Lokaal beheerde mariene zones (LMMA's) zijn zones die door kustgemeenschappen worden beheerd om de visserij te helpen beschermen en de biodiversiteit te beschermen. Door het gebruik van Dina - gewoonterecht dat door de regering van Madagaskar wordt erkend - hebben de partnergemeenschappen effectieve regels opgesteld die lokaal kunnen worden gehandhaafd om destructieve vispraktijken te verbieden, bedreigde soorten te beschermen en prioritaire mariene gebieden aan te wijzen voor bescherming. Om de financiële duurzaamheid van LMMA's op lange termijn te garanderen, worden verschillende mechanismen ontwikkeld, waaronder programma's voor ecotoerisme op zee, stimuleringsprogramma's voor de toeleveringsketen van vis, eco-certificaten voor duurzame visserij en betaling voor ecosysteemdiensten. Velondriake is het eerste LMMA van Madagaskar waar gekozen vertegenwoordigers van 25 dorpen een beheerplan hebben opgesteld dat permanente reservaten, tijdelijke sluitingen van de octopusvisserij en aquacultuur van zeewier en zeekomkommers op gemeenschapsniveau omvat, allemaal gereguleerd door een reeks lokaal ontwikkelde en gehandhaafde regels (Dina). De voorlopige beschermde status werd in 2010 toegekend door de regering van Madagaskar en de definitieve beschermde status werd met succes verworven in 2015.

Het doel van deze bouwsteen is om de leden van de partnergemeenschap van Blue Ventures positieve ervaringen op te laten doen met marien beheer, door te laten zien dat het tastbare economische voordelen kan opleveren binnen een redelijk tijdsbestek. Het sluitingsmodel voor de octopusvisserij op korte termijn houdt in dat een deel van de octopusvisserijgronden van een dorp periodiek wordt gesloten. Op elk gezamenlijk overeengekomen moment kan tot een kwart van het visgebied van een gemeenschap gesloten worden voor ongeveer drie maanden. Het is aangetoond dat deze aanpak resulteert in een dramatische toename van de aanvoer van octopus en een verbetering van het inkomen van de vissers wanneer de gesloten gebieden weer worden opengesteld voor de visserij (Oliver et al., 2015), waardoor een blijvende steun voor ambitieuzere inspanningen op het gebied van marien beheer (waaronder de oprichting van permanente zeereservaten binnen lokaal beheerde mariene gebieden) die worden geleid door gemeenschappen, voor gemeenschappen, wordt aangewakkerd en opgebouwd. Door zinvolle economische voordelen terug te geven in tijdsbestekken die werken voor traditionele vissers, inspireren deze tijdelijke sluitingen van de octopusvisserij lokaal leiderschap in het behoud van de zee. De aanpak is afhankelijk van en profiteert van de brede steun uit de hele toeleveringsketen van vis-, schaal- en schelpdierproducten, waarbij vissers en inkopers nu bijdragen aan de bescheiden kosten voor het instellen en beheren van de sluitingen.

Het bedrijf helpt de gemeenschap bewust te maken van de noodzaak van goed beheer van visserijafval door hun afval in te zamelen, dat vervolgens wordt opgehaald door personeel van Grupo Crustil. Er wordt training gegeven over de productie van vis- en garnalenmeel om de deskundigheid van het personeel te vergroten. De onderneming wordt ook gepresenteerd aan andere gemeenschappen in het gebied om navolging te vergemakkelijken.

In samenwerking met vissers en belangrijke lokale belanghebbenden ontwerpen, implementeren en monitoren we zeereservaten om het herstel van de visserij en mariene ecosystemen te bevorderen, zowel binnen als buiten de reservaten. Deze bouwsteen heeft drie takken:

1. Ontwerp. We houden workshops met gebruikers van de hulpbronnen om de theorie van de zeereservaten te presenteren en om de kaart van gebruiksmogelijkheden en ecosystemen te ontwerpen. Vervolgens voeren we acceptatie- en kostenanalyses uit. We definiëren de doelstellingen van de reservaten, selecteren de beste locaties om aan deze doelstellingen te voldoen en definiëren ten slotte operationele procedures, financiële duurzaamheidsplannen en formele overeenkomsten met de coöperaties.

2. Monitoring en evaluatie. We selecteren indicatoren en controlemethodes om de gegevens te verzamelen. Vervolgens trainen we de gemeenschap in de monitoringtechnieken zodat ze gegevens kunnen verzamelen, de voortgang kunnen evalueren en zich kunnen inzetten voor het proces.

3. Beheer. We ondersteunen onze gemeenschapspartners bij al het papierwerk om het reservaat officieel te maken en bij het uitwerken en verfijnen van operationele plannen voor het succes en adaptief beheer van het reservaat.

We hebben 79.500 hectare zeegebied beschermd, meer dan 300 soorten gemonitord en 100 Mexicaanse vissers (waaronder 18 vrouwen) opgeleid in onderzeese en oceanografische monitoringtechnieken.

Dit was echt grenzen verleggen boven mijn kunnen met 1100 km fietsen in 2002 en 600 km zeekajakken in 2007. Het doel is om het publiek via tv en kranten bewust te maken van de waarde van onze lokale kustecosystemen. In 2007 peddelde ik elke dag ongeveer 20 km in een zeekajak langs de kust en bereikte ik een nabijgelegen dorp. Ik verbleef op het strand en gaf educatieve lessen over het behoud van de zee op de kustlijnen, stranden, gemeenschapshuizen, huizen en scholen. Nadat ik tijd met de dorpelingen had doorgebracht en een aantal vrijwilligers voor onze organisatie had geregistreerd, peddelde ik weer langs de kust naar het volgende dorp. Dezelfde bewustwording kreeg ik tijdens mijn fietsexpeditie van 1100 km langs de kust van mijn staat Tamil Nadu in 2002.