellingen wordt beheerd en dat duurzaam wordt gefinancierd. Als dit een succes wordt, zal het het eerste volledig duurzaam gefinancierde MPA-netwerk in Indonesië zijn en zal het als model dienen voor het hele land en de hele regio. De financiële duurzaamheid van het MPA-netwerk zal worden bereikt door gediversifieerde inkomstenbronnen, waaronder overheidstoewijzingen, bezoekersgelden en andere lokale financieringsmechanismen, lokale fondsenwerving en een speciaal trustfonds voor natuurbehoud. De BHS-coalitie heeft een alomvattend kostenmodel en bedrijfsplan ontwikkeld waarin de kosten, inkomsten en hiaten van het zeegebied worden geraamd voor het "steady state" beheersysteem dat naar verwachting in 2017 operationeel zal zijn. Meer dan 70% van de lokale kosten wordt al gedekt door lokale bronnen, met de grootste bijdrage van de overheid zelf. Hoewel deze lokale toezeggingen ongekend zijn, zijn er extra investeringen nodig om te zorgen voor een volledig duurzaam zeegebied. De coalitie werkt samen met de provinciale overheid aan de ontwikkeling van een speciaal trustfonds, het Blue Abadi Fund, om de kloof te dichten.

  • Deskundigheid op het gebied van financiering van natuurbehoud
  • Overheidssteun en -betrokkenheid

Lange termijn is niet voor altijd. Duurzame financiering is van vitaal belang voor het succes op lange termijn van elk natuurbeschermingsinitiatief, vooral op grote schaal. Aan het begin van de tienjarige verbintenis met West-Papoea stelde het team een plan op om te zorgen voor een gestage overgang van een door NGO's geleid en van internationale donoren afhankelijk initiatief naar een initiatief met sterk lokaal leiderschap en eigen inbreng.

Betrokkenheid van de particuliere sector
De toerisme-industrie werd systematisch ontwikkeld om de overheid te motiveren het natuurlijk kapitaal te beschermen tegen overexploitatie en prioriteit te geven aan duurzamere ontwikkelingstrajecten. Het team werkt samen met eigenaren van toeristische bedrijven aan de implementatie van ecotoerisme, waaronder gastgezinnen die eigendom zijn van lokale gemeenschappen, en was een voorstander van het opzetten van een transparant en controleerbaar systeem van gebruikersvergoedingen voor toeristen, dat nu meer dan $ 1.000.000 per jaar aan inkomsten genereert die worden besteed aan het behoud van de zee en de ontwikkeling van de gemeenschap. CI ondersteunde verder het lokale toerisme departement en de vereniging van touroperators om vrijwillige en regelgevende stappen te nemen om best practices in het toerisme te garanderen. Deze varieerden van het ontwikkelen van een gedragscode voor duikers en educatieve video's tot het installeren van meerboeien en het faciliteren van de ontwikkeling van de eerste alomvattende Indonesische wetgeving op het gebied van toerisme (nu een nationaal model), die het aantal liveaboards beperkt, een vergunningensysteem instelt en strikte richtlijnen geeft voor kustontwikkeling. De toerisme-industrie, die een steeds groter deel van de lokale economie is gaan uitmaken, is nu een krachtige stimulans voor het behoud van gezonde ecosystemen en het voorrang geven aan duurzame industrieën boven mijnbouw en andere winningsindustrieën.
- Bestaan van of aanzienlijk potentieel voor de ontwikkeling van de toeristische sector - Belangstelling en inzet van gemeenschappen - Steun van dienstverlener en overheid - Wettelijk mechanisme om gebruikersvergoedingen te innen
e systematische en gecontroleerde ontwikkeling van de toeristenindustrie was een belangrijke katalysator voor het natuurbehoud in de Vogelkop, vooral om binnen de overheid een verandering teweeg te brengen om het natuurlijk kapitaal te beschermen tegen overexploitatie en om het initiatief voorrang te geven. Na jaren van toegewijde betrokkenheid en media-aandacht is er ook een duidelijke verschuiving geweest in de inspanningen van de overheid om prioriteit te geven aan toerisme als een van de belangrijkste economische motoren voor Papoea. De minister van Mijnbouw en Energie heeft in de media herhaaldelijk duidelijk gemaakt dat Raja Ampat niet voor mijnbouw in aanmerking komt vanwege het belang voor natuurbehoud en toerisme. Een andere verschuiving in de richting van toerisme werd geïllustreerd in 2012 toen de regering van Raja Ampat een plaatselijke parlementaire verordening aannam die het oogsten van haaien en roggen verbood. Deze wetgeving is de eerste die haaien en roggen in Indonesië volledig beschermt en is het eerste formele reservaat in de Koraaldriehoek.