Publiek-private samenwerking voor de ontwikkeling van een klimaatbestendig PA-netwerk

Volledige oplossing
De bestaande pas die door kritisch bedreigd Overberg Sandstone Fynbos loopt
Chris Burgers
Vijftien procent van de Westkaap is formeel beschermd. Helaas is dit netwerk niet representatief voor de biodiversiteit in de provincie en biedt het onvoldoende bescherming tegen de gevolgen van klimaatverandering. In een poging om het bestaande netwerk aan te vullen, worden prioriteitsgebieden, die zijn geïdentificeerd door middel van systematische biodiversiteitsplannen, beschermd door middel van uitgebreide publiek-private samenwerkingsovereenkomsten en mainstreaming.
Laatst bijgewerkt: 29 Mar 2019
3261 Weergaven
Context
Uitdagingen
Droogte
Overstromingen
Stijgende temperaturen
Zeespiegelstijging
Verlies van ecosystemen
Slecht bestuur en slechte participatie
een niet-representatief en gefragmenteerd PA-netwerk en ineffectieve ruimtelijke planningsprocessen - een niet-representatief PA-netwerk: Veel ecosystemen zijn niet of nauwelijks vertegenwoordigd in het netwerk van PA's. - Een gefragmenteerd netwerk van PA's dat geen buffer vormt tegen de verwachte gevolgen van klimaatverandering, d.w.z. hogere temperaturen, stijging van de zeespiegel, frequente overstromingen en droogtes, etc. - Milieuvergunnings- en ruimtelijke planningsprocessen die weinig bijdragen aan de bescherming van de biodiversiteit.
Schaal van implementatie
Lokaal
Subnationaal
Nationaal
Ecosystemen
Estuarium
Rivier, beek
Wetland (moeras, moeras, veengebied)
Gematigd grasland, savanne, struikgewas
Thema
Integratie van biodiversiteit
Aanpassing
Risicovermindering bij rampen
Ecosysteemdiensten
Juridisch en beleidskader
Terrestrische ruimtelijke ordening
Locatie
Provincie West-Kaap, Zuid-Afrika
Oost- en Zuid-Afrika
Proces
Samenvatting van het proces
Systematische biodiversiteitsplannen identificeren prioriteitsgebieden die beschermd moeten worden. Bescherming omvat een verscheidenheid aan mechanismen, variërend van formele bescherming van land tot het integreren van biodiversiteit in plannen en beslissingen over landgebruik. In de afgelopen tien jaar was rentmeesterschap het belangrijkste mechanisme om het netwerk van beschermde gebieden uit te breiden. Rentmeesterschap is een aanvulling op het bestaande bevooroordeelde netwerk en is het meest effectief gebleken bij het beschermen van kleine versnipperde stukken van zeer bedreigde en onderbeschermde vegetatietypen of bij het creëren van waardevolle landschapsverbanden om de provincie te beschermen tegen klimaatverandering. De belangrijkste mainstreamingbenadering is ervoor zorgen dat prioritaire biodiversiteit goed vertegenwoordigd is in de ruimtelijke ordening en besluitvorming. Tot de instrumenten voor ruimtelijke ordening waarop men zich heeft geconcentreerd, behoren gemeentelijke ruimtelijke ontwikkelingsplannen (verplicht voor elke gemeente in de provincie), kaders voor milieubeheer en strategische milieubeoordelingen, en landbouwgebiedsbrede plannen. Het primaire besluitvormingsproces waarop is gefocust is het milieueffectrapportageproces.
Bouwstenen
Systematische biodiversiteitsplanning
Het ontwikkelen van een duurzame economie en het leggen van een solide sociale basis zijn primaire doelstellingen voor Zuid-Afrika. Het is dus van het grootste belang dat land verstandig en efficiënt wordt toegewezen aan concurrerend landgebruik en dat alleen prioritaire biodiversiteitsgebieden worden gereserveerd voor behoud. Systematische biodiversiteitsplanning is de manier waarop deze prioritaire biodiversiteitsgebieden worden geïdentificeerd. De techniek identificeert de kleinst mogelijke hoeveelheid land die moet worden beschermd om te voldoen aan een reeks vooraf gedefinieerde biodiversiteitsdoelen. De biodiversiteitsdoelen omvatten zowel patroondoelen (bijv. ecosysteemtypes en puntlocaties van zeldzame of bedreigde soorten) als procesdoelen (bijv. kustprocessen of edafische interfaces). De resulterende kaart van prioritaire biodiversiteitsgebieden vertegenwoordigt een cruciale strategie voor aanpassing aan klimaatverandering in de provincie, aangezien deze a) de bescherming van koelere zuidhellingen bevordert ten opzichte van warmere noordhellingen; b) aquatische en kustecosystemen buffert; en c) de migratie van soorten naar koelere gebieden mogelijk maakt via landschapsverbanden.
Sleutelfactoren
- Een ervaren natuurbeschermingsplanner die zowel de ecologie van de regio als de wetenschap van systematische biodiversiteitsplanning begrijpt. - Financiering: De baanbrekende systematische biodiversiteitsplannen van de provincies zijn geproduceerd met financiering van het GEF. Er is veel geïnvesteerd in het produceren van deze eerste producten, het uitrollen ervan naar alle gebruikers en het garanderen van interne capaciteit om ze bij te werken.
Geleerde les
- Lokale kennis over biodiversiteit moet worden ingebracht in formele wetenschappelijke instandhoudingsplanning. Particuliere landeigenaars weten vaak meer over de biodiversiteit op hun land dan de wetenschappelijke en onderzoeksinstituten. Bij de afweging welke conflicten strategisch vermeden moeten worden tijdens de planning, probeer dan onbevooroordeeld en eerlijk te zijn over het hele planningsdomein. Probeer alleen conflicten te vermijden die provinciale doelstellingen zijn. De methodologie moet transparant en verdedigbaar zijn. - De toepasbaarheid van het systematische biodiversiteitsplan hangt volledig af van de bodembedekkingskaart. Investeer middelen om ervoor te zorgen dat de bodembedekkingskaart een hoge nauwkeurigheid heeft en zo fijn mogelijk geschaald is.
De toepassing van planningsproducten voor biodiversiteit promoten
Er werd een mainstreamingprogramma opgezet om ervoor te zorgen dat iedereen a) op de hoogte was van de producten (d.w.z. het systematische biodiversiteitsplan en de richtlijn); b) toegang had tot de producten; c) de producten begreep; en d) de producten op de juiste manier toepaste bij ruimtelijke planning, besluitvorming over landgebruik en uitbreiding van PA's. a) a) Reclame: Er werden referentiegroepen en stuurgroepen gevormd om te adviseren over het ontwerp en te helpen bij de verspreiding van de producten. b) b) Toegang: Een grote eerste partij papieren producten werd gratis verspreid. Daarna werden elektronische exemplaren verstrekt. Kopieën konden ook worden gedownload van een internetplatform. c) Begrip: CapeNature heeft een speciale biodiversity mainstreamer aangesteld om gebruikers te helpen bij de toepassing van de producten in de ruimtelijke ordening en besluitvorming. Zij gaf in de eerste 3 jaar ook intensieve training aan belangrijke partners, zoals gemeenten, particuliere adviseurs, EIA-ambtenaren, etc. d) Toepassing: Er werd een Biodiversity Planning and Implementation Forum opgericht om een link te leggen tussen natuurbeschermingsplanners en uitvoerders en om de toepassing van de producten te begeleiden.
Sleutelfactoren
Er is een fulltime Biodiversity Mainstreamer nodig om ervoor te zorgen dat de natuurbeschermingsinstantie voortdurend aanwezig is bij en betrokken is bij alle initiatieven op het gebied van ruimtelijke ordening en besluitvorming. Fondsen voor het drukken van posters, handboeken en dvd's en het ondersteunen van de verspreiding van de producten onder alle gebruikers. Dit was een duur proces. Naar verwachting zal de tweede ronde voor de nieuwe producten in 2016 echter veel minder duur zijn, omdat de basistraining en het begripsniveau al zijn vastgesteld.
Geleerde les
- Voortdurende en strategische betrokkenheid: Relaties tussen de producenten en de gebruikers van de producten moeten vroeg worden opgezet. Er moet een platform zijn waar planners en uitvoerders van biodiversiteit elkaar kunnen ontmoeten. Voor dit initiatief was dat het Biodiversity Planning and Implementation Forum dat tweejaarlijks bijeenkwam. Wees strategisch in de mate van betrokkenheid, bijvoorbeeld door zoveel mogelijk gebruik te maken van bestaande fora in plaats van nieuwe workshops, fora of groepen op te richten: Producten moeten de juiste schaal hebben voor het vooraf gedefinieerde gebruik. Als ze bijvoorbeeld informatie geven voor locatiespecifieke beslissingen over landgebruik, raden we een schaal van ongeveer 1:10 000 aan. Producten met een kleinere schaal zijn beter geschikt als informatiebron voor ruimtelijke ordening.
Contracten voor biodiversiteitsbeheer met particuliere landeigenaren
Biodiversity Stewardship is het beschermen van de biodiversiteit buiten het bestaande netwerk van PA's in staatseigendom. Het legt de verantwoordelijkheid voor het behoud in de handen van particuliere landeigenaren door middel van een verscheidenheid aan contractuele overeenkomsten. CapeNature heeft Biodiversity Stewardship in 2003 aangenomen als kernstrategie, omdat het grootste deel van de voor behoud waardevolle biodiversiteit zich op privégrond bevindt. Stewardship wordt ook algemeen beschouwd als een van de meest kosteneffectieve mechanismen om biodiversiteit te beschermen. Het programma heeft geresulteerd in de ondertekening van meer dan 90 contracten tussen particuliere landeigenaren of gemeenschappen en CapeNature. 43 hiervan (met een totale oppervlakte van 49 000 ha) hebben geleid tot formele bescherming, terwijl de rest bestaat uit minder formele beschermingsovereenkomsten die niettemin resulteren in beter ecologisch beheer. De belangrijkste beperking van het programma is de capaciteit binnen CapeNature. Voor het ondertekenen van nieuwe contracten en het onderhouden van bestaande gebieden zijn personele en financiële middelen nodig. Daarom kunnen alleen locaties met de hoogste prioriteit deelnemen aan het programma. Dit is een ongelukkige situatie, aangezien de vraag van landeigenaren naar bescherming groter is dan de capaciteit van CapeNature om te helpen.
Sleutelfactoren
- Een cultuur van respect voor de natuurlijke omgeving die heeft geresulteerd in een grote vraag van particuliere landeigenaren om land te conserveren. - Een organisatie die bedreven is in het onderhandelen en faciliteren van de formele verklaring van particulier land als beschermd gebied, evenals een goed ervaren en toegewijde programmamanager. - Een provinciale beoordelingscommissie bestaande uit alle belangrijke partners die betrokken zijn bij rentmeesterschap in de provincie om alle nieuwe aanvragen objectief te beoordelen.
Geleerde les
- De vraag naar Biodiversity Stewardship (d.w.z. landeigenaren die hun land willen beschermen) kan groter zijn dan de capaciteit van de natuurbeschermingsinstantie om te leveren. Zorg ervoor dat je het programma niet te veel verkoopt, tenzij er binnen het agentschap middelen beschikbaar zijn om aan iedereen te leveren - Zet een rigoureus evaluatieproces op waarbij alleen land met echte biodiversiteitswaarde formeel beschermd mag worden. Minder belangrijk land moet worden vrijgemaakt voor duurzame ontwikkeling. - Potentieel van beslissingen over landgebruik deblokkeren om bij te dragen aan de uitbreiding van PA's - d.w.z. biodiversiteitscompensaties. - Pas op dat je je niet te veel vastlegt, aangezien de overeenkomsten meestal eeuwigdurend of anders zeer langlopend zijn. Dezelfde medewerkers die de eerste jaren verantwoordelijk zijn voor het ondertekenen van de overeenkomsten, zullen zich in een later stadium bezig moeten gaan houden met auditing en onderhoud. Als we onze beloften niet kunnen waarmaken, staat de reputatie van het programma op het spel.
Invloeden
- Betekenisvolle bijdrage van particuliere landeigenaren aan het behoud van biodiversiteit: Het inmiddels goed ingeburgerde Biodiversity Stewardship Programme van CapeNature is in wezen een publiek-privaat partnerschap dat particuliere landeigenaren in staat stelt om formeel prioritaire biodiversiteit te beschermen. De landeigenaar heeft dan recht op belastingkortingen terwijl het uitgebreide provinciale PA-netwerk representatiever en veerkrachtiger wordt. - Geïnformeerde ruimtelijke planning: Op basis van twee vergelijkende studies uit 2008 en 2014 is er duidelijk bewijs dat gemeentelijke Ruimtelijke Ontwikkelingskaders (SGR) beter rekening houden met prioritaire biodiversiteit. - Verbeterde besluitvorming over landgebruik: Hoewel moeilijk te kwantificeren, wijst anekdotisch bewijs erop dat prioritaire biodiversiteit beter in aanmerking wordt genomen in de milieuvergunningsprocessen. Resteffecten op prioritaire biodiversiteit fungeren ook als aanleiding voor biodiversiteitscompensaties (d.w.z. reactief rentmeesterschap).
Begunstigden
alle inwoners van de provincie West-Kaap
Verhaal
SHAW'S PASS REACTIVE STEWARDSHIP SITE In de Hemel-en-Aarde Vallei van het WC ligt Shaw's Pass. Het ligt in een gebied met een zeer hoge biodiversiteitswaarde, bevat wereldwijd unieke vegetatie en is een kerngebied van bloemdiversiteit met uitzonderlijk veel endemische plantensoorten (er zijn meer dan 35 bedreigde plantensoorten in het gebied). Het gebied vormt ook een hoeksteen in een van de klimaatveranderingscorridors van het Table Mountain Fund. Dit zijn de belangrijkste intacte landschappen van de provincie waarin geïnvesteerd moet worden om de klimaatbestendigheid te waarborgen. In 2008 werd een MER-procedure gevolgd voor het opnieuw asfalteren en verleggen van de weg. Deze verlegging, die nodig was om veiligheidsredenen, zou helaas een impact hebben op ten minste 1 ha unieke en onvervangbare vegetatie, waaronder populaties CR-planten. CapeNature maakte bezwaar tegen deze gevolgen omdat ze onomkeerbaar zouden zijn en van zeer grote negatieve betekenis. Biodiversiteitscompensaties zijn beschermingsacties die bedoeld zijn om de overblijvende, onvermijdelijke schade aan de biodiversiteit als gevolg van de ontwikkeling te compenseren, zodat gestreefd wordt naar geen nettoverlies aan biodiversiteit. Aangezien er geen haalbare alternatieven waren voor het opnieuw uitlijnen van de weg en de verbetering als een economische prioriteit werd beschouwd, werd besloten dat een compensatie een geschikt compromis kon zijn. Na lange onderhandelingen met de aanvrager (het Department of Transport and Public Works) werd overeengekomen om de gevolgen van de weg te compenseren. Dit was de eerste keer dat een overheidsdepartement ermee instemde om de gevolgen van de weg te compenseren en daarmee werd een zeer belangrijk precedent geschapen. De compensatie hield het volgende in: - Het apart zetten en formeel beschermen van 30 ha overgebleven habitat als een reactieve rentmeesterschapsovereenkomst waarbij de particuliere landeigenaar eigenaar blijft van dit beschermde gebied; en - Het verstrekken van een forfaitair geldbedrag voor het eeuwigdurende beheer van het land aan CapeNature, de toegewezen beheersautoriteit. Dit dient als voorbeeld van hoe de financiële last van het beheer van prioritaire gronden kan worden overgedragen van CapeNature naar de ontwikkelaar. Deze methode van reactief rentmeesterschap benadrukt het potentieel van de milieuvergunningsprocessen om op een zinvolle manier bij te dragen tot het behalen van de doelstellingen voor beschermde gebieden in de Westkaap en zo de provincie te beschermen tegen de verwachte gevolgen van de klimaatverandering.
In contact komen met medewerkers
Andere medewerkers
Kerry Maree
KaapNatuur
Andere organisaties