Om natuurvriendelijk gedrag van bezoekers aan te moedigen en de lokale bevolking bewust te maken van ecosystemen en de gemeenschappelijke geschiedenis van de regio, werden er meerdere maatregelen genomen om samenwerking tussen TB's in de sector duurzaam toerisme te bevorderen: 1) Er werd houten toeristische infrastructuur (wandelpad, uitkijkhut, toren) opgezet, waardoor bezoekers de natuur kunnen ervaren zonder habitats te verstoren. 2) Wandel- en fietsroutes, die profiteren van en de nadruk leggen op de gemeenschappelijke culturele en natuurlijke geschiedenis, werden uitgebreid en bijpassende tweetalige kaarten werden gepubliceerd. 3) Training van TB natuur- en cultuurgidsen zorgde voor waardevolle TB rondleidingen voor elk publiek over verschillende onderwerpen. 4) Om gemeenschappelijke projecten te bevorderen en de coördinatie van het lokale toerisme te verbeteren, werden workshops georganiseerd voor lokale belanghebbenden in het toerisme. Deze maatregelen resulteerden in gecombineerde touraanbiedingen die bezoekers aantrekken, inzicht geven in de regionale geschiedenis en moderne ecosystemen en landschappen, en ten goede komen aan lokale bedrijven. 5) Tot slot resulteerde een betere coördinatie van de public relations van TB onder andere in een gemeenschappelijk logo, reizende tentoonstellingen, een tweetalige homepage en informatieve borden langs de paden om de zichtbaarheid van de regio TB Nationaal Park te vergroten.

Het project omvatte TB-natuur- en landschapsbeheermaatregelen om de habitats en het biotoopnetwerk te verbeteren. TB-beheermaatregelen omvatten: > Ondersteuning van de ontwikkeling van heide en mirtemoerassen, waaronder het verwijderen van opkomende elzen, dennen, sparren en berken, samen met het verwijderen van struiken langs beken. Om mens en natuur beter met elkaar te verbinden hielpen geïnteresseerde plaatselijke bewoners het parkpersoneel om de duinen vrij te maken van dennen en zwarte kersen, zodat de heide zich kon ontwikkelen. > Beheer van habitat voor reptielen en amfibieën (bijv. adder [Vipera berus], zandhagedis [Lacerta agilis], kamsalamander [Triturus cristatus], gewone dopvaren [Pelobates fuscus],) door biotopen met elkaar te verbinden en te vergroten (door varens te maaien, kleine zoden te maaien, timmerhout en houtblokken te verwijderen) en door broedplaatsen in het water te herstellen (leefgebied van kamsalamander [Triturus cristatus]). > Onderdeel van het project was de uitvoering van het waterbeheerplan van het Nationaal Park de Meinweg: >35 vijvers en tijdelijke waterlichamen werden gerenaturaliseerd en/of hersteld.

Het grensoverschrijdende nationale park (TBNP) regio MeinWeg omvat beschermde gebieden binnen de gemeenten Roermond, Roedalen, Wegberg en Wassenberg aan beide zijden van de Duits-Nederlandse grens. Het NP de Meinweg domineert de Nederlandse kant van de TBNP-regio en heeft drie zones (kern, buffer en recreatie), die het mogelijk maken kwetsbare natuurgebieden te behouden en het toerisme binnen het NP te reguleren. Binnen het aangrenzende Duitse deel van de TBNP-regio zijn er verschillende gefragmenteerde beschermde gebieden. Vóór het project had elk park zijn eigen beschermingsstatus en was er geen consistente beschermende zonering in het Duitse deel. De grensoverschrijdende werkgroep van het project paste de Nederlandse NP-zonering toe binnen het Duitse deel van de TBNP-regio MeinWeg. In het bijzonder werden natuurgebieden geclassificeerd als kernzones, beschermde landschappen als bufferzones en andere natuurgebieden zonder beschermende status als recreatiezones. De zonering en beschermingsstatus van de TBNP-regio werden hierdoor aan beide zijden van de grens vergelijkbaar en toekomstige samenwerking op het gebied van natuurbehoud en gezamenlijke controlemaatregelen werden eenvoudiger. Dit draagt weer bij aan het behoud van natuurlijke processen in ten minste 50% van het TBNP-gebied.

In het kader van het project werd voor het eerst een TB-werkgroep voor natuurbehoud opgericht. De leden zijn vertegenwoordigers van particuliere en gouvernementele natuurbeschermingsgroepen die de voorbereiding en uitvoering van maatregelen voor landschaps- en natuurbescherming over de grens coördineerden. Deze werkgroep heeft ook de uitgebreide recreatieve zonering voor de nationale parkregio gecoördineerd en verder ontwikkeld. Een verbeterde samenwerking resulteerde in effectievere en beter gecoördineerde instandhoudingsmaatregelen en de realisatie van biotoopverbindingen tussen Natura 2000-gebieden. Er vonden ook workshops plaats over samenwerking met betrekking tot onderhoud en ontwikkeling van de Nederlands-Duitse Meinwegregio. De deelnemers (vertegenwoordigers van bosorganisaties, bosbouwautoriteiten en natuurbeschermingsorganisaties) bespraken mogelijke strategieën voor het behoud van natuurlijke processen op de korte of lange termijn (op ten minste 50% van het gebied) en ontwikkelden een concept voor het gebruik van het TB-natuurgebied. Deskundigen gaven informatie over opties voor bosbeheer aan beide zijden van de grens.

Tijdens de planningsfase vormt uitgebreid formatief onderzoek de basis voor de onderdelen Sociale Marketing en Technische Assistentie van een campagne. Onderzoek stelt de basislijnen vast die de beoordeling van de sociale gevolgen en de gevolgen voor natuurbehoud na een campagne mogelijk maken. Kwalitatief onderzoek (bijv. focusgroepen, observatie, diepte-interviews) is gericht op het begrijpen van de meningen, gevoelens, zorgen en waargenomen voordelen van zowel de huidige als de gewenste beheerpraktijken van het doelpubliek. Kwalitatief onderzoek gaat over het creëren van een ongedwongen gesprek met en tussen deelnemers om een comfortabele relatie op te bouwen en om onderliggende informatie te onthullen die via kwantitatief onderzoek niet kan worden verkregen. Kwantitatief onderzoek legt specifieke antwoorden vast op specifieke vragen om de demografie te beschrijven, mediavoorkeuren te identificeren en de huidige stand van kennis, houding, communicatie en bereidheid van doelgroepen met betrekking tot een bepaalde gedragsverandering te beoordelen. Beide componenten informeren uiteindelijk over campagnebeslissingen zoals doelstellingen, activiteiten, materialen en boodschappen voor zowel sociale marketing als technische assistentie.

De ontwikkeling van de capaciteit van vissers om hun organisatie te beheren, door middel van trainingsactiviteiten in leiderschap, bedrijfsvoering, communicatie, belangenbehartiging en vertegenwoordiging, is belangrijk om bij te dragen aan sterke vissersorganisaties en passende vertegenwoordiging en participatie in het bestuur van de visserij. Deze capaciteitsontwikkeling is gebaseerd op geïdentificeerde behoeften, gericht op prioriteitsgebieden en wordt uitgevoerd in samenwerking met geschikte partners.

In tegenstelling tot sociale marketing is de technische bijstand (TB) gebaseerd op meer persoonlijke interacties met de vissers op het niveau van de visserijgroep (coöperaties of verenigingen) of op het niveau van de individuele visser. Hierdoor kunnen de problemen gedetailleerder en diepgaander worden aangepakt, hoewel grotere groepen mensen niet worden bereikt. Het overkoepelende doel is het bevorderen van de steun van vissers voor instandhoudingsacties (bijv. het creëren van FRZ, het invoeren van duurzame visserijpraktijken). De instrumenten voor technische bijstand zijn gericht op capaciteitsopbouw in kustgemeenschappen en het wegnemen van technische belemmeringen, waarbij de nadruk ligt op leiderschap onder vissers om het beheer van visbestanden te verbeteren. Voorbeelden van technischebijstandsactiviteiten zijn één-op-één gesprekken, visreizen, uitwisseling van vissers tussen locaties, formele training in specifieke vismethoden door middel van workshops en cursussen, informele training, bijeenkomsten met de autoriteiten, follow-up van administratieve en juridische processen (bijv. vernieuwing van visconcessies/vergunningen) en het verstrekken van organisatorisch materiaal (bijv. archiefkasten, schoolborden, etc.).

Educatie-, informatie- en voorlichtingsprogramma's helpen om de steun van het publiek en de deelname van lokale gemeenschappen aan invasieve koraalduivelbestrijdingsprogramma's te vergroten.

Het doel van deze activiteit was het behoud van culturele locaties en de bevordering van cultuurtoerisme door de reconstructie van gebouwen en de productie van informatie om de kennis van het verleden in Paanajärvi Nationaal Park in Rusland te verbeteren. Het grensgebied werd in vroegere oorlogen verwoest en de grens verschoof, waardoor delen van het huidige Paanajärvi NP die bij Finland hoorden aan de Russische kant kwamen te liggen. Door het verleden te begrijpen kunnen we ervan leren en vrede en samenwerking in onze tijd bevorderen. Er werden twee gebouwen gebouwd volgens een oude bouwtechniek voor houten huizen naar modellen uit de jaren 1930 in de oude Finse nederzetting Arola in Paanajärvi NP (nu deel van Rusland) en een in het oude Russische Karelische dorp Vartiolampi. Informatiepanelen over de geschiedenis van deze plaatsen werden in de buurt van de gebouwen geplaatst en in het gebouw in Vartiolampi werd een tentoonstelling van historische voorwerpen ingericht. Er werden ook geschiedenisboeken gemaakt om te benadrukken dat de NP's gemeenschappelijke wortels hebben en ook een gemeenschappelijke toekomst willen delen.

We hebben onze kaarten en andere gegevens zorgvuldig voorbereid en vervolgens een ondersteunende brief geschreven aan een van de organisatoren van de IUCN CBD EBSA-bijeenkomst in Moskou in maart 2013. Na wat heen en weer gepraat lukte het ons om een formele uitnodiging te krijgen en fondsen te werven om onderzoeker Mikhail Nagaylik te sturen. Hij was aanwezig en diende een sterk pleidooi in voor een grote EBSA die het grootste deel van de oostkust van Kamtsjatka beslaat. Deze EBSA werd geaccepteerd en gesteund door zowel de wetenschappers als het ministerie in Moskou.